မင္းႏွင့္ျပည္သူ

ဒီpostေလးကို ကၽြန္မခ်စ္မမ မသီတာဆီက ခြင္႔ျပဳခ်က္နဲ႔ ကၽြန္မတို႔ဘေလာ႔ကို လာလည္သူ ေတြအတြက္ ေဝမွ်လိုက္ျခင္းပါ။ ဧရာနဲ႔သီတာကေတာ႔ သူတို႔ခ်စ္တဲ႔ျမန္မာျပည္ကို သူတို႔လို လိုက္ဖက္ညီတဲ႔အတြဲေလး ရေစခ်င္ေနၾကျပီ။

မင္းႏွင့္ျပည္သူ
ဧရာ (မႏၲေလး)
ဤအ၀ိေရာေဓန၊ တရားကိုမက်င့္ေဆာင္၊ ျပည္သူတို႔ႏွင့္ဆန္႔က်င္ဘက္ျပဳလွ်င္ ျပည္သူတို႔မုန္း၍အလို႐ွိရာသခင္ရွာၿပီးလွ်င္ မင္းကိုဖ်က္ဆီးသည္။ မင္းအားႀကီး၍ ျပည္သူတို႔က မဖ်က္ဆီးႏိုင္လွ်င္လည္း အျခားႏိုင္ငံသို႔သြား၍ ျပည္ပ်က္သည္။ ဤကဲ့သို႔ျပည္သူႏွင့္ဆန္႔က်င္ဘက္ျပဳ၍ပ်က္စီးသည္ကား မေရတြက္ႏိုင္။ ငါးရာငါးဆယ္ဇာတ္၊ ရာဇ၀င္တို႔၌အမ်ားပင္ ျဖစ္ေလသည္။ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ျဖစ္ရသည္လည္း မ်ားလွေလၿပီ။

[ရာဇဓမၼသဂၤဟက်မ္း - ေယာမင္းႀကီးဦးဘိုးလိႈင္]

ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ေ၀ႆႏၲရာမင္းသည္ သဗၺညဳတဉာဏ္ကိုရည္သန္၍ ဒါနပါရမီကို ျဖည့္တင္းေတာ္မူခဲ့ရာ၊ ၀တၳဳပစၥည္းတို႔ကို မဆိုထားလင့္ မိမိႏွလံုးသားကိုပင္ အလွဴခံယူသူ႐ွိက လွဴအံ့ဟုငယ္စဥ္ကပင္အဓိ႒ာန္ထားခဲ့သည္။သို႔အားေလ်ာ္စြာ အခါတစ္ပါးတြင ္မိုးေခါင္ေရ႐ွား၍ ဒုဗၻိကႏၲရကပ္ဆိုက္ေရာက္ေနေသာ ကလိဂၤတိုင္းအား မ်ားစြာေသာက႐ုဏာသက္၍ ပစၥယ ဆင္ျဖဴေတာ္အား လွဴဒါန္းခဲ့သည္။ ဤသည္ကို မိမိ၏ ေစတုတၱရာတိုင္းသာျပည္သူတို႔က သေဘာမက်။ အမ်က္ျပင္းစြာထြက္ၾက၍၊ ေ၀ႆႏၲရာမင္းအား တိုင္းျပည္မွ ႏွင္ထုတ္ပါရန္ ခမည္းေတာ္ သိၪၥည္းမင္းအား ေတာင္းဆိုၾက၏။ သက္ဦးဆံပိုင္မင္းျဖစ္ေသာ သိၪၥည္းမင္းက ေ၀ႆႏၲရာသည္လည္း မိမိ၏သားျဖစ္၏။ ေစတုတၱရာတိုင္းသားတို႔လည္း မိမိ၏သားသမီးမ်ား ျဖစ္၏။ သားသမီးမ်ား အခ်င္းမ်ားရာတြင္ တစ္ေယာက္ႏွင့္အမ်ားျဖစ္ပါက အမ်ားကို အႏိုင္ေပးရမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မင္းႀကီးသည္ သားေတာ္ ေ၀ႆႏၲရာအား ခ်စ္လ်က္ႏွင့္ ႏိုင္ငံမွထြက္ခြာရန္ အမိန္႔ထုတ္ခဲ့သည္။
ပစၥယဆင္ျဖဴေတာ္သည္ ေ၀ႆႏၲရာမင္း၏ ဘုန္းကံေၾကာင့္ ေပၚေသာ ဆင္ျဖဴေတာ္ျဖစ္သည္။ အလွဴသည္ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးေဘးဆိုက္ေနသည့္ လူအေပါင္းအားကယ္တင္လိုေသာ ေစတနာ ျဖစ္သည္။ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကို ရည္စူး၍ျပဳေသာျမတ္ေသာအမႈျဖစ္သည္။ မိမိ၏အမႈအေပၚတြင္ စိုးစိမွ် အျပစ္ျမင္ဖြယ္ မ႐ွိေသာ္လည္း၊ ျပည္သူ၏ ဆႏၵကိုေလးစားေသာအားျဖင့္ မင္းစည္းစိမ္ကိုစြန္႔၍ ျပည္ႏွင္ဒဏ္ကို ၾကည္ျဖဴစြာ ခံယူခဲ့သည္။
မဟာသုတေသာမဇာတ္တြင္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သုတေသာမမင္း၏ ပညာသင္ဘက္ ျဗဟၼဒတ္မင္းသည္ သားစားၾကဴးသူျဖစ္သည္။ စားေတာ္ဆက္သည္ ‘ရသက’ ျဖစ္သည္။ ရသကသည္ ပြဲေတာ္ဆက္တိုင္း အသားဟင္းကို ထည့္၍ ဆက္ရသည္။ အသားမရေသာ တစ္ေန႔တြင္ လူသားကိုခ်က္၍ ဆက္မိသည္မွစ၍ ေနာက္ဆံုးတြင္ လူသားကို မစားရမေနႏိုင္ေအာင္ တပ္မက္သြားေသာ မင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ေပါရိသာရ (လူသားစားသူ)ဟုအမည္ရသည္။ ရသကႏွင့္ ေပါင္းကာ ေကာက္က်စ္ေသာနည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ လူသားရေအာင္ ဖန္တီးကာ လူသားကို ပြဲေတာ္တည္ေသာ မင္းျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းစံုကို ျပည္သူတို႔သိေသာအခါ တိုင္းျပည္မွႏွင္ထုတ္ခဲ့သည္။ လူၾကမ္းေပါရိသာရမင္းသည္ ျပည္သူ၏ ဆႏၵကို မပယ္႐ွားပဲ၊ မင္းအာဏာကို စြန္႔ကာ ရသကကိုသာ ေခၚ၍ တိုင္းျပည္မွ ထြက္ခဲ့သည္။ “မရ, ရသက ခ်ိဳင္” ဟုဆိုစမွတ္ျပဳရေလာက္ေအာင္ စားစရာလူသား႐ွားလာေသာအခါ မိမိ၏ စားေတာ္ဆက္အေဖာ္ ရသကကိုပင္ သတ္၍ စားေသာ မင္းျဖစ္သည္။
ေနာင္တြင္ မိမိဖမ္းမိထားေသာ သုတေသာမမင္းႏွင့္ ‘သတာရဟ’ ဂါထာေလးဂါထာအား ေဟာၾကားပါက လိုရာဆုေလးဆုျပန္ေပးမည္ဟု ေပါရိသာရက ကတိစကားျပဳသည္။ သုတေသာမမင္းက ‘သတာရဟ’ ဂါထာေလးဂါထာ အား ေဟာၾကားကာ ေတာင္းဆု ေလးဆု ေတာင္းသည္။ ေနာက္ဆံုး ေတာင္းဆုျဖစ္ေသာ ‘လူသားမစားရန္’ အခ်က္ကို ေပါရိသာရက အလြယ္တကူလက္မခံလို။ ထိုအခါ သုတေသာမမင္းက “ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ စည္းစိမ္ဥစၥာယွဥ္လာ လွ်င္ခႏၶာကိုယ္အတြက္ စည္းစိမ္ဥစၥာကိုစြန္႔ရသည္။ အသက္ႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္ယွဥ္လာလွ်င္အသက္အတြက္ ခႏၶာကိုယ္ကို စြန္႔ရသည္။ အသက္ႏွင့္ ကတိသစၥာယွဥ္လာလွ်င္ ကတိသစၥာအတြက္ အသက္ကိုပင္ စြန္႔ရ၏” ဟုေဟာရာ ေပါရိသာရက မိမိေပးထားေသာ ကတိကို မပယ္ဖ်က္ပဲ မင္းအာဏာႏွင့္ပင္ လဲခဲ့ေသာလူသားစားျခင္းကို စြန္႔ကာငါးပါးသီလၿမဲသြားခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ေပါရိသာရသည္ ေဂါတမဘုရားလက္ထက္ေတာ္၌္ အဂၤုလိမာလမေထရ္ အျဖစ္ ကၽြတ္တမ္း၀င္သြားခဲ့ေလသည္။
ႏွလံုးသားႏုေသာ ေ၀ႆႏၲရာမင္းသည္ မိမိကမွန္သည့္တိုင္ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို ေလးစားသျဖင့္ မင္းစည္းစိမ္ကိုၾကည္ျဖဴစြာစြန္႔ခဲ့ဖူးသည္။ လူသားစားေသာ လူ႕ဘီလူးလူၾကမ္းႀကီး ေပါရိသာရသည္လည္း ျပည္သူ႔ဆႏၵကိုမလြန္ဆန္ပဲ မင္းအာဏာကို စြန္႔ခဲ့ေသာထံုး႐ွိ၏။ ျပည္သူကုိဆန႔္က်င္ေသာမင္းတို႔သည္ ပ်က္စီးရသည္။ မင္းတို႔အားႀကီး၍ ျပည္သူကမေတာ္လွန္ႏိုင္လွ်င္လည္း၊ အသိပညာရွိေသာရဟန္းရွင္လူတို႔ ျပည္႐ြာကို စြန္႔ခြာကာ တစ္ပါးေသာတိုင္းျပည္သို႔ ခိုလံႈၾက၍ တိုင္းျပည္ပ်က္တတ္ေၾကာင္း ေယာမင္းႀကီးဦးဘိုးလိႈင္က သတိေပးခဲ့ဖူးသည္။
[ေမာင္ထင္၏ “ေယာမင္းႀကီးဦးဘိုးလိႈင္– အထၳဳပၸတၱိ ႏွင့္ ရာဇဓမၼသဂၤဟက်မ္း”၊ ဦးေ႐ႊေအာင္၏ “ဗုဒၶ– ေလာကသားတို၏ အႏႈိင္းမဲ့ေက်းဇူးရွင္– ကိုယ္ေတြ႕ဗုဒၶ၀င္” တို႔မွ ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပပါသည္။]
ဧရာ (မႏၲေလး)