ေမာ္စကိုသို႔ေပးစာ

>> Tuesday, February 19, 2008

ပီဆာက်ယ္တို႔ မအားရပံုမ်ား ယားတဲ႔ေနရာေတာင္ ေနာက္အားမွကုတ္ရေအာင္ ထံုးတို႔ထားရလိမ္႔မယ္။ မနက္ဖယ္ရီမွီဖို႔ အေစာႀကီးထေျပးရ၊ ညမိုးခ်ဳပ္မွအိမ္ျပန္၊ ေနာက္ေန႕အတြက္ သင္ခန္းစာျပင္ဆင္ရနဲ႔ ေလဒီပီဆာက်ယ္ဆီေတာင္ အခစားမွန္မွန္မ၀င္အားဘူး။ ဘေလာ႔မွာ ေရးမယ္ေရးမယ္နဲ႔ မေရးအားခဲ႔ဘူး။ ဟိုေျပး ဒီေျပး ႐ြာေဆာ္ၾကီးေခြးလို ေက်ာင္းႏွစ္ ေက်ာင္းကူးၿပီးစာသင္ေနရတယ္။ ညီဆရာေတြရဲ႕ စူး႐ွေျပာင္ေျမာက္တဲ႔ ပို႔ (စ)ေလးေတြဖတ္ၿပီး ေက်နပ္ေနရတယ္။ ရန္ကုန္မွာ ပူေနေပမဲ႔ ၿမိဳ႕ေတာ္ေမာ္စကိုမွာ ေအးေကာင္းတုန္းေနမွာေပါ႔။ ညီဆရာတို႔ရဲ႕သုေတသနျပဳလုပ္ခ်က္ေတြကို ကြန္ဖရန္႔(စ)ေတြမွာ ေအာင္ျမင္စြာ တင္ျပႏိုင္ခဲ႔ၾကတာလည္း အေ၀းကေန ဂုဏ္ယူေက်နပ္ အားေပးေနမိပါတယ္။ အမိေျမကေ၀းကြာၿပီး ဘယ္လိုမွအံ၀င္ဂြင္က် မျဖစ္ႏိုင္တဲ႔ ရာသီဥတု၊ လူမႈအဖြဲ႔အစည္း ၾကားမွာ က်ားကုတ္က်ားခဲ ပညာသင္ၾကားေနရတာကို ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္။ သင္ၾကားတတ္ေျမာက္လာတဲ႔ ပညာရပ္ေတြကို အမိေျမက ပညာငတ္မြတ္ေနတဲ႔ ကေလးေတြကို ပညာဆီမီး ထြန္းညိွေပးႏိုင္ဖို႔ ျပင္ဆင္လာခဲ႔ၾကေနာ္။ ပညာျမင္႔မွလူမ်ိဳးျမင္႔မယ္၊ ဘာညာ စကားလံုးအႀကီးႀကီးေတြ မေျပာခ်င္ေပမဲ႔ တတ္ထားတဲ႔ပညာ ျဖန္႔္ျဖဴးေပးႏိုင္တဲ႔ ဆရာေကာင္း၊သမာားေကာင္းေတြ အမ်ားႀကီး တို႔ဆီမွာလိုေနေသးတယ္ဆိုတာ ညီဆရာတို႔ကို ေျပာခ်င္တယ္။

ဆရာဇနိေျပာသလို ဒီဘေလာ့ေလးက အခ်င္းခ်င္း ေရးၾကေျပာၾက တဲ႔ေဘာ္ဒါေတြဆံုဆည္းရာေလးပါ။ အေပါင္းအသင္းအားလံုး အားတဲ႔အခ်ိန္မွာ ဖတ္ႏိုင္ေအာင္ အီးေမးကေနမပို႔ေတာ႔ပဲ ဘေလာ႔ကေန ေရးလိုက္ရတာကို အျခားလာေရာက္အားေပးၾကတဲ႔ ဧည္႔သည္ေတာ္မ်ားနားလည္ႏိုင္ပါေစလို႔ ေတာင္းပန္ပါရေစ။ ဆရာ႐ြက္၀ါေရ ဆရာလုပ္ေကြ်းတဲ႔ ငွက္ေပ်ာသီးကို မီးဖုတ္ၿပီး ႏြားႏို႔နဲ႔ေရာစားရတာကို သတိရေက်းဇူးတင္ေနပါတယ္။ ကိုလံုးတို႔၊ ေမာင္ျဖဴတို႔၊ ကိုျမင္းတို႔ ( ဘေလာ႔နစ္(ခ)ကိုမမွတ္မိတာ ခြင္႔လႊတ္ေနာ္၊ ပီဆာက်ယ္က offline နဲ႔ အိမ္ကေရးေနရလို႔ပါ) ျပန္လာရင္ ေဗါ႔(ဒ)ကာ ယူခဲ႔ေနာ္။ ဆရာ NA ကေတာ႔ ဘိုင္ဘိုင္စု႐ုေအာ႔ ႐ွိတဲအိမတ္(႐ွ)တ လုပ္သြားၿပီထင္တယ္။ ဘေလာ႔ကို ေျခဦးလွည္႔မလာေတာ႔ဘူး။ မဇနိေရာ နိဟြြန္းမွာစာေတြ အေတာ္ပိေနေရာေပါ႔။ “အိဆုဒဲေမာ႔ မခဲႏိုင္းဒဲ ခူဒါဇိုက္။ ဂန္ဘတ္တဲ႔”။
ဇန္န၀ါရိီလက မႏၱေလး၊ ေတာင္သမန္အင္း၊ ေမၿမိဳ႕သြားခဲ႔တဲ႔ပံုေတြ ေဘာ္ဒါေတြအမွတ္တရ ျဖစ္ေစဖို႔ တင္ေပးလိုက္တယ္ေနာ္။ ဒီဂ်စ္တယ္ကင္မရာ ရမွပဲ လုလုခ်န္တို႔ သြားေရယိုသြားေအာင္ ပီဆာာက်ယ္ တစ္ကိုယ္တည္း၊ လူပ်ိဳႀကီး ခ်က္စားတဲ႔ဟင္းေတြကို “Pisarkyae Can Cook” အစီအစဥ္ ဘေလာ႔မွာ တင္ဦးမယ္လို႔ တင္ႀကိဳ ဘြတ္ကင္လုပ္လိုက္တယ္ေနာ္။
႐ႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ပါေစ။
ပီဆာက်ယ္





Read more...

စိတ္ေျခရာ

>> Monday, February 18, 2008

အျပင္မွာ
ႏွင္းသိမ္းကားေတြရဲ့အသံ
ဆူညံေနတယ္….။
အခန္းထဲမွာေတာ႔
မသန္႔ရွင္းတဲ႔အေတြးေတြက
မီးခိုးေငြ႔လိုအေမွာင္တိုက္
ေလွာင္အိုက္လို႔ေပါ႔။
သီခ်င္းက
ထမနဲပြဲလည္း
ႏႊဲၾကသည္…..တဲ႔။
ျပီးရင္
ေမာင္မလာေရွာင္ကာထြက္ေတာ႔
ဆယ္႔ႏွစ္လရာသီ
ရွိျပီေမာင္ရဲ႔လို႔
မျမ၀င္းက လြမ္းျပဦးမယ္။
ဘ၀ဟာ
ရွင္းရခက္တဲ႔ခ်ည္မွ်င္တစ္ထုံးလို
သုံးလို႔မွရပါေတာ႔မလား…။
ကံကိုယိုးမယ္ဖြဲ႔
သိမ္းခဲ႔တဲ႔
ႏွင္းဆီစကၠဴပန္းပြင္႔
ေ၀းေ၀းၾကီးလႊင္႔ပစ္လဲ
ပြင္႔ခ်ပ္ေတြကမေျကြ
အသက္၀င္ေနဆဲရယ္။

မြန္းအိန္ဂ်ယ္လ္

Read more...

ၾကားဖူးနား၀ ရီစရာမ်ား(၉)

>> Thursday, February 14, 2008

ဟိုတုန္းက ေတာရြာတစ္ရြာမွာ ခ်စ္သူစံုတြဲတစ္တြဲရွိတယ္။ ေတာသူေတာင္သားေတြဆိုေတာ့ ရိုးတယ္အတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ တစ္ေန႔မွာေတာ့ ေကာင္ေလးက သူ႔ခ်စ္သူကို သူ႔အဘိုးေပးခဲ့တဲ့ ေသတၱာေလးကို ေကာင္မေလးကို လက္ေဆာင္ေပးတာေပါ့။ လက္ေဆာင္ေပးတဲ့ေန႔ကလဲ တုိက္တုိက္ဆိုင္ဆိုင္ဗ်ာ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၄ ရက္ေန႔ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီေန႔ကို ဘာေန႔ေတြ ညာေန႔ေတြမွန္းသိလို႔ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ေကာင္မေလးဆီက ခ်စ္တယ္လို႔အေျဖရတဲ့ေန႔…အဲဒါေၾကာင့္ေပးျဖစ္တာ။ ေကာင္မေလးကလဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ လက္ခံလိုက္တာေပါ့။ အိမ္ကုိျပန္ေရာက္ေတာ့ ေကာင္မေလးက ခ်စ္သူေကာင္ေလးကေပးလိုက္တဲ့ ေသတၱာေလးကို ဖြင့္ၾကည့္တာေပါ့။ အဲဒီမွာ ျပႆနာကစေတာ့တာပဲ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေသတၱာထဲမွာ မွန္ေလးတစ္ခ်ပ္ပါလာတယ္ေလ။ မွန္ဆိုတာကို မျမင္ဘူးေတာ့ ဟိုဘက္ၾကည့္ ဒီဘက္ၾကည့္နဲ႔ ေနာက္ဆံုး မွန္ထဲက အရိပ္ကို ျမင္တယ္ဆိုပါေတာ့။ ေကာင္မေလးက စိတ္ထဲမွာ ဒီလုိေတြးလိုက္မိတယ္…´လက္စပ္သတ္ေတာ့ ငါ့ကိုခ်စ္ပါတယ္…ခ်စ္ပါတယ္နဲ႔ ညာေျပာေနတာကိုး…ဘယ္ကေကာင္မေလးကို ဒီေသတၱာထဲမွာ သိမ္းထားလဲမသိဘူး… ေနႏွင့္အံုး မနက္ျဖန္မွ ေတြ႔မယ္…´ဆုိျပီး စိတ္ဆိုးေနတာေပါ့။ ေနာက္ေန႔ ခ်ိန္းေတြ႔ေနၾက ေနရာမွာ ေကာင္ေလးနဲ႔ ေတြ႔တာေပါ့။ အဲဒီအခါၾကေတာ့ ေကာင္မေလးက ေပါက္ကြဲေတာ့တာေပါ့။
ေကာင္မေလး။ ။ ဒီမွာ ရွင္ေကာင္းမေလးပံုပါတဲ့ ေသတၱာကို ဘာလို႔ကၽြန္မကိုေပးရတာလဲ။
ေကာင္ေလး။ ။ ခ်စ္ရယ္…ဘယ္က ေကာင္မေလးလဲ…ကို မင္းကလြဲလို႔ ဘယ္သူ႔ကိုမ မခ်စ္ဘူး။
ေကာင္မေလး။ ။ ရွင္က ေျဗာင္လိမ္ပဲ… ေဟာဒီမွာၾကည့္ဆိုျပီး မွန္ကို ေကာင္ေလးကို ေပးလိုက္တာေပါ့။

ေကာင္ေလး။ ။ ဟားဟား…မင္းကမွ ေျဗာင္လိမ္ကြ…ဘယ္ကမွန္းမသိတဲ့ ေနာက္တစ္ေကာင္ကို မင္း တြဲေနတာမဟုတ္လား။ ေဟာဒီမွာ ငါျမင္ေနရတယ္ကြ။
ေကာင္မေလး။ ။ မဟုတ္ဘူး… ရွင္မဟုတ္တာေတြ မေျပာနဲ႔…ေပးစမ္းဆုိျပီး အဲဒီမွန္ကို ယူျပီးၾကည့္ေတာ့…ေဟာဒီမွာ ရွင့္ရဲ႕ေနာက္ေကာင္မေလးပံု။
အဲဒီလိုနဲ႔ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ ျငင္းၾကခုန္ၾကရင္း ရြာက သူၾကီးဆီကုိ ေရာက္သြားၾကတာေပါ့။ သူၾကီးကရြာကလူမွဳေရးျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းေပးေနၾကေပါ့။
သူၾကီး။ ။ မင္းတို႔ဘာျဖစ္လာၾကသလဲ။ ငါ့ကုိေျပာျပစမ္း။
ေကာင္မေလး။ ။ ဒီလိုပါ သူၾကီး သူက ကၽြန္မမသိေအာင္ ေနာက္ေကာင္မေလးနဲ႔ တြဲေနပါတယ္။
ေကာင္ေလး။ ။ မဟုတ္ရပါဘူး သၾကီး…သူ တြဲေနတာပါ။
သူၾကီး။ ။ အင္း….ျပႆနာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေျပာစမ္း။
ေကာင္မေလး။ ။ ကၽြန္မေျပာတာ မယံုရင္ ဒါေလးကိုၾကည့္လုိက္ပါ…အဲဒီထဲမွာ သူတြဲေနတဲ့ ေနာက္ေကာင္မေလးကို ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။
သူၾကီးလဲ ေကာင္မေလးေပးတဲ့ ပစၥည္းကိုယူၾကည့္လိုက္တာ့ … ေဟ ဘယ္ကလာ ဟုတ္ရမွာလဲကြ… ဒီေကာင္တြဲေနတဲ့ ေနာက္ေကာင္မေလးရဲ႕ပံုမဟုတ္ဘူး… ငါ့မိန္းမရဲ႕ လင္ငယ္ပံုပဲ…. ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့…ဆိုျပီး သူ႔မိန္းမကို ေခၚလိုက္တယ္။
သူၾကီး။ ။ ဒီမွာ မိန္းမ မင္းငါမသိေအာင္ ေနာက္လင္ငယ္ေနတယ္။ ဟုတ္လား မဟုတ္ဘူးလား ေျပာ…ငါ့ကို မညာနဲ႔။
မိန္းမ။ ။ ရွင္ ရူးေနသလား။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ အိမ္ျပင္မထြက္ပဲ ေနတဲ့ ကၽြန္မက ေနာက္လင္ငယ္ေနမလား။
သူၾကီး။ ။ မင္းက ေျဗာင္လိမ္တယ္ေပါ့… ေရာ့ဒီမွာၾကည့္ …ဆိုျပီး မွန္ေလးကို မိန္းမကိုေပးလိုက္တယ္။
မိန္းမ။ ။ ဟင္း..ဟင္း…ရွင္က မွ ေျဗာင္လိမ္တာ…ေဟာဒီမွာ ရွင့္ရဲ႕ ေနာက္ မရင္ငယ္ပံု…
အဲဒီလိုနဲ႔ သူၾကီးလဲ သူမ်ားျပႆနာရွင္းေပးရင္းနဲ႔ပဲ ရွဳပ္ကုန္ေတာ့တာေပါ့။ ပံုျပင္ေတြအထဲကအတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ ပညာရွိ ဇီးကြက္ဆီကိုပဲသြားမလား…ယံုပညာရွိ ဆီကုိပဲ သြားမလားေပါ့။ ဘယ္ဟုတ္မွာလဲ ဒီမွာတာ့ ရြာအမွဳ…ဘုန္းၾကီးပတ္ျပီးေပါ့ဗ်ာ…
ဘုန္းၾကီး။ ။ ေဟး…ဒကာ…ဒကာမတို႔ ဘာေတြျဖစ္လာၾကသလဲ။
မိန္းမ။ ။ မွန္ပါ့ဘုရား…ေဟာဒီ ဒကာၾကီး အသက္ၾကီးမွာ ေနာက္တစ္ေယာက္တြဲေနလို႔ပါဘုရား။
ဘုန္းၾကီး။ ။ ဟုတ္လား….ဒကာၾကီး။
သူၾကီး။ ။ မဟုတ္ရပါဘုရား…ဒကာမၾကီး ပါဘုရား…အဲဒါ။
ဘုန္းၾကီး။ ။ ဟုိ…ဒကာေလးနဲ႔ ဒကာမေလးကေရာ ဘာကိစၥတုန္းကြဲ႕။
ေကာင္မေလး။ ။ တပည့္ေတာ္တို႔ ျပႆနာကလဲ သူၾကီးလင္မယားတို႔လိုပါပဲဘုရား။
ဘုန္းၾကီး။ ။ အင္း…ေလာကီေရးရာေတြက တယ္ရွုဳပ္တာကိုး…ကဲ ျပႆနာကို ဘယ္လိုသက္ေသျပမွာလဲ။
သူၾကီး။ ။ မွန္ပါ့…ေဟာဒီပစၥည္းေလးကို ၾကည့္ပါဘုရား…အဲဒီအထဲမွာ ဒကာမၾကီးရဲ႕ ေနာက္တစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ရပါမယ္ဘုရား။
ဘုန္းၾကီးလဲ သူၾကီးေပးတဲ့ ပစၥည္းေလးကို ယူျပီးၾကည့္တာေပါ့။ ျပီးေတာ့ ဒီလိုမိန္႔ေတာမူလိုက္ပါတယ္…
မဟုတ္ပါဘူး ဒကာာၾကီး…ဒီမွာ ဒကာမၾကီးရဲ႕ ေနာက္တစ္ေယာက္မဟုတ္ပါဘူး…ေဟာဒီထဲမွာ က လြန္ခဲ့တဲ့ငါးႏွစ္ခန္႔က ပ်ံေတာမူသြားတဲ့ ဘုန္းၾကီးရဲ႕ဆရာေတာ္ပံု ပါကြဲ႕ ဟူသတည္း။

Read more...

ၾကားဖူးနား၀ ရီစရာမ်ား(၇)

>> Wednesday, February 13, 2008

ကိုဇနိက ဖုန္းဟာသေလးေရးလုိက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လဲ ၾကာဖူးတဲ့ဟာသေလးေျပာရအုန္းမယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လဲ ၾကားဖူးမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒီလိုဗ်… အဘုိးအိုတစ္ေယာက္ သူ႔သားေနထုိင္ရာ ျမိဳ႕ကို အလည္အပတ္သြားတာေပါ့။ သူနဲ႔အတူ ေျမးတစ္ေယာက္ကို အေဖာ္ေခၚလာတာေပါ့။ ကားဂိတ္ကိုေရာကေတာ့ သူ႔သားကို လာၾကိဳဖို႔ဆိုျပီး ေျမးျဖစ္သူကို ဖုန္းဆက္ခိုင္းလိုက္တယ္။ ေကာင္ေလးကလဲ အဖိုးေပးတဲ့ ဖုန္းနံပါတအတိုင္း နီးစပ္ရာ ပီစီအုိမွာ ဖုန္းဆက္တာေပါ့။ သူဖုန္းကိုင္လိုက္ျပီးခဏ အၾကာမွာ တစ္ဘက္က အမ်ိဳးသမီးအသံကို ၾကားရေတာ့…ေကာင္ေလးက…´ဟာ…ဖုန္းပိတ္မထားပါဘူး…အန္တီ ဦးေလးကိုေျပာလုိက္ပါအံုး…ကာဂိတ္ကိုလာၾကိဳပို႔…ဒီမွာဖိုးဖိုးေစာင့္ေနတယ္…ဒါပါပဲ´ ဆိုျပီး ၾကေသေလာက္ဖုန္းဖိုးေပးျပီး အဖိုးရွိရာကို ျပန္လာတာေပါ့။ အဖိုးက ´ေတြ႕ခဲ့လားကြ မင့္ဦးေလးနဲ႔´…ေကာင္ေလးက `မေတြ႕ဘူး ဦးေလးမိန္းမေနဲ႔ပဲေတြ႔တယ္…လာၾကိဳဖို႔ ေျပာထားခဲ့တယ္`… ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္ေယက္သား ေစာင့္ေနၾကတာေပါ့။ တစ္နာရီေလာက္ၾကာေတာ့ မလာတာနဲ႕ အငွားကားတစ္စီးငွားျပီး သြားၾကေတာ့တယ္။ သားျဖစ္သူအိမ္ကို ေရာက္ေတာ့…
သား။ ။ ေဟာ … အေဖၾကီး … လာမယ္ဆိုလဲ ၾကိုေျပာပါဗ်ာ…သားလာၾကိဳမွာေပါ့။
ဖိုးဖိုး။ း ေအးကြ…မင္းဆီကို ဖုန္းဆက္တယ္…မင္းရဲ႕တူကို ဆက္ခိုင္းတာ…မင့္ဇနီးနဲ႕ေတြ႕တယ္ေျပာတယ္ကြ။
သား။ ။ ေဟး…ခင္…ခင္ဆီကို ကို႕တူေလးဖုန္းဆက္တယ္ဆုိ…ဘာလို႔မေျပာတာလဲကြ။

ခင္။ ။ မဆက္ပါဘူးေတာ္…ကၽြန္မ တစ္ေန႔လံုးအိမ္မွာရွိပါတယ္…
အဲဒီလို ဦးေလးဇနီးကေျပာလုိက္ေတာ့ ေကာင္ေလးက ၀င္ေျပာလုိက္တာကေတာ့…
ေကာင္ေလး။ ။ ဟာ…အန္တီကလဲ ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းဆက္ပါတယ္…လာၾကိဳပို႔ေလ အန္တီကိုေျပာေတာ့. အန္တီကျပန္ေျပာေသးတယ္…ဘာတဲ့…လူၾကီးမင္းေခၚဆိုေသာ ဖုန္းနံပါတ္မွာ စက္ပိတ္ထား၍ေသာ္လည္းေကာင္း ဆက္သြယ္မွဳ ဧရိယာ ျပင္ပ၌ေရာက္ရွိေန၍ေသာ္လည္းေကာင္း ေခၚဆိုလို႔မရပါ` ဆုိလားပဲ။

Read more...

ၾကားဖူးနား၀ ရီစရာမ်ား(၅)

>> Tuesday, February 12, 2008

ဟုိစဥ္အခါက ရွမ္းဘုန္းၾကီးတစ္ပါး ေက်းေတာရြာတစ္ရြာသို႔ ၾကြလာတဲ့အခါ ဒီရြာေနလူေတြ စကားေျပာၾကပံုကို သံုးႏွုန္းၾကပံုကို အေသအခ်ာေလ့လာမိတယ္။ ဒီမွာဒကာၾကီး ေခ်ာင္းရိုးရဲ႕ဟုိဘက္ ကမ္းစပ္ကေသာင္ျပင္ ဘယ့္ႏွယ္ေခၚသလဲ ဒကာ။ မွန္ပါဘုရား….ေခ်ာင္းရိုးရဲ႕ဟုိဘက္ ကမ္းစပ္ကေသာင္ျပင္ လတာျပင္ေခၚပါ့ ဘုရား။ ဒီမယ္ ဒကာ ေခ်ာင္းရိုးဟုိဘက္ကမ္းမွာ အပင္ေတြ အမ်ားၾကီးစုလို႔ေပါက္ေန….ဘယ္လိုေခၚလဲကြဲ႕။ မွန္ပါ ဘုရား အဲဒါ လမုေတာပါ…တကယ္ပဲ အမ်ားၾကီးေပါက္လို႔ေနပါတယ္ ဘုရား။ ထိုစဥ္အခါ ေခ်ာင္းရိုးမွာ ေခြးေသေကာင္ ေမ်ာလို႔ပါလာတယ္။ ေဟာဟုိ ေခြးေသေကာင္ေပၚက အသားစားတဲ့ငွက္ၾကီး ဘယ့္နွယ္ေခၚသလဲ ဒကာ။ မွန္ပါ့ဘုရား…ေခြးေသေကာင္ေပၚက အသားစားတဲ့ငွက္ၾကီး လဒ ၾကီးပါ ဘုရား။ ထိုအခါ ဘုန္းဘုန္းက ဒီလိုေတြးမိတယ္ `ဒီရြာေနလူေတြ စကားေျပာၾကရင္ `လ` ဆိုတဲ့ အကၡရာေရွ႕ထားကာ တကယ္ပဲ သံုးႏွုန္းတတ္ၾကတယ္`… ထိုစဥ္အခါ ဘုန္းဘုန္းမွာ ဆြမ္းစားခ်ိန္နီလို႔လာပီေပါ့။ ဆြမ္းစားခ်န္တန္ေတာ့ ဘုန္းဘုန္းက ဒကာေတြကို ဒီလိုမိန္႔လိုက္ပါတယ္….´ဒီမွာ လဒကာ လမြန္းတည့္ေတာ့မယ္ လကြာ… လဆြမ္းကပ္ေတာ့ေလ လကြာ…လဒကာၾကီးရာ´

Read more...

ၾကားဖူးနား၀ ရီစရာမ်ား(၈)

>> Tuesday, February 5, 2008



ၾကားဖူးတဲ့ေနာက္ဟာသတခုကိုေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။ ရြာတရြာက လူတတ္ႀကီးလုပ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္က ၿမိဳ႔ကိုေရာက္ေတာ့၊ ဖုန္းဆက္သတဲ့။ လမ္းေဘးကပီစီအိုဖုန္းေတြျဖစ္မွာေပါ့။ ဖုန္းကဆက္တတ္တာလည္း ဟုတ္ဖူးရယ္ ျမင္ဖူး၊ၾကားဖူးယုံပဲရွိတာ။ ဖုန္းကို စကားေျပာခြက္နဲ႔၊ နားေထာင္တဲ့ခြက္ကို ေျပာင္းျပန္ႀကီးကိုင္ၿပီး
- ဟ လို ဟ လို - ဆိုၿပီးလုပ္ေနသတဲ့။
ေဘးက ျဖတ္သြားတဲ့တစ္ေယာက္ကလည္း မေနႏိုင္ေတာ့
- အကိုႀကီး ေျပာင္းျပန္ႀကီးျဖစ္ေနတယ္။
သူကလည္း ဘယ္ရမလဲ ခ်က္ျဖင္းျပန္ေျပာလိုက္တာေပါ့။ ငါသိပါတယ္ကြဆိုၿပီး ဖုန္းခြက္ကိုကိုင္ၿပီး ေျပာလိုက္တာက -
- လဟို လဟို -တဲ့။


Read more...

>> Saturday, February 2, 2008

Read more...

သူငယ္္ခ်င္းေတြရဲ့ ရွယ္ယာ

ၾကိဳးစားရင္း…….

အိုမင္းျခင္းေတြကိုရက္ေရႊ႕

ေသမဲ႔ေန႔ကိုလည္း ေမ့ၾကရေအာင္

ဘ၀ဟာ

ခဏတာ

မွ်သာ……ဆိုေသာ္လည္း

ဘုံတစ္ေကြ႔

ၾကံဳေတြ႔ရတဲ႔ ျပႆနာ

(တကယ္) မ်ားစြာ..။

ရင္ဆိုင္တဲ႔ အခါ

ႏုိင္တဲ႔အခါနည္း

ရွဳံးပြဲက မ်ားမ်ား

ေလာကဓံဟာ

ရွစ္ပါးသာရွိတယ္

ရွစ္.ပါး.သာ. ရွိတယ္။

တစ္ေန႔ေတာ႔

ရုိးသားျခင္းရဲ႔အေရာင္

ေျပာင္လက္၀င္းပ

အထင္ကရနဲ႔

အဆင္းေရာအခ်င္းပါလွသူဟာ

ဘယ္သူျဖစ္မလဲ.မင္းပဲေပါ႔ကြယ္။

မြန္းအိန္ဂ်ယ္လ္

Read more...

  © Blogger templates Shiny by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP