မိုး

အျပင္မွာ မိုးေတြရြာေနတယ္။ မိုးေရာေလေရာပဲ။ အိမ္ကိုသတိရလိုက္တာ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အရပ္က ျမန္မာျပည္ေအာက္ပိုင္းဆိုေတာ့ မိုးမ်ားတဲ႔အရပ္။ ငယ္ငယ္ကေနရတဲ႔အိမ္ေရွ႕မွာ ေရကန္ႀကီးရိွတယ္။ မိုးေတြအရမ္းသည္းရင္ အေမရယ္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေမာင္ႏွမေတြရယ္၊ အေဖ႔ကိုေမွ်ာ္ရင္း ေရကန္ထဲကိုပလံုစီက်ေနတဲ႔ မိုးစက္ေတြကို အိမ္ထဲကေန ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းေလးနဲ႔ ေငးစိုက္ၾကည့္ေနဖူးတယ္။ အဲဒီတုန္းက ညီအငယ္ဆံုးေလး မေမြးေသးဘူး။ ညီမေလးက အေမ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ ေခါင္းမွီၿပီး ထိုင္ေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က အေမ႔ဘယ္ဘက္မွာ ဒူးကိုေထာင္၊ ေထာင္ထားတဲ႔ဒူးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ျပန္ပိုက္ရင္းနဲ႔ထိုင္ေနတယ္။ အစ္ကိုကေတာ့ အေမ႔ညာဘက္ပုခံုးကို မွီထားတယ္။ မိုးေတြအရမ္းရြာလာၿပီဆိုရင္၊ မီးကလဲမလာေတာ့ဘူး။ အိမ္ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲထဲမွာ သားအမိေလးေယာက္ ငုတ္တုတ္ေလးေတြထိုင္လို႔၊ အၿငိဳးႀကီးတဲ႔မိုးကို အဓိပၸါယ္မဲ႔ေငးစိုက္ၾကည့္ေနၾကတယ္။ အေမကေတာ့ အေဖဘာလို႔ အိမ္ျပန္ေနာက္က်ေနပါလိမ္႔လို႔ ေတြးေနမလားမသိဘူး။ ညီမေလးကေတာ့ ေၾကာက္ေနပံုပဲ၊ အေမ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ သူ႔ကိုယ္လံုးေသးေသးေလးကို ေကြးၿပီးထားလိုက္ပံုမ်ား တကယ့္ပုစြန္ထုပ္ေလးပဲ။ အစ္ကိုကေတာ့ မိုးရြာရင္ကမ္းကပ္တတ္တဲ႔ငါးေတြကို ကိုင္းေထာက္ဖို႔မ်ား စဥ္းစားေနမလားပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ေရကန္ႀကီးေရျပည့္ရင္ ေအာ္တတ္တယ္ဆိုတဲ႔အေၾကာင္းစဥ္းစားရင္း ေက်ာခ်မ္းေနတယ္။

ဟုတ္တယ္ေလ၊ အဲဒီေရကန္ႀကီးက ေရေတြျပည့္လွ်ံတက္လာရင္ ေအာ္တယ္တဲ႔။ ၿပီးရင္ကေလးေတြကို စားတယ္တဲ႔။ အဲဒါေၾကာင့္ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ကန္ေတာ္ရွင္မဆိုတာကိုေခၚၿပီး အမဲသားေကြ်းရတယ္။ မိုးရာသီဆိုရင္ ေရကန္ႀကီးက အဝါေရာင္ေမွာ္ေတြနဲ႔ ျပည့္ေနေတာ့တာ။ အနီးအနားကလူေတြကလဲ ဒီေရကန္ကိုပဲအမွီျပဳေနရတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေရစုပ္စက္ဆိုတာေတြကလဲ ဒီေလာက္ေခတ္မစားေသးဘူး။ ေရကန္ကေရကိုပဲခပ္ၿပီးသံုးၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္အေပ်ာ္ဆံုးကေတာ့ ေရကန္ႀကီးထဲကေမွာ္ေတြကို ဆယ္တဲ႔အခ်ိန္ေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာဆို ေရကန္ထဲကို တရားဝင္ဆင္းလို႔ရတယ္။ ႏို႔မို႔ဆိုရင္ဆင္းလို႔မရဘူး။ ရပ္ကြက္ထဲက လူငယ္ေတြက ေရကန္ထဲကိုဆင္းၿပီး ေရေမွာ္ေတြကို ဝါးတန္အရွည္ႀကီးေတြနဲ႔စုပိုက္ၿပီး ကမ္းကိုကပ္ေပးတယ္။ ကမ္းေရာက္ေတာ့ ကေလးေတြ၊ မိန္းမေတြက ျခင္းေတာင္းကိုယ္စီနဲ႔ ေမွာ္ေတြကိုသယ္ရင္း ကန္ေဘာင္ေပၚကို သြားပစ္ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေမွာ္ကအရမ္းယားတာ၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ယားတာလဲသတိေတာင္မရပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကေလးေတြက ေရေမွာ္ေတြကို ကူဆယ္ေပးလိုက္၊ ေရေမွာ္ေတြကမ္းကို မေရာက္ေသးရင္၊ ေရစပ္ကိုဆင္း၊ ကမ္းစပ္မွာေရခပ္လို႔ရေအာင္ ခင္းထားတဲ႔တံတားကို လက္ႏွစ္ဖက္ကကိုင္၊ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကိုေနာက္မွာ ေဘာင္ဘင္ခတ္ၿပီးေရကူးတယ္။ ေျခေထာက္နဲ႔ေရခတ္သံက တဗြမ္းဗြမ္းနဲ႔ တကယ္႔ေပ်ာ္စရာႀကီး။ လူႀကီးေတြကလဲ သူတို႔မ်က္စိေအာက္မွာတင္ ေရကစားေနၾကေတာ့ ဘာမွမေျပာၾကဘူး။ ဘယ္ေလာက္မ်ား လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းတဲ႔ အခ်ိန္ေတြလဲေနာ္။ ေနာက္ထပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာက အေဖ႔လက္ရာေမာ္ေတာ္ဘုတ္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ အၿပိဳင္လႊတ္ၾကတာ။ အေဖက သစ္သားျပားေနာက္မွာ သားေရကြင္းနဲ႔ေရဒလက္ေလးလုပ္ၿပီး၊ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ေလးလုပ္တယ္။ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ကိုမလႊတ္ခင္ သားေရကြင္းကိုပတ္ထားရတာ။ ေရထဲခ်လိုက္ေတာ့မွ ပတ္ထားတဲ႔သားေရကြင္းက ျပန္ေျပၿပီး ဒလက္ကိုလွဲ႔ေတာ့ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ကေျပးေရာ။ တစ္ခါတေလေတာ့ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ေပၚမွာ ရမ္ဘိုလိုက္တယ္၊ တစ္ခါတေလစက္ရုပ္လိုက္တယ္။ တစ္ခါတေလေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေမာ္ေတာ္ဘုတ္က စစ္ေရယဥ္ႀကီးျဖစ္သြားေရာ။

ခုလိုမိုးဦးက်ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔အရပ္မွာ ငါး၊ဖားအရမ္းေပါတယ္။ အရပ္ထဲကို ငါးေတာင္ေစးလို႔ေခၚတဲ႔ ငါးအေသးေလးေတြ လာေရာင္းတယ္။ ဘာအေလးခ်ိန္မွမလိုဘူး၊ ႏို႔ဆီဗူးနဲ႔ခ်င္ေရာင္းတာ။ ကြ်န္ေတာ္မွတ္မိတဲ႔အရြယ္မွာ၊ ငါးေတာင္ေစးတစ္ဗူးကို ငါးက်ပ္ပဲရိွတယ္။ အေမကအဲဒါကို အိုးကပ္ေလးခ်က္တယ္။ ငါးေတာင္ေစးအိုးကပ္ေလးကို ေရေႏြးနဲ႔ျမည္းရင္း ငါးေတာင္ေစးအိုးကပ္က ဆီေလွ်ာ့ထည့္ထားေတာ့ က်န္းမာေရးအတြက္ေကာင္းတာေပါ့ကြာလို႔ အေဖကအေမ႔ကိုစေလ႔ရိွတယ္။ အေဖက ငါးေတာင္ေစး တအားႀကိဳက္တာ။ ပုစြန္ဆိတ္အေသးေလးေတြကို ပဲသီးနဲ႔ေၾကာ္တာမ်ိဳးလဲ မိုးဦးက်မွာစားရေလ့ရိွတယ္။ ၿပီးေတာ့ဖားသား။ ေက်ာ္စံေကးလို႔ေခၚတဲ႔ဖားေသးေသးေလးေတြကို စင္းေကာေကာၿပီး အေမႊးအႀကိဳင္အစံုအလင္နဲ႔ခ်က္တာ၊ အဲဒီလိုေန႔မ်ိဳးကေတာ့ ထမင္းအေတာ္ၿမိန္တယ္။ ဗိုက္ကားသြားရင္ သြပ္ျပားေပၚတေဖ်ာက္ေဖ်ာက္နဲ႔က်ေနတဲ႔ မိုးရာသီရဲ႕ဂီတသံကို နားေသာတဆင္ရင္းနဲ႔ တေရးတေမာအိပ္ေပေတာ့။ ညဘက္ေတြဆိုရင္ေတာ့ အံုး၊ဂြမ္လို႔ေအာ္တဲ႔ ဝသန္ဦးရဲ႕အဆိုရွင္ေတြက ေဖ်ာ္ေျဖတတ္ေသးတာ။ မိုးရာသီရဲ႕ညေတြမွာ အိပ္မ်ားမေပ်ာ္ရင္ တစ္ႏွစ္သံုးေလးလဲမေရနဲ႔၊ ဝင္ေလ၊ထြက္ေလလဲမရႈနဲ႔၊ အံုး၊ဂြမ္ကိုသာနားဆင္ေန၊ အဟုတ္အိပ္ေပ်ာ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကကိုယ္ေတြ႔။

တစ္ခါတေလ မနက္အေစာႀကီးမိုးရြာရင္ အေဖက ထၿပီးေရခပ္တယ္။ ေရခပ္တယ္ဆိုတာက ေရတေလွ်ာက္ေပၚကေန ေက်ာက္စည္ထဲကို က်တဲ႔ေရေတြက မ်ားၿပီးလွ်ံက်လာေတာ့ တျခားစည္ေတြထဲကိုခပ္ၿပီး ေျပာင္းထည့္ေပးရတယ္။ ေရေႏြးတည္ရင္ မိုးေရမွေသာက္လို႔ ေကာင္းတာမို႔လား။ တစ္မိုးလံုးေလွာင္ထားတဲ႔ေရက တစ္ႏွစ္စာလံုးေသာက္မကုန္ဘူး။ အက္ဆစ္ဓာတ္တို႔၊ ဘာဓာတ္၊ ညာဓာတ္တို႔ေတာ့ မသိဘူး၊ မိုးေရေသာက္ရတာ က်န္တဲ႔ေရေသာက္ရတာနဲ႔ မတူဘူး၊ အရသာတစ္မ်ိဳးထူးတယ္။ အေဖက ေျမာင္းေတြထဲမွာ ပိတ္ေနတတ္တဲ႔ အမိႈက္ေတြကို ေပါက္ျပားတစ္လက္နဲ႔ ဖယ္တယ္။ ေရေျမာင္းကေကာေနရင္လဲ ေပါက္ျပားနဲ႔ေရလမ္းေၾကာင္းေဖာ္ေပးရတယ္။ အကုန္လုပ္ၿပီးၿပီဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ညီအစ္ကိုေတြကို မိုးေရခ်ိဳးဖို႔အတင္းႏႈိးေတာ့တာ၊ အိပ္ယာထကာစကတာပ်င္းေနတာ၊ မိုးေရလဲထိေရာ လူကလန္းသြားၿပီး ေပ်ာ္သြားေတာ့တာ။ မိုးေရက ဆပ္ျပာတိုက္လို႔လဲ အရမ္းေကာင္းတယ္၊ အျမဳပ္ေတြ အမ်ားႀကီးထြက္တယ္။ မိုးေရခ်ိဳးၿပီး၊ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးဝတ္ထားရင္း အေမျပင္ထားတဲ႔ မနက္ထမင္းၾကမ္းစားရတာ ဘာနဲ႔မွမလဲႏိုင္ဘူး။

လြမ္းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ လြမ္းရတာ အျပင္မွာမိုးေတာင္ တိတ္သြားၿပီး ေနျပန္ပူေနၿပန္ၿပီ။ ေဆာင္းရာသီကုန္သြားၿပီမွတ္တာ အရင္ရက္က အေတာ္ျပန္ေအးေနတယ္။ ခုေနာက္ရက္ေတြေတာ့ ပူေတာ့မယ္တဲ႔။ ဒီအခ်ိန္က အေတာ္ေနလို႔ေတာ့ ေကာင္းတယ္။ ပန္းသီးပင္ေလးေတြလဲ အဖူးဖူးကုန္ၾကၿပီ။ ဒီလိုနဲ႔ေႏြဦးေပါက္ရာသီေလးလဲ အသက္ဝင္လာျပန္ၿပီေပါ့။ ဒီႏွစ္မိုးေတာ့ အိမ္မျပန္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ေနာက္ႏွစ္မိုးဦးက်ေတာ့ အိမ္ျပန္ရေကာင္းပါရဲ႕ေလ။ ။