ဘဝတူ

ဒီေန႔ကသူ႔အတြက္အေရးႀကီးဆံုးေန႔။ လူေတြမွာအေရးႀကီးဆံုးေန႔ေတြ ကိုယ္စီကုိယ္ငွရိွၾကမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔အဖို႔ေတာ့ ဒီေန႔ေလာက္အေရးႀကီးတဲ႔ေန႔ သူ႔ဘဝမွာမရိွဘူးလို႔ထင္တယ္။ ေနာင္လဲရိွလာမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ယံုထားၿပီးသား။ ဟုတ္တယ္ေလ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ပဲစဥ္းစားၾကည့္၊ လူငယ္တစ္ေယာက္အဖို႔ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဆီက အေျဖရမယ့္ေန႔ေလာက္ ဘယ္လိုေန႔မ်ိဳးကမ်ားပိုအေရးႀကီးဦးမွာလဲ။ အီရတ္မွာအေမရိကန္ေတြရက္စက္ေနတာ၊ လက္ဗ္ႏြန္မွာ ဟစ္ဇဘိုလာေတြေသာင္းက်န္းေနတာ၊ အိုဘားမားနဲ႔ကလင္တန္တို႔ စကားရည္လုပြဲဆင္ႏႊဲေနတာ၊ သူ႔ကိုဘာမွလာမေျပာနဲ႔။ အဲဒါေတြထက္အေရးႀကီးတာသူ႔မွာရိွၿပီးသား။ ဒီေန႔ေလးကိုေရာက္ဖို႔ သူ႔မွာေစာင့္စားလိုက္ရတာ၊ ရင္ေတြခုန္လိုက္ရတာ၊ ဆုေတြေတာင္းလိုက္ရတာ၊ အၾကာႀကီးပဲလို႔ေအာက္ေမ႔မိတယ္။ အေျဖရမယ့္ရက္ကပိုနီးေလ၊ ပိုၾကာတယ္လို႔ထင္မိေလပဲ။ ေကာင္မေလးကလဲ အေျဖမရေသးခင္အေတာအတြင္း သူ႔ကိုလာမေတြ႔ဖို႔အမိန္႔ထုတ္ထားေလရဲ႕။

ေမလဆိုတာမ်ိဳးက ဒီႏိုင္ငံရာသီဥတုမ်ိဳးနဲ႔ သိပ္စိတ္ကူးရင္လို႔ေကာင္းတာ။ လမ္းေဘးမွာလဲ ျမက္ပင္ေလးေတြစိမ္းစိုေနၿပီ။ မၾကာခင္ ပန္းပင္ေတြစိုက္ဖို႔ ဒီဇိုင္းမ်ိဳးစံုနဲ႔လမ္းေဘးဝဲယာမွာအကြက္ေဖာ္ေနၾကၿပီ။ ျမက္ပင္ေလးေတြၾကားမွာ အဝါေရာင္ရိုးတံရွည္ရွည္ေလးေတြနဲ႔ပန္းေလးေတြကလဲလွမွလွ။ ျမန္မာျပည္မွာဆိုရင္ေတာ့ စိန္ျခယ္ပန္းလိုမ်ိဳးေပါ့။ ညေန၊ညေနဆို သူ႔မွာစိတ္ကူးေတြယဥ္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လိုက္ရတာအေမာ။ ေဘးဘီဝဲယာက မ်က္ႏွာျဖဴအလွပိုင္ရွင္ေတြေတာင္ မေငးေမာႏိုင္ရွာဘူး။ သူကလဲအရင္တည္းက ရင္ဘတ္ေလးေကာ့ၿပီးခပ္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးလမ္းေလွ်ာက္ေလ႔ရိွတာ၊ ခုဆိုရင္ဘတ္ကေရွ႕ကိုပိုေတာင္ေကာ့တက္ေနသလိုပဲ။ သူကေတာ့ဘယ္သူ႔မွဂရုမစိုက္ႏိုင္ဘူး။ ေကာင္မေလးဆီကအေျဖရဖို႔က သူ႔အတြက္အေရးႀကီးဆံုးေသာမစ္ရွင္ပဲ။ ရာသီဥတုကလဲသိပ္မေအးေတာ့၊ လည္ေထာင္ဆြယ္တာအပါးေလးတစ္ထပ္ဝတ္ၿပီး၊ အေပၚကမိုးကာအက်ၤိစအပါးေလးတစ္ထည္ကို ရင္ဘတ္ေလးဟၿပီးဝတ္လိုက္ရင္အဆင္ေျပပီ။ ေဘာင္းဘီကေတာ့ ဂ်င္းလိုမ်ိဳးထူထူႀကီးဝတ္စရာမလိုေတာ့ဘူး။ ခပ္ပါးပါးပဲ၊ လမ္းေလွ်ာက္ရတာအဆင္ေျပတာမ်ိဳးပဲဝတ္လို႔ရေနပီ။ ဖိနပ္ကလဲ ျဖဴစြတ္ေနတဲ႔ရွဴးေလးနဲ႔ေပါ့။

ေကာင္မေလးဆီကအေျဖမရခင္ရက္ပိုင္းေတြမွာ၊ သူပိုၿပီးလမ္းေလွ်ာက္ျဖစ္တယ္။ ေကာင္မေလးဆီလဲမသြားရ၊ အခန္းထဲမွာခ်ည္းေနရတာလဲၿငီးစီစီျဖစ္ေနေတာ့ ညေနပိုင္းလမ္းေလွ်ာက္ထြက္လိုက္တာကမွ၊ သူ႔အတြက္ပိုၿပီးအဆင္ေျပတယ္ေလ။ ေလထဲမွာလြင့္ေနတဲ႔ အျဖဴေရာင္ဝါဂြမ္းလိုမ်ိဳးေလးေတြကိုလဲ လက္နဲ႔လိုက္ဖမ္းဆုပ္ကစားရင္း သူငယ္ငယ္တုန္းက စာေမးပြဲေတြအၿပီး ေက်ာင္းကေနအိမ္အျပန္လမ္းမွာ ေညာင္ပင္ႀကီးေပၚကေၾကြက်တတ္တဲ႔ ေညာင္ရြက္ေတြကိုလိုက္ဖမ္းရင္းနဲ႔၊ စာေမးပြဲေအာင္မလားဆိုတဲ႔အေျဖထုတ္ကစားၾကတာကိုလဲ သြားသတိရမိတယ္။ ခုလဲေလထဲမွာလြင္႔ေနတဲ႔ အျဖဴေရာင္ဝါဂြမ္းလိုမ်ိဳးေလးေတြလိုက္ဖမ္းရင္းနဲ႔ ေကာင္မေလးဆီကသူလိုခ်င္တဲ႔အေျဖရမွာလားဆိုတာသိခ်င္ေနမိတယ္။

ျပသနာက ေကာင္မေလးဆီကအေျဖမရခင္ တစ္ရက္မွာစျဖစ္တာ။ အဲဒီေန႔က ပ်င္းပ်င္းနဲ႔အိပ္ယာေပၚကေနတီဗြီၾကည့္ရင္းနဲ႔ သူအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ အိပ္မက္ထဲမွာ သူ႔ခ်စ္သူေလာင္းလ်ာေလးက ျဖဴေဖြးသန္႔စင္ေနတဲ႔ဂါဝန္ေလးကိုဝတ္ထားတယ္။ နက္ေမွာင္ေနတဲ႔ဆံပင္ရွည္ေတြကို ေနာက္ဘက္ကိုဖားလ်ားခ်လို႔၊ ေခါင္းထက္မွာက အဝါေရာင္ပန္းေတြကိုပန္းကံုးလုပ္ၿပီးပန္ထားတယ္။ ခ်စ္သူရဲ႕ေခါင္းေသးေသးေလးနဲ႔ ပန္းကံုးအဝါေလးကအရမ္းလိုက္ဖက္လိုက္တာ။ အဲဒီေနာက္ ေကာင္မေလးက သြယ္လ်လ်လက္ကေလးတစ္ဖက္နဲ႔ရမ္းျပရင္း သူ႔ကိုေခၚတယ္။ သူလဲေကာင္မေလးဆီအေျပးလိုက္မိတယ္။ အနားေရာက္ေတာ့ ေကာင္မေလးက ဂါဝန္ဖားဖားေလးနဲ႔ အေဝးကိုေျပးသြားျပန္ေရာ။ သူကေနာက္ကလိုက္လိုက္ ေကာင္မေလးကတစ္ဖက္ကိုေျပးထြက္သြားလိုက္နဲ႔ သူ႔မွာအရူးတစ္ေယာက္လိုခ်ာခ်ာလည္ေနတယ္။ ေနာက္ဆံုးေကာင္မေလးက ခိုးခိုးခစ္ခစ္ရီရင္းနဲ႔ အဝါေရာင္ပန္းေတြအမ်ားႀကီးေပါက္ေနတဲ႔အခင္းဆီကိုေျပးတယ္၊ သူကလဲေနာက္ကလိုက္တယ္။ ပန္းခင္းအလယ္ကိုအေရာက္မွာ အဝါေရာင္ပန္းေတြက ရွည္ေမွ်ာလာၿပီး စုန္းမႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕လက္တံေတြလိုျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီလက္တံေတြက ေကာင္မေလးရဲ႕တစ္ကိုယ္လံုးကိုရစ္ပတ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတယ္။ သူ႔ေကာင္မေလးက လက္တံရွည္ေတြၾကားထဲမွာ ရံုးကန္ရင္းနဲ႔သူ႔ကို ေအာ္ဟစ္အကူအညီေတာင္းေနတယ္။ သူလဲေကာင္မေလးဆီကို အရဲစြန္႔ၿပီးလိုက္ေတာ့ စုန္းမႀကီးရဲ႕လက္တံရွည္ေတြက သူ႔ကိုပါလိုက္ရစ္ပတ္လိုက္ၾကတယ္။ သူ႔ေျခေထာက္ေတြကို မေျပးႏိုင္ေအာင္ ဖမ္းခ်ဳပ္ထားၾကတယ္။ ေကာင္မေလးရဲ႕ပန္းကံုးကပန္းဖူးေတြကလဲ ေျမြေဟာက္ေခါင္းေတြအျဖစ္ေျပာင္းသြားၿပီး သူ႔ဘက္ကိုတရွဴးရွဴးနဲ႔လွမ္းေပါက္ေနၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူလန္႔ႏိုးလာခဲ႔တယ္။

လန္႔ႏိုးလာတဲ႔အခ်ိန္မွာ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးေခြ်းဒီးဒီးက်ေနၿပီ၊ အာေခါင္ေတြလဲေျခာက္ၿပီးေရငတ္ေနတယ္။ ေရတစ္ခြက္ေလာက္ကမန္းကတမ္းထေသာက္လိုက္ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာတီဗြီက အဝါေရာင္ပန္းခင္းႀကီးနဲ႔ေၾကာ္ျငာလာေနတယ္။ ေဆးေၾကာ္ျငာတစ္ခုပဲ။ သူလဲဘာေၾကာ္ျငာလဲေသခ်ာမၾကည့္အားဘဲ တီဗြီကိုပိတ္ပစ္လိုက္တယ္။ မနက္မိုးလင္းေတာ့ သူႏွာေတြေစးေနၿပီ။ သက္သာလာမလားလို႔ကုတင္ေပၚမွာအသာေမွးေနလဲ သူ႔အေျခအေနကပိုဆိုးလာတယ္။ ႏွာရည္ေတြရႊဲရြဲနစ္ေနတာ သူ႔လက္ကိုင္ပုဝါတစ္ခုလံုးစိုေနၿပီ။ မ်က္လံုးေတြကလဲယားေနသလိုပဲ။ လက္နဲ႔ပြတ္လိုက္ေတာ့ မ်က္လံုးတစ္ခုလံုးနီရဲလာတယ္။ မွန္ထဲမွာကိုယ့္ရုပ္ကိုယ္ျပန္ၾကည့္ရတာေတာင္၊ လန္႔လာသလိုပဲ။ သူဖ်ားေနၿပီလား၊ ဘာမွလဲမလုပ္ရပါဘဲနဲ႔ ဘာလို႔ဖ်ားတာပါလိမ္႔။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ biogesic တစ္လံုးေဖာက္ၿပီး ေရနဲ႔ေမ်ာခ်လိုက္တယ္။ သိပ္မၾကာဘူး၊ ႏွာကတခြီးခြီးနဲ႔ဆက္တိုက္ကိုႏွာေခ်ေတာ့တာ။ ေက်ာင္းသားဘဝေလ႔လာေရးခရီးထြက္တုန္းက သူအိပ္ေနတုန္းသူငယ္ခ်င္းေတြက ပုပၸါးကဝယ္လာတဲ႔ကတိုးႏွာေခ်ေဆးေတြ သူ႔ႏွာေခါင္းထဲထည့္တာေတာင္ ဒီေလာက္မေခ်ဘူး။ ခုဟာက တကယ့္ကိုအဆက္မျပတ္ဘဲ။ ႏွာေခ်လိုက္၊ ႏွပ္ညစ္လိုက္နဲ႔ ခဏျခင္းဆိုသလို လူကလူမမာရုပ္ေပါက္သြားတယ္။ သူလဲက်န္းမာေရးသိပ္ေကာင္းတဲ႔လူေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ေရခ်ိဳးမွားရင္လဲ ႏွာေစး၊ေခ်ာင္းဆိုးျဖစ္တယ္။ အေအးမိရင္လဲဖ်ားတာပဲ။ ခုဟာက သူဘာမွမလုပ္ပါဘူး၊ အေညာင္းမိေတာင္ခံတာမဟုတ္ဘူး။ ညေနတိုင္းလမ္းထြက္ေလွ်ာက္ေနတာ။ ေရာဂါဇစ္ျမစ္ကို ဘယ္လိုမွစဥ္းစားလို႔မရဘူး။ အဲဒါကအေရးမႀကီးဘူး၊ အေရးႀကီးတာနက္ျဖန္ကိစၥ။ နက္ျဖန္ေကာင္မေလးက သူ႔ကိုအေျဖေပးမယ္လို႔ ပန္းၿခံထဲမွာခ်ိန္းထားတာ။ ခုလိုမ်ိဳးလူကေနမေကာင္းျဖစ္ေနရင္ေတာ့ သိပ္ေတာင္မလြယ္ဘူး။ ျမန္ျမန္ေနေကာင္းပါေစလို႔ပဲဆုေတာင္းရမွာေပါ့။ ဒီည biogesic ေလးတစ္လံုးေလာက္ေသာက္ၿပီး ေစာေစာေကြးလိုက္ရင္ေတာ့ မနက္ျဖန္အေျခအေနေကာင္းေလာက္ပါရဲ႕ေလ။ လူကဆုသာေတာင္းေနတာ၊ ႏွာေျခလိုက္၊ႏွပ္ညစ္လိုက္နဲ႔လက္ကအလုပ္မျပတ္ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ အဲဒီေန႔ေဆးေသာက္ၿပီးေစာေစာအိပ္ယာဝင္လိုက္ေတာ့တယ္။

သူေျပာတဲ႔အေရးႀကီးဆံုးေန႔ႀကီးကိုေရာက္လာပါၿပီ။ ထံုးစံအတိုင္းမနက္ေစာေစာဘုရားခန္းဝင္တယ္၊ ပရိတ္ရြတ္တယ္၊ သူအလြတ္ရတဲ႔ဂါထာေတြအကုန္ရြတ္တယ္၊ ခါတိုင္းေန႔ထက္ဘာမွမထူးျခားပါဘူး။ ဆုေတာင္းတာေလး ဆယ္မိနစ္ေလာက္ပိုၾကာသြားတာတစ္ခုပဲ။ ဒါေတာင္ေကာင္မေလးရဲ႕ ျမန္မာလိုေမြးေန႔ေမ႔ေနလို႔ ဆုေတာင္းရင္းနဲ႔မနည္းစဥ္းစားလိုက္ရေသးတယ္။ ဘုရားဝတ္ျပဳၿပီးေတာ့ ဝတ္ေကာင္းစားလွေလးေတြဝတ္ၿပီး ခ်ိန္းထားတဲ႔ပန္းၿခံေလးဆီထြက္လာခဲ႔တယ္။ လက္ထဲမွာေတာ့ လက္ကိုင္ပုဝါေလးတစ္ထည္ကိုင္လို႔ေပါ့။ ဒီလက္ကိုင္ပုဝါက မၾကာခင္အခ်ိန္အတြင္းမွာ ရႊဲရႊဲစိုေတာ့မယ္ဆိုတာ သူသိတယ္။ ဒါေပမယ့္ကိစၥမရိွဘူး၊ စစ္ထြက္တဲ႔စစ္သူႀကီးတစ္ေယာက္အဖို႔၊ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာကအေရးႀကီးတယ္ဆိုတာ သူသေဘာေပါက္ၿပီးသားေလ။ ေဘာင္းဘီအိပ္ဝဲယာမွာ လက္ကိုင္ပုဝါတစ္ထည္စီအပိုေဆာင္းထည့္ထားၿပီးသား။ ဒီပန္းၿခံေလးကေတာ့ အေတာ္သာယာသား။ ျမက္ပင္ေလးေတြလဲျဖတ္ထားတာ ညီေနတာပဲ။ ႀကိဳၾကားႀကိဳၾကားမွာေတာ့ အဝါေရာင္ပန္းေလးေတြေတာ့ရိွတာေပါ့။ ဒီအဝါေရာင္ပန္းေတြျမင္မွ သူ႔အိပ္မက္ကိုျပန္သတိရၿပီး ေက်ာေတာင္နည္းနည္းတြန္႔သြားတယ္။ သိပ္ၾကာၾကာမေစာင့္လိုက္ရပါဘူး၊ ေကာင္မေလးေရာက္လာတယ္။ ဒါမ်ိဳးကအခ်ိန္သိပ္ဆြဲရင္မေကာင္းဘူးဆိုတာ သူသေဘာေပါက္ထားေတာ့ ေကာင္မေလးကို ခ်က္ခ်င္းပဲအေျဖေတာင္းဖို႔စိတ္ကူးလိုက္တယ္။

“ကိုယ့္ကို….”လို႔ပဲရိွေသးတယ္၊ ႏွာေခါင္းကယားတက္လာတယ္။ အယားေျပလိုေျပျငား လက္ကိုင္ပုဝါနဲ႔ႏွာေခါင္းကိုအသာေလးျဖစ္လိုက္တယ္။ လက္ကိုင္ပုဝါေလးကြက္ခနဲစိုသြားတယ္။ ေအးစက္စက္အထိအေတြ႔တစ္ခုက သူ႔လက္ဆီကူးစက္လာတယ္။ အယားကေတာ့မေျပပါဘူး။ သူ႔စိတ္ထဲဲပိုေတာင္ယားလာသလိုပဲ။ ေကာင္မေလးကိုမခ်ိၿပံဳးေလးၿပံဳးျပရင္းနဲ႔
“အဟဲ.. ႏွာနဲနဲေစးေနတယ္”
“ေအာ္”တဲ႔။ ေကာင္မေလးကတစ္လံုးပဲျပန္ေျပာရင္း သူ႔လက္ထဲကလက္ကိုင္ပုဝါေလးကို လံုးေခ်ေနတယ္။ ေအာ္သူလဲ လက္ကိုင္ပုဝါေလးကိုင္ထားတာကိုး။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္သူႀကိဳးစားလိုက္တယ္။
“ကိုယ့္ကို……” ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ ႏွာေခါင္းကအေတာ္ကိုယားတာ၊ ဘယ္လိုမွသည္းခံႏိုင္စရာမရိွဘူး။ စကားကလဲေျပာလက္စျဖစ္ေနၿပီ၊ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္ေျပာေနရင္မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ႏွာကလဲေခ်ခ်င္ေနတယ္၊ သူဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူး။ ေနာက္ဆံုးမထူးေတာ့ဘူးဆိုၿပီးေျပာခ်လိုက္တယ္။
“ကိုယ့္ကို…….ဟပ္…..ဟပ္…….ဟပ္ခ်စ္လားဟင္”တဲ႔။ အဲလိုေျပာၿပီးတာနဲ႔ အားရပါးရႏွာကဆက္တိုက္ေခ်ေတာ့တာ။ သူလဲေခ်ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ေခ်ေနမိတယ္။ ၿပီးမွေကာင္မေလးကမ်က္ႏွာကိုအသာၾကည့္လိုက္မိတယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္လဲရွက္တဲ႔စိတ္ကို ထိန္းထားရတယ္။ ေကာင္မေလးကသူ႔ကိုၾကည့္ေနရင္းနဲ႔၊ မ်က္လံုးေတြကနီလာတယ္၊ မ်က္ႏွာကလႈပ္လာၿပီး၊ ေနာက္ေတာ့ႏွာေခါင္းထိပ္ေလးက ပြစိပြစိျဖစ္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့မွသူ႔ကိုအေျဖေပးလိုက္တယ္။
“ဟပ္…..ဟပ္……ဟပ္ခ်စ္တယ္”တဲ႔။ ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္း မ်က္ႏွာေလးနီရဲၿပီး ပါးစပ္ေလးဟလို႔ ဆက္တိုက္ကိုေခ်ေတာ့တာ။ သူလဲမေနႏိုင္ေတာ့ပဲလိုက္ေခ်တယ္။ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ေခ်လိုက္၊ ႏွစ္ေယာက္တစ္ၿပိဳင္တည္းေခ်လိုက္နဲ႔၊ ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ေခ်ေနမိၾကမွန္းကိုမသိပါဘူး။ သူတို႔ေခ်အားေကာင္းလိုက္ပံုမ်ားေတာ့ သူတို႔ေဘးနားက ပန္းဝါဝါေလးေတြေတာင္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္လႈပ္လႈပ္သြားတယ္။ ။
(allergic ျဖစ္ေနတဲ႔သူငယ္ခ်င္းႀကီးမ်ား အျမန္က်န္းမာပါေစဗ်ာ။ အဝါေရာင္ပန္းေတြကေနျဖစ္တတ္တဲ႔ pollen allergy အေၾကာင္းကို ဒီမွာဖတ္လို႔ရပါတယ္ခင္ဗ်ာ။)