ေတာရြာသူေတြအိမ္မယ္ေမာင္ရယ္....

ျဖဴေဖြးႏူးညံ႔ေသာ ေတာစံပယ္ပြင႔္ေလးေတြကို ခ်ည္ပုဆိုးၾကမ္းစုတ္တြင္ ေရဖြဖြဆြတ္၍ထုပ္ထားလိုက္၏။ ခေမာက္အတြင္းက်န္ေနေသာ အဝါေရာင္ေခါင္းေလာင္းပန္းေတြကိုေတာ႔ ေရအိုးစဥ္ေအာက္ ကေရအိုးဖုန္းေပၚမွာ အညွာေတြကိုေရတြင္ႏွစ္၍ စနစ္တက်စီ၏။ ျပီးလ်င္ ေခါင္းေပါင္းကိုျဖဳတ္ထန္းရြက္တဲေလေၾကာင္းတြင္ ေျမၾကီးေပၚေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ရင္း ေခတၱအေမာေျဖ၏။ အာရုံမတက္မီက ေတာတက္ကာ ေပါင္းႏႈတ္ေျမာင္းထိုး တကုပ္ကုပ္လုပ္ခဲ႔ရေသာ ေခ်ာသြဲ႔။ အညာေႏြေလပူေတြၾကားက တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္တိုက္ခတ္ေသာ စင္းစင္းေအးေအးေလက ေခ်ာသြဲ႔၏မ်က္ ေတာင္တို႔ကို ေမွးစဥ္းလာေစ၏။ ကြပ္ပ်စ္တိုင္ကိုမီွခ်လိုက္ေတာ႔ အိပ္ေငြ႔ခ်ခံရသူလို တစ္ခါတည္းအိပ္ေပ်ာ္သြား၏။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းနာရီၾကီးမွ သုံးခ်က္တီးသံၾကားေတာ႔ ေခ်ာသြဲ႔အလိုလိုႏိုးလာရ၏။ ညေနစာခ်က္ျပဳတ္ရေတာ႔မည္။ လြယ္အိတ္ေထာင္ေလးထဲတြင္ ေတာကခူးလာခဲ႔ေသာ ေဂြးေတာက္ရြက္မ်ားကို စေကာထဲသြန္ခ်လိုက္ေတာ႔ပူေငြ႔ေငြ႔ရွိေန၏။ ကိုင္းေတြကိုသပ္ခ်လာျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း ေဂြးေတာက္ရြက္မ်ားမွာ သင္စရာမလိုေအာင္ ႏုခက္ေန၏။ မိုးမက်မီမို႔ မခါးေသးဘဲ အလြန္အရသာရွိေသာ ဟင္းရြက္မ်ိဳးျဖစ္၏။ ကပ္ေနေသာ လက္ပံမႈိ႔အနည္းငယ္ကိုဖယ္ပစ္ျပီးေတာ႔ မီးဖိုသို႔ တစ္ခါတည္းယူလာခဲ႔၏။ ဘြားေလးသည္ မီးေမႊးျပီး၍ ထင္းမၾကီးသုံးေခ်ာင္းကိုပင္ စီထည္႔ေနျပီ။ “ဘြားေလးပူကပူသနဲ႔ သြားတဲထဲကို၊ က်ဳပ္လုပ္ႏိုင္ပါတယ္“
“ဒါေလာက္ေတာ႔လုပ္ႏိုင္ပါေသးတယ္ေအ၊ မယ္န႔ီမယ္ မိုးမလင္းခင္ကေတာထဲ၊ မြန္တိမ္းမွျပန္လာ၊ ပင္ပန္းလိုက္တာ လြန္ပါေရာ“
ေခ်ာသြဲ႔ ဘြားေလးလက္ကိုဆြဲကာ မီးဖိုနားမွထေစျပီး
“ဘြားေလးေရာက်ဳပ္အရြယ္က ဒီအလုပ္ေတြအေပ်ာ႔ပဲမို႔လား၊ ခုက်ဳပ္အလွည္႔၊ သြားတဲထဲကကြပ္ပစ္အေရွ႔ဘက္အျခမ္း၊ အေပၚမတက္နဲ႔ေလေၾကာင္းေအးတယ္“
ဘြားေလးကိုေခ်ာ႔ရ၏။ ဘြားေလးသြားေတာ႔ အၾကမ္းရည္အိုးကို မီးဖိုေပၚတင္ကာ ဆန္ေဆးျခင္းေတာင္းထဲဆန္ထည္္္႔ေဆး၊ ေဂြးေတာက္ရြက္ေဆး။ ငရုပ္သီးတစ္ဆုံေထာင္း။ အၾကမ္းအိုးပြက္ေတာ႔ လဘၻက္ေျခာက္ခပ္။ ဒယ္အိုးထဲဆီထည္႔ကာ ေျမပဲဆံေၾကာ္၏။ ခ်ကာနီးမွာ ထန္းညက္ထည္႔ျပီး ေမႊကာခ်လိုက္၏။ ထမင္းအိုးတည္ထားခဲ႔ျပီး အၾကမ္းရည္ႏွင္႔ေျမပဲထန္းညက္ေၾကာ္ကို ဘြားေလးတို႔ဝိုင္းသြားပို႔၏။ ေျပာင္းဖူးဖက္လွီးေနေသာ အေဖႏွင္႔ ဖက္စီေနေသာအေမက ထညက္ေၾကာ္ႏွင္႔အၾကမ္းရည္ေသာက္ရင္းနားၾက၏။
“အေမေဒၚဆယ္ဟင္းထုပ္ေပးသြားလား“
“ေအးလုံမေရ..အိုးထုတ္ထဲမဟဲ႔“
မီးဖုိေခ်ာင္သုံးေရအိုးမ်ားၾကားက အိုးထုပ္ထဲမွဟင္းထုပ္ကိုယူ၏။ ေစ်းေလးမွဝယ္ရာ ဆိုင္ကအျပီးတုံးေပးလိုက္ေသာ ဝက္သားတုံးေတြကို ေရေဆးဟင္းအိုးထဲထည္႔ကာ ၾကာညိႈ႔ႏွင္႔အဆာပလာေတြကိုထည္႔နယ္ျပီး ဆီေလာင္း၏။ ထမင္းအိုးငွည္႔၊ တစ္ခြင္မွာမီးက်ီးႏွင္႔ႏွပ္ျပီး ဝက္သားအိုးတည္သည္။ ဟင္းရြက္အိုးျပင္ဆင္ျပီးေတာ႔ မီးဖိုမွထြက္ျပီး ေရခ်ိဳးဖို႔ေရငင္၏။ တစ္ဆက္တည္း သုံးေရအိုးေတြကို ေရဆြဲျဖည္႔လိုက္သည္။ ေရငင္ျပီးေတာ႔ဝက္သားအိုးက်ျပီ။ ဟင္းရြက္အိုးကိုတင္ျပီး မီးေအးေအးႏွင္႔ပစ္ထားခဲ႔၏။ စားကာနီးမွဟင္းရြက္ခပ္မည္။ မနက္အက်န္ငါးပိေၾကာ္၊ ဝက္သားဟင္း၊ ေဂြးေတာက္ရြက္ဟင္း။ ညေနစာအတြက္ျပီးေရာ။ ေက်ာင္းနာရီၾကီးငါးခ်က္တီးမွာ ေခ်ာသြဲ႔ေရခ်ိဳးျပီ။ တေယာ္ကင္ပြန္းႏွင္႔ ေခါင္းေလွ်ာ္ကာခ်ိဳး၊ ျပီးေတာ႔ သနပ္ခါးတုံးအေပြးထူထူကို ညက္ေနေအာင္ေသြး၊လိ္မ္းလိုက္ေတာ႔ ေဖြးညက္၍ သနပ္ခါးေပြးတက္ေနေသာ ေခ်ာသြဲ႔မ်က္ႏွာေလးက ဝင္းဝင္းမႊတ္မႊတ္။ မ်က္ခုံးေမႊးကိုပါးခ်စ္တံႏွင္႔ ခ်စ္ျပီးေတာ႔အလွျပင္တာျပီးျပီ။ မေျခာက္ေသးေသာ ဆံပင္ရွည္ေတြကို ဘီးတြင္အုန္းဆီပြတ္ျပီး ရွင္းလင္းျဖီးသင္။ ျပီးေတာ႔ေရအိုးစဥ္မွ ပန္းထုပ္ယူျပီး ပန္းသီ။ ေတာစံပယ္ေဖြးေဖြးကို ေခါင္းခုေနရာခ်န္ျပီး ရစ္ေခြပန္လိုက္၏။ ေခါင္းေလာင္းပန္းဝါဝါကိုေတြကိုေတာ႔ ေနာက္မွာပဲ ကလစ္ႏွင္႔ထိုးပန္လိုက္သည္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ
“ေခ်ာသြဲ႔ေရ.........“
ဟူေသာမၾကီးစိုး၊ ႏွင္းလတ္၊ ေရႊစင္တို႔အသံကိုၾကားရျပီ။
“လာျပီေတာ္ေရ“
ေခါင္းခုကိုပခုံးေပၚတင္၊ ေရအိုးကိုခါးတြင္ပိုက္ရင္း ေျပးထြက္လာခဲ႔၏။
“ေခ်ာသြဲ႔ ငါမမေလးကိုခြဲေပးလိုက္ရလို႔ ေခါင္းေလာင္းပန္းက်န္ေသးရင္ေပးဦး“
“ဟင္! သူ႔ေခါင္းမွာျဖင္႔ ပန္အိုးၾကီးက်ေနတာပဲေတာ္.....ဒါေတာင္အားမရေသးဘူးလား“
“အင္း က်န္တယ္ခဏေစာင္႔“
“ေရာ႔ကလစ္ႏွစ္ေခ်ာင္းေရာ..ေပးေရအိုး“
ႏွင္းလတ္က က်စ္ဆံျမီးႏွစ္ဖက္မွာ ပန္းေတြကို ထပ္ထပ္စီစီေလးပန္လိုက္သည္။ ျပီးလ်င္ေရခ်ိဳတြင္းရွိရာ သိမ္ေတာ္ေက်ာင္းသို႔ အပ်ဳိစင္တို႔ ေရခ်ိဳခပ္သြားၾကေခ်ျပီ။