ဂုဏ္ျပဳ မုန္႕ဟင္းခါး

>> Wednesday, June 18, 2008


မေန႔ညက အိုးေဝမွာ ေကဖိုးနဲ႕ေတြ႕တယ္။ သူက သူခ်က္ထားတာေတြကို သြားရည္က်ေအာင္ လာေျပာတယ္ေလ။ ၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ စားခ်င္တဲ့၊ လြမ္းေနတဲ့ ျမန္မာ အစားအေသာက္ေတြကို ထိုင္ေျပာၾကေတာ့တာပါပဲ။ လွည္းတန္းက ၾကာဇံခ်က္၊ မင္းလမ္းက ရခိုင္မုန္႕တီ၊ YKKO က ေၾကးအိုး၊ ေရႊရည္က ျမန္မာမုန္႕မ်ိဳးစံု၊ လွည္းကေလးနဲ႕ ဒိန္ခ်ဥ္၊ စံုလို႔ပါပဲ။ အဲဒါေတြ မေျပာခင္က အိုးေဝမွာ ၃ ေယာက္ရွိေနတယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ ဘယ္သူလဲ မသိဘူးဆိုၿပီး ေမးၾကေသးတယ္။ ထြက္ေတာ္မူမလာဘူး။ အစားအေသာက္ အသံၾကားမွပဲ သြားရည္ေတြက်ၿပီး ထြက္လာေတာ့တယ္။ ဘယ္သူမ်ားမွတ္ေန။ Blog ပိုင္ရွင္ႀကီးေပါ့။


သူလဲ စားခ်င္တယ္တဲ့။ အဲဒါနဲ႕ စစ္ကိုင္းသူလဲ ဘာရမလဲ ဒီေန႔ မုန္႕ဟင္းခါးခ်က္စားမယ္လို႔ သူသြားရည္ပိုက်ေအာင္ ေျပာပစ္လိုက္တာေပါ့။ ခ်က္စားမယ္ဆိုျပန္ေတာ့လဲ တစ္ေယာက္တည္း ခ်က္စားရတာ ပ်င္းစရာႀကီး၊ အေဖာ္ကလဲ မရွိ။ ေနာက္မွ သြားသတိရတယ္။ အိုးေဝက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕စားမွာေပါ့လို႔။ လာလည္တဲ့သူေတြကိုလဲ ေကၽြးမယ္ေလ။

အဲဒါနဲ႕ပဲ ညက အေဆာင္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မုန္႕ဟင္းခါး ခ်က္ေကၽြးတာေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ။ ဘာအထိမ္းအမွတ္နဲ႕ ေကၽြးရပါ့လို႕ စဥ္းစားျပန္ေတာ့၊ ကိုယ့္ေမြးေန႔ကလဲ ၿပီးသြားတာ ၾကာေပါ့။ ဇနိေမာင္ႏွံတို႕လို အျပန္အလွန္ ေမြးေန႕ပြဲက်င္းပေပးစရာလူကလဲ မရွိဆိုေတာ့ကာ၊ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့ေပါ့။ အို မုန္႔ေကၽြးတာပဲ ဘာလို႔ေကၽြးေကၽြး စားတဲ့သူက စားမွာပဲ သူတို႕ကို ေကၽြးခိုင္းတာမွ မဟုတ္တာ။ ဘယ္သူမွ အေၾကာင္းျပခ်က္ ေတာင္းမေနပါဘူး။ မနက္ျဖန္ ခ်က္ျဖစ္ေအာင္ခ်က္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ ကံအားေလ်ာ္စြာပဲ မုန္႕ဟင္းခါးကို ဘယ္အထိမ္းအမွတ္နဲ႕ ေကၽြးတယ္လို႔ ေျပာစရာ ရသြားေပါ့။ မေန႔ညက တီဗြီဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Star Sport နဲ႕ ESPN ျပန္ရေနတာ ေတြ႕ပါတယ္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ ကန္မဲ့အသင္းက အီတလီ ျဖစ္ေနပါေပါ့လား။ စစ္ကိုင္းသူကလဲ အီတလီအသင္းဆို အရမ္းသေဘာက်ပဲ။ ၁၉၉၄ ကမၻာ့ဖလားပြဲ ကတည္းကေပါ့။ အသင္းစြဲဆိုတာထက္ လူကစ စြဲတာလို႔ ေျပာရမလားမသိဘူး။ ေရာဘတ္တို ဘက္ဂီယိုေဘာလံုးကန္တာကို အရမ္းသေဘာက်တာနဲ႕ အီတလီအသင္းကို အားေပးလာတာ အခုအခ်ိန္ထိဆိုပါေတာ့။

ၾကားျဖတ္ၿပီး ၉၄ ကမၻာ့ဖလားပြဲအေၾကာင္းနည္းနည္းေျပာမယ္ေနာ။ ကမၻာ့ဖလားပြဲဆိုတာ အဲဒီႏွစ္ကမွ စၾကားဖူး၊ ၾကည့္ဖူးတာပါ။ 555 က sponsor လို႔ထင္တာပဲ။ ပြဲတိုင္းကိုေတာ့ မျပပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ ေဘာလံုးပြဲကို ဘယ္လိုၾကည့္ရလဲဆိုတာ ေျပာရဦးမယ္။ တီဗြီကလာတဲ့ပြဲေတြေတာ့ တစ္ဝန္းထဲေနတဲ့ ဦးေလးအိမ္မွာ ၾကည့္လို႔ရတယ္။ က်န္တဲ့ပြဲေတြက် ေဘးအိမ္က ဗြီဒီယုိရံုမွာ ၾကည့္တယ္။ အဲဒီကို သြားၾကည့္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဗြီဒီယိုရံုပိုင္ရွင္က ၾကည့္တဲ့သူ အရမ္းမ်ားေတာ့ ရံုထဲမွာ မျပဘဲ အျပင္မွာ ထုတ္ျပပါတယ္။ အဲဒါကို စစ္ကိုင္းသူတို႔ ေမာင္ႏွမတစ္ေတြက ဒီဖက္ကေန အေဖ့က်ဴရွင္ခန္းထဲက ခံုေတြကိုထုတ္ အဲဒီအေပၚမွာ ကုလားထုိုင္တင္ၿပီး၊ ဝန္းထရံ ေက်ာ္ၾကည့္ၾကတာပါ။

အီတလီပြဲၾကည့္တိုင္း ခံစားရတဲ့ခံစားခ်က္ကို ေျပာျပဦးမယ္။ ရင္ဘတ္ထဲ ဘင္ခရာတီးဝိုင္းႀကီး ေရာက္ေနလားမွတ္ရ။ စိတ္ထဲမွာသာ အဲလိုျဖစ္ေနတာ။ လူက တျခားပြဲေတြၾကည့္သလို အသံလံုးဝမထြက္ႏိုင္ဘူး။ ဘုရားစာ ရြတ္ေနရလို႔ေလ။ ေဘာလံုးက အီတလီေျခထဲမွာ ရွိရင္ ဂါထာတစ္ခုရြတ္၊ တစ္ဖက္အသင္းေျခထဲေရာက္သြားရင္ ေနာက္တစ္ခု ေျပာင္းရြတ္နဲ႕ မအားႏိုင္ရေအာင္ပါပဲ။ အရင္ အီတလီပြဲေတြတုန္းက ပြဲတိုင္းၾကည့္တယ္။ Final ပြဲက်ေတာ့ လာတာက ည ၂ နာရီေလာက္ႀကီး။ ၾကည့္လို႔ ဘယ္လိုမွ အဆင္မေျပ။ ရံုကလဲ အဲဒီအခ်ိန္က် လူက ညဦးပိုင္းေလာက္ မမ်ားေတာ့ ရံုထဲမွာပဲ ျပပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဗြီဒီယိုရံုနဲ႕ စစ္ကိုင္းသူ အိပ္တဲ့ အခန္းနဲ႕က ၾကားထဲမွာ အသား ဝန္းထရံရယ္၊ ၄၊ ၅ ေပေလာက္ ကြက္လပ္ေလးရယ္ပဲ ျခားေတာ့၊ အသံေတြက အကုန္ၾကားေနရပါတယ္။ အသံပဲ ၾကားရၿပီး မျမင္ရေတာ့ ပိုၿပီး အသည္းယားပါတယ္။ အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း အဲဒီႏွစ္က Penalty နဲ႕ အီတလီေလး ရံႈးသြားပါေရာလား။ စစ္ကိုင္းသူရဲ႕ ဘက္ဂီယို Penalty ကန္တာ မဝင္တာပါတဲ့။ သူ႕အတြက္လဲ စိတ္မေကာင္း၊ အသင္းအတြက္လဲ စိတ္မေကာင္းေပါ့။ ေနာက္တစ္ေန႔ တီဗြီက အဲဒီပြဲကို ျပန္ျပေတာ့ လံုးဝကို မၾကည့္ေတာ့ပါဘူး။ ၾကည့္ႏိုင္တဲ့အင္အားကို မရွိေတာ့လို႔ပါ။ စစ္ကိုင္းသူက Unlucky လား မသိပါဘူး။ စစ္ကိုင္းသူ အားေပးတဲ့ အသင္းဆို ႏိုင္ခဲတယ္။ (ကိုဇနိတို႔ အသင္းရႈံးတာလဲ အဲဒါေၾကာင့္မ်ားလားမသိ။)

ကဲကဲ မုန္႕ဟင္းခါးကိစၥျပန္ဆက္မယ္။ ေတာ္ၾကာ ေကဖိုးတို႔၊ ကိုဇနိတို႔က ဒီ စစ္ကိုင္းသူႏွယ္ မုန္႕ဟင္းခါးေကၽြးမဲ့ အေရး မေကၽြးဘဲ ေပရွည္ေနတယ္ဆိုၿပီး ေမတၱာပို႔ေနလို႔ ဒီဘဝတင္မကဘဲ ေနာက္ဘဝပါ မစြံ ျဖစ္ေနမွာ ေၾကာက္ရေသးတယ္။

ဒီေန႔ အိုးေဝက သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္တကြ အလည္ေရာက္လာၾကေသာ မိတ္ေဆြအေပါင္းကို မုန္႔ဟင္းခါးေကၽြးရျခင္း အေၾကာင္းကေတာ့ မေန႔က အီတလီအသင္းရဲ႕ ေအာင္ပြဲကို ဂုဏ္ျပဳျခင္း ျဖစ္ပါေၾကာင္းႏွင့္တကြ ေအာက္တြင္ တည္ခင္း ဧည့္ခံထားေသာ မုန္႕ဟင္းခါးကို အဝ စားေသာက္သြားႏိုင္ပါေၾကာင္း သတင္းေကာင္းပါးအပ္ပါသည္ ခင္ဗ်ား။



ေၾသာ္ တစ္ခုေျပာဖို႔ ေမ့သြားတယ္။ စစ္ကိုင္းသူရဲ႕ လက္ရာကို သိေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက မစားၾကမွာမို႔၊ စစ္ကိုင္းသူ လက္ရာမဟုတ္ဘဲ ေျမာင္းျမေဒၚခ်ိဳ႕လက္ရာသာ ျဖစ္သည့္အတြက္ စိတ္ခ်လက္ခ် စားသံုးႏိုင္ေၾကာင္း အသိေပးအပ္ပါသည္။

မုန္႕ဖတ္မရွိလို႔ ေခါက္ဆြဲနဲ႕ပဲ ေကၽြးရတာရယ္၊ အဂါၤမစံုလင္ (နံနံပင္၊ ငွက္ေပ်ာအူ၊ ၾကက္သြန္ဥမပါ)တာရယ္အတြက္လဲ ခြင့္လႊတ္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ပါေၾကာင္း။

9 comments:

Anonymous June 18, 2008 at 4:36 PM  

ခ်က္ေပးတဲ႔သူငယ္မေတာင္းတဲ႔ဆုနဲ႔ျပည္႔ပါေစကြယ္။
အရင္စားခ်င္ေပမဲ႔တစ္ပန္းကန္ထဲမို႔
ကုန္သြားမွာစိုးတယ္
ျပီးမွဇြန္းေရတစ္ျပင္တည္းစားၾကရေအာင္ေနာ

Anonymous June 18, 2008 at 4:43 PM  

သူငယ္ခ်င္း..ေၿမာင္းၿမေဒၚခ်ိဳလက္ရာေပမဲ႔ မင္းခ်က္တာမုိ႔လို႔ ပိုစားေကာင္းတယ္
စစ္ကိုင္းသူက ထမင္း ေပါင္းအိုးနဲ႔ခ်က္တာေတာင္ မနပ္တနပ္ေလ (ေရ ဘယ္ေလာက္ ထည္႔ရမွန္း မသိဘူး)။ ၁၀ႏွစ္တူတူေက်ာင္းတက္လာတဲ႔ တေလ်ွာက္လံုး ဒီလက္ရာနဲ႔ ေကြ်းေမြးခဲ႔တာေရာ
အခ်က္အၿပဳတ္မွာ ဒီ ထြက္ၿပီလို႔ ေၿပာလို႔ရၿပီ..ခိ ခိ
သူ႔ေၿပာလို႔ ကိုယ္လဲ တတ္လွၿပီ မထင္္ပါနဲ႔။ လက္ဖက္သုပ္ဖို႔ ခရမ္းခ်ဥ္သီးလွီးတာ ေမွာက္လ်က္လွီးေနလို႔ စစ္ကိုင္းသူက ဆူယူရတယ္။ ရန္ကုန္သူ သူငယ္ခ်င္းက ”ေကဖိုး..စစ္ကိုင္းသူကေတာင္ ဆူရတယ္ဆိုေတာ႔ နင္ လဲသာေသလိုက္ေတာ႔” လို႔ ေထာပနာ ၿပဳဖူးပါတယ္။ အို…ဒါေပမဲ႔ ေကဖိုးက အခ်က္အၿပဳတ္ မစြံေပမဲ႔ လူကေတာ႔ စြံပါတယ္ (မ်က္စိ ခိခိ)
မုန္႔ဟင္းခါးစားဖို႔အေရး သူ ေၾကာင္ေနတဲ႔ အီတလီအေၾကာင္း အၾကာၾကီး နားေထာင္ေနရတာေတာ႔ ပ်င္းလွတယ္။ မုန္႔ဟင္းခါး အေၾကာင္းၿပၿပီး သူ ေၾကာင္ေနတဲ႔အေၾကာင္း အဖြခံလိုက္ရတယ္..ဟဟ

Anonymous June 18, 2008 at 4:56 PM  

မေမေအာင္ေရ
အရင္စားႏွင့္လို႔ ရပါသဗ်။ ခ်က္ထားတာက အမ်ားႀကီးပါ။ ကုန္သြားရင္ လိုက္ပြဲလာပါ့မယ္။ မေမေအာင္က ေတာင္းတဲ့ဆုနဲ႕ ျပည့္ပါေစဆိုေတာ့ ဘာဆုေတာင္းရမဲ စဥ္းစားလိုက္ဦးမယ္။

ေကဖိုးေရ စစ္ကိုင္းသူက နဂိုကတည္းက ဝန္ခံၿပီးသားပါ။ ဟင္းမခ်က္တတ္ဘူးလို႔။ D ေပးတယ္ဆိုတဲ့အတြက္ေက်းဇူးပါ။ ဒါေပမဲ့ ျပန္ေရာက္လို႔ တကယ္စားၾကည့္ၿပီးရင္ေတာ့ ျပန္သိမ္းခ်င္စိတ္ေပါက္သြားမလားမသိ။ စစ္ကိုင္းသူက ဘက္ဂီယိုကို ေဘာလံုးကန္တာ ႀကိဳက္တာ။ ေကဖိုးတို႔လို႕မဟုတ္ဘူး။ အဲလိုေျပာမွာစိုးလို႔မွ ႀကိဳၿပီးေျပာထားတာေတာင္ ေမတၱာအပို႕ခံလိုက္ရေသးတယ္။ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ေနာက္ဘဝလဲ မစြံပါေစနဲ႕လို႔ ဆုမေတာင္းသြားလို႔။ ေကဖိုးက မ်က္စိတင္မကပါဘူး။ လူပါ စြံပါတယ္။ က်န္တဲ့လူေတ၊ြ ေထာက္ခံၾကတယ္ဟုတ္။

ဇနိ June 18, 2008 at 5:30 PM  

:)
စစ္ကိုင္းသူေရ..
အခ်က္အျပဳတ္ဘက္မွာ တိုးတက္လာၿပီေပါ့...ဘာကိုအေၾကာင္းျပၿပီး ေကြ်းေကြ်း စားမွာပဲဗ်ိဳ႕................

အခု ယူ႐ို ၂၀၀၈ မွာ အီတလီရဲ႕ အစ၂ ပြဲကို စစ္ကိုင္းသူၾကည့္လိုက္ရရင္ေတာ့ ရင္ဘတ္ထဲ ဘင္ခရာတီးဝိုင္းႀကီး ေရာက္ယုံတင္မကဘူး၊ ကုလားဘုရားပြဲပါလွည့္သြားမယ္...

ႏိုင္တဲ့ပြဲက် က်ေနာ္လည္း ၾကည့္လိုက္ရဘူး.....delay ျပတာမၾကည့္လိုက္ေတာ့ဘူး

Anonymous June 18, 2008 at 5:30 PM  

စစ္ကိုင္းသူေရ
ေဘာလံုးပြဲေၾကာင္းေတာ့ သိပ္မသိဘူးေ၀့။
မုန္႔ေတြေတာ့ အ၀တီးလိုက္တယ္။ လိုက္ပြဲလည္းယူတယ္။
ခုေတာ့ ဗိုက္၀သြားျပီ။
ကဲ ယၾတာေတြလည္း ေအာင္ျမင္ပါေစ။
ေနာင္လည္း တကယ္ခ်က္ေကၽြးႏိုင္ပါေစ။ တကယ္လာစားမွ ပုန္းမေနနဲ႔အံုးေနာ္။ အိမ္ျပန္ေတာ့မယ့္သူဆိုေတာ့ ဖားထားတယ္။

ဖိုးေသာၾကာ June 18, 2008 at 7:44 PM  

ကၽြန္ေတာ္လည္း လာအားေပးသြားတယ္ဗ်ာ့။ အဂၤါမစံုလည္း ေကာင္းပါတယ္။ ဒီမွာဆိုရင္ ေဒၚခ်ိဳ အထုပ္ေတာင္ မရွိဘူး။ ဒီလိုပဲ ကုလားပဲနဲ႔ ငါးေသတၱာသံုးၿပီး ျဖစ္ေအာင္ခ်က္ရတယ္။ ေနာက္ဆိုရင္ေတာ့ စစ္ကိုင္းသူ အားေပးတဲ့ အသင္းနုိင္ပါေစဗ်ာ။ အနိုင္ရရင္ ဒီထက္ပိုၿပီး ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ လုပ္ေႂကြးမလားလို႔ပါ။ :)

Anonymous June 18, 2008 at 8:37 PM  

ကိုဇနိေရ ကိုယ့္အတြက္ကေတာ့ တိုးတက္လာၿပီလို႕ ေျပာလို႔ရေပမဲ့ မဇနိရဲ႕ ေျခဖ်ားေတာင္ မမီေသးတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ စစ္ကုိင္းသူက တစ္ခုေတာ့ ကံေကာင္းတယ္။ ကိုဇနိေျပာသလို ကုလားဘုရားပြဲလွည့္ရမဲ့၊ အီတလီရႈံးတဲ့ပြဲေတြဆို မၾကည့္ျဖစ္လိုက္တာမ်ားတယ္။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ မဟုတ္ရင္ ေသြးေဆးေသာက္ေနရဦးမယ္။

မဇနိေရ အိမ္လာရင္က ပုန္းမေနပါဘူး။ မဇနိလဲ ေကာင္းေကာင္းစားရမွာ။ စိတ္မပူနဲ႕။ အိမ္က လူေတြက စစ္ကိုင္းသူခ်က္မယ္ဆိုရင္ တစ္ေယာက္မွ လက္သင့္ခံမွာ မဟုတ္လို႔၊ အိမ္က လက္ရာပဲ စားရမွာပါ။ အဲ စစ္ကိုင္းသူ အေဝးမွာ တာဝန္က်ေနတုန္း လာလည္ရင္ေတာ့ တမ်ိဳးေပါ့။ ခ်က္ေကၽြးမဲ့သူကေတာ့ တာဝန္ေက်ေစရမယ္။ ကုန္ေအာင္ မစားလို႔ကေတာ့ အေတြ႕ပဲ။ ေကာင္း ေကာင္း မေကာင္း ေကာင္း စားရမယ္။ ဒါပဲ။

ဖိုးေသာၾကာေရ ေက်းဇူးပါ။ စစ္ကိုင္းသူသာ ဖိုးေသာၾကာလို မုန္႕ဟင္းခါးခ်က္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္သူမွ မုန္႕ဟင္းခါးစားရဖို႕မျမင္။ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္လို႔ေလ။ အသင္းအတြက္ ဆုေတာင္းေပးတာလဲ ေက်းဇူးပါ။ ႏိုင္ရင္ တကယ္ မုန္႕ထပ္ေကၽြးမယ္။

အညာသား June 19, 2008 at 8:22 AM  

ရွလြတ္...ရွလြတ္...။ ဟီးဟီးဟီး
ေက်းဇူးဗ်ာ ေက်းဇူး..။ အညာသားက ဒီလုိပဲြမ်ိဳးေစာင့္ေနတာ ၾကာပီခင္ည။ ၾကံဳတုန္း အ၀ ဆြဲသြားသဗ်ိဳ႕..။ ။

RePublic June 19, 2008 at 1:55 PM  

မုန္႕ဟင္းခါးေလး ကနည္းနည္းေလး၊ မ၀ဘူးဗ် ၊
အျပင္မွာထပ္ေကြ်း ၊၊ ေဘာလံုးပဲြႏုိင္ထားတာပဲ
:P

  © Blogger templates Shiny by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP