St. Petersburg သို႔ အလည္သြားျခင္း - ၂

၃-၀၈-၂၀၀၈(တနဂၤေႏြေန႔)

က်ေနာ္တို႔ ၃-၀၈-၂၀၀၈ ေန႔မွာ ပီတာစဘတ္ကို မနက္ခင္းေရာက္သြားေတာ့ ေႏြရာသီဆိုေပမယ့္ ရာသီဥတုက ေႏြရာသီပုံမေပါက္ပါဘူး။ မိုးရာသီမွာလို မိုးေလးတဖြဲဖြဲရြာေနပါတယ္။ အင္တာနက္မွာ ရာသီဥတုႀကိဳတင္ ခန္႔မွန္းခ်က္ေတြကို ႀကိဳဖတ္ထားတာဆိုေတာ့ ဒီလိုျဖစ္မယ္ဆိုတာ အစကတည္းက သိၿပီးသားပါ။ စိန္႔ပီတာစဘတ္၊ ေမာ္စေကာ့(ဗ္)စကီးဘူးတာကို ေရာက္ေရာက္ျခင္း ဘယ္မွ မသြားတတ္ပါဘူး။ ရထားဘူတာထဲမွာ လာႀကိဳမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေစာင့္ရပါတယ္။


စိန္႔ပီတာစဘတ္ကိုေရာက္မွ သိတာက က်ေနာ္တို႔ေမာ္စကိုမွာသုံးတဲ့ ဖုန္းလိုင္း(မက္ဂါဖုန္းလိုင္း)က စိန္႔ပီတာစဘတ္ေရာက္ရင္ သုံးမရေတာ့ပါဘူး။ (သုံးလို႔ရေအာင္ ႏွိပ္ရတဲ့ကုတ္ေတြရွိတယ္ထင္ပါတယ္၊ က်ေနာ္က မလုပ္တတ္တာပါ။) သူငယ္ခ်င္း ကိုလူေအးသုံးတဲ့ အျခားလိုင္း(ဘီးလိုင္း)ကေတာ့ ရပါတယ္။ က်ေနာ့္ဖုန္းက ဖုန္းအဝင္ေတြလည္းမရပါဘူး။ ဒုကၡနဲ႔လွလွေတြ႔ၾကေတာ့တာပါပဲ။ ဖုန္းေလးနဲ႔ အလြမ္းသယ္ဖို႔ရာ အေတာ္ခက္သြားပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း ကိုလူေအးဖုန္းက အဝင္ရေတာ့ သူ႔ဖုန္းနဲ႔ အလြမ္းသယ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မသိလိုက္တာက ကိုလူေအးဖုန္းလိုင္းကလည္း အဝင္ေကာ(လ္)ကို ေမာ္စကိုမွာ မဟုတ္ေလေတာ့ ဖုန္းထဲက ပိုက္ဆံေတြကို ျဖတ္သြားတာမ်ား၊ ဖုန္းထဲက ပိုက္ဆံကုန္မွ သိလိုက္ရပါတယ္။

Московский вокзал
станция метро «Площадь Восстания»
ေမာ္စေကာ့(ဗ္)စကီး ေဗာက္ဇာ(လ္)

ဒီလိုနဲ႔ လာႀကိဳတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ ေျမေအာက္ရထားဘူတာကို သြားၾကပါတယ္။ ေျမေအာက္ရထားဘူတာကို ေရာက္ေရာက္ျခင္း သူငယ္ခ်င္းေတြ စုၿပီး ဓာတ္ပုံ႐ုိက္ပါတယ္။ ႐ိုက္ၿပီးခ်က္ျခင္းပါပဲ မက္ထ႐ိုရဲေရာက္လာၿပီး ေျမေအာက္ဘူတာထဲမွာ ဓာတ္ပုံမ႐ိုက္ရပါဘူး၊ ဒဏ္ေငြေဆာင္ပါဆိုလို႔ ႐ူဘယ္(လ္) ၁၀၀ ဒဏ္ေငြေဆာင္ခဲ့ရပါေသးတယ္။ ေရာက္ေရာက္ျခင္း ေဆာက္နဲ႔ထြင္းပါပဲ။ ေမာ္စကိုေျမေအာက္ဘူတာေတြမွာ ဓာတ္ပုံႀကိဳက္သလို ႐ိုက္လို႔ရပါတယ္။ စိန္႔ပီတာစဘတ္မွာေတာ့ ေျမေအာက္ရထားဘူတာအတြင္းမွာ ဓာတ္ပုံ႐ိုက္လို႔ မရဘူး။ လာႀကိဳတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာဖို႔ေမ့သြားလို႔ပါ။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ရထားစီးဖို႔ လက္မွတ္ေပးေတာ့ အေႂကြေစ့ေလးေတြျဖစ္ေနေတာ့ အံ့ၾသမိပါတယ္။ အရင္ကလည္း မၾကားဖူးပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက အမွတ္တရ သိမ္းထားဖို႔ တေစ့စီလက္ေဆာင္ေပးလို႔ စကန္ဖတ္ၿပီး ဘေလာ့ဂ္ဖတ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားလည္း သတိတရျပခ်င္တာေၾကာင့္ အမွတ္တရ တင္လိုက္ပါတယ္။ တျခားႏိုင္ငံ၊ အျခားၿမိဳ႕ေတြမွာေရာ ဒီလို အေစ့ေလးေတြ သုံးမသုံးမသိပါဘူး။ က်ေနာ္ကေတာ့ ပထမဆုံးစေတြ႔ဖူးတာျဖစ္လို႔ အံ့ၾသေနတာပါ။

ဒီလိုနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားေနတဲ့ ေျမေအာက္ရထားဘူတာကို သြားရပါတယ္။ ေျမေအာက္ရထားလိုင္းေတြအေၾကာင္း နည္းနည္းေရးပါဦးမယ္။ စိန္႔ပီတာစဘတ္က ေျမေအာက္ရထားစနစ္ စတင္အလုပ္လုပ္တာက ၁၉၅၅-ခုႏွစ္မွာျဖစ္ၿပီး ယခုလက္ရွိဘူတာေပါင္း ၆၀ ရွိၿပီး လိုင္း ၄-လိုင္းေျပးဆြဲပါတယ္။ ေမာ္စကိုက ေျမေအာက္ရထားစနစ္နဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္ရေအာင္။ ေမာ္စကိုေျမေအာက္ရထားစနစ္ကို ၁၉၃၅ ခုႏွစ္မွာစတင္ခဲ့ၿပီး ဘူတာေပါင္း ၁၇၆-ဘူတာ၊ လိုင္းေပါင္း ၁၂-လိုင္းရွိပါတယ္။ ရထားလက္မွတ္ခကေတာ့ ေမာ္စကိုမွာ လက္မွတ္တေစာင္ကို ၁၉-႐ူဘယ္(လ္) (1US$~23rubles)ေပးရၿပီး စိန္႔ပီတာစဘတ္မွာေတာ့ ၁၇-႐ူဘယ္(လ္)ေပးရပါတယ္။ ေမာ္စကိုမွာေရာ စိန္႔ပီတာစဘတ္မွာပါ ေျမေအာက္ရထားဘူတာအတြင္းကို လက္မွတ္တေစာင္ျဖတ္ၿပီး ဝင္လိုက္တာနဲ႔ ဘူတာအျပင္ဘက္မထြက္မခ်င္း ႀကိဳက္သေလာက္စီးလို႔ရပါတယ္။ အျခားႏိုင္ငံေတြရဲ႕ စနစ္ကိုေတာ့ မသိပါဘူး။ သိတဲ့သူမ်ား ေဝမွ်လိုက ေဝမွ်ခဲ့ပါဦး။ က်ေနာ့္ေရာက္ဖူးတဲ့ ေျမေအာက္ရထားဘူတာေတြကို ယွဥ္ၾကည့္ေတာ့ ေမာ္စကိုက ဘူတာေတြက ဆိုဗီယက္ေခတ္အႏုပညာလက္ရာေတြနဲ႔ ပိုၿပီးလွပါတယ္။ စိန္႔ပီတာစဘတ္က ေျမေအာက္ရထားဘူတာေတြက အလွနည္းတယ္လို႔ထင္မိပါတယ္။

စိန္႔ပီတာစဘတ္ၿမိဳ႕ ႏွင့္ ေမာ္စကိုၿမိဳ႕ ေျမေအာက္ရထားလမ္းေၾကာင္းပုံမ်ား

ေမာ္စကိုၿမိဳ႕ကို အဝိုင္းပုံစံေဆာင္လုပ္ထားတာျဖစ္ေတာ့ အဝိုင္းပတ္ေျပးလမ္းတခုလည္း ပါပါတယ္။ ၿမိဳ႕လည္ (စက္ဝိုင္းဗဟိုမွာ) ကရင္မလင္၊ ရင္ျပင္နီ၊ အစိုးရ႐ုံးေတြ စုိက္ပါတယ္။ ရထားလမ္းေတြက စက္ဝိုင္းဗဟိုကေန ျဖာထြက္ေနသလိုလိုျဖစ္ေနေတာ့ ေျမပုံၾကည့္ရတာ အေတာ္ေလးလွပါတယ္။

ေျမေအာက္ရထားကို Автово (Avtovo) အာ(ဗ္)တိုဗိုဘူတာထိ စီးၿပီး трамвай (tram-car) စီးၿပီး နားခိုရာေနရာကို ေရာက္ေအာင္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ထရမ္ဗာအိ-ကားခကေတာ့ တစ္ေယာက္ကို ၁၆ ႐ူဘယ္(လ္)ေပးရပါတယ္။


ဒီလိုနဲ႔ပဲ သူငယ္ခ်င္းမ်ားေနတဲ့ဆီမွာတည္းခိုၿပီး ေရာက္ေရာက္ခ်င္း မိုးကလည္းရြာေန၊ ခရီးက မပမ္းေသာ္လည္း ပမ္းသလိုလိုေနၿပီး ၃-၀၈-၂၀၀၈ က ဘယ္ကိုမွ အလည္မထြက္လိုက္ပါဘူး။

အလည္ထြက္သည္မ်ားကုိ ဆက္လက္ေရးသားပါမည္။