မိုးန႔ံ႔ေလးသင္းလာရင္

တကယ္ေတာ့ အညာမွာ မိုးကသိပ္မရြာဘူးဆိုေတာ့ မိုးရြာမယ္ဆို သိသာတယ္။ မိုးနံ႔ေလးသင္းလာရင္ကို လူေတြေပ်ာ္လာၾကတယ္။ ေကာင္းကင္မွာ လွ်ပ္စီးလက္တာကို တေမ့တေမာနဲ႔ သေဘာက်ၿပီး မိုးေမွ်ာ္ေနၾကတဲ့ ကေလး၊ လူႀကီးေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ အိမ္မွာ မိုးေရစိုတဲ့ေနရာက ပစၥည္းေတြဆို အိမ္ထဲသြင္းၾကတယ္။ ကေလးေတြကေတာ့ မိုးနဲ႔ ကစားရေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ေပ်ာ္တယ္။ အေဖလည္း အလုပ္နားရေတာ့မယ္။ အိမ္က ဟင္းသီးဟင္းရြက္ပင္ေတြလည္း စိုစိုရႊဲရႊဲေလး ျဖစ္လာေတာ့မယ္။ မိုးအၿမဲရြာတတ္တဲ့ ရန္ကုန္ကလူေတြၾကားရင္ ရယ္ခ်င္ၾကမယ္ထင္တယ္။ အညာမွာမိုးဖြဲဖြဲက်လာရင္ကို အျပင္မသြားၾကေတာ့ဘူး။ အက်ီၤလက္ရွည္ေလးေတြ ထုတ္ဝတ္တယ္။


မိုးနဲနဲသည္းလာလို႔ အိမ္ေရွ႕မွာ ေရေျမာင္းေလးမ်ားေပၚလာလို႔ကေတာ့ “ေခ်ာင္းလာၿပီ၊ ေခ်ာင္းလာၿပီ” လို႔ေအာ္ၿပီး ေပ်ာ္ျမဴးေနတဲ့ကေလးေတြက လမ္းတိုင္းမွာ အျပည့္။ တခါတေလ ညႀကီးမိုးရြာၿပီး မနက္က်တိတ္သြားရင္ “ညက မိုးေတြ သည္းခ်က္ေတာ့ ေခ်ာင္းက်တာ ဒို႔အိမ္ေရွ႕မွာ ဒူးဆစ္ေလာက္ ေရာက္တယ္ေတာ့” လို႔ ကေလးခ်င္း ႀကြားရတာအေမာ။ တကယ္ေတာ့ ဒူးဆစ္ေလာက္ေခ်ာင္းကို ကိုယ္လည္းမျမင္ပါဘူး။ အအိပ္ပုပ္ေနတာ။ အိမ္ကလူႀကီးေတြေျပာသံၾကားတာနဲ႔ ရမ္းရႊီးရတာ ေပ်ာ္စရာေတာ့အေကာင္းသား။ ေဘာင္းဘီရွည္ေတြ ထုတ္ဝတ္တဲ့သူက ဝတ္ၾကတယ္။ လမ္းအနိမ့္အျမင့္ေတြမွာ တေဝါေဝါစီးလာတဲ့ မိုးေရေတြကို ထီးေလးေတြ ခေမာက္ေလးေတြေဆာင္းၿပီး ၾကည့္ၾကတယ္။ စကၠဴေလွေလးေတြ လႊတ္ၾကတယ္။ စကၠဴေလွမရွိတဲ့ကေလးက ပါလာတဲ့ေဖာ့ဖိနပ္ကို ခၽြတ္ၿပီး ေလွလုပ္ေမွ်ာတယ္။ ေျမာသြားရင္ လိုက္ဆယ္တယ္။ အိမ္ဖက္ေတြဆီက ဟင္းနံ႔ေတြက တလိႈင္လိႈင္ဆိုေတာ့ ေရၾကည့္ရင္ ဗိုက္ထဲက တဂြီဂီြထျမည္လိုက္ေသး။ မိုးအံု႔အံု႔မွာ အေဖ့ေစာင္ထဲ တိုးၿပီး ေကြးေနရတာေလာက္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာ မရွိပါဘူး။ အေဖေျပာတဲ့ပံုျပင္ေတြကလည္း ဘယ္ေတာ့မွ မရိုးဘူး။

အိမ္မွာက အသီးေျခာက္၊ အသားေျခာက္ဆိုတာ အျမဲေဆာင္ထားတာကိုး။ မုိးန႔ံေလးသင္းလာရင္ အေျခာက္အျခမ္းေလးေတြ ခ်က္စားၾကတာ။ အေမသိမ္းထားတဲ့ အသီးေျခာက္ အသားေျခာက္ကလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ စားလို႔လည္း ေကာင္းတယ္။ ေႏြရာသီဆိုရင္ အိမ္ေနာက္ဖက္က အဖီေပၚမွာ အေျခာက္လွမ္းထားတာေတြ ျပည့္ေနတာ။ ေဟာ မိုးေတြမ်ားေစြေနရင္ ဘာမွ ပူစရာမလိုေတာ့ဘူး။ မိုးရြာရင္ ကၽြန္မတို႔အိမ္နားနီးခ်င္းေတြက အေဖနဲ႔အေမကို ရယ္စရာလုပ္ေနၾကတာ ။ ကၽြန္မအေဖကို အိမ္နားလူေတြက အေမ့ကို တအားခ်စ္ႏိုင္၊ စိတ္ရွည္ႏိုင္လုိ႔ဆိုၿပီး ေျပာၾကပါတယ္။ မိုးရြာရင္ ဘာလို႔ရယ္ၾကသလဲဆို အေမလွမ္းထားတဲ့ အေျခာက္အျခမ္းေတြ အဝတ္ေတြ အားလံုးမိုးလြတ္ေအာင္ သိမ္းရတယ္။ သိမ္းေနရင္း မိုးမ်ားသည္းလာရင္ အေဖက “မ..မ..” ဆိုၿပီး အျမဲမျပတ္ေခၚတယ္။ ၿပီးေတာ့ “မ..ေရ ေခါင္းေပၚမိုးမိမယ္္ အဝတ္ေလးတင္ၿပီးမွ အျပင္က ပစၥည္းေတြသိမ္း” လို႔လည္း မိုးသံေတြၾကားက အေမၾကားေအာင္ ေအာ္ေျပာေနတာ။ အိမ္နားကလူေတြကလည္း ၾကားတာေပါ့။ အေဖတို႔အေၾကာင္းသိမထားရင္ေတာ့ ဟိုအိမ္က အိမ္ရွင္မ မိုးရြာထဲ ပစၥည္းေတြ ထြက္သိမ္းေနရတယ္လို႔ ထင္မွာပါပဲ။ တကယ္က မဟုတ္ပါဘူး။ အေမက မိုးလံုေလလံုအိမ္ထဲမွာ ထိုင္ေနၿပီး အေဖက အဝတ္ေတြလဲရုတ္လာတယ္။ အေျခာက္အျခမ္းလွမ္းထားတာေတြ ခေမာက္ႀကီးေဆာင္းၿပိီး လိုက္သိမ္းေနတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ငယ္ငယ္ကဆို ကၽြန္မပါေရာၿပီး အိမ္နားနီးခ်င္းေတြနဲ႔ေပါင္းၿပီး အေဖက အေမ့ကို ခ်စ္တတ္လိုက္တာလို႔ တခြိခြိ သေဘာက်ခဲ့တာပါ။

လက္ပံေခါင္း၊ သရက္သီး၊ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္၊ ခ်ဥ္ေပါင္သီး မွ်စ္၊ ခရမ္းသီး စတာေတြကို အေျခာက္လွမ္းထားေတာ့ အေရးအေၾကာင္းဆို ထုတ္ခ်က္လို႔လည္း ရတယ္။ ငရုပ္သီးမွည့္ေပၚခ်ိန္ဆို ကၽြန္းထဲက ေစ်းသည္ေတြ အိမ္ေရွ႕ကို တအားလာတာ။ ပုဆိုးကြင္းကို ေတာင္းထဲမွာထည့္ၿပီး ငရုပ္သီးေတြက ပုဆိုးထဲမွာ အျပည့္ရြက္လာတယ္။ အေမတို႔က ေစ်းေတာ္လို႔ ႀကိဳက္တယ္ဆိုရင္ တေတာင္းလံုးဝယ္ထားလိုက္တယ္။ သူတို႔က ေရာင္းစရာလည္းကုန္ေတာ့ ပါလာတဲ့ထမင္းဗူးေလးေတြ အိမ္ေရွ႕က တမာပင္ရိပ္မွာ စားၾကတယ္။ ဖက္ေဆးလိပ္ေသာက္ၿပီး တေရးတေမာနားၿပီးမွ ျပန္ၾကတယ္။ ဝယ္ထားတဲ့ငရုပ္သီးမွည့္နီနီေတြကို တလင္းျပင္မွာ လွမ္းထားလိုက္ရင္ တႏွစ္စာ ငရုပ္သီေျခာက္လံုေလာက္တယ္။ သရက္သီးလာေရာင္းတဲ့သူေတြလည္း ေပါတယ္။ လက္ပံေခါင္းကိုေတာ့ အေျခာက္ဝယ္ရတယ္။ ေတာင္းႀကီးတေတာင္းလံုးမွ တစ္ရာေလာက္ေပးရတာပါ။ ခရမ္းသီးအစိမ္းသီးေတြက တလံုးကို (၅ဝ) သားေလာက္ရွိတယ္။ ပါးပါးလွီးၿပီး ေနပူလွမ္းထားရင္ မိုးတြင္းစာရတယ္ေပါ့။ အိမ္မွာလည္း အေမ့ဟင္းသီးဟင္းရြက္အေျခာက္ထုပ္ေတြ မနည္းပါဘူး။ မိုးရြာရင္ လက္ပံေခါင္း၊ ခ်ဥ္ေပါင္၊ ပုန္းရည္ႀကီးေတြနဲ႔ ခ်ဥ္ေပါင္းခ်က္စားရင္လည္း အနံ႔ေလး သိပ္ေမႊးၿပီး ထမင္းစားလို႔ေကာင္းလွတယ္။

အခုလည္း မိုးေတြရြာေနတယ္။ အညာမဟုတ္ေတာ့ မိုးနံ႔လည္း မသင္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အညာသူဆိုေတာ့ မိုးရြာရင္ အိမ္ထဲမွာေနခ်င္တယ္။ ေစာင္ျခံဳေလးနဲ႔ ေကြးခ်င္တယ္။ ေရေႏြးေလးတည္ၿပီး ဟင္းပူပူေလးေတြ စားခ်င္တယ္။ ဒီေန႔ မိုးရြာေနေတာ့ အေမခ်က္သလို အမဲသားေျခာက္ေလး ခ်က္စားၾကည့္ခ်င္လာတယ္။

အမဲေျခာက္ဟင္းခ်က္မယ္ဆိုေတာ့ ဘာနဲ႔တြဲခ်က္ရမလဲ စဥ္းစားလိုက္တာ ပဲဟင္းပူပူေလးက တခြက္၊ မွ်စ္ေၾကာ္ကတခြက္၊ အသီးအရြက္ကတခြက္ဆိုၿပီး ခ်က္ျဖစ္သြားတယ္။ အမဲေျခာက္ကို ေရခဏစိမ္ထားလိုက္တယ္။ ခဏေနေတာ့ မြမြေလးျဖစ္ေအာင္ထုထားတယ္။ ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ၊ ငါးပိကို ခရမ္းခ်ဥ္သီးလိပ္ေအာင္ လွိမ့္လိုက္ၿပီး အမဲသားကို ထည့္လိုက္တယ္။ အသားထဲဟင္းအႏွစ္စိမ့္ဝင္ေအာင္ ေမႊၿပီးမွ ေရထည့္ၿပီး အဖံုးအုပ္ထားလိုက္တယ္။ (၂)ေရေလာက္ခမ္းေအာင္ ခ်က္တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွ ေရနည္းနည္းက်န္ေအာင္ထားတယ္။ ေရနည္းနည္းနဲ႕ ဆီပဲက်န္ေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွာ ထက္ျခမ္းခြဲထားတဲ့ ရံုးပတီသီးကို ထည့္ၿပီး ခဏအဖံုးအုပ္ထားလိုက္တယ္။ ၿပီးရင္ အမဲေျခာက္ဟင္း စားခ်င့္စဖြယ္ေလးရပါၿပီ။

ပဲနီေလးကို ၾကာဇံနဲ႔ ဟင္းခ်ိဳခပ္က်ဲက်ဲေလးခ်က္ထားတယ္။

မွ်စ္ကို ငါးပိနဲ႔ ေၾကာ္ထားတယ္။

အသီးအရြက္ကေတာ့ မိႈ၊ ငရုတ္ပြ၊ ပဲသီးေရာၿပီး အစိမ္းေၾကာ္မစားခ်င္တာနဲ႔ ခရမ္းခ်ဥ္သီးနဲ႔ ေရစပ္စပ္ေလးနဲ႔ခ်က္လိုက္တယ္။

အင္း ပဲဟင္းပူပူေလးနဲ႔ ထမင္းစားလို႔ေတာ့ အေကာင္းသား။

မဇနိ