လက္ဝတ္ရတနာ

>> Tuesday, December 2, 2008


မမဝါက ကိုယ္ႏွစ္သက္တဲ့ပစၥည္းေလးေတြ ျပပါလို႔ tag လာေတာ့ စဥ္းစားရတာ ေခါင္းေျခာက္သြားတယ္။ ဘာေျပာရပါ့။ ခင္လို႔မင္လို႔ေျပာလာတာဆိုေတာ့ ေရးရမယ္လို႔ ရွာႀကံၿပီး တင္လိုက္ပါတယ္။


မိန္းကေလးရယ္လို႔ အဝတ္အစားလည္း မျမင္တတ္၊ မဝတ္တတ္။ အလွျပင္တတ္လားဆိုေတာ့လည္း ဘာမိတ္ကပ္မွမသိ။ ႏႈတ္ခမ္းနီလည္း မရွိ။ ခက္ေတာ့ေနၿပီ။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ မိန္းကေလးမပီသတာလားလို႔ ျပန္ေတြးယူရေတာ့မလို ျဖစ္ေနၿပီ။ ဒါျဖင့္ ဖိနပ္ေရာ စိတ္ဝင္စားသလား။ စိတ္မဝင္စားလို႔ ေနမွာေပါ့။ ဖိနပ္ဆိုလို႔ ေဆာင္းတြင္းစီးႏွစ္ရံ၊ ေႏြစီး ႏွစ္ရံ ဒါပဲရွိတယ္။ ေဒါက္ျမင့္လာရင္လည္း မစီးရဲ၊ အေရာင္ေတာက္လာရင္ ေရွာင္၊ အႀကိဳက္ကလည္းရွားေတာ့ ဖိနပ္ဆိုင္လိုက္လာရင္ အမေတြက စိတ္ညစ္ရတယ္။ ေနာက္ဆံုး ဒါယူဆိုတဲ့အခ်ိန္မွ ယူလိုက္တယ္။ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ေဒါက္ဖိနပ္လံုးဝ မရွိပါဘူး။ ကတၱီပါအပါး၊ ပန္းသီးအပါးေလးေတြ စီးတာမ်ားပါတယ္။ ေနာက္လမွာ Hokkaido ကို သြားမလို႔ ႏွင္းမေခ်ာ္ေအာင္ ဖိနပ္ဝယ္ရအံုးမယ္။ အဲဒီဖိနပ္လိုခ်င္လို႔ ဆိုင္သြားတာ တေန႔ကပါဆို သံုးေခါက္ေျမာက္။ အခုထိမဝယ္ရေသးပါဘူး။ မမဝါဆီက သြားယူရမလားစဥ္းစားလိုက္ေတာ့လည္း သူဖက္ရွင္ပ်က္ကုန္မွာ အားနာတာနဲ႔ မယူခ်င္ျပန္ဘူး။

ညကလည္း ကိုဇနိေရ ဘယ္လိုလုပ္မတုန္း၊ ဘာေရးရပါ့နဲ႔တိုင္ပင္ၾကည့္မိတယ္။ ခါတိုင္းလိုမဟုတ္ဘူး သူစာလုပ္ေနေတာ့ ကိုယ့္ကို အႀကံမေပးဘူး။ ခုေတာ့ သူအိပ္သြားၿပီ။ အႀကံလည္းေပၚလာၿပီ။ မိန္းကေလးေတြစိတ္ဝင္စားတတ္တဲ့ လက္ဝတ္ရတနာေလးေတြေတာ့ လိုခ်င္သား။ မက္မက္ေမာေမာလည္း ဝတ္တတ္တယ္။ နားကပ္လည္း အၿမဲပန္ခ်င္တယ္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ေကာ္လက္ေကာက္ေတြ အမ်ားႀကီး တခၽြင္ခြ်င္ျဖစ္ေအာင္ ဝတ္ခ်င္တာ။ အလွဴ၊ မဂၤလာေဆာင္ရွိရင္ ေရႊအမ်ားႀကီးဝတ္ခ်င္တယ္။ အိမ္နားက အမေတြ ပြဲလမ္းရွိတဲ့အခါ လက္ေကာက္ေတြ တေတာင္ဆစ္ထိဝတ္တာကို အားက်တယ္။ အေဖကေတာ့ ငယ္ငယ္ကေျပာတာပဲ သံႀကိဳးဆက္ႀကီး မထႏိုင္ေအာင္ဆင္မွာ လို႔။ ခုထိ ဝယ္မေပးေသးပါဘူး။ အိမ္ျပန္ေရာက္မွ လိုခ်င္တယ္ေျပာရမယ္။ ကိုဇနိေရ စိန္နားကပ္ အပြင့္ေသးေသးေလး ပန္မွာေနာ္လို႔ေျပာရင္ ဒါဆို အေမဆင္ထားတာနဲ႔ လဲမွာလားလို႔ ေမးတယ္။ လဲမယ္ ဝယ္ေပးပါလို႔ ေျပာထားတာ။ သူလည္း အေဖ့လိုပဲ ပါးစပ္နဲ႔ဝယ္ေပးမွာ ထင္ပါတယ္။

ေရႊကိုမက္တာပဲရွိတာ ခဏခဏေပ်ာက္တယ္။ မတည့္ဘူးလား မသိဘူး။ ငယ္ငယ္က အေဒၚေတြရွိတဲ့ ရြာအလည္သြားေတာ့ ဆြဲႀကိဳးေလး က်ေပ်ာက္တယ္။ တအိမ္သားလံုး မေနရဘူး။ ဆြဲႀကိဳးမေတြ႔ရင္ အေဖက ေက်ာင္းထားမွာမဟုတ္ပါဘူးလို႔ ငိုေနခဲ့တာ။ ေအး ငါတို႔ျပန္ဝယ္ေပးမယ္လို႔ အကိုေတြ ဝိုင္းေခ်ာ့ရတယ္။ ေျခတံရွည္ႏြားစာတဲေအာက္မွာ ႏြားေတြခ်ည္ထားတာ။ ကေလးတသိုက္ ႏြားစာတဲေပၚကစားၾကရင္း ေအာက္ကို ျပဳတ္က်လုိ႔ ႏြားေခ်းက်ဴံးတဲ့သူက ျပန္လာေပးတယ္။ မႏၱေလးအေဆာင္မွာလည္း နားကပ္ေပ်ာက္တယ္။ လက္စြပ္ေပ်ာက္တယ္။ နားကပ္တဖက္ကေတာ့ ရွာမေတြ႔လို႔ အသစ္ျပန္လုပ္လုိက္ရတယ္။ အခုေတာ့ နားကပ္ေလးကလြဲရင္ ဘာမွမရွိေတာ့ဘူး။ တခ်ဳိ႕ေတာ့လည္း နားေပါက္မေဖာက္ၾကဘူး။ မဇနိကိုေတာ့ တစ္လသမီးကတည္းက နားေဖာက္ေပးခဲ့လို႔ နားကပ္ပန္ေနရတယ္။

အခုေလာေလာဆယ္ ကိုဇနိဆင္ထားတဲ့ ပယင္းလည္ဆြဲကို အျမတ္တႏိုး ဝတ္ေနတယ္။ ပယင္းအေရာင္ကို သေဘာက်သလို ခ်စ္သူဆင္ထားတာမလို႔ တန္ဖိုးထားတာလည္း ပါတယ္ေပါ့။ သူက ဒါမ်ဳိးေတြ မဝယ္တတ္ဘဲ အမွတ္တရဝယ္လာတာကို ေက်းဇူးတင္ရအံုးမယ္။

ပယင္းဆြဲသီးေလးေတာ့ ႀကိဳးေသးေသးေလးနဲ႔ ဆြဲတယ္။

သူငယ္ခ်င္းထိုင္ဝမ္ျပန္လက္ေဆာင္ လက္ျဖစ္လက္ေကာက္ေလးလည္း စိတ္ပါတဲ့အခါ ဝတ္တယ္။

ျမန္မာျပည္ကပါလာတဲ့ ေက်ာက္စိမ္းလက္ပတ္ေလးလည္း ၀တ္ျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့ ခ်န္ထားခဲ့လို႔ မျဖစ္ဘူး။


စိန္နားကပ္ေလးပန္ခ်င္လို႔ ကိုဇနိကို ေနာက္မ်ားေတာ့ ပိုက္ပိုက္စုခိုင္းရအံုးမယ္။

မဇနိ

14 comments:

WWKM December 2, 2008 at 2:28 PM  

မဇနိ ေရ.
ခင္မင္စြာနဲ႔ ေရးေပးတာကို အရမ္းေက်းဇူးတင္မိပါတယ္ရွင္။
၀ါ၀ါခင္မင္တဲ႔သူေတြအားလံုးနဲ႔ ၀ါ၀ါ႔ကိုခင္မယ္ထင္တဲ႔သူ
ေတြအားလံုးကို တက္ဂ္လိုက္ေပမယ္႔ မအားမွာ ၊ကိုယ္႔အ
တြက္အလုပ္ရွဳတ္မွာကိုေတာ႔ စိုးရိမ္မိခဲ႔ပါတယ္.
အဆင္ေျပစြာနဲ႔ ေရးေပးခဲ႔တဲ႔သူေတြအားလံုးကို ေက်းဇူး
တင္မိပါတယ္. မေရးေပးနိုင္တဲ႔သူေတြကိုလည္း နားလည္ပါတယ္။ ( ညီမေလးျမရြက္ေ၀ ကိုေတာ႔ အလုပ္
ေတြမ်ားေနတယ္ ထင္လို႔ မထည္႔ခဲ႔ေတာ႔တာေလ. ညီမေလးကိုေတာ႔ သတိရမိေနတယ္)
အခုေတာ႔ မဇနိၾကိဳက္တာ ၀ါ၀ါ သိသြားျပီ.
ေက်းဇူးေနာ္.
ကိုဇနိ က စိန္နားကပ္အၾကီးၾကီး၀ယ္ေပးနိုင္ပါေစလို႔
ဆုေတာင္းေပးမယ္ေနာ္.. အဟီးးး
ယန္း၁၀ ေသာင္းတန္ေလာက္ပဲ ၀ယ္ခိုင္းလိုက္ပါ.ေတာ္
ေလာက္ေရာေပါ႔ေနာ႔.. အဟီးးး ကိုဇနိ အိပ္ေပ်ာ္ျပီး မ်က္
ခံုးေတြလွဳတ္ေနေလာက္ျပီ..ဟဟား

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မဇနိ ေရ

ခင္တဲ႔
၀ါ၀ါ

Anonymous December 2, 2008 at 2:48 PM  

ကုိနိက အာဘြားေပးရင္ စိန္နားကပ္ၾကီး ခုခ်က္ခ်င္းေရွ့ေတာ္ေမွာက္ေရာက္ေစရမယ္တဲ့ ဟိဟိ ။

Welcome December 2, 2008 at 2:54 PM  

အစ္ကုိ၀ယ္ေပးမယ္ဆုိရင္
ရုရွားစိန္ဆုိ မယူနဲ႔ေနာ္အစ္မ.. ..

http://winzaw-mdy.blogspot.com/

May Moe December 2, 2008 at 3:03 PM  

ကိုနိ မမနိကိုစိန္နားကပ္ ျမန္ျမန္ဝယ္ေပးလိုက္ပါ(႐ုရွစိန္မဟုတ္) ဟီးးး တုံးတယ္ေျပာလဲခံရမွာပဲ ပယင္းဆိုတာခုမွေသခ်ာသိတယ္ အေရာင္ကစိုျပီးအရမ္းလွတယ္ေနာ္ ။ ဟိ ဆြဲသီးေလးကို လက္ေဆာင္ေပးမလားမမနိ:P သာမီးကေတာ့ နားေပါက္မရွိ :D

nu-san December 2, 2008 at 3:48 PM  

ကုိဇနိေရ.. မဇနိအတြက္ စိန္နားကပ္၀ယ္ေပးလိုက္ပါေနာ္.. ဒါေပမယ့္ ကုိဇနိဆင္ထားတဲ့ ပယင္းဆြဲၾကိဳးေလးက လွတယ္.. အမ လည္း ေမမုိးလုိ တုံးတယ္ေျပာခံရမွာပဲ.. အခုမွ ျမင္ဖူးတာ.. :P

PAUK December 2, 2008 at 5:18 PM  

နိနိေရ...
ေပါက္ကေတာ့..ဖန္စီေတြပဲၾကိဳက္တာမ်ားတယ္..
ထင္တာပဲ...........
ကိုနိေရ..
နားျငီးမခံနဲ႔..
ျမန္ျမန္ေလး၀ယ္ေပးလိုက္ပါ...

khin oo may December 2, 2008 at 5:59 PM  

ခ်စ္ေအာင္ေရးတတ္ပါရဲ႕.

RePublic December 2, 2008 at 6:27 PM  

ကိြကိြ ..ရွိတာ အကုန္ထုတ္လိုက္ပါ ၊၊ ခ်န္မထားပါနဲ႕ ၊၊ မမကိြက သူေငွးပါ ၊၊ သိပီးသား ၊၊ ကိုနိေတာ့ ပိုက္ပိုက္ကုန္ေတာ့ မွာျမင္ေယာင္ေနမိတယ္ဗ်ာ ၊၊ ကိြ..

ကိုၾကီး၀ီ

Anonymous December 2, 2008 at 6:31 PM  

လွမွလွ ေဒၚေဒၚနိေရ..။ သိပ္အဖိုးတန္ၾကီးေတြ မဟုတ္ဘဲ အဲ႔လို hand-made ေလးေတြကိုပဲ တန္ဖိုးထားျပီး၀တ္တတ္တာကို သားလည္းၾကိဳက္တယ္ဗ်။ ဦးဦးနိက ေနာက္ေတာ႔၀ယ္ေပးမွာေပါ႔။ ၀ိုင္းေဖ်ာင္းဖ်ေပးမယ္.. အဟီး။

မီယာ December 2, 2008 at 10:39 PM  

နိနိေရခုထိငါးေလးေတြေၾကာ္မစားျဖစ္ေသးဘူး။
ကုိယ္လည္းလက္၀တ္ရတနာေတြစိတ္၀င္တစားၾကည့္သြားတယ္။
ခရစ္စမတ္လက္ေဆာင္အတြက္လည္း အုိင္ဒီယာရသြားတယ္ :)

ဆရာအတြက္၀ယ္ၿပီးၿပီလား။ တုိ႔ေတာ့ဆရာမကုိေပးလုိက္ၿပီ။ သူ႔ကုိ age defying products ေတြ၀ယ္ေပးရေကာင္းလားလုိ႔ၾသဘာေပးခံလုိက္ရတယ္။

သက္တန္႔ December 3, 2008 at 9:10 AM  

မမနိေရ...
ပယင္းဆဲြသီးေလးက ခ်စ္စရာေလး...
သေဘာက်တယ္... :)
အကိုနိေရ...
စိန္နားကပ္ ျမန္ျမန္၀ယ္ေပးလိုက္ေနာ္... ႐ုရွစိန္ေတာ႔ မလုပ္နဲ႔... :P

တန္ခူး December 3, 2008 at 4:35 PM  

နိနိေရ… ပယင္းပုတီးေလးက လွလိုက္တာ…
ကိုဇနိၾကီး ပိုက္ဆံေတြ ၾကိတ္စုေနတာ စိတ္မွန္းနဲ ့ျမင္ရတယ္ ညီမေရ…
ဘာမွ မပူနဲ ့ေတာ့…
သူမ၀ယ္ေပးရင္ တုိ ့၀ယ္ေပးမယ္ေနာ္…

Moe Cho Thinn December 3, 2008 at 6:21 PM  

ပူဆာတာကို ဒီလိုေလး စာေရးၿပီး ေျပာတတ္ေတာ႔ ၀ယ္တဲ႔လူက ၀ယ္ေပးခ်င္စိတ္ကို ေပါက္ေရာ..ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား ကိုနိ။

(နိနိေရာ အမေတာ႔ ေျမာင္းေဖာက္ခဲ႔ၿပီ :))

Anonymous December 4, 2008 at 5:31 AM  

ပယင္း ဆြဲသီးေလးက ခ်စ္စရာေလး။

  © Blogger templates Shiny by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP