ရယ္ရႊင္ဖြယ္ (သို႔မဟုတ္) ငိုရွက္ဖြယ္
>> Thursday, August 16, 2007
ေပါင္းလဒ္ကသုည ကစားပဲြမွာ
အ႐ႈံးအျမတ္ဆိုတာ
အားလံုးညီေနရမယ္…။။
အဆိပ္သင့္ပန္းတစ္ပြင့္ရဲ့
တင့္တယ္တဲ့လွပမႈမွာ
ဘယ္သူ႔ကို တရားခံရွာမွာလဲ…။။
ညဆိုတာ မရိွေတာ့တဲ့
လတစ္စင္းမွာေရာ
ထည္၀ါမႈဆိုတာရိွပါ့မလား…။။
သံပတ္ေပးထားတဲ့
ငွက္တစ္ေကာင္ရဲ့ သီခ်င္းသံမွာ
သူ႔ရင္ခုန္သံ ပါပါ့မလား။။
ယိမ္းထိုးေနတဲ့ ပံုရိပ္ေတြၾကားမွာ
မညီမညာမတည္ၿငိမ္ႏိုင္ေသးတာ
ဘယ္သူ့အျပစ္လဲ…။။
ဒါေပမယ့္…
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ၾကည့္လိုက္
လမ္းထြက္မေလွ်ာက္ရဘဲ
ခရီးအေတာ္ေရာက္ေနလိမ့္မယ္။။
ဇနိ
(ကဗ်ာစာအုပ္ကို သိမ္းထားၿပီး၊ စာျပန္႐ိုက္ေပးေသာ ေ႐ႊျမင္း အားေက်းဇူးတင္ပါတယ္။)
4 comments:
ေဟာင္းေပမယ့္လဲ ေကာင္းေနဆဲပါလား ဆရာဇနိေရ…..
လမ္းထြက္မေလွ်ာက္ရပဲ ခရီးအေတာ္ေရာက္ေနတာကိုက ရယ္ရမလား ၊ ငိုရမလား မသိ… :P
ေကာင္းပါ႔ ကိုဇနိရာ။ အေတြးေလးေတြက်န္ေအာင္ ေရးထားတာ တကယ့္ကိုေကာင္းတယ္။ ေတြးရင္းဖတ္၊ ဖတ္ရင္းခံစားေပါ႔။ ေနာက္ထပ္ ဖတ္ဖို႔ေရးပါအံုး အကိုေရ။
အသစ္ေလးေတြ လုပ္ပါအံုး ကိုဇနိေရ။ ကိုေ၀ေျပာသလို တစိမ့္စိမ့္ ေတြးဖတ္ေလ အရသာေတြ႔ေလပဲ။
Post a Comment