ပန္းသီးခ်ဥ္ပုံျပင္

အခ်ိန္အခါကာ ၾသဂုတ္လ လလည္ခန္႔ျဖစ္ေလသည္။

သူရိန္ေနမင္းက ပူပူျပင္းေနၿပီး၊
လူအမ်ားလည္း အလုပ္ပါးကာ၊
အားခ်င္တိုင္းအားၿပီးသကာလ၊
အိမ္တြင္းမေအာင္းဘဲ၊
အေပါင္းအသင္းစုကာ၊
ဟိုဟိုဒီဒီလည္ပတ္၍ ၊
ေအးရာေအးေၾကာင္း ခိုေအာင္းစရာ၊
ေနရာေပါင္းစုံ လိုက္ရွာၾကေလသတည္း။

အခ်ိဳ႐ွာ သကာမွာေတြ႔၊ အရိပ္႐ွာ ပန္းၿခံမွာေတြ႔။ ပန္းၿခံမွာ႐ွာ အတြဲေတြေတြ႔။ ဟာ... ဟုတ္ေသးပါဘူး။ ေျပာရင္း ေျပာရင္း ဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ့္။ ဒီလို ဒီလို ပန္းၿခံမွာ အရိပ္႐ွာ၊ ေအးေအးေဆးေဆးနားနားေနေနနဲ႔ ေရဘူးကို ထုတ္ေသာက္၊ ဟိုေငး ဒီေငး။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ေဆြးမိ ေဆြးရာ ေဆြးေနသေပါ့ေလ။ အသျပာေငြကလည္း ေျခာက္ကပ္ေတာ့ စိမ္းစိမ္းျမင္ရာ၊ စားစရာလို႔မွတ္ဆိုၿပီး ေျပာတဲ့သူကေျပာ။ လူဆိုတာမ်ိဳးကလည္း ကိုယ္ကသာႀကိဳက္မိၿပီဆိုရင္ ဘာမွာမေတြးဘူးရယ္၊ ေျပာခ်င္ရာေတြ ေျပာတတ္ၾကတာေပါ့။ ဘာတဲ့ရယ္ တစ္ေယာက္က ေျပာပါေလေရာ - " မင္းကြာ၊ ေျမပဲဆံသာ႐ွိမယ္ဆိုရင္ ျမက္ေတာင္ သုတ္စားလို႔ေကာင္းမယ္ကြ" တဲ့။ သူလုပ္ပုံနဲ႔ ႏြားေတြေတာင္ မ်က္ခုံးလႈပ္သြားေလာက္တယ္။

ဒီလိုအခ်ိန္အခါ ဒီလိုရာသီမွာ ပန္းသီးပင္ေတြမွာ ပန္းသီးေတြ အၿပံဳလိုက္၊ အဆုပ္လိုက္ေတြ သီးေနၾကပါၿပီ။ ျမင္သမွ် ပန္းသီးပင္ေတြမွာလည္း ပန္းသီးေတြကိုပဲ ေတြ႕ေတာ့တာေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ႀကီးကလည္း ပန္းသီးေတြ ဘုန္းေပါလေအာ သီးေနတာကိုျမင္ေတာ့ သူမွတ္မိမွတ္ရာ ေျပာျပပါေရာ။

"ပန္းသီးေႄကြက်တာကို လူအမ်ားက ေတြးခ်င္ရာေတြးတာကြ၊ အမ်ိဳးမ်ိဳး စဥ္စားခ်င္ရာစဥ္းစာၿပီးေတာ့ ဟိုေဖာ္ထုတ္၊ဒီေဖာ္ထုတ္လုပ္ေတာ့ ဟိုဥပေဒသ၊ဒီဥပေဒသေတြေပၚလို႔က ေပၚခဲ့တာေပါ့ကြာ" - လို႔ ေျပာတာလည္းေျပာရဲ႕။ တိတိက်က်လည္း မွတ္သားထားတတ္ပါေပတယ္။

သူေျပာေနက် စကားကေတာ့- " ဘာမွမလုပ္ရင္၊ ဘာမွ ျဖစ္မလာဘူး"။
သူဆိုတတ္တဲ့သီခ်င္းက- "ထိုင္ေနလို႔ကေတာ့ ဘာမွျဖစ္မလာဘူး"။
"ကိုလံဘတ္(စ)ဆိုလား၊ ဗာစကိုဒဂါးမားဆိုလား ဆိုတဲ့သူက လွ်ာလွ်ာ႐ွည္႐ွည္၊ စူးစူးစမ္းစမ္းလုပ္လို႔ အေမရိကားကိုဆိုလား၊ အင္ဒီယားဆိုလား ႐ွာေဖြေတြ႕႐ွိေဖာ္ထုတ္ခဲ့တာကြ" -လို႔လည္း ေျပာျပပါရဲ႕။

ပန္းသီးပင္ေတြ၊ ပန္းသီးေတြျမင္ေတာ့ သူလည္း ဟိုေတြး၊ ဒီေတြးနဲ႔ေပါ့ေလ။ ပန္းသီးေတြကလည္း ခပ္စိမ္းစိမ္းေလးေတြ။ ေရေဆးစားၾကည့္ေတာ့ ခပ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္ရယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ႀကီးကလည္း စူးစူးစမ္းစမ္း ႐ွာေဖြေဖာ္ထုတ္တတ္ပါတယ္။ ေစာင့္သာၾကည့္။ ဒီသေကာင္ အႀကံႀကီးတယ္။

ခဏေနေတာ့ သူက- "ပန္းသီးေတြ ခူးကြာ။ ဟိုသေကာင့္သား စတိုင္ေလးနဲ႔ ပဲေပးမယ္မႀကံနဲ႔။ ေရာ့ မင္းအိတ္ထဲထည့္။"

ဒီလိုနဲ႔ ဒီလိုနဲ႔ အိမ္ကိုျပန္ေရာက္။ လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ရလို႔ ပင္ပန္းတာ အသာထား။ လာစမ္း လာစမ္း။ ပန္းသီးလာ လွီး။ ေၾသာ္ အတင္းအဓမၼ။
လုပ္အားေပး။ ေပးခ်င္းေပး၊ မေပးခ်င္ေပး။ စားခ်င္ေတာ့လည္း လုပ္ေပါ့ေလ။
အင္း ခႏၱီစ - မႏိုင္၍သီးခံျခင္းသည္ မဂၤလာမည္၏။
ဟာ မဟုတ္ေသးပါဘူး။
ေနာက္ဆုံေတာ့ ဘာျဖစ္သြားတယ္ထင္လဲ။ ေအာက္မွာ ျပထားတဲ့ ပုံျပ အစီအစဥ္ကိုသာ ၾကည့္ပါေတာ့ေလ။

လုပ္နည္းကိုင္နည္း နိႆရည္း

၁။ အေစာပိုင္းကာလမွာ ဒီလို လွပ ေက်ာ့႐ွင္းအျပစ္ကင္းတဲ့၊ ပန္းေတြနဲ႔ ေ၀ေနတဲ့ ပန္းသီးပ်ိဳသခင္မပါ။

၂။ အခ်ိန္တန္ အရြယ္ေရာက္ ပြင့္ခ်ိန္တန္ၿပီးေတာ့၊ သီးခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း သီးရေတာ့တာပါ။

၃။ သန္႔႐ွင္းေနေအာင္ အေတာ္အတန္ေရေဆးေပးရေသးတာေပါ့။

၄။ ေသးေသးသြယ္သြယ္ လွတပတျဖစ္ေအာင္ ဒီလိုစနစ္တက်လွီး။

၅။ ၿပီးေတာ့ ဆားရည္စိမ္ၿပီး တစ္ပါတ္ေလာက္ထား။

၆။ အဆုံးေတာ့လည္း ဒီလို ဒီလို ပန္းသီးခ်ဥ္ ရတာေပါ့။

ပန္းသီးခ်ဥ္ပုံျပင္ ဤတြင္ ၿပီး၏။
ဇနိ
Ref: S. Kar(A. Z. Oo), N. Hein, Z. Ni, K. Z. Wai, L. Win