နီကာ

Nika
V. Pelevin
ျမန္မာျပန္-ဇနိ

(၁)

သူမရဲ႕ ညင္သာတဲ့ အသက္႐ႈျခင္းက ကမာၻေျမေပၚမွာ၊ တိမ္ထပ္ထူတဲ့ ေကာင္းကင္ေပၚမွာ၊ ေႏြဦးေပါက္ရဲ႕ ေလေျပေအးထဲမွာ ေနာက္တစ္ေခါက္ ပ်ံ႕လြင့္လာတဲ့ အခ်ိန္အခါမွာပဲ ေလးလံထူထပ္တဲ့ ဘူနင္ရဲ႕ စာအုပ္အတြဲေတြကို ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ေပါင္ေပၚမွာတင္ထားၿပီး၊ ဖတ္ေနတဲ့ စာမ်က္ႏွာက တစ္ခါတစ္ခါ ခြာၿပီး သူမကို မေတာ္တဆ႐ိုက္ယူထားမိတဲ့ ဓာတ္ပုံကို ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ နံရံကို ကြ်န္ေတာ္ ေငးၿပီးၾကည့္မိတယ္။

သူမက ကြ်န္ေတာ့္ထက္ အသက္အမ်ားႀကီးငယ္ပါတယ္။ ကံၾကမၼာက ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ႐ုတ္ခ်ည္းေပါင္းဖက္ေပးလိုက္ေပမယ့္လည္း ကြ်န္ေတာ္က သူမရဲ႕တြယ္တာမႈကို ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ၿပီးျပည့္စုံမႈလို႔ မတြက္ဆခဲ့ပါဘူး။ မၾကာခင္မွာေတာ့လည္း ကြ်န္ေတာ္ဟာ သူမအတြက္ ျဖစ္သြားပါေလေရာ။ ခႏၶာေဗဒက စကားလုံးကို ယူသုံးရမယ္ဆိုရင္ လႈံ႔ေဆာ္ေကာင္လို႔ ႐ိုး႐ိုးပဲေခၚရမယ္။ မေျပာင္းမလဲ က်န္ခဲ့ေကာင္းက်န္ခဲ့ႏိုင္တဲ့ အလိုအေလ်ာက္တုန္႔ျပန္မႈ နဲ႔ ႐ိုး႐ိုးတုန္႔ျပန္မႈကို ျဖစ္ေစတဲ့အရာေပါ့။ တကယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ့္ေနရာမွာ ဘယ္သူတစ္ေယာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့၊ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးလွတဲ့ ေျမာက္ပိုင္းအရပ္က တိုင္းျပည္တစ္ခုမွာ လြဲမွားစြာေမြဖြားခဲ့ေသာသူမရဲ႕ မဲေမွာင္တဲ့ ေတာင္းပိုင္းနယ္က ခ်စ္ဖြယ္ရာ စြဲမက္မႈကို တန္ဖိုးထားႏိုင္စြမ္း႐ွိတဲ့၊ ေ႐ွးက်တဲ့ေမြးရပ္ေျမက စြန္႔ခြာခဲ့လို႔ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ သူမရဲ႕ ခက္ထန္မာေက်ာမႈေတြကိုလည္း ေပ်ာ့ေပ်ာင္းႏူးညံ့သြားေအာင္စြမ္းေဆာင္ေပးႏိုင္သူသာျဖစ္ခဲ့ရင္.........

ကြ်န္ေတာ္က သူမကို ဘယ္တုန္းကမွ နာမည္အျပည့္အစုံမေခၚခဲ့ပါဘူး။ သူမနာမည္ " ဗ်ယ္႐ိုနီကာ" ဆိုတာကလည္း ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ႐ုကၡေဗဒက စကားလုံးတစ္ခုလိုလို၊ မွတ္ဥာဏ္ေတြထဲမွာ အသက္႐ႈမြန္းက်ပ္ေနေအာင္ရနံ႔သင္းေနတဲ့ ဟိုအေ၀းမွာက်န္ခဲ့တဲ့ ကေလးဘ၀ ေတာင္းပိုင္းနယ္ ပန္းလြင္ျပင္က အျဖဴေရာင္ပန္းေလးေတြလိုလို။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ေနာက္ဆုံးႏွစ္လုံးကိုပဲ ျဖတ္ေခၚတယ္။ သူမအတြက္ေတာ့ ဘာမွလည္းမထူးျခားပါဘူး။ ဂီတကို ခံစားႏိုင္စြမ္းကလည္း လုံး၀မ႐ွိ၊ ဦးေခါင္းမ႐ွိေတာ့ဘဲ၊ အေတာင္လွလွေတြသာ႐ွိေတာ့တဲ့ နာမည္တူ နတ္ဘုရားမ ႐ွိတယ္ဆိုတာေတာင္ သူမက မသိပါဘူး။