ဟင္းလ်ာစာရင္းစာရြက္ေပၚက ေႏြဦးေပါက္ရာသီ

ဒီဇာတ္လမ္းက မတ္လရဲ႕ ေန႔တစ္ေန႔မွာ ျဖစ္ခဲ့တာပါ ….
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ဟင္းလ်ာစာရင္းစာရြက္ေပၚမွာ မ်က္ႏွာကိုအပ္လ်က္ ငိုေနခဲ့တယ္။ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕သူတစ္ေယာက္ ငိုေနရတာ ဘာေၾကာင့္လို႔ထင္သလဲ။
သူစားေတာ့မယ့္ ပန္းကန္ထဲက ပုဇြန္ထုပ္ႀကီး ေပ်ာက္သြားလို႔လား၊ ဒါမွမဟုတ္ ၾကက္သြန္ဥနီေတြကို မွာယူစားေသာက္ေနလို႔လား၊ ဒါမွမဟုတ္ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းေသာ ႐ုပ္ရွင္ကားၾကည့္ၿပီးစ ျဖစ္ေနလို႔လား …. အဲဒီခန္႔မွန္းခ်က္ေတြ တစ္ခုမွမဟုတ္ပါဘူး။
ေကာင္မေလးက သူကိုယ္တိုင္လက္ႏိွပ္စက္႐ိုက္ထားတဲ့ ဟင္းလ်ာစာရင္းစာရြက္ေပၚမွာ မ်က္ႏွာကိုအပ္လ်က္ ငိုေနခဲ့တယ္။ သူမရဲ႕ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းက စာစီစာ႐ုိက္လုပ္ငန္းပါ။ အဲဒီလုပ္ငန္းကို သူမရဲ႕အိမ္မွာ လုပ္ပါတယ္။
သူမရဲ႕နာမည္ Sarah လို႔ေခၚပါတယ္။ Sarah ရဲ႕ ဘ၀တိုက္ပြဲမွာ အေအာင္ျမင္ဆံုးလုပ္ငန္းတစ္ခုကေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္ပိုင္႐ွင္သေဌး Schulenberg နဲ႔ သေဘာတူညီမႈ ရ႐ွိခဲ့တဲ့လုပ္ငန္းပါ။ အဲဒါကေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္ရဲ႕ေန႔စဥ္ ဟင္လ်ာစာရင္းကို စာစီစာ႐ုိက္လုပ္ေပးပို႔ပါ။ စားေသာက္ဆိုင္က သူမေနတဲ့ အိမ္အိုႀကီးရဲ႕ေနာက္ဘက္ ကပ္လ်က္႐ွိတာဆိုေတာ့ သူမအတြက္ အဆင္ေျပတာေပါ႔။ တေန႔ေသာညေနခင္းမွာ Sarah အဲဒီစားေသာက္ဆိုင္မွာ ညစာစားၿပီး ဟင္းလ်ာစာရင္းစာရြက္ေတြကို သူမနဲ႔အတူ ယူေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ စာရြက္ေပၚမွာေရးထားတဲ့ ဟင္းလ်ာစာရင္းေတြက အဂၤလိပ္ဘာသာလား၊ ဂ်ာမန္ဘာသာလား ခြဲျခားမရဘူး။ လွွလွပပလက္ေရးမဟုတ္ေတာ့ ဖတ္လို႔မရေအာင္ ႐ႈပ္ေထြးေနတယ္။ တကယ္လို႔ ခင္ဗ်ား စာရင္းကိုေသေသခ်ာခ်ာ မဖတ္ပဲ အစားေသာက္မွာမယ္ဆိုရင္ ခင္ဗ်ား ပထမ အခ်ိဳပြဲကို စားရလိမ့္မယ္၊ ေနာက္ဆံုးၾကမွ ဟင္းခ်ိဳကိုေသာက္ရလိမ့္မယ္။
ေနာက္တေန႔မွာ Sarah ဟာ သူမအလွပဆံုးစာ႐ုိက္ထားတဲ့ ဟင္းလ်ာစာရင္းကို Schulenberg ကို ျပခဲ့တယ္။ ဒီဆိုင္းဆန္းၿပီး လွပေသာစာလံုးေလးမ်ားကိုျမင္ေတာ့ အလြန္သေဘာက်ေက်နပ္ကာ သူမနဲ႔ အလုပ္အတူတြဲလုပ္ဖို႔ သေဘာတူခဲ့တယ္။ သေဘာတူညီခ်က္ထဲမွာ Sarah က ေန႔စဥ္ နံနက္စာ၊ ေန႔လည္စာ၊ ညစာ စာရင္းကို စားပြဲႏွစ္ဆယ့္တစ္ပြဲအတြက္ စာ႐ုိက္ေပးရပါမယ္။ အဲဒီအတြက္ Schulenberg က ေန႔စဥ္အစားအေသာက္စာရင္းကို Sarah ဆီကို ပို႔ေပးရပါတယ္။
ဒီသေဘာတူညီခ်က္က ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္စလံုးကို အဆင္ေျပေစခဲ့ပါတယ္။ Schulenberg ရဲ႕ေဖာက္သည္ေတြလည္း အခုေတာ့ သူတို႔မွာယူစားေသာက္ေနတဲ့ အစားအစာေတြရဲ႕နာမည္ေတြကို သိခဲ့ရၿပီေလ။ Sarah အတြက္ေတာ့ အလြန္ေအးျမၿပီး အံု႔မႈိင္းေနတဲ့ ေဆာင္းရာသီကာလမွာ စားဖုိ႔အတြက္ စားစရိတ္ ရ႐ွိခဲ့တယ္။ အဲဒါဟာ သူမအတြက္ေတာ့ အေရးႀကီးဆံုးပါပဲ။
တေန႔မွာေတာ့ ျပကၡဒိန္ေလးက ေဟး … Sarah “ေႏြဦးေပါက္ရာသီက ၿပီးသြားၿပီက” ြလို႔ လိမ္ေျပာခဲ့တယ္။ Sarah က “ေႏြဦးေပါက္ရာသီက မေရာက္ေသးပါဘူးကြာ၊ ဟိုးမွာၾကည့္ပါလား နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ႀကီးကေတာ့ အလြန္ေအးျမတဲ့ ေဆာင္းရာသီေအာက္မွာ အိပ္ေေပ်ာ္ေနတုန္းပဲကြ၊ လမ္းမေတြေပၚမွာ ဇန္န၀ါရီလရဲ႕ ဆီးႏွင္းခဲႀကီးေတြ မလႈပ္မရွား ၿငိမ္သက္လဲေလ်ာင္းေနတုန္းပဲ” … လို႔ ျပန္ေျပာတာေပါ႔။
ေဆာင္းရာသီရဲ႕ တေန႔ေသာေန႔လည္ခင္းမွာ Sarah တစ္ေယာက္ ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ခ်မ္းေနလို႔ သူမရဲ႕အိပ္ရာထဲမွာ ေကြးေနခဲ့တယ္။ သူမမွာ စာစီစာ႐ုိက္လုပ္ငန္းကလြဲလို႔ တျခားလုပ္ငန္း မ႐ွိပါဘူး။ သူမ ပက္လက္ကုလားထုိင္ေပၚမွာထိုင္ရင္း ျပတင္းေပါက္ကေန အျပင္ဘက္ကို ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ နံရံေပၚမွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ျပကၡဒိန္ေလးက ငိုၿပီးေတာ့ေျပာတယ္… “Sarah ေႏြဦးေပါက္ရာသီက ဒီမွာ … ငါ႔ပံုစံက ေႏြဦးေပါက္ရာသီနဲ.တူတယ္ … ငါ႔ကိုၾကည့္ပါကြာ … မင္းက လွပတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို ပိုင္ဆိုင္ထားသလို ငါကလည္း အလွပဆံုး ေႏြဦးေပါက္ရာသီပံုစံကို ပိုင္ဆိုင္ထားပါတယ္ … ဘာေၾကာင့္ ျပတင္းေပါက္ကေန အျပင္ဘက္ကို အလြန္၀မ္းနည္းေက်ကြဲတဲ့ပံုစံနဲ႔ ေငးၾကည့္ေနတာလဲ ”
သူမေနတဲ့အခန္းက အိမ္တစ္လံုးရဲ႕ေနာက္ဖက္မွာပါ။ ျပတင္းေပါက္ကေန အျပင္ဘက္ကိုၾကည့္ေနေပမယ့္ လူသြားလမ္းတစ္ဖက္မွာ႐ွိတဲ့ ေသတၱာစက္႐ုံရဲ႕ ျပတင္းေပါက္ေသးေသးေလးေတြ႐ွိတဲ့ အုတ္နံရံကို သူမ ျမင္ႏုိင္ခဲ့တာပါ။ သူမအတြက္ေတာ့ အဲဒီအုတ္နံရံေတြကိုၾကည့္ရတာဟာ ခ်ယ္ရီပင္မ်ား၊ ရပ္္စ္ဘယ္ရီပင္မ်ား၊ ႏွင္းဆီပင္မ်ားနဲ႔ ခ်ယ္မႈန္းထားေသာ ျမက္ခင္းထူထူ႐ွိေသာ လမ္းက်ဥ္းေလးကိုၾကည့္ရတာနဲ႔တူေနပါတယ္။
တဆက္တည္း သူမ သူ႔ခ်စ္သူကို သတိရရင္း အတိတ္ကအေၾကာင္းေတြကို စဥ္းစားေနမိတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ေႏြရာသီမွာ သူမေဒၚေလး႐ွိရာ ေတာရြာေက်းလက္ေဒသကို သြားခဲ့တယ္။ သူမ Sunnybrook လယ္ကြင္းႀကီးမွာ ႏွစ္ပတ္ၾကာေနခဲ့တယ္။ အဲဒီလယ္ကြင္းမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ လယ္သမားႀကီး Franklin ရဲ႕သား Walter နဲ႔ ေမတၱာ႐ွိခဲ့ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ခ်ယ္ရီပင္မ်ား၊ ရပ္စ္ဘယ္ရီပင္မ်ား၊ ႏွင္းဆီပင္မ်ားနဲ႔ ခ်ယ္မႈန္းထားေသာ ျမက္ခင္းထူထူ႐ွိေသာ လမ္းက်ဥ္းေလးမွာ Walter က သူမကို ခ်စ္ခြင့္ပန္ခဲ့တာ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အတူတူထိုင္ၿပီး လႊသြားပုံအရြက္ႏွင့္ အ၀ါေရာင္ပန္းေတြပြင့္တဲ့ ဒုဇလီအပင္ႀကီးက ပန္းပြင့္ေတြကိုအတူေကာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ Walter က အဲဒီပန္းပြင့္ေတြကို သရဖူပုံစံလုပ္ၿပီး သူမရဲ႕ဆံပင္မွာ ပန္ေပးခဲ့တယ္။ Walter က သူမရဲ႕အညိဳေရာင္ ဆံပင္ေတြနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ အ၀ါေရာင္ပန္းေတြရဲ႕ ႏွစ္လို႔ဖြယ္ရာအလွကုိ ခ်ီးမြမ္းေနခဲ့တယ္။ သူမကေတာ့ ဒုဇလီပန္းပြင့္ေတြကို အဲဒီေနရာမွာပဲထားခဲ့ၿပီး ဂ်ံဳဦးထုပ္ကုိလက္ကေနကိုင္က လႈပ္ရမ္းရင္း အိမ္ဘက္ကိုျပန္လာခဲ့တယ္။ သူတို႔ ေႏြဦးေပါက္ရာသီမွာ လက္ထပ္ၾကမယ္လို႔ သေဘာတူညီခဲ့ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ Sarah သူမေနထိုင္ရာၿမိဳ႕ကို ျပန္လာခဲ့တယ္။
အတိတ္ရဲ႕အေၾကာင္းေတြျပန္သတိရေနခိုက္ တံခါးေခါက္သံၾကားလုိက္ရေတာ့ သူမရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရေသာ ေန႔တစ္ေန႔ရဲ႕ အိပ္မက္မ်ားဟာ အေ၀းကိုလြင့္စင္ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
စားပြဲထိုးတစ္ေယာက္ ေနာက္တစ္ေန႔အတြက္ အၾကမ္းဖ်င္းေရးထားတဲ့ အစားအေသာက္စာရင္းမူၾကမ္းကို သူမဆီကို ယူေဆာင္လာခဲ့တယ္။
Sarah သူမရဲ႕လက္ႏွိပ္စကေ႐ွ႕မွာ ထုိင္လိုက္တယ္။ ဒီေန႔ အစားအေသာက္စာရင္းက အရင္ေန႔ေတြနဲ႔ႏႈိင္းယွဥ္ရင္ ထူးထူးျခားျခား ေျပာင္းလဲေနတယ္၊ စာရင္းတစ္ခုလုံးမွာ ေႏြဦးေပါက္ရာသီရဲ႕ ၀ိညာဥ္ေတြ ျပည့္လို႔ေနပါတယ္။ Sarah ရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားက လက္ႏွိပ္စက္ခလုတ္ေတြေပၚမွာ လွလွပပ ကခုန္ေနၾကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိဳပြဲစာရင္းရဲ႕အထက္က ဟင္းသီးဟင္းရြက္စာရင္းကို စာ႐ိုက္ပို႔ေရာက္လာေတာ့ … မုန္လာဥ၀ါနဲ႔ေရႊပဲေတာင့္၊ ေပါင္မုန္႔မီးကင္နဲ႔ကညြတ္ရြက္၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးနဲ႔ဂ်ဳံ၊ ေဂၚဖီထုပ္…
သူမ အစားအေသာက္စာရင္းကိုၾကည့္ရင္း ႐ုတ္တရက္ ငိုမိေနခဲ့တယ္။ အနက္႐ႈိင္းဆံုး ႏွလံုးသားမွ ျဖစ္ေပၚလာေသာမ်က္ရည္ေတြဟာ သူမရဲ႕မ်က္၀န္းအစံုမွာ စုစည္းလာတယ္။ သူမရဲ႕ဦးေခါင္းက လက္ႏွိပ္စက္ေသးေသးေလးေပၚမွာ ငိုက္စိုက္က်လ်က္…ကီးဘုတ္္႐ုိက္သံက သူမရဲ႕ငို႐ႈိက္သံနဲ႔အတူ ေျခာက္ေသြ႕ျပင္းရိဖြယ္ေကာင္းေသာတီးမႈတ္ကခုန္သံကဲ့သို႔ ဆက္မျပတ္အသံေတြျမည္လို႔ေနပါတယ္။
သူမ ခ်စ္သူဆီက စာေရာက္မလာတာ ႏွစ္ပတ္တိတိၾကာခဲ့ၿပီ။ စာရင္းစာရြက္ေပၚက ေနာက္႐ုိက္ရမယ့္ ဟင္းလ်ာအျမည္က ဒုဇလီပြင့္ - ဒုဇလီပြင့္နဲ႔ ၾကက္ဥအခ်ိဳ႕- ဒါေပမယ့္ ၾကက္ဥကအေရးမႀကီးပါဘူး၊ ဒုဇလီပြင့္ေတြက သူမရဲ႕အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုးေန႔ရက္မ်ားကို ျပန္လည္သတိရေစခဲ့တဲ့ သေကၤတ၊ ေႏြဦးေပါက္ရာသီရဲ႕ တမန္ေတာ္။ ၿပီးေတာ့ Water က သူ႔ရဲ႕အလွဘုရင္မ၊ တနည္းအားျဖင့္ သူ႔ရဲ႕ သတို႔သမီးေလာင္း Sarah ကို ေရႊ၀ါေရာင္အဆင္း႐ွိတဲ့ ဒုဇလီပြင့္ေတြနဲ႔ အလွသရဖူေဆာင္းေပးခဲ့တယ္။
အိုး စုန္းမႀကီးနဲ႔တူတဲ့ ေႏြဦးေပါက္ရာသီရယ္၊ ေက်ာက္တုံးေက်ာက္ခဲ သံေခ်ာင္း ေတြနဲ႔ေဆာက္လုပ္ထားတဲ့ အလြန္တိတ္ဆိတ္ေသာ ၿမိဳ႕ႀကီးထဲကို တမန္ေတာ္ကို ဘာေၾကာင့္မ်ားေစလြတ္ခဲ့တာလဲ၊ တမန္ေတာ္ရဲ႕အလွကို ခံစားတတ္သူ ဒီမွာတစ္ေယာက္မွမ႐ွိဘူး၊ ဒါေပမယ့္ တမန္ေတာ္႐ွိရာ အစိမ္းေရာက္လယ္ကြင္းထဲက လူေတြနည္းနည္းကပဲ တမန္ေတာ္ရဲ႕အလွကို ခံစားတတ္ၾကတာပါ။
မၾကာမီ Sarah မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္လိုက္ၿပီး ႐ုိက္လက္စစာရင္းေတြကိုၿပီးေအာင္ လုပ္ဖို႔တာ၀န္႐ွိေသးေၾကာင္း သတိရခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒုဇလီပန္းပြင့္အိပ္မက္ကေနျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေရႊ၀ါေရာင္အလင္းတန္းအခ်ိဳ႕ သူမဆီသို႔ တိတ္ဆိတ္စြာ၀င္ေရာက္လာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ တခဏၾကာ သူမ ကီးခလုတ္ေတြကို လြဲမွားစြာ ႐ုိက္ေနမိတယ္။ သူမရဲ႕စိတ္၊ သူမရဲ႕ႏွလံုးသားဟာ ခ်စ္သူနဲ႔အတူ ျမက္ခင္းလမ္းကေလးမွာ ေရာက္႐ွိလို႔ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ မၾကာလိုက္ပါဘူး၊ အေတြးေတြဟာ သူမေနထိုင္ရာ ေက်ာက္ခင္းလမ္းဆီကို ျပန္ေရာက္လာေတာ့၊ လက္ႏွိပ္စက္မွ ကီးခလုတ္မ်ားဟာ ကားတစ္စီးသြားသလုိ ေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ဂ်က္ဂ်က္ျမည္သံေတြနဲ႔ ခုန္ေပါက္လို႔ေနပါတယ္။
ညေနေျခာက္နာရီမွာ စားပြဲထိုးက သူမအတြက္ ညစာလာပို႔ရင္း စာ႐ုိက္ၿပီးသား စာရြက္ေတြကို ျပန္ယူသြားခ့ဲတယ္။ သူမ ညစာစားတဲ့အခါ သက္ျပင္းခ်ရင္း ဒုဇလီပန္းပြင့္ေတြပါတဲ့ ဟင္းပန္းကန္ကို ေဘးမွာခ်ထားတယ္။ Shakespeare ေျပာခဲ႔သလို “အခ်စ္က အခ်စ္ကို စားႏိုင္တယ္” ဒါေပမယ့္ သူမဘ၀ရဲ႕ အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုးေန႔ရက္မ်ားကို သတိရေစတဲ့ ဒုဇလီပန္းပြင့္ေတြကို စားႏိုင္ေလာက္တဲ့ သတၱိခြန္အား Sarah မွာမ႐ွိခဲ့ဘူး။
ခုနစ္နာရီခြဲေတာ့ အခန္းခ်င္းကပ္လ်က္က လင္မယား စတင္ရန္ျဖစ္ၾကတယ္။ အေပၚထပ္အခန္းေနမွာေနတဲ့ လူက ေအလိုင္းကလြင့္ေသာ ပုေလြေတးဂီတအစီအစဥ္ကို ၾကည့္ေနတယ္။ ေနာက္ဘက္ၿခံစည္း႐ုိးေပၚက ေၾကာင္ကေလးမ်ားရဲ႕ ေအာ္သံကို ၾကားေနရတယ္။ ဓာတ္ေငြ႕မီးဖိုမွ အလင္းေရာင္က တျဖည္းျဖည္းမိွန္လာတယ္။ ဒီအရိပ္လကၡဏာမ်ားက သူမကို စာဖတ္ဖို႔အခ်ိန္ေရာက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သတိေပးသလိုျဖစ္ေနတယ္။ သူမ စာအုပ္တစ္အုပ္ယူၿပီး စာဖတ္ေနခဲ့တယ္။
မၾကာမီ အိမ္ေ႐ွ႕တံခါးမွ ေခါင္းေလာင္းသံကို သူမၾကားမိတယ္။ အိမ္႐ွင္အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ လူငယ္တစ္ဦး စကားေျပာသံကို သူမနားေထာင္ေနခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေအာက္ထပ္အခန္းက ၾကည္လင္ျပတ္သားေသာအသံကိုၾကားလိုက္ရေတာ့ သူမ ဖတ္လက္စစာအုပ္ကို ၾကမ္းျပင္ေပၚကိုျပစ္ခ်ၿပီး အခန္းတခါးဆီသို႔ ေျပးထြက္သြားခဲ့တယ္။
သူမေလွကားထိပ္ကိုေရာက္ေတာ့ သူမရဲ႕ခ်စ္သူေလွကားအတိုင္း တက္လာေနတာကို ျမင္ရေတာ့ ႐ုတ္တရက္ အ့ံၾသကာ ခႏၶာကိုယ္ထဲကေသြးေၾကာမ်ားရပ္ဆိုင္းသလို ခံစားခဲ့ရတယ္။ သူမ သတိျပန္၀င္လာေတာ့ ခ်စ္သူရဲ႕ေႏြးေထြးစြာေပြ႕ဖက္မႈကို ခံစားခဲ့ရတယ္။ အိပ္မက္လား တကယ္လား သူမ ေ၀ခြဲမရခဲ့ဘူး။ အိပ္မက္မျဖစ္ပါေစနဲ႔လို႔ စိတ္ထဲက ဆုေတာင္းေနခဲ့မိတယ္။
Sarah ၀မ္းနည္းစြာ ငို႐ႈိက္ရင္း ခ်စ္သူ Walter ကို “ မင္း ဘာေၾကာင့္ … အို ဘာေၾကာင့္ ငါ႔ဆီကို စာမေရးတာလဲ … ငါ မင္းဆီကို စာေတြအမ်ားႀကီး ေရးခဲ့တယ္ … မင္း ဒီစာေတြကို မရဘူးလားကြာ … ဒါနဲ႔ မင္း ငါ႐ွိတဲ့ေနရာကို ဘယ္လုိရွာေတြ႕ခဲ့လဲ ”
ခ်စ္သူရဲ႕ေမးခြန္းေတြမ်ားေတာ့ Walter ဘယ္ေမးခြန္းကိုစေျဖရမွန္း မသိဘူးျဖစ္သြားတယ္။ Walter က ေႏြဦးေပါက္ရာသီရဲ႕အၿပံဳးျဖင့္ ခ်စ္သူရွာပံုေတာ္အေၾကာင္း Sarah ကို ႐ွင္းျပခဲ့တယ္။ “ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ႀကီးက အရမ္းလွပတဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီးကြ … ငါ မင္းေနတဲ့ ေနရာေဟာင္းကို ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ပတ္အၾကာက ေရာက္ခဲ့တယ္ … ဒီတစ္ပတ္ၾကာသာပေတးေန႔ကမွ မင္း ေနရာသစ္ကိုေျပာင္းသြားတယ္လို႔ သိခဲ့ရတယ္ … ဒါနဲ႔ပဲ ရဲတစ္ေယာက္အကူအညီနဲ႔ ငါ မင္း႐ွိႏိုင္မယ့္ေနရာကို ေန႔တိုင္းရွာခဲ့တယ္ … တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဒီေန႔ညေနမွာ ေဟာဒီအိမ္အိုႀကီးရဲ႕ေနာက္ဘက္ ကပ္လ်က္က စားေသာက္ဆိုင္ထဲကို ေနာက္ေဘးေပါက္ကေန ၀င္လာခဲ့မိတယ္ … ငါဒီလို၀င္လာတာကို ဘယ္သူေတြသိသိ ငါကဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး … ငါက ႏွစ္တိုင္း ဒီလိုအခ်ိန္ေရာက္ရင္ အစိမ္းေရာင္႐ွိတဲ့ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ အစားအစာကို စားရတာႀကိဳက္တယ္ကြ … ငါ စားပြဲေပၚက အစားအေသာက္စာရင္းကို ဖတ္လိုက္ေတာ့ ငါ႔စိတ္ထဲမွာ တစုံတခုကို သတိထားမိသလိုပဲ … ငါ အစဥ္လိုက္ စာရင္းေတြကိုဖတ္လာရင္းက မံုလာထုပ္ေအာက္နားေရာက္ေတာ့ ငါ ဆိုင္ပိုင္႐ွင္ဆီကိုသြားၿပီး ဒီစာ႐ိုက္တဲ့သူ ဘယ္မွာေနလဲ ေမးလိုက္တယ္ … သူက မင္းေနတဲ့ေနရာကို ငါ႔ကိုေျပာျပတယ္ေလ ”
Sarah က သက္ပ်င္းခ်ၿပီး “ ငါ မင္းကို အရမ္းသတိရတာပဲ ” ၿပီးေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာအမူအရာနဲ႔ “မံုလာထုပ္ၿပီးေတာ့ ဒုဇလီပန္းပြင့္” လို႔ေျပာလိုက္တယ္။
Walter က “ မဟုတ္ပါဘူး … ဒုဇလီပန္းပြင့္ ေနရာမွာ Walter လို႔ေရးထားတယ္ … ၿပီးေတာ့ W စာလံုးက အေပၚဘက္ကို နည္းနည္းေရာက္ေနတယ္ … ဒီစာလံုးကို ေရးတဲ့သူဟာ ကမာၻၾကီးရဲ႕ တစ္ေနရာရာမွာ ႐ွိမွာပဲဆိုတာ ငါသိေနတယ္ ” လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့
Saran က တအ့ံတၾသနဲ႔ “ ဒုဇလီပန္းပြင့္မွာ ဘာေၾကာင့္ W စာလံုး ပါရမွာလဲ ” လို႔ျပန္ေျပာခဲ့တယ္။
လူငယ္က သူ႔အိတ္ထဲက ဟင္းလ်ာစာရင္းစာရြက္ကို ထုတ္ျပၿပီး မွားေနတဲ့စာေၾကာင္းကို ေထာက္ျပတာေပါ႔။
Sarah ဒီစာရင္းကတ္ျပားေလးကို ခုေန႔လည္ခင္းကမွ ႐ုိက္ခဲ့တာကို သတိရသြားတယ္။ ကတ္ျပားေလးရဲ႕ ညာဘက္ေထာင့္မွာ သူမရဲ႕မ်က္ရည္စေတြစြန္းထင္ေနတဲ့ အမွတ္အသားေလးေတြ ႐ွိေနဆဲပါပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေရႊ၀ါေရာင္ပန္းပြင့္ေလးရဲ႕အမည္ကို ဖတ္လိုက္ရေတာ့ သူမရင္ထဲမွာ တစံုတေယာက္ကို သတိရခဲ့လို႔ ၀မ္းနည္းေက်ကြဲစြာ ခံစားခဲ့ရတယ္။ ဒီခံစားခ်က္က သူမရဲ႕လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ မွားရြင္းစြာ ကီးဘုတ္ခလုတ္ေတြကို ႐ုိက္ခတ္ေစပို႔ ခြင့္ျပဳခဲ့တာပဲ။
သူမ ႐ိုက္ခဲ့တာက မုံလာရြက္နီ နဲ႔ ပန္းင႐ုတ္နီ ၾကားမွာ “ အလြန္အရသာ႐ွိေသာ ဒုဇလီပြင့္နဲ႔ ၾကက္ဥျပဳတ္” လို႔ေရးရမည့္အစား “ အလြန္အရသာ႐ွိေသာ Walter နဲ႔ ၾကက္ဥျပဳတ္” လို႔ေရးထားခဲ့တယ္ေလ။
(O. Henry ၏ Springtime on the Menu ကိုဘာသာျပန္ပါသည္။)

tmn