မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဖြင့္ဟ၀န္ခံခ်က္

ေယာက္်ားတစ္ေယာက္က မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ အဲဒီမိန္းမနဲ႕ ပတ္သက္သမွ်အရာရာကို သူတစ္ဦးတည္း စိုးမိုးပိုင္ဆိုင္လိုျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ သူခ်စ္တဲ႕ မိန္းမ သူ႕တစ္ေယာက္တည္းအေပၚ စြဲလမ္းတမ္းတေအာင္ သူဘယ္လိုဆြဲေဆာင္ ႀကိဳးစားရမလဲဆိုတဲ႕ ေလာဘနဲ႕ အတၱဟာ ေယာက္်ားရဲ႕ အခ်စ္ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မိန္းမတစ္ေယာက္က ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ၿပီဆိုတဲ႕အခါ မိန္းမရဲ႕ဘ၀ဟာ ေယာက္်ားရဲ႕ဘ၀ထဲကို အလိုအေလ်ာက္ စီး၀င္သြားရတယ္။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ႕သူကို ကိုယ္ဘာေတြေပးႏိုင္မလဲဆိုတဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဟာ မိန္းမတိုင္းမွာရိွေနပါတယ္။ ဒါဟာမိန္းမရဲ႕ ဗီဇစိတ္သာျဖစ္တယ္၊ စြန္႕လႊတ္အနစ္နာခံမႈလည္းမဟုတ္ဘူး။ ဒါဟာ အလိုအေလ်ာက္ျဖစ္ေပၚတဲ႕ အညံ႕ခံစိတ္ပါ။ ဒါကိုျမင့္ျမတ္မႈလို႕ ကိုယ္မေျပာလိုပါဘူး။ ျဖစ္ခ်င္းျဖစ္ရင္ ဒါဟာ မိုက္မဲမႈသာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

မိန္းမေတြကို မိုက္မဲတဲ႕ သတၱ၀ါေတြ၊ အမွားအမွန္ကို ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္စြမ္းမရိွတဲ႕ သတၱ၀ါေတြအျဖစ္ ဟိုးေရွးကာလေတြကတည္းက စကားပံုေတြ၊ ပံု၀တၳဳေတြနဲ႕ ခိုင္းႏႈိင္းကိုးကားေျပာခဲ႕ၾကတယ္။ ဒါဟာ မိန္းမေတြဘက္က နာစရာလို႕ထင္ရေပမယ့္ အထိုက္အေလ်ာက္ေတာ့လည္း မွန္ကန္ေနျပန္ပါတယ္။

ေယာက္်ားေတြရဲ႕အခ်စ္ဟာ ဘ၀မွာ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုသာျဖစ္တယ္၊ မိန္းမေတြရဲ႕အခ်စ္ကေတာ့ သူမရဲ႕ဘ၀တစ္ခုလံုးျဖစ္တယ္။ ဘ၀တစ္ခုလံုးကိုပံုအပ္ ရင္းႏွီးၿပီးခ်စ္လိုက္ရတဲ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္မွာ ဦးေႏွာက္ရဲ႕ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္မႈအပိုင္းက ဘယ္မွာလဲ၊ ဘယ္ေနရာမွာမ်ား ရိွေနႏိုင္ဦးမွာလဲကြယ္။

ယံုၾကည္ကိုးစားမႈကေန အခ်စ္တစ္ခုေပါက္ဖြားလာႏိုင္တယ္…လို႕ ကိုယ္ထင္ခဲ႕မိတဲ႕အခ်ိန္မွာ သူ႕ကိုလက္ထပ္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ႕တယ္။

အခ်စ္ဆိုတာ အလြန္တာ၀န္ႀကီးတဲ႕ အႏုပညာတစ္ခုပါ။

အခ်စ္ဆိုတာ ေပါင္းစပ္ျခင္းလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္ခႏၶာႏွစ္ခုကေန တစ္ခုတည္း၊ စိတ္၀ိညာဥ္ႏွစ္ခုကေန တစ္ခုတည္းျဖစ္ေအာင္ ေပါင္းစပ္ျခင္းပါ။

ပတ္၀န္းက်င္သည္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ေသာအခါ ပကတိမ်က္လံုးသက္သက္ျဖင့္ၾကည့္ၿပီး၊ မိန္းမတစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ေသာအခါ မိန္းမအတြက္ သတ္မွတ္ထားေသာ စံႏႈန္းတစ္ခုကို ျဖည့္စြက္ၿပီး ၾကည့္ၾကေလ႕ရိွပါသည္။

ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ တူညီေအာင္ညွိဖို႕ နည္းလမ္းႏွစ္မ်ိဳးပဲရိွတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ တစ္ခုလံုးကို ကိုယ္ကေျပာင္းလဲေပးရင္ေပး၊ ဒီလိုမွမဟုတ္ရင္ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေျပာင္းလဲေပးဖို႕ပဲေပါ့။

ေယာက်္ားသည္ မိန္းမကို မိမိပိုင္ဆိုင္သည့္ ပစၥည္းဥစၥာ ေျမယာတို႕အနက္ တစ္ခုအပါအ၀င္ျဖစ္ေသာ တပ္မက္ဂုဏ္ယူစြာ ေစာင့္ေရွာက္ရမည့္ ပစၥည္းသစ္တစ္ခုျဖစ္လာရန္ လက္ထပ္ယူေလ့ရိွၿပီး မိန္းမသည္ ေယာက်္ားကို တစ္သက္တာ မိမိအား အကာအကြယ္ေပးမည့္ ေလးစားျမတ္ႏိုးဖြယ္ ေကာင္းကင္သစ္တစ္ခုအျဖစ္ လက္ထပ္ျခင္းျဖစ္သည္။

မိန္းမေတြဟာ ဇနီးမယားအျဖစ္ ရယူဖန္တီးဖို႕ အဓိကစိတ္အေျခခံငါးမ်ိဳးရိွပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့
- မိခင္စိတ္ (sense of maternity)
- လံုၿခံဳစိတ္ခ်လိုစိတ္ (sense of security)
- အခ်စ္စိတ္ (sense of love)
- ဖန္တီးလိုစိတ္ (sense of creation) နဲ႕ ေနာက္ဆံုးျဖစ္တဲ႕ စိတ္ကေတာ့
- လိင္ကိစၥခြင့္ျပဳခ်က္ (sexual licence) ပဲျဖစ္တယ္။

လက္ထပ္ျခင္းဟာ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းျဖစ္တယ္ဆိုရင္ ဒီႀကိဳးဟာ လင္ေယာက်္ားကို ခ်ည္တဲ႕ႀကိဳးမဟုတ္ဘဲ၊ ဇနီးကိုသာ ခ်ည္ေႏွာင္ထားတဲ႕ႀကိဳးပဲ။

မိန္းမတစ္ေယာက္က ေယာက်္ားအေပၚအႏိုင္ရတယ္ဆိုတဲ႕ ေနရာမွာ အလြန္ဆံုး စိတ္ခံစားမႈကိုသာ အႏိုင္ရတာပါ။ အဲဒီေယာက်္ားရဲ႕ဘ၀နဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္အေပၚမွာေတာ့ ဘယ္နည္းနဲ႕မွ အႏိုင္မရႏိုင္ပါဘူး။

မိန္းမတစ္ေယာက္သည္ မိမိ၏ခင္ပြန္း သို႕မဟုတ္ ခ်စ္သူအေပၚမွာမႏွစ္သက္စြာ ျငင္းပယ္လိုမႈကို ခံစားလာရခ်ိန္တြင္ ထိုခံစားခ်က္သည္ မိန္းမကို သူမ၏ခ်စ္သူထံမွ ခြဲခြာေစသည္ထက္ ပိုမိုၿငိတြယ္ေအာင္ တြန္းအားေပးေလ့ရိွပါသည္။ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္သည္ မိမိ၏ဇနီးသည္ကို မုန္းတီးစျပဳလာခ်ိန္၌ သူမထံမွ ေ၀းႏိုင္သမွ် ေ၀းေ၀းထြက္ခြာေျပးဖို႕ ႀကိဳးစားတတ္ေသာ္လည္း မိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ ဆန္႕က်င္ဘက္ျဖစ္၏။ မိန္းမတစ္ေယာက္သည္ မိမိမုန္းတီးေသာ ခ်စ္သူသို႕မဟုတ္ ခင္ပြန္းသည္ကို မိမိ၏အနီးမွာ ရိွေနဖို႕ ဆႏၵရိွတတ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မိန္းမသည္ မိမိမုန္းတီးေသာ ခ်စ္သူထံမွ မိမိခံစားခဲ႕ရသမွ်ကို ျပန္လည္ေပးဆပ္ေစလိုေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ (Simone de Beauvoir - 1908-86, French existentialist novelist and feminist, whose works include Le sang des autres (1944), Le deuxième sexe (1949), and Les mandarins (1954))

စာေရးဆရာမဂ်ဴး၏ “မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဖြင့္ဟ၀န္ခံခ်က္”စာအုပ္မွ ထုတ္ႏႈတ္ေဖာ္ျပထားတာျဖစ္ပါတယ္။ အရွည္ဖတ္လိုသူမ်ားအတြက္လဲ upload လုပ္ေပးထားပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ၾကပါေစ။

ေစတနာအရင္းခံျဖင့္

ေမာင္ျဖဴ