O-way is licensed under a Creative Commons Attribution-Noncommercial-Share Alike 3.0 Unported License.
Based on a work at www.o-way.blogspot.com
ေတးမ်ား
မုန္႔ေ၀စားသလို ေ၀စားဖို႔
ေဟာဒီမွာ ေရာ့၊
ငါတို႔ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေသြးပ်က္ခဲ့ၾကပံု
ငါတို႔ ရယ္က်ဲက်ဲ သြားျဖဲခဲ့ၾကပံု။
စကားလံုးေတြ ကုန္ခဲ့တယ္
အျဖစ္အပ်က္ေတြ မထူးဆန္းဘူး
ေနမပူဘူး
ညမေမွာင္ဘူး၊
ေႏြေတြ မိုးေတြ ေဆာင္းေတြ
ေတာင္တန္းေတြ
ေလာင္းေၾကးေတြ
အငမ္းမရ ဖ်ားနာျခင္းေတြ။
နာရီမ်ား စိတ္မခ်ရ
သမိုုင္းဟာ အေမာအပန္းမရွိ။
ကမၻာၾကီးနဲ႔ ငါတို႔အၾကား
ဒီထက္ မတတ္္ႏိုင္ေတာ့ျပီလား။
လူေတြေသခဲ့
လူေတြရွင္ခဲ့။
ငါ့ရဲ့ ပက္လက္ကုလားထိုင္လဲ အိုမင္းခဲ့။
မေန႔ကမ်ား
ျခားလဲျခားနားခဲ့
တူလဲတူခဲ့။
အေရးၾကီးေသာ သံေ၀ဂမ်ား
အေရးမၾကီးေသာ အေရးၾကီးမွုမ်ား
‘ေသာမတ္မိုး’ လဲ ‘ေသာမတ္မိုး’ အေလ်ာက္
‘ဂ်ဴယံုဂ်ီး’ လဲ ‘ဂ်ဴယံုဂ်ီး’ အေလ်ာက္
ငါလဲ ငါ့အေလ်ာက္
စဥ္းစားရၾကပ္ခဲ့။
‘ငါမွားသလား’ ဆုိေတာ့လဲ
မမွားဘူး။
ဘယ္သူဟာ ဘယ္သူနဲ႔တူလဲ
ဘယ္သူဟာ ဘယ္သူျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတိုင္း
ျဖစ္လာရတာလဲတဲ့
ငါတို႔ကေကာ ဘယ္သူျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတိုင္း
ျဖစ္ရမွာလဲ။
တရားမဲ့သူအတြက္လဲ
တရားရွိခဲ့။
တရားရွိသူအတြက္လဲ
တရားရွိခဲ့။
တရားနဲ႔မေျဖႏုိင္သူကေတာ့
၀ဋ္ရွိသမ်ွေပါ့။
ငါရွံုးပါေစ
တရားက ႏို္္င္ပါေစ။
သူငယ္ခ်င္း အဘိုးၾကီးႏွစ္ေယာက္လို
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ လက္ဖက္ရည္တိုက္ၾက။
ဒီစာရြက္ေပၚက ငါ့ ‘ျခစ္ရာ’ မ်ား
ခင္ဗ်ားအသံကိုလဲ ကိုယ္စားျပဳႏိုင္ပါေစသား။ ။
ေအာင္ခ်ိမ့္
၁၉၉၈၊ဇြန္၊ရနံ႔သစ္
English for All,1998,July, No.134
သတိရတယ္သူငယ္ခ်င္း
တစ္ပတ္မွာ
၃၆ နာရီလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ခဲ့တယ္
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က ထိုင္ခံုေတြလို
တို႔ဘ၀ေတြ ပု၀င္ေနခဲ့။
ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးကို
၃ ႏွစ္ေလာက္ အေၾကာေပးလိုက္ဦးမယ္ဆိုတဲ႔
ငါ့ရဲ့ သူငယ္ခ်င္းေရ
အခု မင္းဘယ္ေရာက္ေနသလဲ။
ဘယ္လိုမွ ေမ့ေပ်ာက္လို႔ မရတဲ့ေန႔ေတြ
တစ္ဟုန္ထိုး ေမာင္းထြက္သြားတဲ့ ဘ၀ေတြ။
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္တာကို ၾကည့္ျပီး အထင္မေသးနဲ႔
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္တာကို ၾကည့္ျပီး ၀မ္းမနည္းနဲ႔
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထုိင္တာကိုလဲ ဂုဏ္မယူနဲ႔။
၁၉၉၈ ဟာအေပါင္ဆံုးခဲ့ပါျပီ
တစ္ဘ၀ လံုးပံုေအာခဲ့တဲ့ ကစား၀ိုင္းက မသိမ္းေသးပါဘူး။
လွသန္း
ရနံ႔သစ္၊မတ္လ၊၁၉၉၉
English for All, 1999,May, No.144
နိပြန္တို႔ျပည္ကို ကၽြန္မေရာက္စက မိတ္ဆက္ေတာ႔ “မဂၤလာပါ“ နဲ႔ႏႈတ္ခြန္းဆက္ရင္း၊ ဒီႏုိင္ငံမွာသုံးတဲ႔မနက္တစ္မ်ိဳး၊ ေန႔လည္တစ္ဖုံ၊ ညေနတစ္နည္း ႏႈတ္္ခြန္းဆက္စကားေတြလို အခ်ိန္လိုက္ျပီးမေျပာင္းပဲ အျမဲဲသုံးတဲ႔ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကားဟာ “မဂၤလာပါ“ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပထားလိုက္ပါတယ္။ ဒီေနာက္ပိုင္းရက္ေတြမွာ ခင္တဲ႔သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႔ဟာ ကၽြန္မကို “မဂၤလာပါ“ လို႔မပီမသအသံေလးေတြနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ေလ႔ရွိၾကတယ္။ ပေရာ္ဖက္ဆာကလည္း တစ္ပတ္တစ္ခါကၽြန္မနဲ႔ဆုံတိုင္း “မဂၤလာပါ“ လိို႔ႏႈတ္ဆက္တယ္။
ကၽြန္မလည္း ေက်ာင္းစာေတြကလုံးခ်ာလည္ေနေတာ႔ ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကားေတြအေပၚ ထူးထူးျခားျခားအေတြးမေရာက္မိပါ။ ကိုဇနိရဲ႔ ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကားေဆာင္းပါးကို ဖတ္ရေတာ႔လဲ အင္းဟုတ္ပါရဲ႔ဆိုတဲ႔အေတြးထက္ ပိုမစဥ္းစား ျဖစ္ခဲဲ႔ပါ။ ခုမွ လြန္ခဲ႔ႏွစ္က ကၽြန္မတို႔ရဲ႔ ႏွစ္သစ္ကူးႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔မွာ စကားအသုံးအႏႈံးတစ္ခုေၾကာင္႔ ကၽြန္မဒုကၡေရာက္ပုံ ကိုေျပာျပခ်င္လာတယ္။ မႏွစ္က ျမန္မာႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔ဟာလဲ အဂၤလိပ္လို၁၇ရက္ေန႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္စြာပဲ အဲဒီေန႔ဟာ ကၽြန္မကိုၾကိဳဆိုပြဲလုပ္ေပးတဲ႔ welcomeပါတီေန႔လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပါတီဆိုေတာ႔ ထုံးစံအတိုင္းညမွာပဲေပါ႔။ ကၽြန္မလည္းျမန္မာ၀တ္စုံအျပည္႔နဲ႔လွေအာင္ ပုလဲပုတီးေတြဘာေတြဆြဲျပီး ရိႈးလုပ္သြားပါတယ္။ အဲဒီမွာ ပထမဆုံးပေရာ္ဖက္ဆာက သူတို႔တကၠသိုလ္ရဲ႔ ေကာင္းျခင္းမ်ားစြာကို အရင္ေျပာပါတယ္။ ေနာက္မွ အဲဒီလို အင္မတန္ေကာင္းတဲ႔ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကိုေရြးျခယ္ေရာက္ရွိလာတဲ႔ ကၽြန္မကို တာ၀န္ရွိသူုမ်ားနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ ကၽြန္မဟာ အခန္းမွာက်က္ခဲ႔ေလ႔က်င႔္္ခဲ႔သည္႔ သူတို႔ဘာသာႏွင္႔မိတ္ဆက္ စကားမ်ားအျပင္ အပို္စိတ္ကူး ရလာျပီး ဒီေန႔ဟာ ကၽြန္မတို႔ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႔ ႏွစ္သစ္ကူးေန႔႔ျဖစ္ေၾကာင္းကိိုလည္း မတတ္တတတ္ေျပာလိုက္မိ္ပါတယ္။ ဒီမွာပဲ ကၽြန္မဒုကၡအိုးထဲမွာ ဇာက္ထိုးက်ဖိို႔ အေၾကာင္းဖန္လာေတာ႔တာပါ။ ဒီမွာက ပါတီအစမွာ သူတို႔ လုပ္ေလ႔လုပ္ထရွိတာက ဖန္ခြက္ေတြမွာ ႏွစ္သက္ရာေဖ်ာ္ရည္၊ အရက္စသည္ျဖင႔္ထည္႔ကာေျမွာက္ကိုင္ျပီး သူတို႔ဘာသာစကားျဖင္႔ ““ကန္ပိုင္“ ဟုရြတ္ဆိိုကာခြက္ျခင္းတိုက္ျပီးမွ စျပီးစားၾကေသာက္ၾက တယ္။ ““ခ်ီယားစ္““လုပ္သလိုမ်ိဳးေပါ႔။ ဒီေန႔မွာေတာ႔ ထူးထူးျခားျခား ျမန္မာႏွစ္သစ္ကူးျဖစ္္လိို႔ ကၽြန္မကိုအထူးဂုဏ္ျပဳရမယ္လို႔ ပေရာ္ဖက္ဆာက ဆိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင္္႔ သူတို႔ေျပာေနၾက ““ကန္ပိုင္““ လို႔မေျပာပဲ ျမန္မာလိုေျပာၾကမယ္၊ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ၊ သူတို႔ကိုိုအရင္သင္ ေပးပါလို႔ေျပာပါတယ္။ တကယ္ပါ ကၽြန္မဟာခ်က္ျခင္း ေခၽြးေဇာေတြျပန္လာပါတယ္။ ဒီလိုေတြ မေသာက္ၾကဘူးဆိုျပန္ရင္လဲ ကၽြန္မ ညာတာ၊ အဲလိုမ်ိဳး ေျပာေလ႔မရိွဘူးလို႔လဲေျပာလို႔မျဖစ၊္ စာေပယဥ္ေက်းမႈ႔ဘာသာစကား အင္မတန္ထြန္းကားလွတဲ႔ ကၽြန္မတို႔ျမန္မာႏိုင္ငံေလ။ သင္႔ေတာ္တာကို စဥ္းစားေနဖို႔ကလဲ သူတို႔ကၽြန္မကိုိုို၀ိုင္းၾကည္႔ေနၾကတာနဲ႔တင္ တုန္ခိုက္လွျပီ။ ဒီမွာပဲ ကၽြန္မမ်က္ေစ႔ထဲမွာ ရုပ္ရွင္ထဲကလူေတြ ခ်ကြာလို႔ေျပာျပီး ခြက္ျခင္းတိုက္တာျမင္ေယာင္လာျပီး ခ်ကြာ လို႔ပါးစပ္ကလည္းထြက္သြားပါတယ္။ ပေရာ္ဖက္ဆာႏွင္႔တကြ ပရိတ္သတ္အေယာက္ႏွစ္ဆယ္ဟာ ““ခ်ကြာ““ ဟုအသံကိုတူေအာင္တခဲနက္ ေအာ္ကာ ခြက္ျခင္းတိုက္ျပီး ပါတီကိုဖြင္႔လွစ္လိုက္ပါေတာ႔တယ္။ ဒါနဲ႔ပါတီကေတာ႔ ေအာင္ျမင္စြာျပီးဆုံးသြြားပါတယ္။ ပါတီျပီးတဲ႔အထိ ကၽြန္မမ်က္ႏွာေတြထူပူေနရပါတယ္။
အခန္းျပန္ေရာက္ေတာ႔ ရုပ္ရွင္ထဲမွာက အရက္၀ိုင္း၊ ထန္းေရ၀ိုင္းမွာေျပာတာၾကီးကို......မတတ္ႏိုင္ဘူး ရုတ္တရက္မ်က္ေစ႔ထဲ ေပၚလာတာေျပာရတာကိုး….ဘယ္လိုေျပာရမွန္းမွမသိတာႏွင္႔…အေတြးေတြရႈပ္ေထြးလို႔။ ညဥ္႔နက္ေနျပီျဖစ္ေပမဲ႔ သူမ်ားေတြေရာ ကၽြန္မလိုၾကဳံလာရင္ ဘယ္လိုေျပာမလဲသိခ်င္စိတ္က ျမိဳသိပ္မရတာေၾကာင္႔ အနီးဆုံးညီမေလးဆီကိုိဖုန္းေခၚပါတယ္။ (ကၽြန္မျဖစ္ခဲ႔တာမေျပာပဲ) တကယ္လို႔မ်ားအဲလိုၾကဳံေတြ႔လာရင္ ဘယ္လိို ေျပာမလဲလို႔ေမးေတာ႔ သူကနာရီ၀က္ေလာက္ၾကာေအာင္ စဥ္းစားျပီး မွွွညီမကေတာ႔ “လုပ္ေဟ႔“ လို႔ေျပာမည္ ဟုဆိုသည္။ အမ္....။ ေၾသာ္ငါလူၾကီးေတာင္စဥ္းစားရခက္ေနတာ သူက ပိုဆုိုးရွာမွာေပါ႔ဟု ေတြးသည္။ ဒါေပမဲ႔ အေမးရွိရင္အေျဖရွိလာမွာပဲဟု စိတ္ႏွင္႔ဖုန္းကိုျပန္ေကာက္ကိုင္ကာ ဗဟုသုတစုံလင္လွေသာ စီနီယာအစ္မၾကီးကို သန္းေခါင္သန္းႏႊဲအလိုက္ကမ္းဆိုးမသိေခၚလိုက္သည္။ အစ္မၾကီးမွာ အင္တာနက္တြင္ဗဟုသုတမ်ားရွားမွီးေန၍ မအိပ္ေသးပါဟုဆိုမွ ေတာ္ပါေသးရဲ႔ေတြးကာ ညီမေလးကိုေမးသည္႔ေမးခြန္းအတိုင္း ေမးရသည္။ ေမးခြန္းကို ေလးေလးနက္နက္စဥ္းစားျပီးေနာက္ အစ္မၾကီးက “ေသာက္စို႔“ လို႔ေျပာရမယ္ဟု အမိန္႔ခ်၏။ ကဲ….ဒါကိုမွမေက်နပ္ေသးလ်င္ ကၽြန္မဘယ္သူ႔ကို ေမးရပါ႔။ ေနာက္တစ္ခါပါတီလုပ္ရင္ ေနမေကာင္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး မတက္ေတာ႔ဖို႔ပဲ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္။
ရင္ခြင္ဗလာဟင္းမွာ
လာပြင့္တဲ႔ပန္းတစ္ပြင့္
အနမ္းခံမသင့္ပဲ
ေလအေဝွ႔မွာ
ရင္နင့္စြာေၾကြက်ခဲ႔ဖူးတယ္။
ၾကင္သူသက္ထား
ခြဲရက္ၾကာရွည္
ေဝးကာေနေတာ့
နမ္းခဲ႔သမွ်
လြမ္းဒဏ္သင့္ကာ
ဟိုးေဝးရာဆီ ေျပးထြက္သြားခဲ႔ဖူးတယ္။
ေရာက္ခဲ႔ျပန္ေပါ့
ေႏြဦးေပါက္ရာသီေလး
ရြက္စိမ္းႏုႏုအခ်စ္ဖူးေလးေတြနဲ႔အတူ
ေနာက္ဆံုး…..
ေဆာင္းႏွင္းရြက္ေၾကြ
ႏႈတ္ဆက္ႏွင္းစက္ေတြနဲ႔
ထားခဲ႔ေလဦးမလား။ ။
.jpg)
အန္တြန္ ပါဗလိုဗိ(ခ်္) ခ်က္ေဟာ့(ဗ္)
အန္တြန္ ပါဗလိုဗိ(ခ်္) ခ်က္ေဟာ့(ဗ္) (၁၈၆၀-၁၉၀၄) က အလြန္႔ကို ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ႐ု႐ွားစာေရးဆရာပါ။ ျပဇာတ္ေတြလည္းေရးပါတယ္။ သူကေတာ့ ေန႔စဥ္လူေနမႈဘ၀ေတြကို သ႐ုပ္ေဖာ္ပါတယ္။ ဟာသဥာဏ္အလြန္႐ႊင္ပါတယ္။ သူ႔၀တၳဳအတိုေတြမွာ ရီစရာေမာစရာျဖစ္ေအာင္ေရးတတ္သလို စာဖတ္သူေတြအဖုိ႔ေၾကကြဲဖြယ္ရာေတြလည္း တပါတည္း ခံစားရေအာင္ေရးႏိုင္ပါတယ္။
ခ်က္ေဟာ့(ဗ္)ရဲ႕သြင္ျပင္
ခ်က္ေဟာ့(ဗ္)ကို သူနဲ႔ေခတ္ၿပိဳင္ေတြက ျမင္တာေတြကို က်ေနာ္အနည္းငယ္ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ပထမဆုံး ပန္းခ်ီဆရာႀကီး( ဘရာ့(ဇ) - Braz ) ေရးတဲ့ ခ်က္ေဟာ့(ဗ္)ရဲ႕ပုံတူမွာ ခ်က္ေဟာ့(ဗ္)က ကုလားထိုင္ေပၚမွာ ပိန္ေသးပါးလွတဲ့မ်က္ႏွာကို ေသြးမရွိတဲ့လက္နဲ႔ေထာက္ၿပီး ခန္႔ညားတဲ့သြင္ျပင္နဲ႔ ထိုင္ေနပုံပါ။ ကိုင္းမပါႏွာေခါင္းေပၚခ်ိတ္မ်က္မွန္ရဲ႕ေနာက္မွာလည္း ေျခာက္ေသြ႕ေက်ကြဲေနတဲ့ မ်က္လုံးတစုံလည္း ရွိေနတာပါ။ ခ်က္ေဟာ့(ဗ္)ကိုယ္တိုင္ အဲဒီသူ႔ပုံတူကို မႏွစ္သက္ပါဘူး။ ခ်က္ေဟာ့(ဗ္)ေျပာပါတယ္ - ဒီပုံတူထဲက က်ေနာ့္မ်က္ႏွာမွာ က်ေနာ္ပိုင္မဟုတ္တဲ့ အရာတခ်ိဳ႕ရွိေနတယ္၊ က်ေနာ့္မွာရွိတာေတြတခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ရွိမေနျပန္ဘူး။
- အကယ္၍ က်ေနာ္သာ အဆိုးျမင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ေၾကကြဲဖြယ္၀တၳဳေတြကိုပဲေရးတယ္ဆိုင္ရင္ေတာ့ ဒီပုံတူမွားသြားတာ အဲဒီအခ်က္မွာပါပဲ။ - လို႔ေျပာခဲ့ပါတယ္။
ခ်က္ေဟာ့(ဗ္)ရဲ႕သြင္ျပင္ကို လူေတြအေတာ္မ်ားမ်ားက အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာၾကပါတယ္။ အရပ္က ပုတယ္၊ ေတာင့္တင္းတဲ့ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ က်န္းမာေရးမေကာင္းလို႔ ျဖစ္ေနတဲ့ အသံခပ္တိုးတိုးနဲ႔ဆိုတာေတြပါ။ တကယ္ေတာ့ ခ်က္ေဟာ့(ဗ္) က အရပ္ ၁၈၀ စင္တီမီတာေက်ာ္(၅ေပ-၁၁လက္မ၀န္းက်င္) ရွည္ပါတယ္။ အသံကေတာ့ ဘယ္သံခပ္တိုးတိုးနဲ႔ပါ။
သူနဲ႔အေတာ္ခင္တဲ့ ဂိုး(ရ္)ကီး(Gorky) ကေျပာတာေတာ့ ခ်က္ေဟာ့(ဗ္)ကို ေတြ႔လိုက္ရတိုင္း အၿမဲတမ္းေသေသသပ္သပ္၊ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း၊ ခန္႔ခန္႔ညားညား ၀တ္စားထားတာပါပဲ။ ႏွစ္လိုတဲ့မ်က္ႏွာရွိတယ္။ သိပ္ကို ႏူးညံ့တဲ့သူပါ။ အသြားအလာေပါ့ပါးတယ္။ အရာတိုင္းကို ေသေသသပ္သပ္နဲ႔ စနစ္တက်၊ အစီအစဥ္တက်ျဖစ္ေနတာကို ႏွစ္လိုတဲ့သူပါလို႔ ေျပာပါတယ္။
ေတာ္(လ္)စတိြဳင္း(Tolstoy)က ေတာ့ ခ်က္ေဟာ(ဗ္) ကို ဒီလို ပုံေဖာ္ပါတယ္ - တကယ့္ကိုႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔တဲ့ ပါရမီရွင္တေယာက္ပါ၊ သူမ်က္ႏွာက မ၀င့္မႂကြားနဲ႔ ဣေျႏၵအလြန္ရွိတဲ့သူပါ။ သြားတာလာတာမ်ားဆို မိန္းမပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္လိုပါပဲ။
ပန္းခ်ီဆရာႀကီး ရယ္ပင္(Repin)ကေတာ့ ခ်က္ေဟာ(ဗ္)ဟာ က်န္းမာတယ္၊ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာာခြန္အားေတြရွိပါတယ္လို႔ေျပာခဲ့သလို စဲေရာ့(ဗ္)(Serov)ကေတာ့ ခ်က္ေဟာ့(ဗ္)မ်က္ႏွာေပၚမွာ ရွင္းျပလို႔မရတဲ့ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေျပာင္းမႈတခုခုရွိေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ဘယ္လိုေတြပဲ ခ်က္ေဟာ(ဗ္)ကို ခ်က္ေဟာ့(ဗ္)ရဲ႕ ေခတ္ၿပိဳင္ေတြက ပုံေဖာ္ေဖာ္ သူတို႔ေတြ ခ်က္ေဟာ့ရဲ႕သြင္ျပင္ကို ေႏွာင္းလူေတြ သိေစဖို႔တိတိက်က် ေျပာမသြားႏိုင္ခဲ့ၾကပါဘူး။
ခ်က္ေဟာ့(ဗ္)ေရး၊ ဆရာေမာင္ထင္ဘာသာျပန္ထားေသာ၊ ဧရာ၀တီအင္တာနက္မဂၢဇင္း၊ရသလြင္ျပင္မွ လူ႔ပုတ္သင္
က်ေနာ္တို႔ ဘာသာျပန္ထားတဲ့ ခ်က္ေဟာ့(ဗ္) ၀တၳဳတိုတခ်ိဳ႕ရယ္ သူေျပာခဲ့တဲ့စကားတခ်ိဳ႕ကို ျပန္ဖတ္ႏိုင္ေအာင္ ေအာက္မွာလင့္ေတြ ျပန္ထည့္လိုက္ပါတယ္။
ကိုလူ၀နဲ႔ကိုပိန္လွီ
ေခြးကေလးတစ္ေကာင္နဲ႔ အမ်ိဳးသမီး
အေလာင္းအစား
ခ်က္ေဟာ့(ဗ္)ေျပာခဲ့ေသာစကားအခ်ိဳ႕
© Blogger templates Shiny by Ourblogtemplates.com 2008
Back to TOP
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
