ျမန္မာတို႔စကား………….

နိပြန္တို႔ျပည္ကို ကၽြန္မေရာက္စက မိတ္ဆက္ေတာ႔ “မဂၤလာပါ“ နဲ႔ႏႈတ္ခြန္းဆက္ရင္း၊ ဒီႏုိင္ငံမွာသုံးတဲ႔မနက္တစ္မ်ိဳး၊ ေန႔လည္တစ္ဖုံ၊ ညေနတစ္နည္း ႏႈတ္္ခြန္းဆက္စကားေတြလို အခ်ိန္လိုက္ျပီးမေျပာင္းပဲ အျမဲဲသုံးတဲ႔ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကားဟာ “မဂၤလာပါ“ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပထားလိုက္ပါတယ္။ ဒီေနာက္ပိုင္းရက္ေတြမွာ ခင္တဲ႔သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႔ဟာ ကၽြန္မကို “မဂၤလာပါ“ လို႔မပီမသအသံေလးေတြနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ေလ႔ရွိၾကတယ္။ ပေရာ္ဖက္ဆာကလည္း တစ္ပတ္တစ္ခါကၽြန္မနဲ႔ဆုံတိုင္း “မဂၤလာပါ“ လိို႔ႏႈတ္ဆက္တယ္။

ကၽြန္မလည္း ေက်ာင္းစာေတြကလုံးခ်ာလည္ေနေတာ႔ ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကားေတြအေပၚ ထူးထူးျခားျခားအေတြးမေရာက္မိပါ။ ကိုဇနိရဲ႔ ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကားေဆာင္းပါးကို ဖတ္ရေတာ႔လဲ အင္းဟုတ္ပါရဲ႔ဆိုတဲ႔အေတြးထက္ ပိုမစဥ္းစား ျဖစ္ခဲဲ႔ပါ။ ခုမွ လြန္ခဲ႔ႏွစ္က ကၽြန္မတို႔ရဲ႔ ႏွစ္သစ္ကူးႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔မွာ စကားအသုံးအႏႈံးတစ္ခုေၾကာင္႔ ကၽြန္မဒုကၡေရာက္ပုံ ကိုေျပာျပခ်င္လာတယ္။ မႏွစ္က ျမန္မာႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔ဟာလဲ အဂၤလိပ္လို၁၇ရက္ေန႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္စြာပဲ အဲဒီေန႔ဟာ ကၽြန္မကိုၾကိဳဆိုပြဲလုပ္ေပးတဲ႔ welcomeပါတီေန႔လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပါတီဆိုေတာ႔ ထုံးစံအတိုင္းညမွာပဲေပါ႔။ ကၽြန္မလည္းျမန္မာ၀တ္စုံအျပည္႔နဲ႔လွေအာင္ ပုလဲပုတီးေတြဘာေတြဆြဲျပီး ရိႈးလုပ္သြားပါတယ္။ အဲဒီမွာ ပထမဆုံးပေရာ္ဖက္ဆာက သူတို႔တကၠသိုလ္ရဲ႔ ေကာင္းျခင္းမ်ားစြာကို အရင္ေျပာပါတယ္။ ေနာက္မွ အဲဒီလို အင္မတန္ေကာင္းတဲ႔ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကိုေရြးျခယ္ေရာက္ရွိလာတဲ႔ ကၽြန္မကို တာ၀န္ရွိသူုမ်ားနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ ကၽြန္မဟာ အခန္းမွာက်က္ခဲ႔ေလ႔က်င႔္္ခဲ႔သည္႔ သူတို႔ဘာသာႏွင္႔မိတ္ဆက္ စကားမ်ားအျပင္ အပို္စိတ္ကူး ရလာျပီး ဒီေန႔ဟာ ကၽြန္မတို႔ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႔ ႏွစ္သစ္ကူးေန႔႔ျဖစ္ေၾကာင္းကိိုလည္း မတတ္တတတ္ေျပာလိုက္မိ္ပါတယ္။ ဒီမွာပဲ ကၽြန္မဒုကၡအိုးထဲမွာ ဇာက္ထိုးက်ဖိို႔ အေၾကာင္းဖန္လာေတာ႔တာပါ။ ဒီမွာက ပါတီအစမွာ သူတို႔ လုပ္ေလ႔လုပ္ထရွိတာက ဖန္ခြက္ေတြမွာ ႏွစ္သက္ရာေဖ်ာ္ရည္၊ အရက္စသည္ျဖင႔္ထည္႔ကာေျမွာက္ကိုင္ျပီး သူတို႔ဘာသာစကားျဖင္႔ ““ကန္ပိုင္“ ဟုရြတ္ဆိိုကာခြက္ျခင္းတိုက္ျပီးမွ စျပီးစားၾကေသာက္ၾက တယ္။ ““ခ်ီယားစ္““လုပ္သလိုမ်ိဳးေပါ႔။ ဒီေန႔မွာေတာ႔ ထူးထူးျခားျခား ျမန္မာႏွစ္သစ္ကူးျဖစ္္လိို႔ ကၽြန္မကိုအထူးဂုဏ္ျပဳရမယ္လို႔ ပေရာ္ဖက္ဆာက ဆိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင္္႔ သူတို႔ေျပာေနၾက ““ကန္ပိုင္““ လို႔မေျပာပဲ ျမန္မာလိုေျပာၾကမယ္၊ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ၊ သူတို႔ကိုိုအရင္သင္ ေပးပါလို႔ေျပာပါတယ္။ တကယ္ပါ ကၽြန္မဟာခ်က္ျခင္း ေခၽြးေဇာေတြျပန္လာပါတယ္။ ဒီလိုေတြ မေသာက္ၾကဘူးဆိုျပန္ရင္လဲ ကၽြန္မ ညာတာ၊ အဲလိုမ်ိဳး ေျပာေလ႔မရိွဘူးလို႔လဲေျပာလို႔မျဖစ၊္ စာေပယဥ္ေက်းမႈ႔ဘာသာစကား အင္မတန္ထြန္းကားလွတဲ႔ ကၽြန္မတို႔ျမန္မာႏိုင္ငံေလ။ သင္႔ေတာ္တာကို စဥ္းစားေနဖို႔ကလဲ သူတို႔ကၽြန္မကိုိုို၀ိုင္းၾကည္႔ေနၾကတာနဲ႔တင္ တုန္ခိုက္လွျပီ။ ဒီမွာပဲ ကၽြန္မမ်က္ေစ႔ထဲမွာ ရုပ္ရွင္ထဲကလူေတြ ခ်ကြာလို႔ေျပာျပီး ခြက္ျခင္းတိုက္တာျမင္ေယာင္လာျပီး ခ်ကြာ လို႔ပါးစပ္ကလည္းထြက္သြားပါတယ္။ ပေရာ္ဖက္ဆာႏွင္႔တကြ ပရိတ္သတ္အေယာက္ႏွစ္ဆယ္ဟာ ““ခ်ကြာ““ ဟုအသံကိုတူေအာင္တခဲနက္ ေအာ္ကာ ခြက္ျခင္းတိုက္ျပီး ပါတီကိုဖြင္႔လွစ္လိုက္ပါေတာ႔တယ္။ ဒါနဲ႔ပါတီကေတာ႔ ေအာင္ျမင္စြာျပီးဆုံးသြြားပါတယ္။ ပါတီျပီးတဲ႔အထိ ကၽြန္မမ်က္ႏွာေတြထူပူေနရပါတယ္။

အခန္းျပန္ေရာက္ေတာ႔ ရုပ္ရွင္ထဲမွာက အရက္၀ိုင္း၊ ထန္းေရ၀ိုင္းမွာေျပာတာၾကီးကို......မတတ္ႏိုင္ဘူး ရုတ္တရက္မ်က္ေစ႔ထဲ ေပၚလာတာေျပာရတာကိုး….ဘယ္လိုေျပာရမွန္းမွမသိတာႏွင္႔…အေတြးေတြရႈပ္ေထြးလို႔။ ညဥ္႔နက္ေနျပီျဖစ္ေပမဲ႔ သူမ်ားေတြေရာ ကၽြန္မလိုၾကဳံလာရင္ ဘယ္လိုေျပာမလဲသိခ်င္စိတ္က ျမိဳသိပ္မရတာေၾကာင္႔ အနီးဆုံးညီမေလးဆီကိုိဖုန္းေခၚပါတယ္။ (ကၽြန္မျဖစ္ခဲ႔တာမေျပာပဲ) တကယ္လို႔မ်ားအဲလိုၾကဳံေတြ႔လာရင္ ဘယ္လိို ေျပာမလဲလို႔ေမးေတာ႔ သူကနာရီ၀က္ေလာက္ၾကာေအာင္ စဥ္းစားျပီး မွွွညီမကေတာ႔ “လုပ္ေဟ႔“ လို႔ေျပာမည္ ဟုဆိုသည္။ အမ္....။ ေၾသာ္ငါလူၾကီးေတာင္စဥ္းစားရခက္ေနတာ သူက ပိုဆုိုးရွာမွာေပါ႔ဟု ေတြးသည္။ ဒါေပမဲ႔ အေမးရွိရင္အေျဖရွိလာမွာပဲဟု စိတ္ႏွင္႔ဖုန္းကိုျပန္ေကာက္ကိုင္ကာ ဗဟုသုတစုံလင္လွေသာ စီနီယာအစ္မၾကီးကို သန္းေခါင္သန္းႏႊဲအလိုက္ကမ္းဆိုးမသိေခၚလိုက္သည္။ အစ္မၾကီးမွာ အင္တာနက္တြင္ဗဟုသုတမ်ားရွားမွီးေန၍ မအိပ္ေသးပါဟုဆိုမွ ေတာ္ပါေသးရဲ႔ေတြးကာ ညီမေလးကိုေမးသည္႔ေမးခြန္းအတိုင္း ေမးရသည္။ ေမးခြန္းကို ေလးေလးနက္နက္စဥ္းစားျပီးေနာက္ အစ္မၾကီးက “ေသာက္စို႔“ လို႔ေျပာရမယ္ဟု အမိန္႔ခ်၏။ ကဲ….ဒါကိုမွမေက်နပ္ေသးလ်င္ ကၽြန္မဘယ္သူ႔ကို ေမးရပါ႔။ ေနာက္တစ္ခါပါတီလုပ္ရင္ ေနမေကာင္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး မတက္ေတာ႔ဖို႔ပဲ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္။