အတိတ္ကို တူးဆြၾကည့္ျခင္း

လူေတြက အတိတ္က အေၾကာင္းေတြကို ေျပာျဖစ္ၾကရင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ႏုပ်ိဳလာသလိုခံစားလာရတတ္တယ္ လို႔ ၾကားဖူးတယ္။ အတိတ္မွာက ေပ်ာ္စရာေန႔ရက္ေတြရွိခဲ့သလို ၀မ္းနည္းစရာေန႔ေတြလည္းရွိခဲ့ၾကမွာပါပဲ။ ေပ်ာ္စရာ ၀မ္းနည္းစရာမဟုတ္ဘဲနဲ႔ အမွတ္တရျဖစ္ေစခဲ့တဲ့ ေန႔ရက္ေတြလည္းရွိမွာေပါ့ဗ်ာ။
ကၽြန္ေတာ္ ရြာမွာတုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္နဲ႔ ႏွစ္အိမ္ေက်ာ္က မိသားစုက ေရႊမန္းတင္ေမာင္ရဲ႕ ဇာတ္ထုတ္ကို တစ္လကို တစ္ခါေတာ့ ဖြင့္နားေထာင္ၾကတယ္။ ဖြင့္လိုက္ရင္လည္း ခုႏွစ္အိမ္ၾကား ရွစ္အိမ္ၾကားေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီေတာ့ ေရႊမန္းတင္ေမာင္ဆိုတဲ့ ဒီသီခ်င္းေလးကို အလြတ္ကိုရေနေတာ့တာ။
ဘာတဲ့ဗ်ာ…
“ေသာက္လိုက္ရင္ခ်ိဳ… ၿမိဳလိုက္ရင္ခါး…
ေပးပါအံုးကြဲ႔ တစ္ခြက္တစ္ဖလား…
တစ္ခြက္ေသာက္ေတာ့ မူး…
ႏွစ္ခြက္ေသာက္ေတာ့ မူး…
သံုးခြက္ေသာက္ေတာ့ ရူး…
ထန္းပင္ၾကေရ… ထန္းပင္ၾကေရ…
ခ်ိဳသမွ်မွ်…ခါးသေလေလ…
တုိ႔ေဘဒိုေဘ… တုိ႔ေဘဒိုေဘ…
ေဘေဘတပ္…ေဘးတပ္…”
ဘာလို႔ဒီဇာတ္ထုတ္္ကို ထပ္တလဲလဲနားေထာင္တာပါလိမ့္လို႔ မာတာမိခင္ကို စပ္စုၾကည့္ေတာ့ သူတို႔အမ်ိဳးထဲမွာ ထန္းရည္ေသာက္တဲ့သူရွိလို႔တဲ့။ ထန္းရည္ေသာက္တာမေကာင္းဘူးဆိုတာကို အဲဒီဇာတ္ထုတ္နဲ႔ ေျပာျပတာ။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္မေျပာခ်င္လို႔ဆုိပဲ။ တစ္ဆက္တည္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း ေသရည္ေသရက္ကို မေသာက္ဖို႔ ဆံုးမလိုက္ပါေရာဗ်ာ။ ဦးေလးေတြကို အဲဒီအေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ ဦးေလးကဘာေျပာတယ္မွတ္လဲ။ ေသာက္တာေသာက္ငါ့တူ အလြန္အကၽြံေတာ့ မျဖစ္ေစနဲ႔တဲ့။ မူးရင္လည္း ရန္ေတြဘာေတြ မျဖစ္နဲ႔ေပါ့ကြာတဲ့။ ျပီးေတာ့ ဦးေလးက ဘာဆက္ေျပာလဲဆိုေတာ့ “ေသရည္ေသရက္ စီးပြားပ်က္ကို တစ္စက္ကယ္မွ်မေသာက္ၾကနဲ႔ ရွင္ေတာ္ေဟာသည့္ အဆိပ္ရည္” ဆုိၿပီး ဆက္လက္ဆံုးမလိုက္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရြာမွာက အိမ္တစ္အိမ္ကမွာ စပါးသိမ္းရင္ တစ္ျခားအိမ္ေတြက ၀ုိင္း၀န္းကူညီလုပ္ၾကတာေလ။ အဲဒီလိုကူလုပ္တဲ့သူေတြကို ဧည့္ခံေကၽြးေမြးၾကတာကေတာ့ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတာေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ႕က ထန္းရည္နဲ႔ဧည့္ခံတယ္။ တအားမူးေအာင္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ သူတို႔တစ္ေတြ နည္းနည္းမွန္လာၿပီဆိုရင္ ငယ္တုန္းကအေၾကာင္းေတြကို ေဖာ္ထုတ္္ၾကေတာ့တာ။ ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ သူတို႔ေျပာတဲ့အထဲမွာေတာ့ လူပ်ိဳတုန္းက မိန္းမပိုးတဲ့အေၾကာင္းကေတာ့ အမ်ားဆံုးေျပာၾကတာပဲ။ ရီၾကေမာၾကနဲ႔ ေပ်ာ္စရာေတာ့ ေကာင္းသားဗ်။
အဲဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး တကၠသိုလ္တက္ဖို႔ မႏၱေလးေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးကို သြားရေတာ့တာပဲ။ တကၱသိုလ္ဆိုတာ ဘယ္လိုပါလိမ့္လို႔လဲ စိတ္ထဲမွာ ေတြးမိတယ္။ မိဘ ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ခြဲၿပီးသြားရမွာဆိုေတာ့လည္း စိတ္ထဲမွာေတာ့ တစ္မ်ိဳးၾကီးေပါ့ဗ်ာ။ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီီးကိုေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းေတာ္ၿကီးအ၀င္က တမာပင္တန္းၾကီးကို ျမင္ရေတာ့ ဟိုသီခ်င္းကိုသတိရမိတယ္…ဘာတဲ့ဗ်ာ…
“တစ္မာပြင့္ခ်ိန္၀ယ္ တစ္မာတန္းေလးက
ကမ္းလင့္လို႔ ၾကိဳႏွင့္ပါေမရယ္…”
အဲဒီေလာက္ပဲ မွတ္မိေတာ့တယ္။ အဆိုေတာ္နာမည္ကေတာ့ ဗိုလ္ဟိန္းဆိုလာပဲဗ်။ ျမန္မာဆိုင္၀ိုင္းေလးနဲ႔ဆိုထားတာဆိုေတာ့ နားေထာင္လို႔ေတာ့ေကာင္းသား။ ေနာက္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ရွိေသးတယ္္…
“တမာေတာမွာေပ်ာ္တယ္ဆိုတဲ့ ေမာင္ေရေမာင္ေရ…
အညာေျမကိုေမ့လို႔လား…အညာသူေလးကိုေမ့လို႔လား…
ကြဲကြဲျပားျပား ေျပာပါေမာင္ေရ…”
အညာေျမနဲ တစ္မာပင္ဆိုတာကလည္း ခြဲထားလို႔မွ မရပဲကိုးဗ်။
ဒီလိုနဲ႔ အေဆာင္ေရာက္ေတာ့ အခန္းထဲကို၀င္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ပထမဆံုးျမင္လိုက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ၾကီးကေတာ့ မာနိ။ ေအာင္မယ္ ကုတင္ေပၚမွာ ဇိမ္က်က်နဲ႔ တုံုးလံုးလွည္းရင္း စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဖတ္ေနတာ။ ကၽြန္ေတာ္၀င္လာေတာ့ တစ္ခ်က္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္လိုက္တယ္ မ်က္မွန္ၾကီးပင့္ၿပီးေတာ့။ ၿပီးေတာ့ ဖတ္လက္စစာအုပ္ကို ဆက္ဖတ္ေနတယ္။ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေပါင္းအသင္းေတြျဖစ္သြားပါေရာ။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထုိင္လည္း အတူတူ၊ စာၾကည့္ေတာ့လည္း အတူတူ၊ ေကာင္းမေလးေတြအေဆာင္ေရွ႕အားၿပဲၾကီးနဲ႔ သြားေအာ္ေတာ့လည္း အတူတူ၊ ေဘာလံုးကန္ေတာ့လည္း အတူတူပဲ။ မာနိကေဘာလံုးကန္တာေကာင္းတယ္။ သူ႔က ညာေနာက္ခံေနရာကို အပုိင္ယူထားတာ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေနာက္တန္းအလယ္ကို ကစားတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္တန္းၿပီးတစ္တန္း တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္ ကုန္လာတာ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ကို ေရာက္လာပါေရာ။ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေရာက္ၿပီဆိုေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ လူႀကီးလို႔ကိုမသတ္မွတ္ေသးဘူး။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္စု ရန္ကင္းေတာင္ေပၚတက္ ဘုရားဖူးတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ အင္း….တစ္ခုက်န္ေနခဲ့တယ္…ေျပာဖို႔ေမ့သြားတာ။ ထန္းရည္အတူတူေသာက္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းေလးေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ မာနိနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သြားျဖစ္ၾကတာ။ ထန္းရည္သြားေသာက္မယ္လို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ ေျပာေလ့ေျပာထ မရွိဘူး။ ဘယ္လိုေျပာၾကလဲ ဆိုေတာ့ ပတၱျမားရိပ္သာ သြားၾကမယ္ေဟ့။ အဲဒါဆိုရင္ အခ်င္းခ်င္း သေဘာေပါက္ၾကတယ္။ တစ္ေန႔မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က မာနိကို ရာသီဥတုကလည္းပူတယ္ကြာ။ တို႔ ရိပ္သာကို ဒိုးၾကရေအာင္လို႔ ေျပာေတာ့ မာနိက ေခါင္ခါတယ္။ မလိုက္ေတာ့ဘူးလားလို႔ေမးေတာ့ လိုက္မွာတဲ့။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ေရမိုးခ်ိဳး ေန႔လယ္စာ စားေသာက္ၿပီ္း စက္ဘီးတစ္ေယာက္တစ္စီးနဲ႔ ရိပ္သာရွိရာကို ထြက္ခြာလာေတာ့တယ္။ ရန္ကင္းေတာင္ေျခမေရာက္ခင္မွာပဲ ပတၱျမားရိပ္သာသို႔ဆိုၿပီး ဆိုင္းဘုတ္္ကို ေတြ႔ေတာ့တာပဲ။ အဲဒီဆိုင္းဘုတ္က ျမားညႊန္တဲ့အတိုင္း လာလိုက္ၾကတာ ရိပ္သာကို ေရာက္တယ္ဆုိပါေတာ့ဗ်ာ။ အထဲမွာက ထန္းရြက္တဲေလေတြရွိတယ္။ တဲထဲမွာ လူေတြ၀ိုင္းဖြဲ႔ၿ႔ပီးထန္းရည္ေသာက္ေနၾကတာ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ထန္းပင္ေအာက္မွာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္
ေနရာလြတ္တစ္ေနရာကိုေရြးၿပီး ထိုင္ေနတုန္းပဲ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာၿပီး အစ္ကိုတို႔ ပင္က်ရည္ေသာက္မွာလား ႏွပ္ရည္ေသာက္မွာလားလို႔ေမးေတာ့ မာနိက ဘာလဲကြ ႏွပ္ရည္ဆိုတာ ရွင္းၿပပါအံုးလို႔ေျပာေတာ့ ´ႏွပ္ရည္ဆိုတာ ပင္က်ရည္မဟုတ္တာ´ တဲ့။ အင္း…သူေျပာမွပဲ ရွင္းသြားေရာ ဂ်ပန္ၾကီးေရခ်ိဳးတဲ့အတိုင္း။ ကဲ ပင္က်ရည္ တစ္ျမဴေပးကြာ။ အျမည္းဘာရလဲဆိုေတာ့ ၾကြက္ကင္၊ ေျပာင္းဖူးျပဳတ္၊ လက္ဖက္သုပ္။ ကၽြန္ေတာ္က ၾကြက္ကင္နဲ႔ ေျပာင္းဖူးျပဳတ္မွာလိုက္ပါတယ္။ အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မွာထားတာေတြ ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ တစ္ခါမွ မေသာက္ဖူးေတာ့ ဘာနဲ႔ၿမည္းရမွန္းမသိဘူး။ မာနိက ဘာမွမေျပာဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ၿပီး ၿပံဳးၿပံဳးၾကီးလုပ္ေနတယ္။ မာနိက ကၽြန္ေတာ့္ကို မင္းကဒီေန႔ဘာလို႔ထန္ရည္ေသာက္ခ်င္ရတာလဲ လို႔ေမးေတာ့… ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိဘူး။ ၿပီးေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္က ေနကလည္းပူတယ္ကြာ…. ထန္းရည္က က်န္းမာေရးနဲ႔ ညီညြတ္တယ္… အလြန္အကၽြံ အစြဲအလမ္းမဟုတ္ရင္ေပါ့ကြာ.. လို႔ေျပာလိုက္တာေပါ့။ မာနိက မင္းတို႔ဆီမွာ ထန္းရည္ဘယ္ႏွစ္မ်ိဳးရွိလဲတဲ့။ ဟာ… အင္း…ငါသိတာကေတာ့ ပင္က်ရည္တစ္မ်ိဳးပဲသိတာ… ဟိုေကာင္ေလးေျပာမွ ႏွပ္ရည္ဆိုတာၾကားဖူးတာကြ… မင္းတို႔ဘက္မွာေရာဘယ္ႏွစ္မ်ိဳးရွိတုန္းလို႔ေမးေတာ့… မသိဘူးတဲ့… ကဲ.. စဥ္းစားမေနနဲ႔ ဆိုၿပီး ထန္းပင္ရိပ္ေအာက္မွာ ႏွစ္ေကာင္သား ထန္းရည္ေလးေသာက္လိုက္ ေျပာင္းဖူးျပဳတ္ေလး၀ါးလိုက္ ၾကြက္ကင္ေလးကိုက္လိုက္နဲ႔ေပါ့။ အခ်ိန္ကလည္း ညေနခ်ိန္ဆိုေတာ့ ေသာက္လို႔ေတာ့ ေကာင္းသားဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခြက္ မာနိတစ္ခြက္နဲ႔ေသာက္လာလိုက္တာ တစ္ျမဴကုန္သြားေရာ။ ဘာမွမျဖစ္ေသးဘူး ႏွစ္ေယာက္သား။ ခဏနားၿပီး တုန္းလံုးပက္လက္လဲၿပီး ကၽြန္ေတာ္က အခုေနမ်ား ဒို႔မ်ား မိဘေတြျမင္လိုက္လို႔ကေတာ့ ရင္ၾကိဳးၿပီ… မိဘေတြကေတာ့ ထင္ေနမွာ… ဒီအခ်ိန္ဆို ငါ့သားေလး စာေတြၾကိဳးစားေနမွာလို႔… အခုေတာ့ ထန္းရည္ေသာက္လိုက္ အျမည္း၀ါးလိုက္နဲ႔ ေလာကၾကီးကိုေမ့လို႔ကြ… အဲဒီေတာ့ မာနိက ဘာေျပာလည္းဆိုေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလပဲကြာတဲ့။ အၿမဲတမ္းေသာက္တာမွမဟုတ္ပဲဆိုၿပီး ေနာက္တစ္ျမဴထပ္မွာလိုက္ပါေရာ။ ပင္က်ရည္က ခ်ိဳသားဗ်။ မေသာက္ဘူးရင္ေသာက္ၾကည့္။ ကုန္သြားျပန္ေရာ ေနာက္တစ္ျမဴ။ ဟာ…ဒီတစ္ခါေတာ့ နည္းနည္းမွန္လာသလိုပဲလို႔ မာနိကိုေျပာေတာ့ ေအးကြမွန္လာတယ္။ ထန္းပင္ေတြကို ျဖတ္သန္းတိုက္ခတ္လာတဲ့ ေလေျပေလညင္းေလးေတြကို ရွဴရွဳိက္ရင္း ေန႔လည္ကတည္းက စကားတေျပာေျပာနဲ႔ ေသာက္လာလိုက္တာ ညေနေစာင္းပါေရာဗ်ာ။ မင္းမူးေနၿပီ ငါမူးေနၿပီနဲ႔ အညင္းအခံုလုပ္ၾကတာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က လြယ္အိပ္ထဲမွာပါတဲ့ စာအုပ္ကို ထုတ္ၿပီး ဖတ္ျပလုိက္တာ ကၽြန္ေတာမမူးေသးဘူးဆုိတာသိေအာင္လို႔။ မာနိကေတာ့ ၿပံဳးၿပံဳးပဲ။ ေနာက္တစ္ျမဴေရာက္လာေတာ့ ဆက္ေသာက္ၾကျပန္ေရာ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ အစတစ္ခြက္မွာတင္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ မူးၿပီး အန္ပါေလေရာ။ မာနိက ကၽြန္ေတာ့္ကို ႏွိပ္ေပးတယ္။ ေစာေစာက စားထားတာေတြ ေသာက္ထားတာေတြ အကုန္ကို အန္ပါေလေရာ။ အေပၚဆံုးမွာ ေရးခဲ့တဲ့သီခ်င္းကို ဆိုမိသလား မဆိုမိသလား မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ မာနိေပါင္ေပၚ ေခါင္းအံုးရင္း ကၽြန္ေတာ္ေမွးေနတာေပါ့။ မာနိလည္း တစ္ေယာက္ထဲ ဆက္ေသာက္ေနတာ။ မၾကာပါဘူး ဒီေကာင္ၾကီးလည္း အန္ေတာ့တာပဲ။ ဒီေကာင္ၾကီးအန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ႏွိပ္မေပးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ ပတ္၀န္းက်င္မွာရွိတဲ့ အရာအားလံုးကလည္း ၀ိုင္းၾကီးပတ္ပတ္ဒူေ၀ေ၀ျဖစ္ေနၿပီ။ ၿပီးလည္းၿပီးေရာ ႏွစ္ေယာက္သား အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကေရာ။ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာအိပ္ေပ်ာ္သြားလဲ မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိပ္ရာကႏိုးေတာ့ ခုႏွစ္နာရီထိုးေနၿပီ။ ဒါေတာင္ ထန္းတဲပိုင္ရွင္က လာႏႈိးတာ။ ညီေလးတို႔ ျပန္မွာလား။ ဆက္အိပ္မွာလားတဲ့။ မျပန္ဘူးဆိုရင္ စက္ဘီးေတြ ေသာ့ခတ္ၿပီး သိမ္းထားလိုက္မယ္တဲ့။ အိပ္မယ္ဆိုရင္လည္း ထန္းလက္တဲေလးထဲ ေျပာင္းအိပ္ၾကကြာတဲ့။ မင္းတို႔ ထန္းရည္ေသာက္လို႔ မၿပီးေသးဘူးထင္ေနတာတဲ့။ အနားလာၾကည့္မွ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာသိတယ္တဲ့။ အိပ္ရာကႏိုးေတာ့ အမူးေျပေနၿပီေလ။ ဟာမျဖစ္ဘူးဗ်ိဳ႕ျပန္မွျဖစ္မွာ အေဆာင္မွာလူစစ္လို႔ က်ဳပ္တို႔ႏွစ္ေကာင္မရွိရင္ မိဘေတြ မ်က္ခံုးလႈပ္ေနလိမ့္မယ္ဆိုၿပီး အေဆာင္ကိုျပန္လာခဲ့ေတာ့တာပဲ။ ထမင္းစားေဆာင္ကပိတ္ၿပီဆိုေတာ့ ကန္တင္း ဂ်ပန္ၾကီးဆိုင္မွာ ညစာစားလိုက္ရေတာ့တယ္။ ဆတ္္သာေခ်ာက္ကို သံပုရာသီးေလးဆမ္း ထမင္းဆီဆန္းနဲ႔ စားလိုက္တာ ထန္းရည္ေသာက္ၿပီးစားရလို႔လားမသိဘူး ေတာ္ေတာ္စားေကာင္းတာပဲ။ မာနိကေျပာေသးတယ္ ငါတို႔ မူးၿပီးထန္းတဲမွာ အိပ္ေပ်ာ္တာကို ဘယ္သူ႔မွမေျပာနဲ႔ေနာ္တဲ့။ အင္းပါလို႔ေျပာလိုက္တယ္။ အခု လူစံုတုန္းမိုလို႔ ဖြလိုက္တာ။မာနိ ကၽြန္ေတာ္ဒီလိုစာခ်ိဳးၾကည့္တယ္ဗ်…

ရိပ္သာ ပတၱျမား
တစ္ေခါက္တစ္ခါ အေရာက္သြားတယ္
ထန္းရည္ေသာက္ဖို႔ပါကြယ္
အစကေတာ့ တစ္ခြက္တစ္ဖလား
၀င္ေရာက္ခါ ေမာ့လိုက္ၾကေတာ့
သံုးျမဴေတာင္ ကုန္လို႔သြား…
မမူးဘူးဆိုၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား
ဆက္ကာဆက္ကာေသာက္လိုက္ၾကေတာ့
ဥၾသေတြ ဆြဲကုန္ေရာဗ်ား…
တေရတေမာ အိပ္လိုက္မိတယ္
ထန္းပင္ေအာက္မွာကြယ္
တဲပိုင္ရွင္က ႏိႈးမွ အိပ္ရာကထ
အေဆာင္ကို ျပန္ခဲ့တယ္ဗ်…
အေဆာင္မေရာက္ခင္
ကန္တင္း၀င္ ထမင္းစားဖို႔ျပင္
ဟင္းကဘာလဲ မေမးနဲ႔
ဆတ္သားေခ်ာက္နဲ႔ကြဲ႔။

ေမာင္လံုး