လူေအးႏွင့္အရႈပ္ေတာ္ပံု

ေျပာရဦးမယ္။ လူေအးတို႔ ေက်ာင္းေတာ္သာကိုေရာက္ခါစက တစ္ခန္းကိုရွစ္ေယာက္ေဟာတိုက္ေနရတယ္။ သိတဲ့အတုိင္း ေနပူ၊ေလတိုက္၊ေျမြေပြးကိုက္ လို႔ေတာင္စာဆိုရိွမွာေတာ့ ပူလိုက္တာလြန္ပါေရာ။ အဲဒီေတာ့ လူေအးတို႔ ျပဴတင္းတံခါးေတြ အကုန္ဖြင့္ထားတာေပါ့။ ေလကလည္း ရူးေနေအာင္ကိုတုိက္တာ။ ေက်ာင္းကိုစေရာက္လို႔ ၅ ရက္ျပည့္တဲ့ေနမွာ ေလတိုက္လြန္းလို႔ လူေအးတို႔ အခန္းတံခါးမွန္ကြဲပါေလေရာဗ်ာ။ သူ႔ဟာသူပါဗ်ာ တကယ္ေျပာတာ။ အဲဒါကို စာေရးၾကီးကေရာက္လာၿပီး လူေအးတို႔ကိုၿဖဲေတာ့တာပဲေလ။ ညေနေရာက္ေတာ့ေနာက္တစ္ေခါက္လာေျပာတယ္ မင္းတုိ႔အားလံုးကို ပါခ်ဳပ္ႀကီးအရမ္းစိတ္ဆိုးေနတယ္။ ေက်ာင္းပိုင္ပစၥည္းကို ဖ်က္ဆီးလို႔တဲ့။ ေလတုိက္လို႔ကြဲတာပါဆိုတာကို မယံုဘူး။ မူးၿပီးခြဲတာလို႔ပဲစြပ္စြဲျပီး ၆/၁ေတြေရာ ၇/၁ ေတြေရာ စံုေနေအာင္ေျပာတယ္။ မနက္ျဖန္မနက္ ပါခ်ဳပ္ႀကီးရံုးခန္းကို မင္းတို႔ရွစ္ေယာက္လံုးတတ္ရမယ္တဲ့။ အဲ… လူေအးေတာ့သြားျပီ။ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ရမယ္မွန္းကိုမသိေတာ့တာ။ ေက်ာင္းကိုမသြားခင္တုန္းက အေမကေသခ်ာမွာလိုက္တယ္ “ငါ့သားရယ္… မင္းေက်းဇူးေၾကာင့္၊ ငါတို႔မွာလည္း ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးေတြနဲ႔ရင္းႏီွးတာလည္း မနည္းေတာ့ဘူးတဲ့”။ ေနရာတစ္ကာမပါ-ပါနဲ႔။ လိမၼာပါေတာ့သားရယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဂရုစိုက္ပါလို႔မွာလိုက္တာ။ လူေအးတို႔အခုေက်ာင္းေရာက္လို႔တစ္ပတ္မျပည့္ေသးဘူး ပါခ်ဳပ္ႀကီးရံုးကိုတတ္ရေတာ့မယ္။ မိဘေခၚဆိုရင္ေတာ့။ အေမက ဘာေျပာမယ္မသိ။ အေဖကေတာ့ “ငါထင္ေတာ့ထင္သား၊ ဘယ္ေတာ့လာရမလဲလို႔ေစာင့္ေနတာ၊ ခုဟာကေစာတာကြာ” ဆိုတာမ်ိဳးေျပာဦးမယ္။ ဟင္! ဘယ္ႏွယ့္လုပ္ရပါ့။

ေနာက္ေန႔မနက္ စာေရးႀကီးလာေခၚလို႔။ လူေအးတို႔ စပ္ျဖီးစပ္ျဖီးနဲ႔ ရံုးသြားတတ္တာေပါ့။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ပါခ်ဳပ္ၾကီးကေမးတယ္ ဘာကိစၥတုန္းတဲ့။ ေဟာဗ်ာ သူ႔ခမ်ာဘာမွမသိရွာေသးဘူး။ သူေခၚတယ္ဆုိလို႔လည္း လာရေသးတယ္။ အဲ! စာေရးႀကီးက၀င္ေျပာမလို႔လုပ္တုန္း။ ပါခ်ဳပ္ႀကီးဆီကို ဖုန္းလာပါေလေရာ။ လူႀကီးေတြဆိုေတာ့ သိပ္အလုပ္ရႈပ္တာ ျပာျပာျပာျပာနဲ႔ ခဏေလးကြာဆိုထြက္သြားတာ။ လူေအးတို႔ ၈-ေယာက္လည္း ရံုးခန္းထဲမွာ အူလည္လည္မတ္တပ္ေလးေတြနဲ႔ေပါ့။ မၾကာပါဘူး စာေရးႀကီးလည္း မင္းတို႔အားလံုး ေယာင္လို႔ေတာင္ရံုးခန္းအျပင္ကို မထြက္နဲ႔။ ျငိမ္ျငိမ္ေနခဲ့ၾက ဆိုျပီး သူကလည္း ဘယ္ထြက္သြားတယ္မသိပါဘူး။ ရံုးအျပင္ထြက္တဲ့ေကာင္ ေက်ာင္းထုတ္မယ္ဆိုေတာ့ လူေအးတို႔လည္း အျပင္ဘယ္ထြက္ရဲမလဲ။ ဟိုက္ရွားပါ ရံုးခန္းဆိုေတာ့ အဲယာကြန္းနဲ႔ေလ။ လူေအးလည္းရပ္ရတာ ေညာင္းလာေတာ့ ထိုင္ခံုကိုဆြဲထုိင္လိုက္တယ္။ လူႀကီးေတြမွ မရိွတာပဲေလေနာ။ ဇိမ္က်လိုက္တာ။ ဖီးလ္ကေလးနဲ႔ သီခ်င္းေလညဥ္းလိုက္တယ္ “ဒီလိုေန႔မ်ိဳး တစ္ရာမကေလေတြ႔ပါရေစ”ဆိုေတာ့။ အယူသည္း စစ္ကိုင္းသားဘုိးေတာ္က ဘုရားစာရြတ္ေနရာကေနထေအာ္တယ္ “နိမိတ္မရိွ နမာမရိွကြာ”တဲ့။ အင္း လူေအးလည္း ျငိမ္ျပီးႏွပ္ေနတုန္း အသားမဲမဲအရပ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ကင္မရြန္းဆိုတဲ့ေကာင္ကျဂိဳလ္ထေမႊတယ္။ လူေအး ငါေရငတ္တယ္ကြာတဲ့။ ဘာခက္တာမွတ္လို႔လဲ လူေအးေဘးမွာ ေရခဲသတၱာျကီးရိွေနတာ့ ဖြင့္ျကည့္လုိက္တယ္။ အိုေအစစ္ေရသန္႔ဗူးေလးေတြ႔တာနဲ႔ သူ႔ကိုမေပးခင္ အရင္ဦးေအာင္ေသာက္၊ ျပီးမွေပးလိုက္တယ္။ အဲ့ဒီမွာ မံုရြာသား ဘစ္ေရွာ့ခ္ဆိုတဲ့ေကာင္က ဖဲသမားမ်က္စိနဲ႔ “အံမယ္ ေရခဲေသတၱာအေပၚမွာ ငါတို႔ဆီကထြက္တဲ့ ေျမပဲစားေလွာ္ထုပ္ကြ” ဆိုျပီး ထ ယူစားတယ္။ ဘယ္ရမယ္ လူေအးလည္း အနားမွာရိွတဲ့ ပန္းကန္ျပားထဲ အမ်ားႀကီးထည့္ျပီး စားေနလိုက္တယ္ေလ။ သူမ်ားစားရင္ စားျပီးသားပဲ။ ေျမပဲဆားေလွာ္ဆိုေတာ့သိတဲ့အတိုင္း အခြံေတြက စားရတာအလြန္ရႈပ္တာကိုး။ မတ္တပ္ရပ္ျပီး ဘုရားစာရြတ္ေနတဲ့ ဘိုးေတာ္နဲ႔ ဗိုက္ကေလး ကေတာ့ မင္းတို႔ ဘာျဖစ္တယ္ညာျဖစ္တယ္ေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာဗ်ာ အေဆာင္ကေနထြက္လာကတည္းက စကားတခြန္းမွမေျပာတဲ့ သပိတ္က်င္းသားက ေငါင္ေတာင္ေတာင္ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ဘာမေျပာညာမေျပာ မတ္တတ္ပန္ကာႀကီးကို လက္ေဆာ့ျပီး ခလုပ္သြားႏိႈပ္ပါေလေရာ။ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ? ဘာမွကိုေျပာလို႔မေကာင္းေတာ့ဘူး။ ရံုးခန္းႀကီးတစ္ခုလံုး ေျမပဲစားေလွာ္အခြံေတြ ပလူပ်ံကုန္တာေပါ့။ သူ႔ေၾကာင့္ငါ့ေၾကာင့္ အျပန္အလွန္လက္ညိႈးေတြထိုးေနတုန္း ပါခ်ဳပ္ႀကီးျပန္ေရာက္လာတယ္။ ပါခ်ဳပ္ႀကီးလည္းစိတ္ေတြတိုျပီး ေဟ့ေကာင္ေတြမင္းတို႔ဘာလုပ္တာတုန္း၊ သြားၾကကြာ၊ ထြက္သြားၾကစမ္းကြာဆိုျပီး၊ စာေရးမတစ္ေယာက္ကို တံျမတ္စည္းလွဲဖို႔လွမ္းေခၚလိုက္တယ္။ လူေအးတို႔လည္း အဲဒီလိုဆို စကားကို တအားနားေထာင္တာ ခ်က္ခ်င္းကို ထထြက္ေျပးလာတာ။ လမ္းေပၚေရာက္မွ သတိထားမတယ္။ အိုေအစစ္ေသာက္ေရသန္႕ဗူးက လူေအးလက္ထဲမွာ အဆစ္ပါလာေသးတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ လူေအးတို႔အခန္း မွန္ကြဲတဲ့ အရႈပ္ေတာ္ပံုေလး ေျပလည္ခဲ့ရဘူးတယ္ေလ။ ဘာပဲေျပာေျပာ… အဲဒီခါက်ေတာ့မွ ေရသန္႔ေလးေသာက္ျပီး ရင္ေအးေတာ့တယ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာ အေမဆူတာခံေနရဦးမွာ။ ဟီးဟီး။

သူေတာ္ေကာင္းေလး လူေအးတို႔သာ အဲလိုေျပလည္တာ။ (ေမာင္ျဖဴ၊ ဇနိ။ ေမာင္လံုး) တို႔မ်ား အုပ္ထိန္းသူေတြေခၚျပီး ပါခ်ဳပ္ႀကီးရံုးမွာ ၀န္ခံကတိေတြထိုးခဲ႔ရဖူးတယ္။ အခုသြားၾကည့္ရင္ေတာင္ အခုရိွေသးတဲ့ ရာဇ၀င္လူဆိုးႀကီးေတြ။ သူတို႔အရႈပ္ေတာ္ပံုသိခ်င္ရင္ သူတို႔ေမးၾကည့္။ လူေအးကေတာ့ ကိုယ့္အရႈပ္ေတာ္ပံုပဲကိုယ္ေျပာတယ္။ သူမ်ားအေၾကာင္းလည္း မေျပာတတ္ပါ။ စပ္မိစပ္ရာ ဘာညာကိြကြ။ အခြၽန္နဲ႔မေဟ့ အခြၽန္နဲ႔မ။ ေမာင္ျဖဴညီမ ငါနဲ႔ရ။ ဇနိညီမ ငါနဲ႔ရ… ငါနဲ႔ရေဟ့။… ငါနဲ႔ရ။