(၁) မယ့္လမ္းပါလား

ပန္းနီလာ ေဗဒါ ဆင္သလို႔
ယဥ္လွတယ္ေလး၊
စုန္ခ်ည္ ဆန္ခ်ည္နဲ႔
ဒီေခ်ာင္းေရ ေဗဒါလမ္းမွာ
တန္းစီလို႔ေလး။

အို အခ်င္း က်ဴ႐ုိး႐ွင္
မေဗဒါ ျပာလဲ့လန္း၊ ကမ္း ကပ္မယ္ ျပင္၊
စံပယ္လွ ပြင့္ျဖဴစင္၊ ကမ္းခြင္က ငယ္ကၽြမ္း၊
သူ႔လိပ္ျပာ ၿခံအရံနဲ႔
သူစံရာ သူ ေပ်ာ္ေမြ႔၊ ေျပးေတြ႔ခ်င္စမ္း တဲ့။

ေတြ႕ခ်င္တဲ့ ေစတနာရယ္၊
ငယ္ကၽြမ္းေဆြ ၀မ္းေ၀ေတး ေပမို႔
ေအးခ်ိဳလွတယ္။

လိပ္ျပာက ၀တ္ရည္သယ္၊ စံပယ္က မအား
ပြင့္ဖူးတေ၀ေ၀နဲ႔
ဒီေခ်ာင္းေရ ေဗဒါလမ္း၊ မယ့္လမ္းပါလား။

အို အခ်င္း က်ဴ႐ုိး႐ွင္
မေဗဒါ ျပာလဲ့လန္း၊ ကမ္းကပ္ျပန္ခ်င္၊
ဟိုအေကြ႕မွာလ
ကိုရင္ေဖ့ ခ်စ္ေရစင္၊ ပ်ိဳခင္ရဲ႕အႏြဲ႔၊
ပ်ိဳ႕လက္မွာ မယ္ေဗဒါက
ပ်ိဳ႕မ်က္ႏွာ ခ်စ္အံု႔ပုန္းကို ၿပံဳးၾကည့္ခ်င္ငဲ့ တဲ့။

ၾကည့္ခ်င္တဲ့ ေစတနာရယ္၊
သနားဖြယ္ ခ်စ္ဖြယ္ေတးေပမို႔
ေအးခ်ိဳလွတယ္၊
ခ်စ္စႏုိးရယ္နဲ႔
ျမစ္႐ုိးက အျပာျခယ္ကို
ပ်ိဳႏွယ္ လိုက္ေလမလား၊
ပြင့္ဖူးတေ၀ေ၀နဲ႔
ဒီေခ်ာင္းေရ ေဗဒါလမ္း၊ မယ့္လမ္းပါလား။

အို အခ်င္း က်ဴ႐ုိး႐ွင္
မေဗဒါ ျပာလဲ့လန္း၊ ကမ္းကပ္ျပန္ခ်င္၊
ထီးေတာ္က တခၽြင္ခၽြင္၊ ကြင္းျပင္က ဘုရား၊
ေနမင္းခ်ိဳခ်ိန္တန္ေပါ့
နိဗၺန္ကို စိတ္ႀကံကူး၊ ဖူးလ်င္လ်က္သား တဲ့။

ဖူးခ်င္တဲ့ ေစတနာရယ္၊
နိဗၺိႏၵာ ဂီတာေတးေပမို႔၊ ေအးခ်ိဳလွတယ္၊
ကၽြတ္ဆုကို ရြယ္၊ လြယ္ပါေတာ့ အရ၊
ပြင့္ဖူးတေ၀ေ၀နဲ႔
ဒီေခ်ာင္းေရ ေဗဒါလမ္း၊ မယ့္လမ္း သာပါ့။

ေခ်ာင္းေရက ေဖာင္၊ ေတာင္ေလက ေသြး၊
ရြက္လင္းယဥ္ ၿမိဳင္ၿမိဳင္နဲ႔
ပန္းတိုင္ကို ပန္းခိုင္ ဆိုက္ေအာင္
အားစိုက္ပါေလး။

ေဇာ္ဂ်ီ