အားနည္းခ်က္ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား

လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အားနည္းခ်က္ တစ္ခုစီေလာက္ေတာ့ အနည္းဆုံး႐ွိတတ္တယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ထင္တယ္။ ဘယ္ေနရာမဆို အားလုံးၿပီးျပည့္စုံတဲ့သူဆိုတာကေတာ့ ႐ွားမယ္ထင္တာေပါ့ေလ။ အားနည္းခ်က္လို႔ပဲ ကြ်န္ေတာ္သုံးလိုက္မယ္။ အားနည္းခ်က္ ဟုတ္၏၊ မဟုတ္၏ ကေတာ့ ဒီစာဆုံးမွပဲ ခင္ဗ်ားက ဆုံးျဖတ္ၾကည့္ေပါ့ေနာ။ခင္ဗ်ားက ဒီစာဖတ္ၿပီးရင္လည္း ကြ်န္ေတာ့္ကုိ႐ွက္မေနနဲ႔ဦး။ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာျပတဲ့ အားနည္းခ်က္ထဲကလို အားနည္းခ်က္တစ္ခုခုမ်ား ခင္ဗ်ားမွာ ရွိေနရင္လည္း မ႐ွက္ဘဲ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေျပာျပေပါ့။



ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ အရမ္းကို ခင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္႐ွိတယ္။ ေျပာလို႔သာ ေျပာရတာရယ္.. ကြ်န္ေတာ္က အေဆာင္ေနေက်ာင္းသားဆိုေတာ့ အေဆာင္မွာ ေနတဲ့သူငယ္ခ်င္းအားလုံးကို ခင္တာပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ေျပာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို စြဲစြဲလမ္းလမ္း ခ်စ္မိသြားတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ သူႀကိဳက္တဲ့ ေကာင္မေလးကလည္း လွကလည္းလွဆိုေတာ့ နာမည္ႀကီးေပါ့ေလ။ နာမည္ႀကီးဆိုေတာ့လည္း မူတဲ့အခါေတြလည္း မူေတာ့တာေပါ့။ တစ္ခါတစ္ရံၾကလည္း ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းကို မတူမတန္ေတြကလည္း ေျပာတတ္ေသးတာကို။ အဲဒီလို အေျပာခံရတဲ့ေန႔ဆိုရင္ေတာ့ ဒီေကာင္ႀကီးက ငူငူငိုင္ငိုင္ေနလို႔ေန၊ ကုတင္ေပၚမွာ ေခြလို႔ေခြေပါ့ဗ်ာ။ တစ္ျခားသူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း သိပါတယ္။ ဒီေကာင္ႀကီး ဒီလိုျဖစ္ေနမွေတာ့ ဒီေန႔ေတာ့ အေဆာ္ခံလိုက္ရျပန္ၿပီေပါ့။ ဒီလိုေဆာ္ပေလာ္တီးခံရတဲ့ေန႔ေတြကလည္း မ်ားမ်ားလာေတာ့ တစ္ေန႔ေတာ့ သူကလည္း စိတ္ကူးေျပာင္းသြားတယ္ထင္ပါတယ္။ အခန္းထဲက သူ႔စာၾကည့္စားပြဲေ႐ွ႕မွာ ေဆာ့ပင္အနီႀကီးနဲ႔ စာတစ္ေၾကာင္းေရးထားပါေလေရာ။ " ခံစားခ်က္ကို ဦးစားေပးရင္ ေခြးျဖစ္မယ္မွတ္"တဲ့။ အား ပါး...။ ဒီေကာင္ႀကီး ခံစားခ်က္ ေျပာင္းသြားၿပီေပါ့။ အာဂေကာင္ႀကီး။ မထင္နဲ႔ဗ်ိဳ႕။ ေနာက္ေန႔ေတြက်လည္း ဒီေကာင္ႀကီး သူႀကိဳက္တဲ့ ေကာင္မေလးဆီသြားၿပီး တအီအီနဲ႔ရယ္ ေခြးႀကီးက်လို႔။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္လ၊ႏွစ္လေလာက္ၾကာေတာ့ ဒီေကာင္ႀကီး ေခြးမဟုတ္ေတာ့ဘူးဗ်ိဳ႕။ ဘာျဖစ္သြားတယ္ထင္လဲ။ ဒီေကာင္ႀကီး ႏြားျဖစ္သြားတာ။ ေကာင္မေလးနဲ႔ အဆင္ေျပၿပီး ဟိုကခိုင္းသမွ် မၿငီးမျငဴလုပ္ေပး၊ ေကာင္မေလးအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ လိုတာေတြလိုက္ျဖည့္ဆီးရင္းနဲ႔ သူ႔အလုပ္သူေတာင္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ လူ႔ငႏြားႀကီး ျဖစ္သြားတာေလ။

ေနာက္တစ္ေယာက္ရွိေသးတယ္ဗ်။ သူကလည္း စာၾကည့္စားပြဲေ႐ွ႕မွာ ေရးထားတာ စာတစ္ေၾကာင္း။ ဘာမွတ္ေနလဲ။ သူကလည္း အလာႀကီးပဲဗ်။ "လွ်ိဳ႕၀ွက္သင့္သည္မ်ားကို မေပါက္ၾကားပါေစနဲ႔"တဲ့။ သိပ္ကိုလွ်ိဳ႕၀ွက္တဲ့ေကာင္ႀကီး။ သူ႔အေၾကာင္းကေတာ့ ဘယ္သူ႔ဆီကမွကို မသိရဘူး။ လုပ္ခ်င္ရာကို တစ္ေယာက္တည္းပဲလုပ္တယ္။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အသိမခံဘူး။ အဲ..ဒါေပမယ့္ သူ အရက္ေသာက္ၿပီး မူးလာတဲ့ေန႔ဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားကံဆိုးၿပီ။ တစ္သီတစ္တန္းႀကီး ဖြဲ႔ကာႏြဲ႔ကာနဲ႔ကို သူ႔လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ေတြကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္းေပါက္ၾကားေတာ့တာ။ အစ္စရာ ေအာက္စရာမလို။ အဲဒီလို။

သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း အစုံရယ္။ စာၾကည့္တဲ့သူရွိသလို။ စာမၾကည့္ဘဲ ေယာင္၀ါး၀ါးေနတဲ့သူလည္း ရွိတာပဲ။ ငယ္ငယ္က စာေတြအမ်ားႀကီးၾကည့္ၿပီး တကၠသိုလ္ေရာက္မွ ဘ၀မွာ ဘာအေရးအႀကီးဆုံးလဲဆိုတာ ငါသေဘာေပါက္သြားၿပီလို႔ေျပာ၊ ဘ၀အဓိပၸါယ္ဆိုတာကို ကိုယ္ဖြင့္ခ်င္သလို အဓိပၸါယ္ဖြင့္ၿပီး ေဆးလိပ္တို လက္ၾကားၫွပ္ကာ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေနတဲ့ သူေတြလည္း႐ွိတာပါပဲ။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းက သူက ကိုယ့္ရပ္ကိုယ့္႐ြာမွ ထိပ္ဆုံးမွာေနရာရလာတာ။ တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့ အေပါင္းအသင္းကလည္း စုံ။ ေပလိုက္ေတလိုက္တာ။ ၿပီး စာေမးပြဲေျဖလိုက္ေတာ့ Roll no. ေနာက္ဆုံျပဳတ္က်။ အဲဒီေတာ့မွ ကိုယ့္အေျခအေနကို သတိထားမိၿပီး ကိုယ့္ဟာကို သတိေလးလည္း ေပးဦးမွ၊ ကိုယ္က်ဆုံးထားတာကိုလည္း စိတ္ဓာတ္မက်ရေအာင္ေပါ့ လို႔စိတ္ကူးမိပုံေပၚပါတယ္။ အခန္းနံရံမွာ စာေရးလိုက္ၿပီး သတိေပးပါေလေရာ။ သူေရးတာက ဒီလို။ "ေ႐ွ႕တိုးမယ့္ဆင္ဟာ ေနာက္ကို ေျခတစ္လွမ္းဆုတ္ရတယ္"တဲ့။ ဒီေကာင္ႀကီး စာေတြနဲ႔ နပမ္းလုံးၿပီေပါ့။ ဘာရမလဲ။ ငယ္ငယ္ အေျခခံ ေက်ာင္းမွာ ကတည္းက 'ဇ' နဲ႔ေနလာတာ။ အတန္းေတြ စတက္ကတည္းက Lecture ကို စနစ္တက် လိုက္တယ္။ ပုံမွန္စာလည္းဖတ္ေပါ့။ ေသခ်ာၿပီေပါ့။ ဒီလို စနစ္တက်လုပ္မွေတာ့ Roll no. ေ႐ွ႕မေရာက္ဘဲ ေနပါ့မလား။ ဒါေပမယ့္လည္း လူေပလူေတတို႔ရဲ႕ထုံးစံအတိုင္း သြင္းထာတဲ့ကီေတြက တစ္လေလာက္ဆို ျပဳတ္က်၊ အရင္ထုံးစံအတိုင္းေပေတၿပီးေနတာေပါ့။ သူေရးထားတဲ့သတိေပးစာေတာင္သူ႔ဟာသူ ဖတ္မိမွာစိုးပုံရပါတယ္။ နႏၵာလိႈင္ကို အကြယ္ေတာင္ ခိုင္းထားလိုက္ေသး။ Final စာေမးပြဲေျဖေတာ့ ေနာက္တစ္လွမ္းဆုတ္တဲ့ ဆင္ႀကီး ကံေကာင္းလို႔ ေခ်ာက္ထဲျပဳတ္မက်ပါတယ္။ Roll no. ေနာက္ဆုံးပိတ္က ကပ္ေအာင္သြားလို႔ေပါ့။

တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ကဗ်ာေတြ ၀ါသနာပါေတာ့ ကဗ်ာေတြကိုးကားၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားေပးၾကတာေပါ့။
"အမ်ားႏွစ္ၿခိဳက္ အိပ္စဥ္ခိုက္၀ယ္
မ်ဥ္းငိုက္ရန္ပင္ စိတ္မထင္ဘဲ
ေတာ၀င္ေတာင္ထြက္ ငါခ်ီတက္၏" လို႔စာၾကည့္စားပြဲေ႐ွ႔နံရံမွာေရးတဲ့သူေတြလည္းေရးတာပါပဲ။
တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း
"အမ်ားတကာ ညအခါ အိပ္စက္
သူတို႔ေတြထိပ္သို႔တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕တက္" လို႔အားေပးတာေပါ့ေလ။
သူတို႔ေတြကို သြားၾကည့္လိုက္ရင္ တစ္ေန႔႐ွိတဲ့ ၂၄ နာရီေတာင္မေလာက္လို႔ ေနာက္ေန႔က နာရီေတြေတာင္ ခ်ီးငွားၿပီး တေခါေခါပါပဲ။

သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း သူတို႔မလုပ္ႏိုင္တာေတြကို ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္ေရးေတာ့ သူတို႔အားနည္းခ်က္ေတြက ေပၚေပၚကုန္ေတာ့တာေပါ့။ ကိုယ္မလုပ္ႏိုင္ရင္ မေရးတာ အေကာင္းဆုံးမဟုတ္လား။ ကိုယ္လုပ္ႏိုင္တာလုပ္မယ္။ အေပါင္းအသင္းေတြ ကြ်န္ေတာ့္အခန္းကို ၀င္လာရင္ တစ္ခ်ိဳ႕က အခန္းတံခါး မပိတ္တတ္ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း အခန္းတံခါးႀကီး ပြင့္ေနရင္ စိတ္ေတြကေလလြင့္ၿပီး စာကိုၾကည့္မရတာရယ္။ ဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အခန္းမွာေတာ့ ႐ိုး႐ိုးပဲ ေရးထားတယ္။ "မိတ္ေဆြ- ကြ်ႏု္ပ္စာၾကည့္ေနလွ်င္ အခန္းတံခါးကို ျပန္ၿပီး ေစ့ထားေပးပါ" ဆိုၿပီး။ ၀င္လာတဲ့သူေတြကို အကူအညီေတာင္းတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ အခန္းတံခါးႀကီးကေတာ့ အၿမဲတမ္း ေဟာင္းေလာင္းႀကီးပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္မွ စာမၾကည့္တာကိုးဗ်။
ကိုင္း- ခင္ဗ်ားလည္း ခင္ဗ်ား အားနည္းခ်က္ကို ေျပာျပ။

ဇနိ