လမင္း၊ ႏွင္းႏွင့္သူမ

စိတ္ကူးယဥ္ေသာ သူမက ႏွင္းရည္ႏွင့္လေရာင္ေပါင္းစပ္ထားၿခင္းဟာ သူမရဲ.ဘ၀တစ္ခုပဲလို.ယံုႀကည္ထားသည္။ အိမ္ေ႐ွ့ညေမႊးပင္က ပန္းရန့ံေတြ၊ သူမစိုက္ထားသည့္ႏွင္းဆီပြင့္မ်ား၏ ရန့ံေတြၿဖင့္ ေဆာင္းညတို.သည္ လွပၿမဲ။ မဇၩဴပင္ပုပုအုပ္အုပ္ေလးေတြဆီမွ လွပေသာေရာင္စံုပန္းပြင့္မ်ား၏ အဆင္းႏွင့္အခ်င္းတို့ကလည္း ဆြတ္ပ်ံ.လြမ္းေမာဘြယ္ရာ။ လရိပ္မွာေပ်ာ္႐ႊင္တတ္တဲ့ သူမအတြက္ ခံုတန္း႐ွည္ေလးဟာလည္း ခ်မ္းေၿမ.မႈကို ေပးခဲ.ဖူးသည္ေလ။



ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ သူမဟာ ခံုတန္း႐ွည္ေလးေပၚမွာ ထိုင္ရင္း လမင္းၾကီးကို ၾကည့္ကာ လမင္းၾကီးရဲ့မ်က္ႏွာေပၚမွာ သူမခ်စ္ေသာ အေဖ၊အေမ၊ကိုကို၊ညီမေလး၊ေမာင္ေလးေတြႏွင့္ သူမ၏ေပ်ာ္႐ႊင္ေနေသာပံုရိပ္ကို ၿမင္သည္။ ၿပီးေတာ့ လမင္းမိသားစုထဲမွာ အေဖ ပထမဦးဆုံးဖတ္ခိုင္းသည့္ ဘာသာၿပန္၀တၳဳထဲမွ ေတာတြင္းသားေလး ေမာဂလိလည္း ပါသည္။ တစ္ခါတစ္ေလ သူမစာအုပ္ေတြ အမ်ားၾကီးဖတ္ၿပီး ေရမခ်ဳိးၿဖစ္လွ်င္ ထိုေန့တြင္ အေမစိတ္ဆိုးသည္။ မဆူေပမဲ့ အေမ့မ်က္ႏွာသည္ လမင္းထဲမွာ သူမကို အၿပစ္ေပးမွာစိုးသည့္အတြက္ သူမေရခ်ိုဳးဖို့မေမ့ေတာ့ပါ။ အၿပစ္ကင္းေသာမ်က္ႏွာႏွင့္ လမင္းကို ရင္ဆိုင္တတ္ေသာ သူမၿဖစ္သည္။ သူမ႐ွစ္တန္းႏွစ္ေရာက္ေတာ့ အေဖ၏တပည့္တစ္ေယာက္က သူမကို ုၾကက္တူေရြးေလးႏွစ္ေကာင္ လက္ေဆာင္ေပးပါသည္။ အိမ္ၿမဲေသာသူမအတြက္ စကားေၿပာရန္ဟုဆိုသည္။ (သူမကစာေတြပဲဖတ္ခ်င္ေနသည္။ ဒါေပမဲ့မ်က္လုံး၀ိုင္း၀ိုင္းႏွင့္ သူတို့ႏွစ္ေကာင္အၾကည့္က သူမကို တာ၀န္ေက်ၿပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ေစသည္။ ေၿပႏွင့္ၿပည့္ဟု သူမကအမည္ေပးကာ သူတို့ကလည္း သူမနာမည္ကိုအရင္ဆံုးေခၚတတ္ဧ။္။ လသာေသာညမ်ားတြင္ လမင္းၾကီးကိုေမာ့ႀကည္လိုက္ေတာ့့ ခ်မ္းေၿမ့ဖြယ္ရာသူမတို႔မိသားစုရယ္ ေမာဂလိရယ္ ေၿပႏွင့္ၿပည့္ရယ္ေပါ.။ သူမေကာင္းေကာင္းစိုက္တတ္ၿပီၿဖစ္ေသာ ႏွင္းဆီပင္မ်ားက လမင္းႀကီးဆီထိ ေမႊးရန့ံေတြသင္းပ်ံ့လို႔ သူမဟာလည္းေပ်ာ္ရႊင္လို့ေပါ့။ သူမဆယ္တန္းေရာက္ေတာ့ ၿမိဳ့တြင္ေက်ာင္းတက္ရသည္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္တစ္ရက္မွာ သူမႏွင္း ဆီပင္ေတြေနရာေရႊ႕ေနစဥ္ ေၿခေထာက္တစ္စံုဟာ သူမေရွ႕ကို ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ အဲဒီကတည္းက သူ့ေၿခအစံုသည္မရပ္မနားပဲ သူမႏွလံ့ုးသားဆီထိ ၿဖတ္ေက်ာ္၀င္ ေရာက္လာကာ ႏွင္းေတြေ၀တဲ့ညခင္းကိုေရာက္ေတာ့ လမင္းႀကီးေပၚမွာသူ႕ကိုေတြ႕ရသည္။ ခံုတန္္းေလးေပၚက ေမာ့ႀကည့္ရင္း အရွင္သခင္တစ္ပါးလို႔ သူမစိတ္ထဲမွာ မွတ္ယူသည္။ သူသိသည္ၿဖစ္ေစ မသိသည္ၿဖစ္ေစ သူမ၏ ဘ၀တစ္ခုလံုးကို သူ့႕ထံၿမွုဳပ္ႏွံသည္။ ႏွင္းဆီပန္းရန့ံေတြရယ္ ဘုရားရင္ၿပင္ေတာ္ေပၚက တရုတ္စကားပန္းရန့ံေတြရယ္က သူမကိုအားေပးသည္လား၊ တားၿမစ္သည္လားသူမမသိေတာ့။ သူမကေတာ့ သိပ္ခ်စ္သြားခဲ့ၿပီ။ ရိုးသားၿဖဴစင္ေသာ သူ႔ႏွလုံးသားကိုခ်စ္သည္။ ထက္ၿမက္ထူးခြၽန္ေသာ သူ႔အရည္အခ်င္းမ်ားကို ၿမတ္ႏုိးသည္။ ခပ္ေငးေငးႏွင့္သူ႔အၾကည္.ေတြကို တစ္သက္လံုးပိုင္ဆိုင္လိုသည္။ ႏွင္းေတြႏွင့္၀န္းရံလွပေနေသာ လမင္းႀကီိးေပၚမွာေတာ့ သူ႔ရဲ့ပုံရိပ္အၿပည့္ခပ္ႏွိပ္ထားပါေရာလား။ သူ သူမကိုႀကည့္ေနတယ္။ ႀကင္နာေသာမ်က္၀န္းမ်ားႏွင့္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ လမင္းႀကီးနဲ့သူမအလွမ္းေ၀းေတာ့ သူမကိုႀကည့္ေနတာေသခ်ာရဲ့လားမသိပါ။ လမင္းႀကီးဆီကအားအင္ေတြ သူမထံေရာက္ရိွလာသည္။ လမင္းႀကီးဆီကုိလွမ္းခ်င္သူ သူမစြန္႔စားဖို႔လိုအပ္လာၿပီလား။ ဒီတစ္ခါ သူမလမင္းႀကီးကိုႀကည့္ရတာ စြဲလန္းမက္ေမာမႈေေတြနဲ႔ေလာင္ၿမိွဳက္လို႔ ေမာပန္းလို႔ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ လမင္းရယ္ သူမတို႔ကိုဆံုခြင့္ေပးပါ ႏွင္းေတြရယ္ သူမတို႔ဆုံပါရေစဟု အႀကိမ္ႀကိမ္ ဆုေတာင္းေနမိသည္။ လမင္းေပၚက သူ႔ဆီကိုသြားဖို႔ သူမႀကိဳးစားရမည္။ ခံုတန္းေလးႏွင့္ပန္းေလးေတြကို ခဏခြဲခြာရမည္။ သူ႔ကိုေတာ့ၿဖင့္ဆြဲမေခၚရက္ပါ။ သူမပဲအၿမင့္ကိုပ်ံသန္းသြားႏုိင္ရမည္ေလ ။ေဆာင္းေလက သူမရဲ့ႏွင္းဆီပင္ကအရြက္စိမ္းစိမ္းေတြကို ေၿခြေတာ့သူမစိတ္မေကာင္း။ သူမခြဲခြါခဲ့တာငါးႏွစ္ရွိၿပီေလ။ ၿပီးေတာ့ သူမဟာခ်စ္တဲ့သူရွိရာကိုလိုက္ပါဖို႔ ဆုံးၿဖတ္ၿပီးၿပီမို႔ သူတို့ကိုပစ္ခြာ သြားရဦးမည္။ သူမလာခဲ့ေတာ့မည္ သိရဲ့လား။ ထုိညလသာေတာ့ သူမခုံတန္းေလးေပၚမွာထိုင္ခဲ့သည္။ လမင္းႀကီးကိုႀကည့္ရင္း သူမရင္ေတြခုန္လာသည္။ ခုံတန္းရဲ့တစ္ဖက္လြတ္တဲ့ေနရာမွာ အန္တီေလးလာထုိင္ေတာ့ လေရာင္ကိုအန္တီေလးလဲ ခ်စ္တယ္မို့လားလို႔ သူမကေပ်ာ္ၿမဴးစြာေမးခဲ့ေသးသည္။ အန္တီေလးက သက္ၿပင္းရွည္ရွည္တစ္ခ်က္ခ်ရင္း သမီး မႀကားေသးဘူးထင္တယ္။ အဲဒီကေလး အိမ္ေထာင္ၿပဳလိုက္ၿပီတဲ။ “အန္တီေလးလဲဒါေတြ ဘာလို႔ ၀င္ ေၿပာမိပါလိမ့္” ေၿပာၿပီးေတာ့အန္တီေလးထၿပန္သြားတယ္။ သူမဟာလမင္းႀကီးနဲ႔ႏွင္းမွဳန္ေတြကို ရွက္ရြံစြာနဲ႔ အိမ္ထဲကိုေၿပး၀င္ခဲ့မိတယ္။ တံခါးပိတ္ေပမဲ့ လရိပ္ေတြၿဖာေနတဲ့အခန္းထဲမွာ ေခါင္းအံုးနဲ႔မ်က္ႏွာကိုအပ္ၿပီး အေမွာင္ကိုအားကိုးတိုး၀င္မိတယ္။ နာရီေပါင္းမ်ားစြာငိုေႀကြးေနမိတယ္။ တစ္ခါကစာဖတ္လို႔ သူအထင္ႀကီးတယ္လို့ေၿပာခဲ့ဖူးတဲ့ အတြက္စာေတြပိုပိုၿပီးဖတ္လို႔ သိပ္မေကာင္းေတာ့တဲ့မ်က္လံုးေတြဟာ မ်က္ေရေတြနဲ့ တစ္မ်ိဳးဒဏ္ခတ္္ခံရၿပန္တယ္။ သူဟာ စည္းရဲ့တစ္ဖက္မွာ ခ်စ္ခြင့္မေပး၊ လြမ္းခြင့္မေပး၊ တမ္းတခြင့္မေပး။ လမင္းႀကီးရဲ့ရင္ခြင္မွာ သူ့ခ်စ္သူႏွင့္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ။ သူမဟာ က်န္ရစ္(သို့မဟုတ္) ခ်န္ရစ္ခဲ့ကာ ႏွလံုးသားမရွိ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ၿခင္းမရွိ။ သို.ေသာ္ ရင္ႏွင့္အမွ်ခ်စ္ေနေသးေရြ.-မေမ့ႏိုင္ေသာအခါ လမင္းႀကီးကိုအၿပစ္ကင္းေသာမ်က္ႏွာႏွင့္ ရင္မဆိုင္ရဲေတာ့ပါ။ ၿဖဴစင္ေသာႏွင္းမွဳန္မ်ားကို မႀကည့္ရဲပါ။စိတ္ကူးယဥ္ေသာသူမက ႏွင္းရည္ႏွင့္လေရာင္ေပါင္းစပ္ထားၿခင္းဟာ သူမရဲ.ဘ၀တစ္ခုပဲလို႔ ယံုၾကည္ထားခဲ့သည္။ လက္ေတြ.ဘ၀မွာေတာ့ လမင္းမသာႏွင္းရည္မၿဖာေသာ ကမၻာတစ္ၿခမ္းမွာ သူမေနထိုင္ေနပါသည္။ ။

ေမေအာင္