မိုးေတြရြာေတာ့ ေရေတြမ်ားတာေပါ့

မိုးေတြက တစ္ေျဖာက္ေျဖာက္ရြာေနေတာ့ အလုပ္ကိုသြားခ်င္စိတ္ကလည္း မရွိဘူးေလ။ မျဖစ္ေသးဘူးေလ။ ပ်င္းေနယုံနဲ႔ ၿပီးတဲ့ဘ၀မွ မဟုတ္တာ။ ပ်င္းတာ၊မပ်င္းတာကိုထားေတာ့။ ဒီတစ္ထြာေလာက္နဲ႔ တင္စားတဲ့၀မ္းအတြက္ အစာကရွာရဦးမယ္ေလ။ ငယ္ငယ္ကေတာ့ ထင္တာေပါ့။ ပိုက္ဆံရွာတယ္ဆိုတာကို အေဖ့အိတ္ကပ္ထဲမွာ သြားႏိုက္တယ္ေလာက္ထင္တာကိုး။ အခုေတာ့ အေဖေရာ၊ အေဖ့အိတ္ကပ္ေရာက မရွိေတာ့ဘူးေလ။ ဒါေတာင္ေနာ္ အိမ္ေထာင္က မျပဳခဲ့လို႔။ ျပဳခဲ့မိရင္ တစ္၀မ္းတစ္ခါးစာ မဟုတ္ဘူး။ ယူထားတဲ့၀မ္းရယ္၊ ေမြးထားတဲ့ ၀မ္းေတြပါရွာေကြ်းရမွာ။ ဟိုအရင္တုန္းကေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလမွာေတာ့လည္း စိတ္ကူးက ယဥ္ခဲ့ဘူးပါတယ္။ ကေလးေတြတြဲေလာင္းနဲ႔ေပါ့။ အေဖႀကီးလို႔ သိပ္ၿပီးအေခၚခံခ်င္ခဲ့တာေပါ့။ ဘယ္လို႔ ဘယ္ေႀကာင့္ ဒါဆို မိန္းမက မရွိရတာလဲဆိုေတာ့ကာ ခ်စ္တတ္တဲ့ အသည္းႏွလုံးမရွိလိုေတာ့ အထင္မခံႏိုင္ပါဘူး။ မိန္းမယူဖို႔ဆိုတာ ကိုယ္က ခ်စ္တဲ့ ေကာင္မေလးကလည္း ကိုယ့္ကိုျပန္ခ်စ္ဖို႔လိုေသးတာကို။ ကိုယ့္မွာေတာ့ ခ်စ္လိုက္ရတာ ရြာထဲရွိတဲ့ မိန္းမပ်ိဳတင္မကဘူး။ တစ္ျခားရြာက အပ်ိဳေတြပါ ပါတယ္။ ခ်စ္ကံပဲ ေခသလား၊ ျမားနတ္ေမာင္ကပဲ ေခ်ာ္ေခ်ာ္ၿပီးပစ္ေလေရာ့သလား။ ျမားနဲ႔ အပစ္ခံခ်င္လို႔မွ ေရွ႔တစ္ထြက္ထြက္၊ ရင္တေကာ့ေကာ့ကို မပစ္ဘဲ၊ ကိုယ္ထက္ေနာက္ေပါက္ေတြကို ပစ္ပစ္သြားပါေလေရာ။ ဒါနဲ႔ပဲ နတ္ျပည္က ျပန္က်လာတဲ့ နတ္သားပဲလို႔ စိတ္ထဲမွတ္ၿပီး ကိေလသာခန္းသေယာင္ေယာင္လုပ္ေနရင္းနဲ႔ အသက္ကလည္းႀကီးလာတာရယ္၊ စားေရးေသာက္ေရးကလည္းအရွာရ က်ပ္တာရယ္က ဒီဘ၀ကိုေရာက္ေစေတာ့တာေပါ့။

ကဲ ေျပာေနၾကာပါတယ္။ အလုပ္႐ွင္အိမ္ကိုသြားမွ။ အေမကလည္း အသက္ကႀကီးၿပီဆိုေတာ့ ခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ အိပ္ရာထဲ ေကြးေနတာ။ အေမ့ချမာလည္း အသက္ကႀကီးေတာ့လည္း က်န္းမာေရးကခ်ဴခ်ာ။ ဒီသားတစ္ေယာက္ပဲ အားကိုးအားထားကလည္းရွိတာ။ ေအာ္ က်ဳပ္ကတစ္ဦးတည္းေသာသား။ သားခ်င္းအရင္းအခ်ာကရွိတာ ဟုတ္ဘူးရယ္။ ၀မ္းကြဲေတြေတာ့ ရွိတာေပါ့ေလ။ က်ဳပ္ကလည္း အေမ့ကိုမနက္စာ၊ညစာ မပူမပင္ျဖစ္မေနရေအာင္ အလုပ္ကလုပ္ပါတယ္။ အလုပ္ကလည္း သူရင္းငွားေလ။ ပညာတတ္၊ ေငြရင္းတဲ့ အလုပ္မွ မဟုတ္တာ။ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ပိုက္ဆံကရမွာလဲ။ အလုပ္သမားဆိုေတာ့၊ အလုပ္ရွင္အိမ္ကိုေစာေစာကလည္းေရာက္ရေသးတယ္ေလ။ ထားပါေတာ့။ အလုပ္ရွင္အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ သူ႔သားေပါ့၊ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားႀကီး ေရာက္ေနရွာတယ္။ သူ႔သားကို ျမင္လိုက္လို႔ ေရာက္ေနတယ္လို႔ သိတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေမေတြ၊ အမေတြက တက္တက္ႀကြၾကြ ဘယ္အသားဟင္းကို ဘယ္လို ခ်က္မယ္၊ ဘယ္အရြက္ကို ဘယ္လိုေၾကာ္မယ္၊ ဘာေလးကေတာ့ အရည္ေသာက္လုပ္မယ္ေတြေပါ့ဗ်ာ။ ဗ်ာမ်ားေနႀကတာ။ မ်က္စိေတာင္ေနာက္တယ္။ ၿမိဳ႔ေပၚသြားေက်ာင္းတတ္တာပဲဗ်ာ၊ စားရမဲ့ေသာက္ရမဲ့ေတာထဲကို သြားၿပီး ျပန္လာတာက်လို႔။ အစကမသိပါဘူး။ ေကာင္ေလးကေနာက္မွ စကားႀကဳံလို႔ေျပာေတာ့မွ ပိုဆိုးသတဲ့။ ငတ္ငတ္ျပတ္ျပတ္ေနရတာတဲ့။ ဟုတ္ရွာမွာပါ။ က်ဳပ္ေတာ့ ၿမိဳ႔ေပၚမေရာက္ဖူးဘူး။ ဒီေလာက္ငတ္ငတ္ျပတ္ျပတ္စားေသာက္ေနရေတာ့ ေကာင္ေလး ျမိဳ႔ေပၚမွာ ဘယ္လိုစာသင္ပါလိမ့္။ အေၾကာင္းက ဒီလို။ သူ႔တို႔အိမ္ကေျပာသံႀကားဘူးတာ။ အဲဒီေကာင္ေလးငယ္ငယ္တုန္းက သူ႔အိမ္ကလည္း ေတာသူေတာင္သားဆိုေတာ့ကာ ခရမ္းသီးေတြေပါတဲ့ရာသီမွာ ခရမ္းသီးခ်က္ေကြ်းလိုက္၊ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ေပါတဲ့ရာသီမွာ ခ်ဥ္ေပါင္ဟင္းခ်က္ခ်က္ေကြ်းလိုက္ေပါ့။ တႏွစ္ဟာ ေကာင္ေလးက စာေမးပြဲ က်ပါေလေရာ။ ေကာင္ေလးက ေျပာရွာသတဲ့- ေခါင္းလည္းလာစမ္းႀကည့္ဦးတဲ့။ ခရမ္းသီးေတြ စားရတာမ်ားေတာ့၊ ေခါင္းမွာ အေညွာင့္ေတာင္ထြက္ေနၿပီတဲ့။ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ေတြေၾကာင့္လည္း ေခါင္းထဲ အခ်ဥ္ေပါက္ေနၿပီတဲ့။ ဒီခရမ္းသီး၊ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ေတြပဲ စားေနရတာ ဥာဏ္က ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ေကာင္းမွာလည္းဆိုၿပီး၊ အိမ္က စာေမးပြဲက်လို႔ ဆူတာကို ျပန္ရန္လုပ္သတဲ့။

မနက္ခင္း က်ဳပ္လည္း ႏြားစားေကြ်း၊ ေတာထဲသြားဖို႔ျပင္ေပါ့။ ေကာင္ေလးက ႏုိးလာတယ္။ ခင္ရွာပါတယ္။ တစ္ရြာတည္းသားဆိုေတာ့ကာ။ သူလည္း ေတာထဲလိုက္မယ္တဲ့။ ေကာင္းပဗ်ာ။ ေမးရ၊ျမန္းရ စူးရ၊စမ္းရတာေပါ့။ က်ဳပ္က ေကာင္ေလးကို ေမးတယ္။ မင္းတို႔ ပညာတတ္ႀကီးျဖစ္ရင္ေတာ့ကြာ၊ တို႔ေတာ့သူေတာင္သားေတြလို ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ကိုင္စားရမွာ မဟုတ္ပါဘူး ဆိုေတာ့ ေကာင္ေလးက ပညာကလည္းဗ်ာ ရွာသာရွာရပါတယ္။ ရသလိုလို၊ မရသလိုလိုနဲ႔။ ဘြဲ႔ရလည္း အလုပ္က အဆင္ေျပမွဗ်တဲ့။ ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ ရြာျပန္ၿပီး၊ အေမ့ေတာင္သူလုပ္ငန္းပဲ ဦးစီးလုပ္ရမလားလို႔ စဥ္းစားေနသတဲ့။ အမေလး၊ အံ့ပါ့။ ဘယ္လို႔ ေခတ္ပညာတတ္ႀကီးတုန္း။ ဟ ေကာင္ရ ဘယ္လိုဆိုေတာ့၊ ဦးေလးကလည္း ဘြဲ႔ရလို႔၊ လခစားလုပ္ရင္၊ လခပဲစားရတာတဲ့။ လခသာစားေနရရင္လည္း၊ ဗိုက္ကမ၀ဘူးတဲ့။ လခအျပင္ဟာေတြကိုၾကလည္း မစားခ်င္ဘူးတဲ့။ လခအျပင္ဆိုတာဘာေတြတုန္းဆိုေတာ့၊ လခအျပင္ဆိုတာက လခမဟုတ္တာေတြတဲ့။ ကြ်န္ေတာ္ကေနာင္သံသရာ အပါမခံႏိုင္ဘူးတဲ့။ ဟာ ဘာေတြလဲဟာ။ က်ဳပ္ျဖင့္ လိုက္လို႔ေတာင္ မမွီဘူး။ ဦးေလရာ၊ ပညာတတ္ေတြ ေတာင္သူလုပ္ေတာ့ တိုးတတ္တာေပါ့ဗ်ာတဲ့။ အဲသလိုနဲ႔ သူကလည္း စကားကို အဆုံးသတ္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လုံး ကိုယ့္အေတြးေတြနဲ႔ကိုယ္ စကားဆက္မေျပာျဖစ္ႀကဘူး။ က်ဳပ္စဥ္းစားမိတယ္။ အေဖတို႔မ်ား ငါ့ကို ပညာသင္မေပးတာ၊ ဆင္းရဲလို႔ေတာ့ ဟုတ္ဟန္မတူဘူး။ ပညာသင္ၿပီးရင္လည္း ရြာျပန္အလုပ္လုပ္မွာျခင္း အတူတူမိုလို႔ ေလးတန္းေလာက္ပဲ ေက်ာင္းထားခဲ့တာေနမွာလို႔။ ၿပီးေတာ့လည္း ပညာတတ္ႀကီးေဘးမွာထိုင္ေနတာဆိုေတာ့ ပညာတတ္လိုေတြးလိုက္ဦးမယ္ဟ ဆိုၿပီးေတြးလိုက္ေသးတာ။ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းမဟုတ္ပါဘူး။ မိုးတစ္ေျဖာက္ေျဖာက္ရြာတုန္းဆိုေတာ့ ေတြးမိတာကလည္း မိုးအေၾကာင္းေပါ့။ မိုးေတြရြာေတာ့လည္း ေရေတြမ်ားတာေပါ့ဆိုၿပီး။