Happy Birthday!

Happy Birthday!

ဒီေန႔ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းႀကီး MHZ ရဲ႔ ေမြးေန႔မဂၤလာပါ။
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အေ၀းကေနၿပီးေတာ့ သူရဲ႔ေမြးေန႔မွာ ေကြ်းေမြးဧည့္ခံတာကို မစားရေပမယ့္ ေမြးေန႔အႀကိဳဒါန္ေပါက္ဓာတ္ပုံစားရတာကို၀မ္းသာလွပါၿပီ။
သူငယ္ခ်င္းMHZ တစ္ေယာက္ ယေန႔ေမြးေန႔မဂၤလာမွသည္ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာထိ အသက္ရွည္ၿပီး ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာပါေစ။ လက္ေတြ႔နဲ႔ ဆႏၵတစ္ထပ္တည္းက်ပါေစ။

ဇနိႏွင့္ဇနိ၏သူမ

မစၥတာျမင္းတစ္ေကာင္ (အဲေလတစ္ေယာက္) အေဝးဆံုးကို ေျပးႏိုင္ပါေစဗ်ာ။ ဒီေန႔ဒံေပါက္လိုပဲ ဘဝမွာ စံုစံုလင္လင္ (လိုအပ္ေနတာေလးေတြေပါ့) နဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ပါေစဗ်ာ။
ေမာင္ျဖဴႏွင့္ေမာင္ျဖဴ၏ေမာင္ျဖဴ (အဟီး)

သူငယ္ခ်င္းႀကီး MHZ ယခုေမြးေန႔မွသည္ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ က်န္းမာ ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ပါေစ လို႔ဆုေတာင္းေပးပါတယ္...

သူငယ္ခ်င္း MHZ ေမြးေန႔က ဒံေပါက္ထမင္းကို ေ၀မွ်လိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ား...

ေမာင္လံုး

Read more...

Игорь Крутой

Ты в моём сентябре


Печальный Ангел

Read more...

လမင္း၊ ႏွင္းႏွင့္သူမ

စိတ္ကူးယဥ္ေသာ သူမက ႏွင္းရည္ႏွင့္လေရာင္ေပါင္းစပ္ထားၿခင္းဟာ သူမရဲ.ဘ၀တစ္ခုပဲလို.ယံုႀကည္ထားသည္။ အိမ္ေ႐ွ့ညေမႊးပင္က ပန္းရန့ံေတြ၊ သူမစိုက္ထားသည့္ႏွင္းဆီပြင့္မ်ား၏ ရန့ံေတြၿဖင့္ ေဆာင္းညတို.သည္ လွပၿမဲ။ မဇၩဴပင္ပုပုအုပ္အုပ္ေလးေတြဆီမွ လွပေသာေရာင္စံုပန္းပြင့္မ်ား၏ အဆင္းႏွင့္အခ်င္းတို့ကလည္း ဆြတ္ပ်ံ.လြမ္းေမာဘြယ္ရာ။ လရိပ္မွာေပ်ာ္႐ႊင္တတ္တဲ့ သူမအတြက္ ခံုတန္း႐ွည္ေလးဟာလည္း ခ်မ္းေၿမ.မႈကို ေပးခဲ.ဖူးသည္ေလ။



ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ သူမဟာ ခံုတန္း႐ွည္ေလးေပၚမွာ ထိုင္ရင္း လမင္းၾကီးကို ၾကည့္ကာ လမင္းၾကီးရဲ့မ်က္ႏွာေပၚမွာ သူမခ်စ္ေသာ အေဖ၊အေမ၊ကိုကို၊ညီမေလး၊ေမာင္ေလးေတြႏွင့္ သူမ၏ေပ်ာ္႐ႊင္ေနေသာပံုရိပ္ကို ၿမင္သည္။ ၿပီးေတာ့ လမင္းမိသားစုထဲမွာ အေဖ ပထမဦးဆုံးဖတ္ခိုင္းသည့္ ဘာသာၿပန္၀တၳဳထဲမွ ေတာတြင္းသားေလး ေမာဂလိလည္း ပါသည္။ တစ္ခါတစ္ေလ သူမစာအုပ္ေတြ အမ်ားၾကီးဖတ္ၿပီး ေရမခ်ဳိးၿဖစ္လွ်င္ ထိုေန့တြင္ အေမစိတ္ဆိုးသည္။ မဆူေပမဲ့ အေမ့မ်က္ႏွာသည္ လမင္းထဲမွာ သူမကို အၿပစ္ေပးမွာစိုးသည့္အတြက္ သူမေရခ်ိုဳးဖို့မေမ့ေတာ့ပါ။ အၿပစ္ကင္းေသာမ်က္ႏွာႏွင့္ လမင္းကို ရင္ဆိုင္တတ္ေသာ သူမၿဖစ္သည္။ သူမ႐ွစ္တန္းႏွစ္ေရာက္ေတာ့ အေဖ၏တပည့္တစ္ေယာက္က သူမကို ုၾကက္တူေရြးေလးႏွစ္ေကာင္ လက္ေဆာင္ေပးပါသည္။ အိမ္ၿမဲေသာသူမအတြက္ စကားေၿပာရန္ဟုဆိုသည္။ (သူမကစာေတြပဲဖတ္ခ်င္ေနသည္။ ဒါေပမဲ့မ်က္လုံး၀ိုင္း၀ိုင္းႏွင့္ သူတို့ႏွစ္ေကာင္အၾကည့္က သူမကို တာ၀န္ေက်ၿပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ေစသည္။ ေၿပႏွင့္ၿပည့္ဟု သူမကအမည္ေပးကာ သူတို့ကလည္း သူမနာမည္ကိုအရင္ဆံုးေခၚတတ္ဧ။္။ လသာေသာညမ်ားတြင္ လမင္းၾကီးကိုေမာ့ႀကည္လိုက္ေတာ့့ ခ်မ္းေၿမ့ဖြယ္ရာသူမတို႔မိသားစုရယ္ ေမာဂလိရယ္ ေၿပႏွင့္ၿပည့္ရယ္ေပါ.။ သူမေကာင္းေကာင္းစိုက္တတ္ၿပီၿဖစ္ေသာ ႏွင္းဆီပင္မ်ားက လမင္းႀကီးဆီထိ ေမႊးရန့ံေတြသင္းပ်ံ့လို႔ သူမဟာလည္းေပ်ာ္ရႊင္လို့ေပါ့။ သူမဆယ္တန္းေရာက္ေတာ့ ၿမိဳ့တြင္ေက်ာင္းတက္ရသည္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္တစ္ရက္မွာ သူမႏွင္း ဆီပင္ေတြေနရာေရႊ႕ေနစဥ္ ေၿခေထာက္တစ္စံုဟာ သူမေရွ႕ကို ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ အဲဒီကတည္းက သူ့ေၿခအစံုသည္မရပ္မနားပဲ သူမႏွလံ့ုးသားဆီထိ ၿဖတ္ေက်ာ္၀င္ ေရာက္လာကာ ႏွင္းေတြေ၀တဲ့ညခင္းကိုေရာက္ေတာ့ လမင္းႀကီးေပၚမွာသူ႕ကိုေတြ႕ရသည္။ ခံုတန္္းေလးေပၚက ေမာ့ႀကည့္ရင္း အရွင္သခင္တစ္ပါးလို႔ သူမစိတ္ထဲမွာ မွတ္ယူသည္။ သူသိသည္ၿဖစ္ေစ မသိသည္ၿဖစ္ေစ သူမ၏ ဘ၀တစ္ခုလံုးကို သူ့႕ထံၿမွုဳပ္ႏွံသည္။ ႏွင္းဆီပန္းရန့ံေတြရယ္ ဘုရားရင္ၿပင္ေတာ္ေပၚက တရုတ္စကားပန္းရန့ံေတြရယ္က သူမကိုအားေပးသည္လား၊ တားၿမစ္သည္လားသူမမသိေတာ့။ သူမကေတာ့ သိပ္ခ်စ္သြားခဲ့ၿပီ။ ရိုးသားၿဖဴစင္ေသာ သူ႔ႏွလုံးသားကိုခ်စ္သည္။ ထက္ၿမက္ထူးခြၽန္ေသာ သူ႔အရည္အခ်င္းမ်ားကို ၿမတ္ႏုိးသည္။ ခပ္ေငးေငးႏွင့္သူ႔အၾကည္.ေတြကို တစ္သက္လံုးပိုင္ဆိုင္လိုသည္။ ႏွင္းေတြႏွင့္၀န္းရံလွပေနေသာ လမင္းႀကီိးေပၚမွာေတာ့ သူ႔ရဲ့ပုံရိပ္အၿပည့္ခပ္ႏွိပ္ထားပါေရာလား။ သူ သူမကိုႀကည့္ေနတယ္။ ႀကင္နာေသာမ်က္၀န္းမ်ားႏွင့္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ လမင္းႀကီးနဲ့သူမအလွမ္းေ၀းေတာ့ သူမကိုႀကည့္ေနတာေသခ်ာရဲ့လားမသိပါ။ လမင္းႀကီးဆီကအားအင္ေတြ သူမထံေရာက္ရိွလာသည္။ လမင္းႀကီးဆီကုိလွမ္းခ်င္သူ သူမစြန္႔စားဖို႔လိုအပ္လာၿပီလား။ ဒီတစ္ခါ သူမလမင္းႀကီးကိုႀကည့္ရတာ စြဲလန္းမက္ေမာမႈေေတြနဲ႔ေလာင္ၿမိွဳက္လို႔ ေမာပန္းလို႔ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ လမင္းရယ္ သူမတို႔ကိုဆံုခြင့္ေပးပါ ႏွင္းေတြရယ္ သူမတို႔ဆုံပါရေစဟု အႀကိမ္ႀကိမ္ ဆုေတာင္းေနမိသည္။ လမင္းေပၚက သူ႔ဆီကိုသြားဖို႔ သူမႀကိဳးစားရမည္။ ခံုတန္းေလးႏွင့္ပန္းေလးေတြကို ခဏခြဲခြာရမည္။ သူ႔ကိုေတာ့ၿဖင့္ဆြဲမေခၚရက္ပါ။ သူမပဲအၿမင့္ကိုပ်ံသန္းသြားႏုိင္ရမည္ေလ ။ေဆာင္းေလက သူမရဲ့ႏွင္းဆီပင္ကအရြက္စိမ္းစိမ္းေတြကို ေၿခြေတာ့သူမစိတ္မေကာင္း။ သူမခြဲခြါခဲ့တာငါးႏွစ္ရွိၿပီေလ။ ၿပီးေတာ့ သူမဟာခ်စ္တဲ့သူရွိရာကိုလိုက္ပါဖို႔ ဆုံးၿဖတ္ၿပီးၿပီမို႔ သူတို့ကိုပစ္ခြာ သြားရဦးမည္။ သူမလာခဲ့ေတာ့မည္ သိရဲ့လား။ ထုိညလသာေတာ့ သူမခုံတန္းေလးေပၚမွာထိုင္ခဲ့သည္။ လမင္းႀကီးကိုႀကည့္ရင္း သူမရင္ေတြခုန္လာသည္။ ခုံတန္းရဲ့တစ္ဖက္လြတ္တဲ့ေနရာမွာ အန္တီေလးလာထုိင္ေတာ့ လေရာင္ကိုအန္တီေလးလဲ ခ်စ္တယ္မို့လားလို႔ သူမကေပ်ာ္ၿမဴးစြာေမးခဲ့ေသးသည္။ အန္တီေလးက သက္ၿပင္းရွည္ရွည္တစ္ခ်က္ခ်ရင္း သမီး မႀကားေသးဘူးထင္တယ္။ အဲဒီကေလး အိမ္ေထာင္ၿပဳလိုက္ၿပီတဲ။ “အန္တီေလးလဲဒါေတြ ဘာလို႔ ၀င္ ေၿပာမိပါလိမ့္” ေၿပာၿပီးေတာ့အန္တီေလးထၿပန္သြားတယ္။ သူမဟာလမင္းႀကီးနဲ႔ႏွင္းမွဳန္ေတြကို ရွက္ရြံစြာနဲ႔ အိမ္ထဲကိုေၿပး၀င္ခဲ့မိတယ္။ တံခါးပိတ္ေပမဲ့ လရိပ္ေတြၿဖာေနတဲ့အခန္းထဲမွာ ေခါင္းအံုးနဲ႔မ်က္ႏွာကိုအပ္ၿပီး အေမွာင္ကိုအားကိုးတိုး၀င္မိတယ္။ နာရီေပါင္းမ်ားစြာငိုေႀကြးေနမိတယ္။ တစ္ခါကစာဖတ္လို႔ သူအထင္ႀကီးတယ္လို့ေၿပာခဲ့ဖူးတဲ့ အတြက္စာေတြပိုပိုၿပီးဖတ္လို႔ သိပ္မေကာင္းေတာ့တဲ့မ်က္လံုးေတြဟာ မ်က္ေရေတြနဲ့ တစ္မ်ိဳးဒဏ္ခတ္္ခံရၿပန္တယ္။ သူဟာ စည္းရဲ့တစ္ဖက္မွာ ခ်စ္ခြင့္မေပး၊ လြမ္းခြင့္မေပး၊ တမ္းတခြင့္မေပး။ လမင္းႀကီးရဲ့ရင္ခြင္မွာ သူ့ခ်စ္သူႏွင့္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ။ သူမဟာ က်န္ရစ္(သို့မဟုတ္) ခ်န္ရစ္ခဲ့ကာ ႏွလံုးသားမရွိ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ၿခင္းမရွိ။ သို.ေသာ္ ရင္ႏွင့္အမွ်ခ်စ္ေနေသးေရြ.-မေမ့ႏိုင္ေသာအခါ လမင္းႀကီးကိုအၿပစ္ကင္းေသာမ်က္ႏွာႏွင့္ ရင္မဆိုင္ရဲေတာ့ပါ။ ၿဖဴစင္ေသာႏွင္းမွဳန္မ်ားကို မႀကည့္ရဲပါ။စိတ္ကူးယဥ္ေသာသူမက ႏွင္းရည္ႏွင့္လေရာင္ေပါင္းစပ္ထားၿခင္းဟာ သူမရဲ.ဘ၀တစ္ခုပဲလို႔ ယံုၾကည္ထားခဲ့သည္။ လက္ေတြ.ဘ၀မွာေတာ့ လမင္းမသာႏွင္းရည္မၿဖာေသာ ကမၻာတစ္ၿခမ္းမွာ သူမေနထိုင္ေနပါသည္။ ။

ေမေအာင္

Read more...

ခ်စ္ပန္းရနံ႔

ေမာင္
ကိုယ္႔၀ိညဥ္ဟာ
ေမာင္႔အပါးမွာ
ခစားက်န္ေနခဲ့ျပီေမာင္။
ေမာင္
ကိုယ္သြားေနတာ
၀ိညဥ္မပါ
ကိုယ္႔ခႏၶာသာ။
ေမာင္
ကိုယ့္တြက္မၾကည့္
ေမာင့္တြက္ခ်ည္းပါ
ေမာင္ေပ်ာ္လ်င္လည္း
ကိုယ္ေပ်ာ္ၿမဲေနာ္။
ေမာင္
ေနရစ္ေတာ့ေမာင္
ေပ်ာ္ေတာ့ေမာင္
ကိုယ္ကခ်စ္၍ သြားၿပီေမာင္။ ။

ေမေအာင္

Read more...

ေဆာင္းဦးေပါက္အေသြးစုံအေရာင္မ်ားကို ခံစားျခင္း

ေဆာင္းဦးေပါက္ၿပီ။

အေရာင္အေသြးစုံစုံလင္လင္ အလွေသြးၾကြယ္ေနတဲ့ သစ္ပင္ေတြက ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ႕ လမ္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အသက္၀င္စျပဳလာပါၿပီ။ ေမပယ္(လ္)ပင္ေတြက အနီေရာင္ကို ေျပာင္းလာၿပီဆိုရင္ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြက တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ၿပီး ၾကည္ႏူးေနၾကတာကို ေတြ႔ရတယ္။ ေဆာင္းဦးေပါက္မွာ အပင္ေတြအေရာင္ေျပာင္းတာက တစ္ႏိုင္ငံလုံး တစ္ခ်ိန္တည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ေျမာက္ပိုင္းေဟာ့ကိုင္းဒိုးကြ်န္းကေနစၿပီး ေတာင္ပိုင္းကြ်န္းေတြအထိ တစ္ျဖည္းျဖည္း အေရာင္ေျပာင္းခ်ိန္ေတြ မတူတာပါ။ ေမပယ္(လ္)ရြက္ေတြရဲ႔ အလွဆုံးအေရာင္ကေတာ့ အနီေရာင္ျဖစ္ၿပီး ေဆာင္းဦးေပါက္ေႏွာင္းပိုင္းမွာ အဲဒီအေရာင္ကို ေျပာင္းလဲသြားပါတယ္။ စက္တင္ဘာလကေန ေအာက္တိုဘာလအတြင္းဆို ေဟာ့ကိုင္းဒိုးေဒသ၊ ေအာက္တိုဘာကေန ႏို၀င္ဘာလအထိဆို တို႔ဟိုးကူး(Tohoku)၊ ႏို၀င္ဘာကေန ဒီဇင္ဘာအထိကေတာ့ ေတာင္ပိုင္းေဒသေတြမွာ ေမပယ္(လ္)ရြက္ေတြအပါအ၀င္ သစ္ပင္အစုံက အေရာင္ေျပာင္းၾကပါတယ္။ အခုေဆာင္းဦးေပါက္ကို ေရာက္လာေတာ့ သစ္ရြက္ေတြ အေရာင္ေျပာင္းလာတာက အရမ္းလွေတာ့ မၾကည့္ဘဲမေနႏိုင္၊ ဓာတ္ပုံမ႐ိုက္ဘဲမေနႏိုင္ျဖစ္လို႔ ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ခဲ့ပါတယ္။ အခု ဓာတ္ပုံေတြကို ေ၀မွ်လိုက္ပါတယ္။ ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကည္ႏူးၾကပါေစ။

ေႏြရာသီတုန္းကလည္း ဒီလိုစိမ္းစိမ္းလန္းလန္းနဲ႔လွၿပီး ေနတာပါပဲ။လြမ္းစရာေတြကိုလြမ္းတဲ့အခါ ဒီခုံေလးေပၚမွာထိုင္ၿပီး သစ္ရြက္လွလွေလးေတြကို ေငးၾကည့္တတ္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔လည္း ဒီမွာထိုင္ၿပီးလြမ္းလိုက လြမ္းသြားၾကပါဦး။

Read more...

ေလထီးသမား

လူငယ္တစ္ေယာက္က သည္းထိတ္္ရင္ဖိုအားကစားနည္းတစ္မ်ိဳးကို ကစားခ်င္ေနတဲ့ ဆႏၵရွိေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ေန႔က်ရင္ေတာ့ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ေလထီးခုန္သမားတစ္ေယာက္ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမယ္ဆိုၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေလထီးအေရာင္းဆုိင္ကို သြားၿပီး ေလထီးတစ္ခု၀ယ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ဆုံေတာ့
လူငယ္။ ။ငါ ေအာင္ျမင္တဲ့ ေလထီးခုန္သမားတစ္ေယာက္ျဖစ္ပို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္ကြ…
သူငယ္ခ်င္းမ်ား။ ။ ေဟ့ေကာင္… လူႀကီးေတြကို စိတ္ပူေအာင္ မလုပ္ပါနဲ႕ကြာ… ေလထီးခုန္တယ္ဆိုတာ အရမ္းအႏၱရာယ္မ်ားတယ္ကြ… တကယ္လို႔ ေလထီးကမပြင့္ဘူးဆိုရင္ မင္းဘယ္လိုလုပ္မလဲကြ…

လူငယ္။ ။ ဟာကြာ… မင္းတို႔ကလည္းညံ့ပကြာ… ေလထီးမပြင့္ဖူးဆုိရင္ အဲဒီေလထီးကို ဆိုင္ကိုျပန္ေပးမယ္… ဟဲဟဲ… ၿပီးေတာ့ ငါ့ပိုက္ဆံကိုျပန္ေတာင္းမွာေပါ့ကြ။

Read more...

ေမြးေန႔လက္ေဆာင္

ခ်မ္းသာတဲ့ မိန္းမႀကီးတစ္ေယက္ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း သူ႔အေမအေၾကာင္းကို စဥ္းစားေနတယ္။ ဒီေန႔က မိခင္ႀကီးရဲ႕ေမြးေန႔ပဲ။ ဒီေတာ့ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေကာင္းေကာင္းေလးပို႔ရဦးမယ္ေပါ့။ ဒါနဲ႔ပဲ အိမ္ေမြး တိရစာၦန္ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ကို သြားခဲ့တယ္။ ဘယ္လိုတိရစာၦန္ေလးေတြကို ၀ယ္ေပးရရင္ေကာင္းမလဲဆိုၿပီး ဆိုင္အႏွံ႔လိုက္ၾကည့္ေနရင္း အလြန္လွပတဲ့ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ကုိ ေတြ႔ခဲ့တယ္။ အဲဒီငွက္ကေလးက သီခ်င္းဆိုတတ္တယ္၊ ဘာသာစကား ခုႏွစ္မ်ိဳးေျပာႏိုင္တယ္။ ဒီေတာ့ သူ႔အေမအတြက္ အေကာင္းဆံုးလက္ေဆာင္ပဲဆိုၿပီး ငွက္ကေလးကို ေဒၚလာငါးေထာင္နဲ႔ ၀ယ္ခဲ့တာေပါ့။ အိမ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ ငွက္ကေလးကို ေရခ်ိဳးေပးတယ္၊ ၿပီးေတာ့ မိခင္ဆီကို ပို႔လိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ၾကေတာ့ မိခင္ဆီကို တယ္လီဖုန္းဆက္တာေပါ့…
သမီး။ ။ ေမေမ သမီးပို႔လိုက္တဲ့ ငွက္ကေလးကို သေဘာက်ရဲ႕လား။
မိခင္။ ။ အင္း… သေဘာက်တယ္… ငါအခု ဒီငွက္ကိုေၾကာ္စားေနတာ… ငွက္ကေလးရဲ႕အသားက ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္တဲ့။

Read more...

အညာေဒသက ကထိန္ပြဲ အလြမ္းေျပ

ပုံမ်ားကို ထိုေနရာမွ ကူးယူသည္။

အညာေဒသက ကထိန္ပြဲ အလြမ္းေျပ
ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးကတည္းက အိမ္နဲ႔ခြဲေနလိုက္ရတာ၊ တကၠသိုလ္ေတြ ေျပာင္းေျပာင္းတတ္ အိမ္ကို အေတာ္အတန္ကို ျပန္ဖို႔ခက္ရေတာ့တာေပါ့။ ေမြးကတည္းကေနလာတဲ့ အိမ္၊ မခင္တြယ္ဘဲ ရွိပါ့မလားဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ အိမ္နဲ႔ ခြဲေနရတာက ၾကာေတာ့ အေမ့ကို ေျပာသတဲ့၊ သူ႔ အကိုႀကီး က်ဳပ္ဦးေလးႀကီးက ေဟ့ ငါ့ညီမ မင္းေမြးထားတဲ့သားေတြ၊ သမီးေတြကေတာ့ မင္းကိုစခြဲေနၿပီ။ ေနာက္ၾကာလာေလေလ မင္းတုိ႔ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္တည္းပဲ ေနရေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ေျပာေတာ့ အေမက မ်က္ရည္ေတြက်ၿပီး ငိုသတဲ့။ အခုမနက္ခင္းေတာ့ ေက်ာင္းကလည္း မသြားျဖစ္ဘူး။ အိမ္ကိုလည္း သတိကလည္းရေနတာဆိုေတာ့ အိမ္ကိုဖုန္းဆက္ျဖစ္တယ္။ အေမတို႔ကဗ်ာ ကြ်န္ေတာ့္ကို စကားၾကာၾကာ မေျပာဘူး။ အလုပ္႐ႈပ္ေနလို႔တဲ့။ ညက်မွ ဖုန္းျပန္ဆက္တဲ့။ အရင္ကဆို ဖုန္းမ်ားဆက္မိၿပီဆို အေမကဖုန္းခ်ဖို႔ မနည္းေျပာရတာ။ ဘာေတြမ်ား႐ႈပ္ေနပါလိမ့္ဆိုၿပီး ေမးမိေတာ့ ပေဒသာပင္ကိစၥတဲ့။ အဲဒီေတာ့က်မွပဲ ကြ်န္ေတာ္လည္း တန္ေဆာင္မုန္းလေတာင္ေရာက္ပါေပါ့ပဲဆိုၿပီး စိတ္ထဲေတြးမိလိုက္ေသးတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ႏွစ္ေတြၾကာၾကာ ငယ္ငယ္ကတည္းက ေတြ႔ႀကဳံဆင္ႏႊဲခဲ့ရတဲ့ အညာဓေလ့ ရာသီပြဲနဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြကေတာ့ ရင္ထဲမွာ ရင္ႏွီးေနဆဲပါပဲ။

ဒီေန႔ အိမ္က မိသားစုက ပေဒသာပင္ သီးၾကတယ္တဲ့။ ပေဒသာပင္ကိုညေန ေလးနာရီ အမွီသြားပို႔ခ်င္လို႔ အလုပ္မ်ားေနၾကတာတဲ့။ အခုလို တန္ေဆာင္မုန္းလမွာ လျပည့္ေန႔ထိ ရပ္ကြက္စုေပါင္းဘုံကထိန္၊ ေစ်းစုေပါင္းဘုံကထိန္၊ ကုန္သည္ႀကီးမ်ား အသင္း စုေပါင္းဘုံကထိန္ စသည္ျဖင့္ အသင္းအဖြဲ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးက စုေပါင္းဘုံကထိန္ေတြလုပ္ၾကၿပီး လွဴဒါန္းၾကတယ္။ ပေဒသာပင္ဆိုတာက ၀ါး၊ ဒါမွ မဟုတ္ သစ္သားျပားေတြနဲ႔ ထိပ္ခြ်န္ယပ္ေတာင္ အႀကီးႀကီးပုံစံလုပ္၊ ၿပီး အဲဒီ ဖရိမ္ ေပၚမွာမွ ကိုယ္တတ္ႏိုင္တဲ့ ေငြေၾကးပမာဏအေလ်ာက္ လွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ိဳးစုံကို ခ်ိတ္ဆြဲၿပီး ရပ္ကြက္က သတ္မွတ္ထားတဲ့ေနရာမွာ ရပ္ကြက္ဓမၼာ႐ုံေဘးပတ္ပတ္လည္မွာ ပေဒသာပင္ေတြစီခ်ၿပီး ႏွစ္ရက္ေလာက္ ျပထားေသးတယ္။ ဒီလိုျပထားတာက အလွၾကည့္႐ုံတင္မဟုတ္ပဲ လွဴဒါန္းတဲ့သူေတြေရာ၊ လာၾကည့္ၾကတဲ့သူေတြပါ ၾကည္ညိဳသဒၶါပြားႏိုင္ေအာင္လို႔တဲ့။ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာတဲ့ အိမ္က ပေဒသာပင္ေတြကေတာ့ ေအာက္ခံ ပေဒသာပင္အခ်ပ္ႀကီးမွာ ေနရာလပ္မက်န္ေအာင္ လွဴဖြယ္ပစၥည္းေတြျပည့္ေနတာေတြ႔ရတတ္တယ္။ ေငြေၾကးအဆင္သိပ္မေျပတဲ့ အိမ္ေတြကေတာ့ သူတို႔တတ္ႏိုင္သေလာက္ ပမာဏနဲ႔ လွလွပပျဖစ္ေအာင္ေတာ့ တန္ဆာဆင္ထားၾကပါတယ္။ ပေဒသာပင္တိုင္းမွာေတာ့ သကၤန္းတစ္စုံေတာ့ ပါပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးကို စီးပြားေရးအဆင္မေျပၾကတဲ့ အိမ္ေထာင္စုေတြကေတာ့ ႏွစ္အိမ္ေပါင္းတစ္ခုတို႔၊ သုံးအိမ္ေပါင္းတစ္ခုတို႔ လွဴၾကတယ္ဗ်။ ပေဒသာပင္လုံး၀ကို မလုပ္ႏိုင္တဲ့ အိမ္က ကေလးေတြကေတာ့ ေက်ာင္းသားေလးေတြကလည္းျဖစ္ဆိုေတာ့ သူတို့မုန္႔ဖိုးထဲက စုေဆာင္းၿပီး၀ယ္ထားတဲ့ ဗလာစာအုပ္ေလးေတြလာေပးၾကတယ္။ ေငြေၾကးခ်ိဳ႔တဲ့ေပမယ့္ ေစတနာ သဒၶါတရာမခ်ိဳ႔တဲ့ၾကပါဘူး။ ဒီရက္ပိုင္းေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႔က လူေတြလည္း လူတစုစုနဲ႔ ေစ်းေတြ အတူတူသြား၀ယ္ၾကနဲ႔ မအားႏိုင္ျဖစ္ေနတတ္ၾကတာေပါ့ေလ။ ရပ္ကြက္ ကထိန္ပြဲေန႔ဆိုရင္ေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲကအိမ္ေတြက မုန္႔ဟင္းခါးလုပ္တဲ့သူကလုပ္၊ ဂ်င္းသုပ္တဲ့အိမ္ကသုတ္၊ မုန္႔လုံးေရေပၚလုပ္တဲ့ အိမ္ကလုပ္ေပါ့ဗ်ာ။ ရပ္ကြက္ကထိန္ပြဲ လာတဲ့ တစ္ျခားရပ္ကြက္ကဧည့္သည္ေတြကို ေကြ်းေမြဧည့္ခံဖို႔ေပါ့။

ညေနေမွာင္ရီပ်ိဳးလာၿပီဆိုရင္ ရပ္ကြက္ဓမၼာ႐ုံေဘးပတ္ပတ္လည္မွာ လွလွပပ စီစီရီရီခ်ထားတဲ့ ပေဒသာပင္ေတြေဘးမွာ အစီအရီခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ လွ်ပ္စစ္မီးေရာင္စုံေတြကိုထြန္းလိုက္ေတာ့ နတ္ျပည္က ပေဒသာပင္ေတြလား ထင္ရေလာက္တယ္။ လွလိုက္ၾကတာ အၿပိဳင္အဆိုင္ပါပဲ။ ပေဒသာပင္မွာလည္း လွဴဒါန္းတဲ့သူေတြရဲ႔ နာမည္ကဒ္ျပားေတြ ခ်ိတ္ထားေတာ့ လွည့္လည္ၾကည့္တဲ့သူေတြကလည္း ေဟး ဘယ္သူ႔ ပေဒသာပင္ကေတာ့ ဘယ္လိုလွတယ္၊ ဘယ္အိမ္ကေတာ့ ဘယ္လိုပဲဟဆိုၿပီး ေျပာဆိုသံေတြလည္းရပ္ကြက္ထဲမွာညံေနေတာ့တာေပါ့။ ပေဒသာပင္ေတြကိုလွည့္ၾကည့္ရတာေမာလို႔ ေျခေညာင္းလို႔ကေတာ့ အသိတစ္အိမ္အိမ္သာ ၀င္လုိက္။ စားစရာ ေသာက္စရာ အစုံအလင္နဲ႔ ဧည့္ခံၿပီးသားပဲ။ တစ္ျခားရပ္ကြက္က လူပ်ိဳေကာင္ေလးေတြကလည္း ဒီရပ္ကြက္က သူတို႔ သေဘာက်ေနတဲ့ေကာင္မေလးရွိလို႔ကေတာ့၊ ဒီလိုအခ်ိန္က ေကာင္မေလးအိမ္ကိုသြားဖို႔ မဟာ အခြင့္အေရးေပါ့။ ေကာင္မေလးက ႏွင္မထုတ္ဘဲ တၿပဳံးၿပဳံးနဲ႔ ခ်ၿပီးဧည့္ခံတာေတြကို စား၊ ၿပီးေတာ့ ရိသဲ့သဲ့ေျပာ၊ ေပ်ာ္စရာပါပဲဗ်ာ။

ပေဒသာပင္ကို ႏွစ္ရက္ျဖစ္ျဖစ္၊ သုံးရက္ျဖစ္ျဖစ္ ခင္းက်င္းျပသၿပီးရင္ သြားလွဴမယ့္ေက်ာင္းကို ပို႔ရေတာ့မွာကိုး။ အဲဒီေတာ့ကာ သြားလွဴရမယ့္ေက်ာင္းက နီးရင္လည္း ပေဒသာပင္ေတြကို ဆိုင္ရာအိမ္ကမၿပီးပို႔ေပါ့။ လွဴရမယ့္ေက်ာင္းက ေ၀းေတာ့လည္း ကားေတြဘာေတြနဲ႔ ပို႔က်ေပါ့။ ပေဒသာပင္ေတြကိုသယ္ၿပီးစီတန္းလွည့္ေနတုန္းကေတာ့ အိုးစည္၊ဒိုးပတ္ေတြနဲ႔ တီးၾက၊ ေမာင္ေရႊ႐ိုး၊ေဒၚမုိးကတဲ့သူက ကၾကေပါ့။ ေပ်ာ္စရာပါပဲ။ ရပ္ကြက္တည္းက ကာလသားေတြကလည္း ကိုယ္သေဘာက်တဲ့ ေကာင္မေလးအိမ္က ပေဒသာပင္ကို မွတ္ထား။ ၿပီး လွည့္ၿပီးျပတဲ့အခ်ိန္ၾကေတာ့ ဇြတ္ေရာ၊ အတင္းေရာ သြားၿပီး ပေဒသာပင္ကိုမၿပီးသယ္ေပါ့ေလ။ သူ႔အိမ္က ပေဒသာပင္လိုလိုနဲ႔ေပါ့။ တကယ့္ကိုပါပဲ တစ္ခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ေပါ့။ ကိုသိုလ္လည္းရ၊ ေနာက္လည္းပိုးေပါ့။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ေရာက္ၿပီဆိုရင္လည္း ဂ်င္းသုပ္ျဖစ္ရင္လည္း ဂ်င္းသုပ္ေပါ့၊ စားစရာေတြနဲ႔ ဧည့္ခံေကြ်းေမြးတတ္ၾကပါတယ္။ ေမာကလည္းေမာ၊ ဗိုက္ကလည္း ဆာဆိုေတာ့ တိုးေ၀ွ႔စားေသာက္ၾကေပါ့။ ၿပီးဘုန္းႀကီးေတြကို လွဴဖြယ္ပစၥည္းေတြဆက္ကပ္လွဴဒါန္းၿပီး ေရစက္ခ် သာဓုေခၚလိုက္ရင္ျဖင့္ ရပ္ကြက္အလွဴႀကီး ေအာင္ျမင္ၿပီးေျမာက္သြားပါေတာ့တယ္။

ေၾသာ္ ေျပာရဦးမယ္ဗ်ာ။ သီတင္းကြ်တ္တုန္းက မဂၤလာေဆာင္ထားတဲ့ စုံတြဲေတြကလည္း သူတို႔လည္း အိမ္ေထာင္တစ္စုျဖစ္ၿပီဆိုေတာ့ ပေဒသာပင္ကိုသီးသန္႔သီး၊ ေမာင္ဘယ္သူ၊ မဘယ္၀ါ တို႔ေကာင္းမႈေပါ့၊ စာလုံးအႀကီးႀကီးေရးၿပီးမ႑ပ္တိုင္လည္းတက္ရေပါ့ေလ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕လည္း ဘယ္အခ်ိန္ေရာက္ခါမွ အေမ့ရင္ခြင္ကိုျပန္၊ ဘယ္ေသာဘယ္အခါမွ ရပ္ကြက္ကထိန္ပြဲကိုဆင္ႏႊဲရ၊ မ႑ပ္တိုင္တက္ရမလဲမသိပါဘူးဗ်ာ။

ဇနိနဲ႔သူ၏သူမ

Read more...

မုန္႔ဟင္းခါး စားၾကမယ္ လာအတူတူစားစို႔လား

မုန္႔ဟင္းခါး စားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ စခ်က္ေတာ့မယ္။
ဒါေတြ၊ဒါေတြရွိရင္ မုန္႔ဟင္းခါးေကာင္းေကာင္းစားလို႔ရပါၿပီ။
ငါး၊ ကုလားပဲ၊ ၾကက္သား၊ ၾကက္ဥ၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ၊ၾကက္သြန္နီ၊ သံပုရာသီး၊ ၾကက္သြန္ၿမိတ္၊ နံနံပင္၊ ငံျပာရည္၊ င႐ုတ္သီးမႈန္႔ ေတြရွိရင္ ခ်က္လို႔ရၿပီေပါ့ဗ်ာ။
မုန္႔ဟင္းခါးဖတ္ မရႏိုင္တဲ့ႏိုင္ငံေတြမွာဆိုရင္ေတာ့ မုန္႔ဟင္းခါးဖတ္အျဖစ္ ဆန္ေခါက္ဆြဲကို စားရတာေပါ့။
ျမန္မာႏိုင္ငံကေနၿပီး မုန္႔ဖတ္အေျခာက္ေတြသယ္လာရင္ေတာ့ ပိုအဆင္ေျပပါတယ္။

ဟင္းရည္ခ်က္နည္းျပဳတ္နည္းေလးကေတာ့ ကိုယ္ပိုင္နည္းေလးပါပဲ။ကိုယ္ပိုင္နည္းေလးဆုိေတာ့လည္း ေကာင္းခ်င္မွလည္း ေကာင္းမယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ခ်က္ႀကည့္ၿပီး၊ စားႀကည့္လိုက္ေတာ့ ေကာင္းတယ္ဗ်။ ၂-ေၾကာ့ျပန္ေတာင္ စားၿပီးၿပီ။ နည္းေကာင္းေလးေတြ၊ လိုအပ္တာေလးေတြ ရွိတယ္ဆိုရင္လည္း အႀကံေပးသြားႀကပါဦးဗ်ာ။ ခ်က္နည္းျပဳတ္နည္း စေျပာၿပီဗ်ာ။
- ဟင္းရည္ မခ်က္ခင္ ၂ နာရီေလာက္မွာ ကုလားပဲကို ေရစိမ္ထားတယ္။
- ေရေႏြးဆူေအာင္တည္ထားလိုက္မယ္။ ေရေႏြးဆူလာရင္ မုန္႔ဖတ္ကို ေရေႏြးထဲမွာ ျပဳတ္မယ္။ အေနေတာ္ေလး ေပ်ာ့လားရင္ ဇကာနဲ႔ ေရစစ္ၿပီး အေအးခံထားလိုက္မယ္။
- ဂ်င္း၊ၾကက္သြန္ျဖဴကို ေထာင္းပါတယ္။
- ၾကက္ဥလည္း ျပဳတ္ထားမယ္။
- ငါးကို ဆား၊ဆႏြင္း၊ဂ်င္းထည့္နယ္ၿပီးေရနည္းနည္းနဲ႔ ျပဳတ္မယ္။ ေရခမ္းၿပီဆိုရင္ အသားနဲ႔ အ႐ိုးနဲ႔ ခြဲလိုက္မယ္။
- ဒယ္အိုးထဲ ဆီထည့္၊ ၾကက္သြန္ျဖဴဆီသပ္ၿပီး၊ ေစာေစာက ငါးအသားကို ထည့္ေၾကာ္လိုက္မယ္။ အၾကာႀကီး မဟုတ္ဘူးဗ်။ လိမ့္တယ္ေျပာယုံ အနံ႔ေလးေမႊးယုံပဲ။
- ေရစိမ္ထားတဲ့ ကုလားပဲကို ျပဳတ္မယ္။ ဂ်င္း၊ႀကက္သြန္ျဖဴေထာင္းထားတာကိုထည့္မယ္။ၾကက္သြန္နီလည္းထည့္မယ္။ ဆား၊ငန္ျပာရည္ သင့္ေအာင္ႀကည့္ထည့္လိုက္တယ္။
- ကုလားပဲ အေတာ္အတန္အိၿပီဆိုရင္၊ ဇြန္းနဲ႔ ေမႊရင္း နည္းနည္းေခ်ေပးရတယ္။ လိွမ့္ထားတဲ့ငါးကို ဟင္းရည္ထဲကိုထည့္ေမႊေပးရမယ္။
- ဟင္းရည္အိုးကို မီးေပၚ ထားလိုက္ဦးမယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ နံနံပင္၊ၾကက္သြန္ၿမိတ္၊ သံပုရာသီးေတြကို ေရေဆးၿပီး၊ လွီးထားမယ္။ င႐ုတ္သီး အႀကမ္းမႈန္႔ေလးလည္း ေလွာ္ထားလိုက္ဦးမယ္။
ဒါေတြလည္း ျပင္ဆင္ၿပီး၊ ဟင္းရည္အိုးလည္းက်က္ ဗိုက္ကလည္း ဆာ၊ အနံ႔ေတြကလည္း ေမႊးေနၿပီေပါ့ဗ်ာ။ စားလို႔ရၿပီဆိုေတာ့ စားလိုက္ဦးမယ္ဗ်ိဳ႔။
စားခ်င္သူေတြ ဒီမွာ ဓာတ္ပုံေတြပဲ သုံးေဆာင္သြားႀကပါဗ်ာ။

Read more...

ရာဟူးမွ ကူးယူထားေသာ ဓာတ္ပုံမ်ား

Read more...

မိုးေတြရြာေတာ့ ေရေတြမ်ားတာေပါ့

မိုးေတြက တစ္ေျဖာက္ေျဖာက္ရြာေနေတာ့ အလုပ္ကိုသြားခ်င္စိတ္ကလည္း မရွိဘူးေလ။ မျဖစ္ေသးဘူးေလ။ ပ်င္းေနယုံနဲ႔ ၿပီးတဲ့ဘ၀မွ မဟုတ္တာ။ ပ်င္းတာ၊မပ်င္းတာကိုထားေတာ့။ ဒီတစ္ထြာေလာက္နဲ႔ တင္စားတဲ့၀မ္းအတြက္ အစာကရွာရဦးမယ္ေလ။ ငယ္ငယ္ကေတာ့ ထင္တာေပါ့။ ပိုက္ဆံရွာတယ္ဆိုတာကို အေဖ့အိတ္ကပ္ထဲမွာ သြားႏိုက္တယ္ေလာက္ထင္တာကိုး။ အခုေတာ့ အေဖေရာ၊ အေဖ့အိတ္ကပ္ေရာက မရွိေတာ့ဘူးေလ။ ဒါေတာင္ေနာ္ အိမ္ေထာင္က မျပဳခဲ့လို႔။ ျပဳခဲ့မိရင္ တစ္၀မ္းတစ္ခါးစာ မဟုတ္ဘူး။ ယူထားတဲ့၀မ္းရယ္၊ ေမြးထားတဲ့ ၀မ္းေတြပါရွာေကြ်းရမွာ။ ဟိုအရင္တုန္းကေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလမွာေတာ့လည္း စိတ္ကူးက ယဥ္ခဲ့ဘူးပါတယ္။ ကေလးေတြတြဲေလာင္းနဲ႔ေပါ့။ အေဖႀကီးလို႔ သိပ္ၿပီးအေခၚခံခ်င္ခဲ့တာေပါ့။ ဘယ္လို႔ ဘယ္ေႀကာင့္ ဒါဆို မိန္းမက မရွိရတာလဲဆိုေတာ့ကာ ခ်စ္တတ္တဲ့ အသည္းႏွလုံးမရွိလိုေတာ့ အထင္မခံႏိုင္ပါဘူး။ မိန္းမယူဖို႔ဆိုတာ ကိုယ္က ခ်စ္တဲ့ ေကာင္မေလးကလည္း ကိုယ့္ကိုျပန္ခ်စ္ဖို႔လိုေသးတာကို။ ကိုယ့္မွာေတာ့ ခ်စ္လိုက္ရတာ ရြာထဲရွိတဲ့ မိန္းမပ်ိဳတင္မကဘူး။ တစ္ျခားရြာက အပ်ိဳေတြပါ ပါတယ္။ ခ်စ္ကံပဲ ေခသလား၊ ျမားနတ္ေမာင္ကပဲ ေခ်ာ္ေခ်ာ္ၿပီးပစ္ေလေရာ့သလား။ ျမားနဲ႔ အပစ္ခံခ်င္လို႔မွ ေရွ႔တစ္ထြက္ထြက္၊ ရင္တေကာ့ေကာ့ကို မပစ္ဘဲ၊ ကိုယ္ထက္ေနာက္ေပါက္ေတြကို ပစ္ပစ္သြားပါေလေရာ။ ဒါနဲ႔ပဲ နတ္ျပည္က ျပန္က်လာတဲ့ နတ္သားပဲလို႔ စိတ္ထဲမွတ္ၿပီး ကိေလသာခန္းသေယာင္ေယာင္လုပ္ေနရင္းနဲ႔ အသက္ကလည္းႀကီးလာတာရယ္၊ စားေရးေသာက္ေရးကလည္းအရွာရ က်ပ္တာရယ္က ဒီဘ၀ကိုေရာက္ေစေတာ့တာေပါ့။

ကဲ ေျပာေနၾကာပါတယ္။ အလုပ္႐ွင္အိမ္ကိုသြားမွ။ အေမကလည္း အသက္ကႀကီးၿပီဆိုေတာ့ ခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ အိပ္ရာထဲ ေကြးေနတာ။ အေမ့ချမာလည္း အသက္ကႀကီးေတာ့လည္း က်န္းမာေရးကခ်ဴခ်ာ။ ဒီသားတစ္ေယာက္ပဲ အားကိုးအားထားကလည္းရွိတာ။ ေအာ္ က်ဳပ္ကတစ္ဦးတည္းေသာသား။ သားခ်င္းအရင္းအခ်ာကရွိတာ ဟုတ္ဘူးရယ္။ ၀မ္းကြဲေတြေတာ့ ရွိတာေပါ့ေလ။ က်ဳပ္ကလည္း အေမ့ကိုမနက္စာ၊ညစာ မပူမပင္ျဖစ္မေနရေအာင္ အလုပ္ကလုပ္ပါတယ္။ အလုပ္ကလည္း သူရင္းငွားေလ။ ပညာတတ္၊ ေငြရင္းတဲ့ အလုပ္မွ မဟုတ္တာ။ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ပိုက္ဆံကရမွာလဲ။ အလုပ္သမားဆိုေတာ့၊ အလုပ္ရွင္အိမ္ကိုေစာေစာကလည္းေရာက္ရေသးတယ္ေလ။ ထားပါေတာ့။ အလုပ္ရွင္အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ သူ႔သားေပါ့၊ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားႀကီး ေရာက္ေနရွာတယ္။ သူ႔သားကို ျမင္လိုက္လို႔ ေရာက္ေနတယ္လို႔ သိတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေမေတြ၊ အမေတြက တက္တက္ႀကြၾကြ ဘယ္အသားဟင္းကို ဘယ္လို ခ်က္မယ္၊ ဘယ္အရြက္ကို ဘယ္လိုေၾကာ္မယ္၊ ဘာေလးကေတာ့ အရည္ေသာက္လုပ္မယ္ေတြေပါ့ဗ်ာ။ ဗ်ာမ်ားေနႀကတာ။ မ်က္စိေတာင္ေနာက္တယ္။ ၿမိဳ႔ေပၚသြားေက်ာင္းတတ္တာပဲဗ်ာ၊ စားရမဲ့ေသာက္ရမဲ့ေတာထဲကို သြားၿပီး ျပန္လာတာက်လို႔။ အစကမသိပါဘူး။ ေကာင္ေလးကေနာက္မွ စကားႀကဳံလို႔ေျပာေတာ့မွ ပိုဆိုးသတဲ့။ ငတ္ငတ္ျပတ္ျပတ္ေနရတာတဲ့။ ဟုတ္ရွာမွာပါ။ က်ဳပ္ေတာ့ ၿမိဳ႔ေပၚမေရာက္ဖူးဘူး။ ဒီေလာက္ငတ္ငတ္ျပတ္ျပတ္စားေသာက္ေနရေတာ့ ေကာင္ေလး ျမိဳ႔ေပၚမွာ ဘယ္လိုစာသင္ပါလိမ့္။ အေၾကာင္းက ဒီလို။ သူ႔တို႔အိမ္ကေျပာသံႀကားဘူးတာ။ အဲဒီေကာင္ေလးငယ္ငယ္တုန္းက သူ႔အိမ္ကလည္း ေတာသူေတာင္သားဆိုေတာ့ကာ ခရမ္းသီးေတြေပါတဲ့ရာသီမွာ ခရမ္းသီးခ်က္ေကြ်းလိုက္၊ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ေပါတဲ့ရာသီမွာ ခ်ဥ္ေပါင္ဟင္းခ်က္ခ်က္ေကြ်းလိုက္ေပါ့။ တႏွစ္ဟာ ေကာင္ေလးက စာေမးပြဲ က်ပါေလေရာ။ ေကာင္ေလးက ေျပာရွာသတဲ့- ေခါင္းလည္းလာစမ္းႀကည့္ဦးတဲ့။ ခရမ္းသီးေတြ စားရတာမ်ားေတာ့၊ ေခါင္းမွာ အေညွာင့္ေတာင္ထြက္ေနၿပီတဲ့။ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ေတြေၾကာင့္လည္း ေခါင္းထဲ အခ်ဥ္ေပါက္ေနၿပီတဲ့။ ဒီခရမ္းသီး၊ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ေတြပဲ စားေနရတာ ဥာဏ္က ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ေကာင္းမွာလည္းဆိုၿပီး၊ အိမ္က စာေမးပြဲက်လို႔ ဆူတာကို ျပန္ရန္လုပ္သတဲ့။

မနက္ခင္း က်ဳပ္လည္း ႏြားစားေကြ်း၊ ေတာထဲသြားဖို႔ျပင္ေပါ့။ ေကာင္ေလးက ႏုိးလာတယ္။ ခင္ရွာပါတယ္။ တစ္ရြာတည္းသားဆိုေတာ့ကာ။ သူလည္း ေတာထဲလိုက္မယ္တဲ့။ ေကာင္းပဗ်ာ။ ေမးရ၊ျမန္းရ စူးရ၊စမ္းရတာေပါ့။ က်ဳပ္က ေကာင္ေလးကို ေမးတယ္။ မင္းတို႔ ပညာတတ္ႀကီးျဖစ္ရင္ေတာ့ကြာ၊ တို႔ေတာ့သူေတာင္သားေတြလို ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ကိုင္စားရမွာ မဟုတ္ပါဘူး ဆိုေတာ့ ေကာင္ေလးက ပညာကလည္းဗ်ာ ရွာသာရွာရပါတယ္။ ရသလိုလို၊ မရသလိုလိုနဲ႔။ ဘြဲ႔ရလည္း အလုပ္က အဆင္ေျပမွဗ်တဲ့။ ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ ရြာျပန္ၿပီး၊ အေမ့ေတာင္သူလုပ္ငန္းပဲ ဦးစီးလုပ္ရမလားလို႔ စဥ္းစားေနသတဲ့။ အမေလး၊ အံ့ပါ့။ ဘယ္လို႔ ေခတ္ပညာတတ္ႀကီးတုန္း။ ဟ ေကာင္ရ ဘယ္လိုဆိုေတာ့၊ ဦးေလးကလည္း ဘြဲ႔ရလို႔၊ လခစားလုပ္ရင္၊ လခပဲစားရတာတဲ့။ လခသာစားေနရရင္လည္း၊ ဗိုက္ကမ၀ဘူးတဲ့။ လခအျပင္ဟာေတြကိုၾကလည္း မစားခ်င္ဘူးတဲ့။ လခအျပင္ဆိုတာဘာေတြတုန္းဆိုေတာ့၊ လခအျပင္ဆိုတာက လခမဟုတ္တာေတြတဲ့။ ကြ်န္ေတာ္ကေနာင္သံသရာ အပါမခံႏိုင္ဘူးတဲ့။ ဟာ ဘာေတြလဲဟာ။ က်ဳပ္ျဖင့္ လိုက္လို႔ေတာင္ မမွီဘူး။ ဦးေလရာ၊ ပညာတတ္ေတြ ေတာင္သူလုပ္ေတာ့ တိုးတတ္တာေပါ့ဗ်ာတဲ့။ အဲသလိုနဲ႔ သူကလည္း စကားကို အဆုံးသတ္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လုံး ကိုယ့္အေတြးေတြနဲ႔ကိုယ္ စကားဆက္မေျပာျဖစ္ႀကဘူး။ က်ဳပ္စဥ္းစားမိတယ္။ အေဖတို႔မ်ား ငါ့ကို ပညာသင္မေပးတာ၊ ဆင္းရဲလို႔ေတာ့ ဟုတ္ဟန္မတူဘူး။ ပညာသင္ၿပီးရင္လည္း ရြာျပန္အလုပ္လုပ္မွာျခင္း အတူတူမိုလို႔ ေလးတန္းေလာက္ပဲ ေက်ာင္းထားခဲ့တာေနမွာလို႔။ ၿပီးေတာ့လည္း ပညာတတ္ႀကီးေဘးမွာထိုင္ေနတာဆိုေတာ့ ပညာတတ္လိုေတြးလိုက္ဦးမယ္ဟ ဆိုၿပီးေတြးလိုက္ေသးတာ။ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းမဟုတ္ပါဘူး။ မိုးတစ္ေျဖာက္ေျဖာက္ရြာတုန္းဆိုေတာ့ ေတြးမိတာကလည္း မိုးအေၾကာင္းေပါ့။ မိုးေတြရြာေတာ့လည္း ေရေတြမ်ားတာေပါ့ဆိုၿပီး။

Read more...

စိတ္ကူးခ်ိဳခ်ိဳ၊ အနာဂတ္ခါးခါး

ေမာင္ျဖဴ

Read more...

မနက္ျဖန္

အာမခံခ်က္ တစံုတရာဘာမွ်ေပးမထားတဲ့
မနက္ျဖန္ေတြကို ေမွ်ာ္လင့္
အခြင့္အေရးေတြမ်ား မ်က္စိလည္လမ္းမွား
ေရာက္လာမလားဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ေပါ့…။
အသစ္စက္စက္ အခြင့္အေရးေတြကို တမ္းတရင္း
ျပန္ဆက္လို႔မရေအာင္ ေၾကမြသြားတဲ့ရင္ခြင္ႀကီးက
မာန္မာနေတြတက္ေနလုိက္ေသး
မေရာက္ရွိေသးတဲ့ မနက္ျဖန္ကေတာ့
တန္ဘိုးႀကီးမားလွတဲ့ အခြင့္အေရးအသစ္ေတြကို
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေပးေတာ့မလိုနဲ႔…။
ပါးပါးေလးက်န္ေတာ့တဲ့
ရွင္သန္ေနထိုင္မႈဘ၀ကို
အလြန္ထုထည္ႀကီးမားသေယာင္ ဖန္ဆင္းရင္း
ခပ္တင္းတင္းေလးနဲ႔…
မနက္ျဖန္ေတြကို လိုက္လံခူးဆြတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားရတာ
အ႐ူးအမူးပါပဲ…။
ေမာင္လံုး

Read more...

ႏွင္းေတြက်ေနပါၿပီ။

ႏွင္းေတြက်ေနပါၿပီ။
အရင္က စိမ္းလန္းေနတဲ့ ပန္းသီးပင္ေတြ၊ လွတပတ ပန္းပင္ပုေလးေတြက ေဆာင္းဦးေပါက္ရာသီမွာ အရြက္စိမ္းေတြကေန ရြက္၀ါေတြအျဖစ္ေျပာင္း၊ ၿပီးေတာ့ ေျမေပၚေၾကြက်၊ အခုေဆာင္းရာသီလည္းေရာက္ေရာ အဲဒီအပင္ေလးေတြရဲ႔ ကိုင္းေတြေပၚမွာ က်လာတဲ့ႏွင္းေတြကတင္ၿပီး ႏွင္းသစ္ပင္ေတြျဖစ္လို႔ေနျပန္ပါၿပီ။ ဘယ္ရာသီပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သစ္ပင္၊ပန္းပင္ေလးေတြကေတာ့ လွပေနတာပါပဲ။
အပူခ်ိန္ကလည္း အႏုတ္ ၄ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ေလာက္ေပါ့။
ခ်မ္းလွတယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးထူထူးထဲထဲ ၀တ္ထားရင္ေပါ့။
အ၀တ္အစားမေကာင္းတာသာရွိတယ္တဲ့၊ ရာသီဥတု ဆိုး႐ြားတယ္ဆိုတာ မရွိဘူးတဲ့။
အခု ေဆာင္းရာသီေရာက္ေနပါၿပီ။ ေနာက္ ဒီဇင္ဘာ၊ ဇန္န၀ါရီ၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ေတြအထိ ႏွင္းေတြက က်ေနဦးမွာပါ။
ေနာင္လည္း အမွတ္တရ ဓာတ္ပုံေတြ ႐ိုက္ၿပီး ဒီကေန ေ၀မွ်ဦးမွာပါ။
ဒီပုံေတြက ဇီလီႏိုဂရက္ၿမိဳ႕မွာ ႐ိုက္ထားတာပါ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

Read more...

Happy Birthday!

အစ္ကိုႀကီး ပီဆာက်ယ္ ဘာလိုလိုနဲ႔ေမြးေန႔ေရာက္လာျပန္ၿပီေနာ။ အင္း… တစ္ႏွစ္အသက္ႀကီးလာတယ္ေျပာရမွာေပါ့ေလ။ ေမြးေန႔မွာဘာဆုေတြ ေတာင္းေပးရရင္ေကာင္းမလဲလို႔စဥ္းစားလိုက္ေတာ့… အဓိက က အဓိကပဲေပါ့… ဘာလဲကြ အဓိကလို႔ေတာ့မေမးနဲ႔… အခ်င္းခ်င္းဆိုေတာ့သိေနတယ္ေလ။ က်န္းမာေရးေကာင္းပို႔ကိုေျပာတာပါ။ က်န္းမာေရးေကာင္းမွ မဒီေလးနဲ႔ လည္ႏိုင္ပတ္ႏိုင္… အဲ မွားလို႔ မွားလို႔… က်န္းမာမွ စိတ္ခ်မ္းသာမွာကိုေျပာတာပါ။ အဲဒီေတာ့ အစ္ကိုႀကီးပီဆာက်ယ္တစ္ေယာက္ အခုက်ေရာက္သည့္ ေမြးေန႔မွသည္ ေနာင္ အႏွစ္တစ္ရာ့ႏွစ္ဆယ္တိုင္ေအာင္ စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္ပါလို႔ လုိအင္ဆႏၵေတြ အားလံုး ျပည့္၀ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ခင္ဗ်ား… အစ္ကိုႀကီး အလုပ္ေတြ ရႈပ္ေနတယ္ထင္တယ္… အိုေ၀ကို ပစ္မထားနဲ႔အံုး… ဟီးဟီး။
ကိုလံုး

Happy Birthday!
ဒီကေန႔ေမြးေန႔ကစလို႔ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း တစ္ရာ့ႏွစ္ဆယ္တိုင္ စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း၊ ကိုယ္၏က်န္းမာျခင္းနဲ႔ျပည့္စံုပါေစဗ်ာ။ လိုအင္ဆႏၵေတြလဲ တစ္လံုးတစ္ဝျပည့္ဝပါေစဗ်ာ။ အဓိကလိုအပ္ခ်က္ေတြလဲ အလ်င္အျမန္ျပည့္ေျမာက္ပါေစဗ်ာ။ (သီတင္းကလဲကြ်တ္ၿပီးသားဆိုေတာ့ မၾကာခင္ျပည့္ေတာ့မွာပါ… အဟီး) ကြ်န္ေတာ္တို႔ကိုေကြ်းဖို႔မုန္႔ေတြေတာ့ ကို NA ႀကီးကိုပဲ အတိုးခ်ၿပီးေကြ်းလိုက္ေတာ့။ ျပန္လာမွပဲ သူ႔ဆီက ျပန္ေတာင္းစားေတာ့မယ္။
ေမာင္ျဖဴ

ကိုပီဆာက်ယ္
ဆရာပီဆာက်ယ္
ဆရာ၊အကိုတစ္ေယာက္ မဂၤလာေမြးေန႔မွာ ေနေကာင္းက်န္းမာ စိတ္ခ်မ္းသာပါေစ။
အေပ်ာ္ေတြ၀ၿပီး အ၀ေတြနဲ႔ေပ်ာ္႐ႊင္ႏိုင္ပါေစ။
ဇနိ

ေမြးေန႔ဆုမြန္ ေရးေပးၾကတဲ႔ ညီဆရာမ်ား ေက်းဇူးအထူးပါ။ မအားတဲ႔ၾကားက အိုးေ၀ကို အသက္ဆက္႐ွင္သန္ေစၾကတဲ႔အတြက္ ထပ္မံေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေမာ္စကိုမွာ ေက်ာင္းတက္ရတဲ႔ဘ၀ကို လြန္စြာမွ သတိရမိပါတယ္။ အခုရန္ကုန္မွာ အခါလြန္မိုးေတြ႐ြာေနတယ္။ အၿငိဳးနဲ႔႐ြာဆိုသလို သည္းသည္းမဲမဲ႐ြာၾကေလရဲ႔။ ပီဆာက်ယ္ႀကီးေတာ႔ အခါလြန္ေပမဲ႔လည္း မ႐ြာႏိုင္႐ွာေသးပါဘူး။ အဟဲ.. ပီဆာက်ယ္ မဂၤလာရန္ပံုေငြဆိုၿပီး လိုက္ေကာက္ၿပီး (၇) ရက္၊ (၇) လီအတိုးခ် ႐ြာသြန္းလိုက္ရရင္ မေကာင္းဘူးလား။

ပီဆာက်ယ္

Read more...

ရီပင္ အိလ်ယ ရယ္ဖိမိုဗိ(ခ်္)

ရီပင္ အိလ်ယ ရယ္ဖိမိုဗိ(ခ်္) (၅-ၾသဂုတ္-၁၈၄၄-ယူကရိန္း၊ ၂၉-စက္တင္ဘာ-၁၉၃၀-ဖင္လန္) က ႐ု႐ွားအေက်ာ္အေမာ္ ပန္းခ်ီဆရာပါ။ ေပါထရိတ္(portrait) ဆရာႀကီးပါ။ သမိုင္း၀င္ျဖစ္စဥ္ေတြေရာ၊ ေနစဥ္အျဖစ္အပ်က္ေတြပါ ေရးဆြဲပါတယ္။ ၁၃ ႏွစ္သားကစၿပီး ခ်ဳဂူရက္(ဗ္)ၿမိဳ႕မွာ ဘူနာေကာ့(ဗ္)ဆီမွာ ပန္းခ်ီပညာသင္ယူပါတယ္။ ၁၈၆၃ ေရာက္ေတာ့ စိန္႔ပီတာစဘတ္ၿမိဳ႕ အႏုပညာေက်ာင္းကို ၀င္ခြင့္ရၿပီး ၁၈၆၉ခုႏွစ္မွာ ေအာင္ျမင္စြာ သင္ယူခဲ့ၿပီး လူငယ္ေရႊတံဆိပ္ဆုကို အိေအာ္(ဗ္) ႏွင့္သူငယ္ခ်င္းမ်ား ပန္းခ်ီကားနဲ႔ ရခဲ့ပါတယ္။ ၁၈၇၂ခု မွာ ေ႐ႊတံဆိပ္ဆုႀကီးတစ္ခုရခဲ့ပါေသးတယ္။ ၁၈၇၀ မွာ ေဗာ္လဂါျမစ္ကမ္းတစ္ေလ်ာက္ ခရီလွည့္သြားေတာ့ ပန္းခ်ီကားေတြအမ်ားႀကီးေရးဆြဲခဲ့ပါတယ္။ သူေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ေဗာ္လဂါျမစ္မွ ေလွသမားမ်ား ဆိုတဲ့ ပန္းခ်ီကားကိုႀကည့္ရင္း ဆြဲတင္ရတဲ့ေလွႀကီးနဲ႔ ေဗာ္လဂါျမစ္မွ ေလွသမားေတြရဲ႕ ခက္ခဲႀကမ္းတမ္းလွတဲ့ဘ၀ကို ႀကည့္႐ႈသူမ်ား စာနာခံစားေစႏိုင္ပါတယ္။ Ivan Terrible & Ivan ပန္းခ်ီးကားကလည္း နာမည္ႀကီးပါပဲ။ သူရဲ႕ပန္းခ်ီးကားေတြကို ႀကည့္႐ႈခံစားႀကပါဦး။

ရီပင္ အိလ်ယ ရယ္ဖိမိုဗိ(ခ်္) ကိုယ္တိုင္ေရးပုံတူ

Ivan Terrible & Ivan

ေဗာ္လဂါျမစ္မွ ေလွသမားမ်ား

ဒီေနရာနဲ႔ ဒီမွာလည္း သြားၿပီး ပန္းခ်ီကားေတြခံစားလို႔ရပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

Read more...