အဆုံးမ်ားစြာ ရဲ႔ ရင္ခြင္

>> Thursday, November 20, 2008

ဒီရင္ခြင္ဟာ..
ကိုယ္႔ဘဝရဲ႔
ပထမဦးဆုံး ရင္ခြင္ျဖစ္သလိုု
ဘဝအဆုံးထိ
ေနာက္ဆုံးခိုလႈံသြားမဲ႔
အတြယ္တာဆုံးရင္ခြင္..ျဖစ္တယ္။
ဒီရင္ခြင္မွာ
အျမတ္ႏိုးဆုံးေတြကို
အေႏြးေထြးဆုံး ျမွဴပ္ႏွံ
ရင္ခုံသံေတြ အဆုံးမွာ
အမုန္းေတြလည္း
ျပိဳလဲက်ဆုံးသြားခဲ႔။
ဒီရင္ခြင္မွာ
အဆိုးရြားဆုံး ..ဆိုတာေတြ
ၾကံဳေတြ႔လာခဲ႔ရင္
အရႈံးက်ိန္စာသင္႔သူလို႔သာ
ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ယူဆ
မည္သူ႔ကိုမွ
တုံ႔မယူလို ပါ။
……
ဒီရင္ခြင္ကေနပဲ
မဂ္လမ္းဆုံးဆီကိုသြားဖို႔
အဆုံးမရွိတဲ႔
သံသရာမွာ
ခဏသာက်င္လည္မယ္ေလ။

17 comments:

:P November 20, 2008 at 9:05 AM  

ကာယကံရွင္ကို တည့္တည့္ေရးထားတဲ့
ကဗ်ာေကာင္းေလး...
အဆုံးမ်ားစြာ ရဲ႔ ရင္ခြင္ က ေခါင္းစဥ္ေနာ္....
ေခါင္းစဥ္နဲ့ စာနဲ႕ font တူ ၊အေရာင္တူျဖစ္ေနလို႕
ေအာက္က စာလို ေခါင္းစဥ္က သိသာထင္ရွားရင္ပိုေကာင္းသလားလို႕..
ကိုယ္တိုင္ဘာမွမတတ္ပဲ အာေခ်ာင္သြားပါေၾကာင္း

Welcome November 20, 2008 at 9:36 AM  

ေအးခဲတဲ့ ေဆာင္းေရာက္ခါမွ အေႏြးဆံုး ရင္ခြင္ကုိ တမ္းတေဖာ္ရတယ္၊ လူဆုိး .. ..
(စတာပါ)

http://winzaw-mdy.blogspot.com

May Moe November 20, 2008 at 12:33 PM  

ကဗ်ာေလး ေသခ်ာဖတ္သြားပါတယ္ :)

တားျမစ္ ထားေသာ... November 20, 2008 at 5:12 PM  

အဆံုးမ်ားစြာရဲ႕ ရင္ခြင္။
ကဗ်ာလည္းဆံုးေရာ ေခါင္းစဥ္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္က ပိုလို႔လွလာပါေလေရာ...

သုခမိန္(E-Journal)

PAUK November 20, 2008 at 5:51 PM  

မေမေအာင္..ကဗ်ာေလးကိုခံစားသြားတယ္..

khin oo may November 20, 2008 at 6:19 PM  

ပိုလွခ်ည္လား။ လိုေသးတယ္လို႕ေၿပာဦးမလား. :P

RePublic November 20, 2008 at 6:49 PM  

ဟုတ္ကဲ့ ၊၊ ခုလို ကဗ်ာေလးကိုေသခ်ာဖတ္သြားေပးလို႕ သာမီး ခိြခိြ ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ် ၊၊ :P

Moe Cho Thinn November 20, 2008 at 6:50 PM  

ကဗ်ာလဲ ရတာပဲလား နိနိေရ။

ခိုလွဳံပါ ခိုလွဳံပါ ခိုလွဳံၾကပါ..

RePublic November 20, 2008 at 6:52 PM  

အရာအားလံုး ကိုနားလည္သြားတာ ထင္တယ္၊၊ ျငိမ္းခ်မ္းမွဳကိုရွာေတြ႕သြားတာ ျဖစ္မယ္ဗ်ာ ၊၊
ထင္တာေျပာသြားပါတယ္ ခင္ဗ်ာ၊၊

Anonymous November 20, 2008 at 6:57 PM  

ဟီးး..မခ်ိဳသင္း(မထံုသင္းေနာ္)
လူမွားေနျပီ..
ကဗ်ာေရးတာက..မေမေအာင္ေရးတာ..

ေပါက္

mgngal November 20, 2008 at 8:25 PM  

ေကာင္းလိုက္တဲ့ ကဗ်ာေလးဗ်ာ ။ ႏုလြန္းတယ္ ။
ဒီရင္ခြင္ကေနပဲ
မဂ္လမ္းဆုံးဆီကိုသြားဖို႔
အဆုံးမရွိတဲ႔
သံသရာမွာ
ခဏသာက်င္လည္မယ္ေလ။

အဲဒါေလး စားတယ္ ။ :)

Moe Cho Thinn November 20, 2008 at 9:18 PM  

ေပါက္ေရ.. လွထုံေတာ႔ တလြဲလုပ္ျပန္ေပါ႔ တခါ..

ကဗ်ာေလးက ေကာင္းလြန္းေတာ႔ နိနိ ထင္ၿပီး ေနာက္ မိတယ္။ ကိုAndy ဆီမွာ ေတြ႔မွ ေရးတာ ေမေအာင္ မွန္း သိတယ္။
ဒု ကၡ ပါ ပဲ...

PAUK November 20, 2008 at 9:37 PM  

အခုမွေတာ့..ဒုကၡတလို႔မရေတာ့ဘူး
ဘုန္းၾကီးထိပ္ေခါက္ျပီးမွ..ကန္ေတာ့..ကန္ေတာ့လို႔
ေျပာလို႔ရေၾကးလားးးး
မရဘူး...
(ဟိ..ဟိ)

Anonymous November 21, 2008 at 4:04 PM  

အဲဒီလုိခံစား၇တာေတြေနာက္ထပ္မၾကဳံခ်င္ေတာ့ဘဴး

A Linn Nyi November 23, 2008 at 3:02 PM  

မေမေအာင္..ကဗ်ာေလးကိုခံစားသြားတယ္..ေနာက္ဆုံး အပုိဒ္ေလးက လွသဗ်။

A Linn Nyi November 23, 2008 at 3:03 PM  

မေမေအာင္..ကဗ်ာေလးကိုခံစားသြားတယ္..ေနာက္ဆုံး အပုိဒ္ေလးက လွသဗ်။

Sonata Cantata November 23, 2008 at 7:17 PM  

အဆံုးကို ရွာေဖြေနဆဲ
မဆံုးေသးတဲ့ ခရီးခဲမွာ...
အဆံုးမ်ားစြာရဲ႕ ရင္ခြင္တဲ့
မွင္သက္လို႔ ...
ကိုယ့္ရင္ခြင္ကို ျပန္ငဲ့ၾကည့္
အဆံုးဆိုတာ ဗလာနတၱိ
ေရာ္... ခက္ပါဘိ
ရွာေနတာက အဆံုး... အမိ။

  © Blogger templates Shiny by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP