My "SHE" - A. P. Chekhov

ေရွ႕ပိုင္းမွာ ခ်က္ေဟာ့(ဗ္)ရဲ႕ paradox အတိုေလးတစ္ပုဒ္ျဖစ္တဲ့ “ခြင့္ပန္ျခင္း” ဆိုတာကို ဘာသာျပန္ခဲ့တုန္းက ေနာက္ထပ္ဒါမ်ိဳးေလးတစ္ခု ဘာသာျပန္ဦးမယ္လို႔ ေၾကာ္ျငာ၀င္ထားခဲ့ပါတယ္။ အခု အဲဒီေၾကာ္ျငာထားတဲ့ အတိုေလးတစ္ခုပါ။ ဖတ္ၾကည့္ၾကပါဦး။ ခ်က္ေဟာ့(ဗ္)က အတိုေရးတဲ့ေနရာမွာ ဆရာႀကီးပါ။ သူေျပာတဲ့ စကားတစ္ခုရွိပါတယ္။ “တိုတိုတုတ္တုတ္ေရးတတ္ျခင္းဟာ ပါရမီရဲ႕အမပါ။”

ခ်က္ေဟာ့(ဗ္)က သူ႔ညီဆီေရးတဲ့စာထဲမွာ အဲဒီစာေၾကာင္းကိုထည့္ေရးပါတယ္။
“Краткость — сестра таланта. Если бы мне прожить еще сорок лет и все эти сорок лет читать, читать и читать, и учиться писать талантливо, то есть коротко, я выпалил бы во всех вас из такой большой пушки, что задрожали бы небеса.”
“တိုတိုတုတ္တုတ္ေရးတတ္ျခင္းဟာ ပါရမီရဲ႕ အမပါ။ တကယ္လို႔ ငါသာေနာက္ႏွစ္ေလးဆယ္ ထက္ၿပီး အသက္ရွင္ေနရဦးမယ္ဆိုရင္ အဲဒီႏွစ္ေလးဆယ္မွာ စာေတြကိုဖတ္မယ္၊ အမ်ားႀကီးကိုဖတ္မယ္၊ ၿပီး ပါရမီရွင္ဆန္ဆန္ ေရးတတ္ေအာင္ သင္ယူမယ္၊ ဆိုလိုတာက တိုတိုတုတ္တုတ္ေရးတတ္ေအာင္ သင္ယူၿပီး ေကာင္းကင္တစ္ခုလုံး တုန္ဟီးသြားေလာက္ေအာင္ အေျမာက္ႀကီးကေနပစ္လိုက္သလိုမ်ိဳး မင္းတို႔အားလုံးကို ငါပစ္လိုက္မယ္။”

ေနာက္ ခ်က္ေဟာ(ဗ္)ေျပာတဲ့ စကားရွိပါေသးတယ္။ “ဘူနင္”ကိုေျပာခဲ့တာပါ။
“По-моему, написав рассказ, следует вычеркнуть его начала и конец. Тут мы, писатели, больше всего врём. И короче, как можно короче надо писать.”
“ငါ့အျမင္ေတာ့ ၀တၳဳတိုေတြေရးတဲ့ေနရာမွာ အစနဲ႔ အဆုံးကို ဖ်က္ျပစ္ရမယ္။ တို႔စာေရးဆရာေတြက အဲဒီေနရာေတြမွာ မုသားေတြအမ်ားႀကီးေျပာတာ။ တိုတိုပဲ ျဖစ္ႏိုင္သမွ်တုိေအာင္ေရးရမယ္။”

အတိုေရးရာမွာ ဆရာက်တဲ့ ခ်က္ေဟာ(ဗ္)ရဲ႕ အတိုေရးရျခင္းအေၾကာင္းရင္းခံ စကားအခ်ိဳ႕ပါ။ အခုေတာ့ ေဖာင္းကားစကားလုံးမ်ား(ျမန္မာလိုေရာ ႐ု႐ွားလိုပါ မကြ်မ္းက်င္မႈေၾကာင့္) သုံးထားတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ဘာသာျပန္ကို ဖတ္ၾကည့္ပါဦး။ အရင္ “ခြင့္ပန္ျခင္း” မွာတုန္းက ဇာတ္ေကာင္ အမ်ိဳးသမီးကို သေဘာက်လို႔ ဇာတ္လိုက္ျဖစ္ခ်င္ေဇာနဲ႔ “ျဖဴရယ္ၾကက္ကင္” ရယ္လို႔ေတာင္ နာမည္ ေျပာင္းဖို႔ စဥ္းစားထားတဲ့ ကိုျဖဴေရ အခု ဒီအတိုထဲက ဒီလို“သူမ”ကိုေရာ စြဲလမ္းလို႔ မခြဲႏိုင္ျဖစ္ေနမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဖတ္ၾကည့္ပါဦးဗ်ာ။


ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ သူမ

အင္း မိဘေတြ၊ လူႀကီးသူမေတြက အေသအခ်ာ ေျပာျပတာေတာ့ သူမက ကြ်န္ေတာ့္ထက္ေစာၿပီး ေမြးတာတဲ့။ သူတို႔ေျပာတာ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိဘူး၊ ကြ်န္ေတာ္သိတာကေတာ့ သူမရဲ႕လႊမ္းမိုးမႈကို မခံရတဲ့ေန႕၊ သူမကို သတိမရမိတဲ့ေန႔ဆိုတာ တစ္ေန႔တစ္ရက္မွ မရွိပါဘူး။ သူမက ကြ်န္ေတာ့္ဆီကေန ေန႔ေရာညပါ ထြက္ခြာမသြားသလို ကြ်န္ေတာ္ကလည္း သူမကို ထြက္ေျပးေစလိုတဲ့ အရိပ္အေရာင္ေတာင္ မျပပါဘူး။ ဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ဦးၾကားဆက္ဆံေရးကေတာ့ ခိုင္မာသထက္ ခိုင္မာျဖစ္လာတာေပါ့ဗ်ာ။ မနာလိုမျဖစ္ပါနဲ႕ စာဖတ္သူမိန္းကေလးေရ။ အဲဒီႏူးညံ့သိမ့္ေမြ႔လွတဲ့ ဆက္ဆံေရးက စိတ္ညစ္စရာကလႊဲၿပီး တစ္ျခားအရာေတြကို သယ္ေဆာင္မလာပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕သူမက ေန႔ေရာ၊ညပါ ကြ်န္ေတာ့္အနားက မခြာေတာ့ကာ ကြ်န္ေတာ္ အလုပ္ေတြလည္းမလုပ္ရပါဘူး။ စာဖတ္ေတာ့လည္း ေႏွာင့္ယွက္တာပဲ၊ စာေရးတဲ့အခ်ိန္ဆိုလည္း ေႏွာက္ယွက္တာပါ။ သူမေႏွာင့္ယွက္လို႔ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္က စိမ္းစိုလန္းဆန္းတဲ့ ႐ႈခင္းေတြလည္း ေကာင္းေကာင္းမခံစားရပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ အခု စာေၾကာင္းေတြ ေရးေနေတာ့လည္း တံေတာင္ဆစ္ကို လာလာတိုးၿပီး ေႏွာက္ယွက္ေနပါတယ္။ ဟိုဂႏၳ၀င္ဘုရင္မ “ကလိ႐ိုပတ္တရာ” က “အန္တိုနီ”ကို သိမ္းသြင္းတာထက္မနည္းဘဲ ကြ်န္ေတာ့္ကိုလည္း အလိမ္အညာေတြ ေျပာျဖစ္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က သူမက ကြ်န္ေတာ့္ကို ျပင္သစ္အပ်က္မတစ္ေယာက္လို ဖ်က္ဆီးတတ္ပါေသးတယ္။ သူမကို ဒီေလာက္ေတာင္ဆြဲမက္ေနမွေတာ့ အလုပ္အကိုင္ေတြ၊ ဂုဏ္သတင္းေက်ာ္ေဇာမႈေတြ၊ အားလုံးေသာ ဇိမ္ခံပစၥည္းေတြကိုလည္း စြန္႔လႊတ္ရပါတယ္။ သူမရဲ႕ ၾကင္နာသနားတတ္မႈေၾကာင့္လားဗ်ာ ကြ်န္ေတာ္မွာ အ၀တ္လည္းေကာင္းေကာင္းမ၀တ္ရ၊ ေစ်းေပါေပါအခန္းမွာေနရ၊ စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္ေတြစားရ၊ ေရးေတာ့လည္း ကေလာင္တံအစုတ္နဲ႕ပါ။ ေလာဘႀကီးတဲ့သူမ အကုန္လုံးကို ငမ္းငမ္းတတ္စားသုံးဖ်က္ဆီးေတာ့တာပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ သူမကို ႐ြံရွာမုန္းတီးေနပါၿပီ။ သူမနဲ႔လမ္းခြဲသင့္တာၾကာလွၿပီဆိုေပမယ့္ အခုအခ်ိန္အထိလည္း လမ္းမခြဲရေသးပါဘူး။ ေမာ္စကိုက ေရွ႕ေနေတြက ကြာရွင္းျပတ္စဲမႈအတြက္ ေငြ ၄၀၀၀ ယူၾကလို႔လည္းမဟုတ္ပါဘူး၊ ကြ်န္ေတာ္တို႕မွာ သားမမီးလည္း မထြန္းကားေသးပါဘူး။ ကဲ သူမရဲ႕နာမည္ကို သိခ်င္ၾကလားဗ်ာ။ သူမနာမည္က ကဗ်ာဆန္ဆန္ ဘာေတြနဲ႔ဆင္သလဲဆိုေတာ့ လီလ်ာ၊ လွ်ိဳလ်ာ၊ နယ္(လ္)လီ …….
….
….
သူမနာမည္က “လင္း(န္)” တဲ့ဗ်။

“လင္း(န္)”-ဆိုတာက ႐ု႐ွားေ၀ါဟာရ “feminine gender”ျဖစ္တဲ့ [Лень] ဆိုတဲ့ “ပ်င္းရိမႈ”ကိုေျပာတာပါ။

အန္တြန္ ပါဗလိုဗိ(ခ်္) ခ်က္ေဟာ့(ဗ္)