ကမၻာသစ္သို႔ အလည္သြားျခင္း

ယခု ေအးတိေအးစက္ အထီးက်န္ ကမာၻႀကီးေပၚတြင္ အကြ်ႏ္ုပ္ ဘယ္ေလာက္ေနရဦးမယ္မသိ။ ကြ်ႏ္ုပ္အတြက္ ေခၚစာလက္မွတ္ကို မဇနိ ပို႔ၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း စိတ္ထဲတြင္ ခ်က္ခ်င္းသြားရမည္ဟု မထင္မိ။ ေလာကႀကီးသည္ကား အေႏွာက္အယွက္ မ်ားလွေပစြ။ ေက်ာျပင္ဖက္မွ ေအးစက္စက္အရသာကို ခံစားရသျဖင့္ လက္ျဖင့္ အသာအယာစမ္းလိုက္မိသည္။ ဘဇာအေရးေၾကာင္း အေအးလိႈင္းျပားမ်ား အကြၽႏ္ုပ္ေက်ာတြင္ ကပ္ထားေလသနည္း။ အလိုေလး ဒီတိုင္းေတာ့ မျဖစ္ေျခ။ အကြ်ႏ္ုပ္၏ အႏၱရာယ္ၿခဳံထည္လႊာကို ျဖတ္ကနဲ ဆြဲယူၿခဳံလိုက္ေသာ္လည္း အကြ်ႏု္ပ္မွာ အႏၱရာယ္အေပါင္းမွ လုံၿခဳံသည္ဟု စိတ္တြင္ မထင္မိ။ ခက္ေခ်ၿပီ။ မဇနိထံပါးတြင္ ခိုနားမွ လုံၿခဳံေပေတာ့မည္။


ထိုအခိုက္ နားေခါင္းဝအတြင္းသို႔ ေအာက္စူးစူးရနံ႔မ်ား အတင္းေရာဇြတ္ပါ တိုးဝင္လာေလသည္။ ယင္းအနံ႔ကို ကြ်ႏ္ုပ္မႏွစ္သက္မိ။ အျခားၿဂိဳလ္မွ မႏုႆၿဂိဳလ္သားမ်ား ျဖစ္ခ်ိမ့္မယ္။ ေသခ်ာရန္ အလို႔ငွာ မ်က္လုံးတစ္ဖက္အား အသာအယာ ဖြင့္ၿပီးၾကည့္မိေသာ္ မီးနီပြင့္ကေလးမ်ား မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ျဖင့္ လက္ေနသည္ကို ျမင္ရေသာအခါ အျခားၿဂိဳလ္မွ မႏုႆလူသားမ်ား သူတို႔၏ စီးေတာ္ယာဥ္ ယူအက္ဖ္အိုမ်ားျဖင့္ အကြ်ႏု္ပ္၏ ကမာၻကို လာေရာက္ေႏွာက္ယွက္ေနသည္မွာ ေသခ်ာေပၿပီ။ လုံၿခဳံေရးကို ခန္႔ထားေသာ္လည္း အေမာင္လုံၿခဳံေရး ဘယ္တြင္ သြားေကြးေနသနည္း။ ေလေၾကာင္းရန္၊ အာကာသရန္ ကာကြယ္ရန္ကား အလုံးစုံအား ကြ်ႏ္ုပ္စီစဥ္ၿပီးသား ျဖစ္ေသာ္လည္း ဤကမၻာႀကီးတြင္ မည္သည့္အရာကမွ အစိုးမရသည္မွာ ေသခ်ာလြန္းေနသည္။

ထိုအခ်ိန္ ၿဂိဳလ္သားရွည္ႀကီးထဲမွ စုပ္ခြ်န္းခြ်န္းစကားသံ ထြက္လာေပ၏။ အားစိုက္၍ နားေထာင္ေသာ္လည္း မည္သို႔မွ် နားမလည္။ နားမလည္ေၾကာင္းကို အကြ်ႏု္ပ္က ျပန္ေျပာေခ်ေသာ္ အေမာင္ၿဂိဳလ္သားတို႔ ေဒါသအၿပိဳင္းၿပိဳင္း ထြက္ကုန္ၾကေလ၏။ တစ္ေယာက္ေသာသူထံမွ ရႊီးေတာက္ ဆိုကာ ေရာင္ျခည္ေသနတ္တခ်က္ပြင့္သြားေလသည္။ အကြ်ႏ္ုပ္ညာဖက္သို႔ ယိမ္းကာ အလ်င္အျမန္ ေရွာင္လိုက္လို႔သာ လႊတ္ေပေတာ့သည္။ အႏၱရာယ္ႀကီးလွေပစြ။ လက္ျဖင့္ကာရံေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕ေသာေရာျခည္မ်ားကာ မ်က္လုံးအိမ္အတြင္းသို႔ ဝင္သြားေလ၏။ အကြ်ႏ္ုပ္၏ စကၡဳဒိဗၺႏွစ္လုံးကား ယို႔ယြင္း၍ကား မျဖစ္။ လူဆက္လုပ္ရန္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက်န္ေသး၏။

မိုက္ရိုင္းလွေသာ၊ အၾကင္နာတရားမရွိေသာ၊ စာနာမႈတရားေခါင္းပါးကုန္ေသာ အႏွီးၿဂိဳလ္သားတို႔သည္ မည္သို႔ေသာ စိတ္ကူးမ်ားရကုန္သည္မသိ။ "ေခါင္ေကြး ေသာ့ေပေတ"ဟု အက်ယ္ႀကီးေအာ္ကာ အကြ်ႏု္ပ္အား ဆြဲရမ္းခ်ဳပ္ကာ သူတို႔ယာဥ္ပ်ံေပၚတြင္ တင္ေလသည္။ အတင္းရုန္းကန္ေသာအခါ ယင္းသူတို႔သည္ အကြ်ႏ္ုပ္၏ ေျခလက္တို႔ကို ဆြဲခ်ဳပ္ေလသည္။ ေတာင့္တင္းသန္မာလွေသာ ယင္းတို႔၏ လက္တံမ်ား၏ ၾကမ္းတမ္းမႈဒဏ္ကို မခံႏိုင္ေသာအခါ အကြ်ႏု္ပ္ ၿငိမ္၍သာေနလိုက္ေတာ့သည္။ စကၠန္႔အနည္းငယ္ၾကာေသာအခါ ဘုတ္ဆိုေသာ အသံကိုၾကားလိုက္ရေလသည္။ လန္႔သြားသည္လည္း တေၾကာင္း၊ အနည္းငယ္ နာက်င္ရသည္က တေၾကာင္းျဖင့္ အကြ်န္ုပ္လည္း ေယာင္းရမ္းကာ "မဇနိ"ဟု အသံက်ယ္ႀကီးျဖင့္ တခ်က္ေအာ္လိုက္လိုက္သည္။ ထိုအခိုက္တြင္ပင္ ယာဘက္မွ "သူးေယာက္" ဟု ေအာ္သံနဲ႔ၿပိဳင္တူ ဂ်ိဳင္းကနဲျမည္ေအာင္ ယာဥ္ပ်ံတခါးကို ပိတ္၍ ၿဂိဳလ္သားႀကီးမ်ားလည္း ထြက္ခြာသြားၾကေလေတာ့သည္။ ယင္းေနရာမွာကား မဇနိနဲ႔ ခ်ိန္းထားေသာ ကမာၻသစ္ပင္ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ မဇနိအား ယင္းေနရာမွပင္ ေစာင့္ရန္စိတ္တြင္ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။

***
မိတ္ေဆြေဘာ္ေဘာ္တို႔ေရ အကြ်ႏ္ုပ္ေမာင္ဇနိတစ္ေယာက္ မဇနိက ဒီေန႔ ပို႔စ္ေရးဆိုေသာေၾကာင္း ေခတ္လြန္လိုလို စတိုင္ခ်ိဳးကာ အေပၚမွ စာကိုေရးျခင္းျဖစ္ပါ၏။ အကြ်ႏ္ုပ္ဘာေတြကို အူေၾကာင္ေၾကာင္ေရးလိုက္သနည္းဆုိတာကို အနည္းငယ္ရွင္းျပမွသာ အသင္တို႔ သေဘာေပါက္ခ်ိမ့္မည္။ ရွင္းျပအံ့။

ပထမစာပိုဒ္တြင္ မဇနိကို လြမ္းလြမ္းျဖင့္ ခ်မ္းတမ္းတမ္းရာသီဥတုတြင္ ေကြးေနသည္ကို ပုံေဖာ္ပါသည္။ အိမ္မက္ထဲတြင္ကား မဇနိႏွင့္ နီးစပ္ဖို႔အေရးေတြးေနေပသည္။ အခ်မ္းလြန္ကဲေသာ ဤေဟမႏၱတြင္ ေစာင္ၿခဳံေသာ္လည္း မလုံၿခဳံသည္ကို ေဖာ္ညႊန္း၍ ခ်စ္သူ႔ရင္ခြင္သည္သာ ေႏြးေထြး(ၿငိမ္းခ်မ္း)နယ္ေျမဟု ေႂကြးေၾကာ္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ဒုတိယစာပိုဒ္တြင္ကား အရက္မူးေနေသာ အေပါင္းအသင္းေရာင္းရင္းမ်ား ေဆးလိပ္ဖြာကာ အကြ်ႏ္ုပ္အခန္းတြင္းသို႔ ဝင္လာသည္ကို ေဖာ္ၾကဴးပါသည္။ အရက္နံ႕ေဆးလိပ္နံ႕တို႔လိႈင္ကာ ေနေလေပသည္။ အနီေရာင္ မွိတ္တုန္မွိတ္တုတ္ မီးေရာင္မ်ားကား အေပါင္းအသင္းမ်ား ေဆးလိပ္ဖြာလိုက္သျဖင့္ ရဲကနဲျဖစ္သြားေသာ ေဆးလိပ္မီးေရာင္ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းကို စာဖတ္သူမ်ား အထင္မျမင္ လႊဲေစခ်င္၍ ယူအက္ဖ္အို လိုလိုေလွ်ာက္ေရးထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အေစာင့္ဆုိသည္မွာကား အခန္းေဖာ္ ေဘာ္ေဘာ္ ကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္ပါသည္။

တတိယစာပိုဒ္ရွိ သူတို႔ ဝူးဝူးဝါးဝါးေျပာသည္မွာကား သူတို႔ႏွင့္ အရက္အတူလာေသာက္ရန္ ဖိတ္ေခၚျခင္းျဖစ္ေပသည္။"အိပ္မက္ေကာင္းေနတာ မေသာက္ခ်င္ဘူးကြာ"ဟုေျပာ၍ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ေဒသထြက္ကုန္၏။ "ရႊီးေတာက္" ဆိုသည္မွာကား ေရာင္ျခည္ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္ျခင္းမဟုတ္ပါေခ်၊ မီးေသသြားေသာ ဖက္ၾကမ္းေဆးလိပ္အား သူငယ္ခ်င္းက ဂတ္စ္မီးျခစ္ျခစ္ကာ မီးၿငိ႕ျခင္းျဖစ္ေပသည္။ အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ အလင္းေရာင္ကိုျမင္ရေသာအခါ မ်က္လုံး ႏွစ္လုံးအား ဇြတ္အတင္းပိတ္ျခင္းျဖစ္ေပသည္။

ေနာက္ဆုံးစာပိုဒ္တြင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ေခၚတာမရ၍ ကြ်ႏု္ပ္အား အိပ္ယာေပၚမွ "ေခြးေကာင္ ေသေပတာ့"ဟု ေအာ္ကာ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းဆြဲ၍ ေအာက္ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ ဆြဲခ်ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္က ေအာက္ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ ဘုတ္ကနဲ ျပဳတ္ၾကသြားေသာ္ "မဇနိ"ဟု အက်ယ္ႀကီး ေအာ္လိုက္သျဖင့္ "ေသာက္႐ူး" ဟု ေကာင္းခ်ီးေပးကာ အခန္းတံခါးကို ဂ်ိဳင္းကနဲ ပိတ္၍ ထြက္သြားပါသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္သည္လည္း ကုတင္ေအာက္က ၾကမ္းျပင္ကို မဇနိႏွင့္ ခ်ိန္းထားေသာ ကမာၻသစ္ထင္ကာ မဇနိအား ဆက္ေစာင့္ရင္း ယင္းေအာက္ၾကမ္းျပင္မွာပင္ ေကြးေနေလေတာ့သည္။
***
ကြ်ႏ္ုပ္၏ စာေပါအား ဆုံးေအာင္ ဖတ္သြားေသာ မိတ္ေဆြအား ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာပါရေစ။

ေမာင္ဇနိ