ျမင္းေျပာင္းျပန္စီးျခင္း

မိသားစုတစုကို ဦးေဆာင္ဦးရြက္ ဘယ္သူကျပဳတယ္ဆိုတာ မိသားစုတစ္စုနဲ႔ တစ္စု တူမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆိုလိုတာက အိမ္ဦးနတ္က အေဖႀကီး ျဖစ္ေနေပမယ့္၊ အိမ္ဦးနတ္ႀကီးလည္း မီးဖိုေခ်ာင္ထဲေရာက္ေနတတ္တာကို ေျပာတာပါ။ အိမ္ေထာင္စုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာေတာ့ အမ်ိဳးသားလုပ္သူက ဦးေဆာင္ဦးရြက္လုပ္တတ္တာမ်ားေပမယ့္ အမ်ိဳးသမီးေတြ ဦးေဆာင္ဦးရြက္လုပ္ရတဲ့ မိသားစုေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိတတ္ပါတယ္။


က်ေနာ္တို႔ အနီးဝန္းက်င္မွာ မိသားစုတခုရွိတယ္။ သူတို႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္မွာ အမ်ိဳးသမီးလုပ္သူက သြက္လက္ေဖာ္ေရြေတာ့ အလုပ္အကိုင္ဆိုလည္း သူပဲ ဦးစီးလုပ္ရတယ္၊ ဘယ္ဘယ္ညာညာ လူမႈေရးဆိုေတာ့လည္း သူပဲ ေရာက္ေအာင္သြားတယ္။ ကူညီညာတာေတြလည္း လုပ္ေပးတယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔အိမ္ေထာင္စုမွာ ဇနီးလုပ္သူက လူသိမ်ားေနေတာ့တာေပါ့။ ရင္းႏွီးတဲ့လူေတြက အလွဴအတန္းတခုခုလုပ္လို႔ ဖိတ္စာေရးရင္ေတာင္ သူ႔အမ်ိဳးသားနာမည္ကို ေမ့ၿပီး အန္တီ*** ဘယ္သူႏွင့္ မိသားစု လို႔ ဖိတ္တဲ့အဆင့္ေတာင္ ေရာက္လာတယ္။ သူ႔အမ်ိဳးသား ဦးေလးႀကီးကလည္း အဲဒီေလာက္ေရာက္ေတာ့ စိတ္က သိပ္သည္းမခံႏိုင္ဘူးထင္ပါရဲ႕ အဲသလိုဖိတ္တဲ့အလွဴေတြဆို မသြားဘူး။ သူ႔အမ်ိဳးသမီးကိုပဲ အသြားခိုင္းတတ္တယ္။ အဲသလို မိသားစုမ်ိဳးေတြလည္း ရွိေနၾကပါတယ္။

ဒီလိုပါပဲ က်ေနာ္လည္း သူငယ္ခ်င္းတစုနဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ေရးပါတယ္။ ႏွစ္ေပါက္ေအာင္ေရးတယ္ေပါ့ေလ။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္(စာေရးမေကာင္းျခင္း၊ မေဖာ္ေရႊျခင္း.. စသည္စသည္) က်ေနာ့္ကို လူသိနည္းပါတယ္။ အရင္တုန္းကဆို ဒီဘေလာ့ဂ္ေလးက ေျခာက္ကပ္ကပ္ေလးေပါ့။ ကိုယ္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစုရဲ႕ ေျခရာေတြသာ ရွိေနခဲ့တာပါ။ ေနာက္ပိုင္းေရာက္လာေတာ့ မဇနိက ဘေလာ့ဂ္ကို ဝင္ကူေရးတယ္။ သူက စာေရးကလည္း ေကာင္း၊ သူေျပာသလို ေျပာရရင္ ခ်စ္ေမႊးကလည္းပါေတာ့ (ဘယ္နားမွာလဲလို႔ေတာ့ လာမေမးနဲ႔ေနာ္ က်ေနာ္လည္း မသိဘူးဗ်) အခ်ိန္တိုတိုအတြင္းမွာ သူကို လူသိမ်ားလာတယ္။ ခင္သူေတြေပါလာတယ္။ အမေတြရလာတယ္၊ အကိုေတြေပၚလာတယ္၊ ညီမေလးေတြရွိလာသလို၊ ေမာင္ေလးေတြလည္း အမ်ားအျပားပဲ။

က်ေနာ္လည္း ဘေလာ့ဂ္ေလွ်ာက္လည္ေတာ့ သူမ်ားဘေလာ့ဂ္ေတြေပၚမွာ လင့္ခ်ိတ္တာေတြကို သတိထားမိလာတယ္။ အရင္ကေတာ့ အိုးေဝအဖြဲ႕လို႔ လင့္ခ်ိတ္သူေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ မဇနိ ဆိုၿပီး အမ်ိဳးသမီးဘေလာ့ဂါေနရာမွာ ေတြ႕လာရတယ္။ အဲဒါေတြ ျမင္ေတာ့ က်ေနာ္က ရီခ်င္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္အိမ္က အေဖနဲ႔အေမ့ကိုလည္း ေျပးသတိရမိတယ္။ က်ေနာ္လည္း အေဖနဲ႔ေတာ့ တူၿပီထင္ပါရဲ႕။

က်ေနာ့္အေဖက အလြန္ေအးတာကိုး။ စကားကလည္း အပိုသိပ္မေျပာေတာ့ အေဖ့ပါးစပ္ေပါက္နဲ႔က စီးပြားရွာလို႔မရပါဘူး။ ဒီေတာ့ အိမ္ဦးနတ္အေဖက အိမ္မွာ ေအးေအးေဆးေဆးေနတယ္။ အိမ္ဦးနတ္ကေတာ္ က်ေနာ့္အေမက ေက်ာင္းဆရာမေပမယ့္ အလြန္သြက္လက္ခ်က္ခ်ာတယ္။ စီးပြားရွာတယ္။ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး အလြန္ေျပျပစ္တယ္။ အေဖက အေမ့ကို အလြန္သြက္လက္ခ်က္ခ်ာတဲ့ မယ္မွ်င္လို႔ ေခၚတတ္တယ္။

က်ေနာ္တို႔ကလည္း အိမ္ကိုဖုန္းဆက္ရင္ အေမနဲ႔သာ ဖုန္းေျပာေလ့ရွိတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကိစၥေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အေမနဲ႔ေျပာလိုက္ရင္ ၿပီးသြားတာကိုး။ ကိုယ္က "အေမ့ေနေကာင္းလား" ေလာက္စလိုက္ရင္ အေမက အိမ္ကိစၥဘာညာသာရကာ အကုန္ေျပာသြားတာ။ အေဖနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ သားကတလုံးေျပာလိုက္မွ အေဖက တလုံးျပန္ထြက္လာတတ္တာ။ အေဖကလည္း ဖုန္းလာကိုင္ရင္ "ေအး မင္းတို႔အေမေတာ့ အျပင္သြားတယ္ကြ ဘာကိစၥလဲ ေနာက္မွ ဆက္ရင္ဆက္လိုက္ေလ" လုပ္တတ္တယ္။ သူလည္းေလ ေလာကီသားေပပဲေလ။ အေမနဲ႔ပဲ ဖုန္းေျပာတာမ်ားတာ ၾကာလာေတာ့ အေဖက ေျပာရွာသတဲ့ "ဒီေကာင္ေတြက သူတို႔ကိုမ်ား အေဖမပါဘဲ ေမြးလာတယ္ထင္သလား မသိဘူးတဲ့"။

အခုလည္း ဒီဘေလာ့ဂ္ဆိုရင္ မဇနိပဲ သိတဲ့သူက သိပါတယ္။ မဇနိဆိုတာ ကိုဇနိကို 'မ'တပ္လိုက္တာလို႔ သိသူ ရွားမယ္ထင္ပါရဲ႕။ မဇနိရဲ႕ နာမည္ကို 'ကို'တပ္ၿပီး ကိုဇနိလို႔ ထင္တယ္သူက မ်ားတယ္ ထင္ပါတယ္။ ထားပါေတာ့ေလ က်ေနာ့္မယ္မွ်င္ မဇနိ ရွိလို႔ ဒီဘေလာ့ဂ္ ပိုမိုသြက္လက္ရွင္သန္ေနတာ က်ေနာ္ေပ်ာ္ပါတယ္။ သူကိုေတာ့ က်ေနာ္တခါတေလ စတတ္ပါတယ္။ "ငါေနာ္ ျမင္းကို ေျပာင္းျပန္စီးၿပီး ၿမိဳ႕ထဲ ထြက္လိုက္မွာဗ်" လို႔။

အဲဒီ ျမင္းေျပာင္းျပန္စီးတာလည္း ေျပာျပဦးမယ္။ က်ေနာ္တို႔ၿမိဳ႕မွာ အမ်ိဳးသမီးတဦးရွိတယ္။ နာမည္ကို ေဒၚဦးလို႔ပဲ ထားပါေတာ့။ သူက စီးပြားေရး လူမႈေရးမွာ အလြန္ေရွ႕ေရာက္ေနေတာ့ သူ႔နာမည္ကိုပဲ လူသိမ်ားေနၿပီး အမ်ိဳးသားလုပ္သူကို လူသိနည္းေနတာေပါ့။ သူတို႔ေနေနတဲ့တိုက္ဆိုလည္း "ေဒၚဦးတိုက္"။ ဆီစက္ဆိုလည္း "ေဒၚဦးဆီစက္"။ ဒီေတာ့ ေယာက္်ားလုပ္သူက ၾကာေတာ့ စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္ေနရွာမွာေပါ့။ ကဲ ဒီေလာက္ေတာင္ရွိတာ ဒီတခါ ငါ့နာမည္ကို ေခၚရေအာင္ ထူးထူးဆန္းဆန္းလုပ္ဦးမယ္ဆိုၿပီး ျမင္းကို ေျပာင္းျပန္စီးၿပီး ၿမိဳ႕ထဲထြက္သတဲ့။ ဒီေတာ့ ဦးေလးႀကီး ျမင္းေျပာင္းျပန္စီးတာကို ျမင္တဲ့သူေတြက ေအာ္ၿပီး ေျပာလိုက္က်ပုံက "ေဒၚဦး ေယာက္်ားႀကီး ျမင္းေျပာင္းျပန္စီးေနတယ္ေဟ့" တဲ့။