St. Petersburg သို႔ အလည္သြားျခင္း

က်ေနာ္ရယ္ အျခားသူငယ္ခ်င္း(၂)ေယာက္ရယ္ (ကိုလူေအး နဲ႔ ကိုေသာၾကာ) စိန္႔ပီတာစဘတ္ၿမိဳ႕ကို ဒီေႏြရာသီမွာ အလည္သြားခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ႐ုရွားႏိုင္ငံကို ေရာက္တာၾကာၿပီျဖစ္ေပမယ့္ ေမာ္စကိုနဲ႔နီးကပ္တဲ့ အျခားၿမိဳ႕ငယ္ေလးေတြကို ေရာက္ဖူးတာပါ။ စိန္႔ပီတာစဘတ္ကို အလည္သြားခ်င္ေနေပမယ့္ အခါအခြင့္မသင့္ခဲ့ဖူးပဲ ဆိုရမွာပါ။ ဒီႏွစ္ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ကို ေရာက္ခါမွပဲ ကိုလူေအးက အေဖာ္စပ္တိုင္ပင္လို႔ သုံးေယာက္သား စိန္႔ပီတာစဘတ္ကို အလည္ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။


စိန္႔ပီတာစဘတ္ကို က်ေနာ္တို႔ ရထားနဲ႔သြားတာပါ။ ကားနဲ႔သြားရင္လည္း ရတယ္ဆိုေပမယ့္ စီစဥ္သူ ကိုလူေအးစီမံတဲ့အတိုင္း (ရထားလက္မွတ္ဝယ္ဖို႔လည္း သူပဲ စီစဥ္တာပါ။) ေမာ္စကိုကေန August ၃-ရက္ ၊၂၀၀၈၊ ည ၁-နာရီ ၄၇-မိနစ္ ရထားနဲ႔ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ရထားကို လီနင္ဂရက္စကီးဘူတာ (Ленинградский вокзал)ကေန စီးရတာပါ။ လီနင္ဂရက္စကီးဘူတာရဲ႕ အနီးဆုံး ေျမေအာက္ရထားဘူတာကေတာ့ "ကြမ္ဆြမ္မို(လ္)စကားယား"(м. "Комсомольская") ျဖစ္ပါတယ္။
Ленинградский вокзал
Адрес: Комсомольская площадь, дом 3 (м. "Комсомольская")

ဘူတာအတြင္းက လီနင္႐ုပ္တုႀကီး

ရထားက မနက္အေစာ ၂ နာရီနီးနီးမွ ထြက္မွာဆိုေပမယ့္ ဘူတာကို တခါမွ မသြားဘူး၊ ရထားခရီးေဝးလည္း မစီးဖူး၊ ေမာ္စကိုက ေျမေအာက္ရထားဘူတာေတြကလည္း ည-၁ နာရီမွာ ပိတ္တာဆိုေတာ့ ေျမေအာက္ရထားဘူတာတခုမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေစာေစာစီးစီးဆုံေအာင္ ခ်ိန္းၿပီး သြားလိုက္ပါတယ္။ ကိုလူေအးက အစကတည္းက ႀကိဳတင္ၿပီး ေျမေအာက္ရထားဘယ္ကထြက္ရင္ ဘယ္ကိုေရာက္၊ ဘယ္ကေန ဘယ္သြားရင္ ဘူတာကိုေရာက္ဆိုတဲ့ ေျမပုံအၾကမ္းကေလးလည္း ျခစ္လာေတာ့ ဘူတာကို ေအးေအးေဆးေဆးေရာက္သြားပါတယ္။

ရထားလက္မွတ္ (အသြား၊အျပန္) အမွတ္တရ စကန္ဖတ္ထားတာပါ။


ဘူတာကို ေရာက္တဲ့အခါမွာလည္း ဘယ္အခ်ိန္ထြက္တဲ့ ရထားက ဘယ္ပလက္ေဖာင္းမွာ ရပ္သလဲဆိုတာ လိုက္ၿပီး စုံစမ္းရပါတယ္။ ေရးထားတဲ့ ရထားအဝင္အထြက္ ဘုတ္ေတြကို ဟိုေငးဒီေငးနဲ႔ပါ။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ရထားေပၚကိုေရာက္ေတာ့လည္း အိပ္စင္ေတြကို ဘယ္လိုျဖည္ခ်ရသလဲဆိုတာ ဟိုေငးဒီေငးနဲ႔ တက္ေျမာက္ေအာင္သင္ယူၿပီး စိန္႔ပီတာစဘတ္သို႔ အလည္သြားျခင္း ခရီးကို စတင္လိုက္ပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔စီးတဲ့ ရထားအတြဲထဲကို ႐ိုက္ထားတာပါ။ အိပ္စင္ေတြက နီးနီးကပ္ကပ္နဲ႔ အိပ္ယာေတြခင္းတဲ့အခါမွာ ေစာင္စြပ္၊ ေခါင္းဦးစြပ္ေတြ ဟိုခါဒီခါလုပ္တဲ့အခါမွာ အမႈန္အမႊားေတြထြက္ပါတယ္။ တံခါးေတြကလည္း လုံေနတဲ့အခါ အဆင္မေျပလွပါဘူး။ ညဖက္ အိပ္က်မယ္လုပ္ေတာ့ ေျခအိပ္ေတြခြ်တ္တဲ့အခါ ေျခေစာ္ေတြေရာ နံလွပါတယ္၊ အဆင္သိပ္မေျပလွဘူးလို႔ပဲ ေျပာပါရေစေတာ့။


ရထားက စိန္႔ပီတာစဘတ္ၿမိဳ႕၊ ေမာ္စေကာ့(ဗ္)စကီးဘူတာကို မနက္ ၁၀ နာရီ ၅၈ မွာ ေရာက္မယ္လို႔ အခ်ိန္ေရးထားေပမယ့္ ၁၀ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလးမွာပဲ ေရာက္သြားပါတယ္။ ရထားထြက္ခ်ိန္၊ ဝင္ခ်ိန္ တိက်တယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္။

ဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔ဘေလာ့ဂ္ကို အလည္လာ စာဖတ္သူေတြကို စိန္႔ပီတာစဘတ္ၿမိဳ႕အေၾကာင္းကို အနည္းငယ္ ေျပာျပလိုပါတယ္။ က်ေနာ္ ဝီကီမွာရယ္ အျခား ႐ု႐ွားဆိုက္ေတြမွာရွာေဖြဖတ္ၿပီး အလ်င္းသင့္ေအာင္ ဘာသာျပန္လိုက္ပါတယ္။ စိန္႔ပီတာစဘတ္ၿမိဳ႕ ကို အဂၤလိပ္လို ေရးရင္ St. Petersburg လို႔ေရးၿပီး၊ ႐ုရွားလိုဆိုရင္ Са́нкт-Петербу́рг လို႔ေရးပါတယ္။ အသံထြက္ အနီးဆုံးေရးျပရရင္ "ဆန္႔(တ္) ပီက်ဲ(ရ္)ဘုရ္(ဂ)" ပါ။ သူ႔ကို ေခတ္ေတြအလိုက္ နာမည္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲေခၚဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။

၁၇၀၃ ကေန - ၁၇၂၄ ခုႏွစ္အထိ Са́нкт-Пи́терБу́рх (ဆန္႔(တ္) ပီက်ဲ(ရ္)ဘုရ္(ခ))
၁၇၂၄ ကေန - ၁၉၁၄ ခုႏွစ္အထိ Са́нкт-Петербу́рг (ဆန္႔(တ္) ပီက်ဲ(ရ္)ဘုရ္(ဂ))
၁၉၁၄ ကေန - ၁၉၂၄ ခုႏွစ္အထိ Петрогра́д (ပီတ႐ိုဂရက္)
၁၉၂၄ ကေန - ၁၉၉၁ ခုႏွစ္အထိ Ленингра́д (လီနင္ဂရက္)
၁၉၉၁ မွ ယေန႔အထိ (Са́нкт-Петербу́рг) (ဆန္႔(တ္) ပီက်ဲ(ရ္)ဘုရ္(ဂ))
– Питер (ပီက်ဲ(ရ)) ဟုလည္း အလြယ္ေခၚသည္။
၂၀၀၈- ခုႏွစ္ စာရင္းအရ စိန္႔ပီတာစဘတ္ရဲ႕ လူဦးေရ - ၄ ၅၆၈ ၀၄၇ ရွိတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။

႐ု႐ွားႏိုင္ငံ၏ အေနာက္ေျမာက္ပိုင္းမွာ တည္ရွိတဲ့၊ ညဲဗာျမစ္(Нева Река)ကမ္းေပၚမွာ တည္ရွိေသာၿမိဳ႕ျဖစ္ၿပီး ေဘာ(လ္)တစ္ပင္လယ္၊ ဖင္လန္ပင္လယ္ေကြ႕ရဲ႕ ထိပ္ပိုင္းမွာတည္ရွိေသာၿမိဳ႕ ျဖစ္ပါတယ္။ ဇာဘုရင္ ပီတာ(၁)က ၁၇၀၃ ခုႏွစ္ ေမလ ၂၇ ရက္မွာတည္ေထာင္ခဲ့တာပါ။ ႐ု႐ွားအင္ပါယာရဲ႕ၿမိဳ႕ေတာ္အျဖစ္ ႏွစ္ ၂၀၀ ခန္႔ ( ၁၇၁၃-၁၇၂၈၊ ၁၇၃၂-၁၉၁၈) ရွိခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၁၈ မွာ ႐ု႐ွားေတာ္လွန္ေရး(၁၉၁၇) ျဖစ္ၿပီး ၿမိဳ႕ေတာ္အျဖစ္ကေန က်ဆင္းခဲ့ရပါတယ္။ ႐ု႐ွားႏိုင္ငံရဲ႕ ဒုတိယအႀကီးဆုံးၿမိဳ႕ျဖစ္ၿပီး ဥေရာပမွာ စတုတၳေျမာက္အႀကီးဆုံးၿမိဳ႕ျဖစ္ပါတယ္။ (၁ - ေမာ္စကို၊ ၂- လန္ဒန္၊ ၃- ပဲရစ္)။ ၿမိဳ႕ေနလူဦးေရ ၄.၆ သန္းခန္႔ရွိၿပီး အနီးဝန္းက်င္မွာ လူဦးေရ ၆ သန္းခန္႔ေနတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ စိန္႔ပီတာစဘတ္ၿမိဳ႕က ဥေရာပရဲ႕အထင္ကရ အႏုပညာလက္ရာမ်ား စုစည္းရာျဖစ္ၿပီး ႐ု႐ွားႏိုင္ငံရဲ႕ ေဘာ(လ)တစ္ပင္လယ္ထြက္ေပါက္ၿမိဳ႕လည္း ျဖစ္ပါတယ္။

Palace Square with the Alexander Column, view from the Winter Palace


စိန္႔ပီတာစဘတ္ၿမိဳ႕ကို ႐ု႐ွားရဲ႕ အေနာက္တိုင္း ဥေရာပဟန္ဆန္တဲ့ၿမိဳ႕လို႔ ဆိုပါတယ္။ လူဦးေရ တစ္သန္းေက်ာ္ရွိတယ္ဆိုတဲ့ၿမိဳ႕ေတြထဲမွာေတာ့ စိန္႔ပီတာစဘတ္က ကမၻာ့ေျမာက္ဘက္အက်ဆုံးၿမိဳ႔ျဖစ္ပါတယ္။ ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာ၊ ႏိုင္ငံေရးဆိုင္ရာေတြမွာ ႏွစ္(၂၀၀)ေလာက္ အခရာက်ခဲ့ေတာ့ အခုဆိုရင္လည္း ႐ုရွားရဲ႕ ေျမာက္ပိုင္းၿမိဳ႕ေတာ္လို႔ ဆိုတာပါပဲ။

ညဲဗာျမစ္ကမ္းမွာ ဒီၿမိဳ႕ဇာတ္လမ္းက စခဲ့တာပါ။ ပီတာ(၁)က ေျမာက္ပိုင္းစစ္ပြဲေတြတိုက္တုန္းက ညဲဗာျမစ္ကမ္းမွာ ခံတပ္ေဆာက္ဖို႔ရာအတြက္ အေကာင္းဆုံးေနရာအျဖစ္ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာပါ။ ခံတပ္နာမည္ကို စိန္႔ပီတာစဘတ္ဆိုၿပီးေပးပါတယ္။ ပီတာရဲ႕ တမန္ေတာ္ ကို ဂုဏ္ျပဳၿပီးေပးခဲ့တာပါ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ပ်ယ္သ႐ိုပါ(ဗ)စကီး လို႔နာမည္တြင္ခဲ့ၿပီး ပထမနာမည္က ၿမိဳ႕နာမည္အျဖစ္ေနာက္ပိုင္းမွာ ေျပာင္းလဲသြားပါတယ္။

ၿမိဳ႕စတည္တဲ့ႏွစ္အစပိုင္းေတြမွာ ခံတပ္အျဖစ္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ပင္လယ္ပိုင္းကုန္သြယ္ၿမိဳ႕၊ ေဘာ္(လ)တစ္ပင္လယ္မွ စစ္သေဘာၤေတြရပ္နားရာစခန္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ပင္လယ္ပိုင္း ကုန္သြယ္မႈေတြတိုးတက္လာတဲ့အခါမွာ စီပြားေရး၊ စက္မႈနဲ႔ လက္မႈအႏုပညာဘက္ေတြမွာ အခ်က္အခ်ာက်တဲ့ ၿမိဳ႕ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။

Peter the Great's Palace, built in 1714-1725 in Peterhof

၁၇၁၀-ခုႏွစ္မွာ ေမာ္စကိုကေန စိန္႔ပီတာစဘတ္ကို ၿမိဳ႕ေတာ္အျဖစ္ေျပာင္းလဲခဲ့ပါတယ္။ ၁၇၁၂ -ခုႏွစ္မွာ ဇာဘုရင္ မိသာစုရယ္၊ နန္းေတာ္ေတြ အစိုးရပိုင္းအေရးႀကီးတဲ့အဖြဲ႔ေတြကို ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ပါတယ္။

စိန္႔ပီတာစဘတ္ၿမိဳ႕ကို စတည္ကတည္းက ပီတာ(၁)က အေသအခ်ာစီမံပါတယ္၊ Amsterdam ၊ Venice ၿမိဳ႕တို႔နဲ႔တူေအာင္ အစီအစဥ္အေသအခ်ာလုပ္ပါတယ္။အင္ပါရာအရွင္ရဲ႕အမိန္႕အရ ဗိသုကာ လ်ယ္ဘလြန္ နဲ႔ ဒိုမန္အိကို (Ж. Б. Леблон и Доменико Трезини) တို႔က ၿမိဳ႕ေတာ္အသစ္ရဲ႕ ပုံစံကို အေသအခ်ာ စီမံရပါတယ္။

ပီတာ(၂) (၁၇၂၇-၁၇၃၀) လက္ထက္မွာေတာ့ ေမာ္စကိုကို ၿမိဳ႕ေတာ္က ေျပာင္းသြားေတာ့ ေဆာက္လုပ္ေရးေတြ ရပ္ဆိုင္းသြားပါတယ္။ ၃-ႏွစ္အၾကာမွာေတာ့ အန္နာ အိအိုအန္ႏိုဗနာ (Анна Иоанновна) (၁၇၃၀-၁၇၄၀) လက္ထပ္မွာ ၿမိဳ႕ေတာ္တဖန္ျပန္ျဖစ္သြားပါတယ္။

ရယ္ကာက်ယ္ရိနာ ၂ (Екатерина II) (၁၇၆၂-၁၇၆၉) နဲ႔ ပါဗလာ ၁ (Павла I)(၁၇၉၆-၁၈၀၁) ေတြမွာ အေဆာက္အဦးေတြ ခံတပ္ေတြ အေျမာက္အမ်ားထပ္မံေဆာက္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ နီကိုလိုင္ ၁ (Николай I) (၁၈၂၅ –၁၈၅၅) လက္ထက္မွာ စက္မႈပညာထြန္းကားလာခဲ့ၿပီး ႐ုရွားရဲ႕ စက္မႈနည္းပညာဖက္မွာ အဓိကၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။

Kazan Cathedral

၁၉၂၄-ခုႏွစ္မွာ လီနင္ ေသသြားတဲ့အခါမွာ ေဘာ္ရွီဗစ္ေတြက ၿမိဳ႔ကို လီနင္ဂရက္လို႔ အမည္ေပးခဲ့ပါတယ္။

၁၉၄၁-၁၉၄၅ ခုႏွစ္မွာ အမ်ိဳးသားစစ္ပြဲႀကီး ျဖစ္တဲ့အခါမွာ လီနင္ဂရက္ၿမိဳ႕ အခက္အခဲေတြ ဒုကၡေတြ အမ်ားႀကီးရင္ဆိုင္ရပါတယ္။ ရက္ ၉၀၀ ၾကာ ခံတပ္ၿမိဳ႕လုပ္ခဲ့ရတဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ဟာ အေအးဒဏ္၊ အစာငတ္မြတ္မႈဒဏ္ေတြ၊ ဗုန္းဒဏ္ေတြနဲ႔ရင္ဆိုင္ရၿပီး လူတစ္သန္းခန္႔ေသဆုံးခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၿမိဳ႕ေတာ္က အဲဒီဒဏ္ေတြကို ေတာင့္ခံႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္တုန္းကမွ အသိမ္းပိုက္ခံ၊ ႐ႈံးနိမ့္တဲ့ၿမိဳ႕မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ ဖက္ဆစ္ေတြရဲ႕ ေလေၾကာင္းဒဏ္ေတြ အပ်က္အဆီးေတြကို ၁၉၅၀-၁၉၆၀ ခုႏွစ္ေတြမွာ အလုံးစုံျပဳျပင္လိုက္ပါတယ္။

၁၉၉၁ ခုႏွစ္ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ သူ႔ရဲ႕မူလအမည္ စိန္႔ပီတာစဘတ္ဆိုတဲ့အမည္ကို ျပန္လည္ရရွိခဲ့ပါတယ္။
ယူနက္စကိုက စိန္႔ပီတာစဘတ္ကို ကမာၻယဥ္ေက်းမႈအမွတ္တရၿမိဳ႕ေတာ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။

အလည္ေရာက္ခဲ့တဲ့ ေနရာေတြကို အဆင္သင့္သလို ေနာက္ Post ေတြအျဖစ္ ေရးပါဦးမယ္။