Mikhail Lermontov

မီဟိုင္း(လ္) လယ္(ရ္)မြန္ေတာ့(ဗ္) (၁၈၁၄-၁၈၄၁) က ႐ုရွားရဲ႕ အေက်ာ္အေမာ္ကဗ်ာဆရာတစ္ဦးပါ။ ပုရွကင္ေသဆုံးၿပီးေနာက္ပိုင္းေခတ္မွာ ထင္ရွားတဲ့ကဗ်ာဆရာပါ။ သူက ႏွစ္ေယာက္ခ်င္းစိန္ေခၚေသနတ္ပစ္လို႔ ေသဆုံးသြားရတာပါ။ သူေသဆုံးခ်ိန္မွာ သူဟာ ၂၇-ႏွစ္သာရွိေသးေပမယ့္၊ သူ႔ရဲ႕ဖန္တီးမႈ ကဗ်ာေတြ၊စာေတြကေတာ့ ယေန႔ေခတ္အထိ ႐ု႐ွားစာေပအေပၚမွာ လႊမ္းမိုးမႈရွိတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ သူ႔ကဗ်ာတပုဒ္ကို ႀကိဳးစားၿပီး ဘာသာျပန္ထားပါတယ္။

ပ်င္းရိစြာနဲ႔၀မ္းနည္းစြာ

ပ်င္းရိစြာနဲ႔၀မ္းနည္းစြာ၊ ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း ႏႈတ္မဆတ္
အသည္းခိုက္ေလာက္ေအာင္ ၀မ္းနည္းရတဲ့ကာလပါ။
ဆုေတာင္းေတြ! အသုံးမ၀င္စြာ၊အစဥ္အၿမဲပဲ ဘာ့အတြက္ ဆုေတြေတာင္းမွာလဲ၊
ကုန္လြန္ခဲ့တယ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ အေကာင္းဆုံးေသာႏွစ္ေတြပါ။
အင္း …ေနာက္တစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ဖို႔လား၊ ခဏတာခ်စ္ဖို႔ရာ အားမထုတ္ႏိုင္ေသးပါ၊
ထာ၀ရခ်စ္ဖို႔ရာ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။
ကိုယ့္ဘ၀ကို ျပန္းေငးတဲ့အခါ၊ အတိတ္ရဲ႕ေျခရာေတြ မက်န္ေတာ့ပါ၊
ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ားစြာ ပူေဆြးမႈမ်ားစြာ ဟိုးအေ၀းမွာ မႈန္း၀ါး၀ါးသာ က်န္ေနခဲ့ေတာ့တာ။
အေဆာတလ်င္လား၊ ေနာက္က်စြာလား
ရမက္ဆိုတဲ့ ခ်ိဳၿမိန္ေရာဂါ၊ က်ိဳးေၾကာင္းဆင္ျခင္ရင္းနဲ႔ ကြယ္ေပ်ာက္ဆုံး။
ေသြးေအးေအးနဲ႔ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကို ေငးလိုက္တဲ့အခါ
ဘ၀ဆိုတာ ဒီလို ေဟာင္းေလာင္းျဖစ္ေနတဲ့ မိုက္႐ိုင္း ဟာသတစ္ခုပါ။

႐ုရွားလိုလည္း ဖတ္လိုသူေတြဖတ္ရေအာင္တင္လိုက္ပါဦးမယ္။

Михаил Юрьевич Лермонтов

И СКУЧНО И ГРУСТНО

И скучно и грустно, и некому руку подать
В минуту душевной невзгоды...
Желанья!., что пользы напрасно и вечно желать?..
А годы проходят -- все лучшие годы!
Любить... но кого же?., на время -- не стоит труда,
А вечно любить невозможно.
В себя ли заглянешь? -- там прошлого нет и следа:
И радость, и муки, и все там ничтожно...
Что страсти? -- ведь рано иль поздно их сладкий недуг
Исчезнет при слове рассудка;
И жизнь, как посмотришь с холодным вниманьем вокруг, --
Такая пустая и глупая шутка...