ေႏြ.. .ေၾကြ..ေလ

>> Sunday, March 15, 2009


ေႏြ အဦး
ပုရစ္ဖူး စီအရီ..
ညွာ အသစ္
လႊာဝတ္ ငုံတံခ်ီႏွင္႔
အင္ၾကင္း သႏ ၱာနီက
ထြန္းေရာင္ရွိန္ သူရိန္မင္းကို
ပူအဆင္း ကင္းေလ်ာ႔ေစျပီ။

ေၾကြ အသစ္
ေဝလွစ္ကယ္ ျဖာရီ..
လက္ပံနီ ညွာတံခ်ိဳ႔ရယ္က
ယွက္ပ်ံခ်ီ ကမၺလာနီ စို႔
မခို႔တရို ႔ သစ္သစ္လြင္။

ေလ အေနာ႔
ေျပ ေလ်ာ႔ေခြ
ေဆြေက်ာ႔ေက တစ္ေမပန္းတာမို႔
ေငြ႔ခန္း ေရႊရင္အုံက
အပူစုံ လြမ္းပုံသစ္ကိုျဖင္႔
မယူတုံ လမ္းဆုံပစ္ခ်င္ ရဲ႔
ျမင္လွည္႔..
တြက္ ဆ ျပစ္မယူ
သက္မွ် ခ်စ္သူ။

4 comments:

Anonymous March 16, 2009 at 6:04 PM  

ေကာင္းလုိက္တာဗ်ာ။
ေတာ္႐ုံတန္႐ုံပါရမီ မဟုတ္ဘူး။
ေမြးရာပါကဗ်ာဓာတ္နဲ႔သာ ေရးစပ္လို႔ရတဲ့ကဗ်ာ။
ေႏြ အဦး
ပုရစ္ဖူး စီအရီ..
ညွာ အသစ္
လႊာဝတ္ ငုံတံခ်ီႏွင္႔
အင္ၾကင္း သႏ ၱာနီက
ထြန္းေရာင္ရွိန္ သူရိန္မင္းကို
ပူအဆင္း ကင္းေလ်ာ႔ေစျပီ။.. မွာ ေနာက္ဆုံးအခ် “ပူအဆင္း ကင္းေလ်ာ့ေစၿပီ” မွာ အသံေပ်ာက္သြား၊ အားေပ်ာ့သြားသလုိ (စာလုံးေပါင္းအရေတာ့ ကာရန္မိေပမယ့္) ခံစားရတယ္။
ဘာနည္းပညာမွေတာ့ မသိပါ။ ခံစားရသလုိ ေျပာသြားျခင္းမွ်သက္သက္သာ။

မသက္ဇင္ March 16, 2009 at 11:53 PM  

ေႏြ အဦး
ပုရစ္ဖူး စီအရီ..
ညွာ အသစ္
လႊာဝတ္ ငုံတံခ်ီႏွင္႔

တပုဒ္လံုးႀကိဳက္တယ္--
ရင္ထဲအထိတိုးဝင္သြားပါတယ္--

nu-san March 18, 2009 at 1:42 PM  

ညီမေလး ကဗ်ာဖတ္ျပီး ေႏြကုိ လြမ္းလိုက္ဦးမယ္.. ဒီမွာေတာ့ ေႏြေရာက္ျပီသာ ဆုိတယ္.. ေအးတုန္းပဲေနာ္.. :)

တားျမစ္ ထားေသာ... March 18, 2009 at 3:05 PM  

ေႏြ .. ေၾကြ .. ေလ ။
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါေလ။

သုခမိန္(E-Journal)

  © Blogger templates Shiny by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP