ကြ်န္ေတာ့္အရီး ေဒၚကေလးမ

အရီးဆိုတာ ဘယ္လိုေတာ္ရင္ ေခၚၾကာတာလဲေတာ့ မသိဘူး။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္အရီးၾ႕ကား ေတာ္စပ္ပံုကေတာ့ ဒီလို။ သူက ကြ်န္ေတာ့္ အေမ့အေဖရဲ႔ညီမ။ အေမတို႔၊ ကြ်န္ေတာ့္ ဦးေလးေတြ အေဒၚေတြကအစ သူကို အရီးလို႔ ေခၚၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကေလးေတြကလဲ သူတို႔ေခၚသလို အရီးလို႔ လိုက္ေခၚရင္း ႏႈတ္က်ိဳးသြားတာ။ တကယ္တမ္း ေဆြမ်ိဳးစပ္ၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အဖြားေတာ္မွာေပါ့။ သူ႔နာမည္အရင္းက ကေလးမ။ သူတို႔မွာက ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ရိွတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္အဘရယ္ အရီးရယ္ေပါ့။ မိဘေတြက ငယ္ငယ္ေလးထဲက ဆံုးပါးသြားၾကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အဘကပဲ လုပ္ကိုင္ေကြ်းေမြးလာတာ။ အဘအိမ္ေထာင္က်ေတာ့လဲ အရီးကအဘအိမ္လိုက္လာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကုလားတစ္ေယာက္နဲ႔အိမ္ေထာင္က်တယ္။ မၾကာပါဘူး၊ ေယာက်ၤားနဲ႔ကြဲသြားတယ္။ ကြဲသြားတယ္ဆိုတာထက္၊ သူ႕ကိုထားခဲ႔တာေပါ့။ ကုန္ကူးသြားမယ္ဆိုၿပီးသြားရင္းက ျပန္ကိုမလာေတာ့တာ။ အဲဒီထဲက အရီးတစ္ေယာက္ စိတ္ကတစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားတယ္။ ေယာက်ၤားစိတ္ေၾကာင့္ေနမွာေပါ့။ သူက ရူးတာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလ အေ၀းကိုေငးၾကည့္ရင္း သူ႔ဘာသာ တစ္ေယာက္လဲ ေျပာခ်င္ရာေတြေျပာေနတတ္တာ။ အဲလိုသူေျပာေနတုန္း၊ တစ္ေယာက္ေယာက္က အရီးဘာေတြေျပာေနတာလဲဆိုၿပီး သြားေမးရင္ အရမ္းစိတ္ဆိုးတာ။ ဆက္လဲမေျပာေတာ့ဘူး။ က်န္တဲ့အခ်ိန္ကေတာ့ လုပ္စရာရိွတာလုပ္ေနတာပါပဲ။ အစကေတာ့ သူလဲ ကုန္ေရာင္းကုန္၀ယ္လုပ္ေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အျမတ္ထက္ ျပန္လာရင္ အရင္းပါ ျပန္ပါမလာတတ္လို႕ အဘက မေရာင္းခိုင္းေတာ့ဘူး။ အိမ္မွာပဲ ထမင္းခ်က္ေပါ့။
အရီးက လက္ဖက္ေတာ့ အေတာ္ႀကိဳက္တယ္။ ျမန္မာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာ့ လက္ဖက္ႀကိဳက္ၾကတာပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရိွတယ္။ သူက ငပိဆို လံုး၀မႀကိဳက္ဘူး။ သူေတာင္ လက္ဖက္ေတာ့စားတယ္။ အရီးလက္ဖက္ႀကိဳက္တာက အေတာ္လြန္တယ္လို႔ေျပာရမလားမသိဘူး။ ေန႔တိုင္းကိုစားတာ။ အမ်ားႀကီးစားတာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ပဲျခမ္းေၾကာ္တို႔ ေျမပဲတို႔လဲမပါဘူး။ လက္ဖက္နဲနဲေလးကို ၾကက္သြန္ျဖဴေလးေတြလွီးထည့္၊ ပုဇြန္ေျခာက္ေလး ႏွစ္ေကာင္သံုးေကာင္နဲ႔ သုပ္တာ။ ဆီကေတာ့ ရြဲေနတာေပါ့။ သုပ္ရင္လဲ သူတစ္ေယာက္စာပဲသုပ္တာ။ ၿပီးရင္ ဧည္႔ခန္းက စားပြဲေအာက္မွာ ထိုးထားေလ့ရိွတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ကေလးေတြက သူသုပ္ထားတာ ခိုးၿပီးႏႈိက္စားရင္ မႀကိဳက္ဘူး။ ဘယ္အစာကိုပဲစားစား သူလုပ္ေလ့ရိွတဲ႕အလုပ္ကေတာ့ ဦးရွင္ႀကီးတင္တာတဲ႔။ စားေသာက္မဲ႕ပန္းကန္ကို ေခါင္းေပၚတင္ၿပီး ပါးစပ္က ဘာေတြရြတ္လဲမသိဘူး။ အဲလိုလုပ္ၿပီးမွစားတယ္။ ထမင္းစားလဲအဲလိုပဲ။ ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ဘူး။
အရီးရဲ႕ေနာက္ထပ္အက်င္႕တစ္ခုက ေရေႏြးေသာက္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ေရေႏြးခြက္ထဲက ေရေႏြးကို ကုန္ေအာင္မေသာက္ဘူး။ နည္းနည္းေလးခ်န္ထားၿပီး သြန္သြန္ပစ္္တယ္။ အဘမိန္းမ ကြ်န္ေတာ္႕အဖြားက အဲဒါကို မႀကိဳက္လို႕ေျပာလဲ မရဘူး။ သြန္ၿမဲသြန္တာပဲ။ ေရေႏြးခြက္ကိုလဲသူ႔ခြက္ကို သတ္သတ္မွတ္မွတ္ထားတယ္။ သူမ်ားေတြ ယူေသာက္ရင္ ခြက္ကိုေဆးလို႕မၿပီးေတာ့ဘူး။ ေဆးလိပ္ကလဲ အေတာ္ႀကိဳက္တယ္။ ေျပာင္းဖူးဖက္ေဆးလိပ္ပဲေသာက္တယ္။ အိပ္ရင္ေတာင္ ေဆးလိပ္ကိုခဲထားရင္း ေမွးၿပီးအိပ္လို႕ သူ႕နားထင္မွာဆို ေဆးလိပ္ခိုးေငြ႕ေတြစြဲေနတတ္တယ္။ သူတစ္ေယာက္ထဲေျပာေနတတ္တဲ့အေၾကာင္းေတြမွာ တစ္ခ်ိဳ႕အေၾကာင္းအရာေတြက ထပ္ထပ္ေနတတ္တယ္။ ပံုျပင္လိုမ်ိဳးေတြလဲပါတယ္။ တစ္ခါတေလ ကြ်န္ေတာ့္အေမက အရီး ဟိုေန႕ကက်ားႀကီး အေၾကာင္းေျပာပါဦးဆိုရင္ စိတ္လိုလက္ရ ေျပာျပတတ္တယ္။ အဲ သူစိတ္ရႈပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္ကက်ားႀကီးလဲ၊ နင့္လင္က်ားႀကီးက ေသတာၾကာေပါ့လို႔ ျပန္ေအာ္ေတာ့တာပဲ။ တစ္ခါတစ္ေလ ေမးတဲ့သူက ေမးတဲ့အေၾကာင္းအရာမွားေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ အရီးက အဲလိုမဟုတ္ဘူး၊ ဒီလိုဆိုၿပီး ျပင္ေပးတတ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ့္အေမမွာက ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမက ရွစ္ေယာက္ေတာင္ရိွတယ္။ အဲဒီ တူေတြ တူမေတြအမ်ားႀကီးကို အရီးက ဒိုင္ခံထိန္းရတာ။ တူေတြ၊ တူမေတြကလဲ သူ႕ကိုခ်စ္ၾကပါတယ္။ အိမ္ေထာင္ေတြက်တဲ႕အထိ သူ႕ကို ေစာင့္ေရွာက္ၾကတယ္။ တူေတြတူမေတြၾကားထဲမွာေတာ့ အရီးက အသည္းေက်ာ္ေပါ့ဗ်ာ။
အဘကလဲ သူ႕ညီမကို အေတာ္ခ်စ္ပါတယ္။ ကေလးမ ကေလးမနဲ႔ ပါးစပ္ဖ်ားကကို မခ်ဘူး။ အရီးက ကြ်န္ေတာ္တို႕ေျမးေတြအေပၚလဲ ေတာ္ေတာ္ဂရုစိုက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေက်ာင္းသြားတက္ၿပီး အိမ္ကိုခဏျပန္လာရင္ ဟိုဟုိဒီဒီေလ်ာက္မသြားဖို႕၊ လိမ္လိမ္မာမာေနဖို႕ မွာလို႕ိကိုမၿပီးေတာ့ဘူး။ ေျမးေတြကလဲ ေပါမွေပါ။ ေမာင္ႏွမ ရွစ္ေယာက္ကေမြးတာဆိုေတာ့ ခုျပန္ေရၾကည့္ရင္ေတာင္ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္လဲမသိဘူး။ အလွဴအတန္းလုပ္ရင္ ေဆြမ်ိဳးနဲ႔တင္ တစ္ဒယ္လုပ္ရတယ္။ ေပ်ာ္ေတာ့ ေပ်ာ္စရာႀကီးေပါ့။ သႀကၤန္တြင္းေရာက္ၿပီဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ေတြအရမ္းေပ်ာ္ရတယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းကို ေဆြမ်ိဳးေတြအလွည့္က်လွဴၾကတာ။ အႀကိဳေန႕ကေန ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႕အထိပဲ။ ဘယ္သူဘယ္ေန႕ယူမယ္ဆိုတာမ်ိဳးေတာ့ ျပႆနာနဲနဲရိွတာေပါ့။ အတက္ေန႕လို၊ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႕လိုမ်ိဳးကို လွဴခ်င္ၾကေပမယ္႕ အၾကပ္ေန႕လိုမ်ိဳးက်ေတာ့ အင္တင္တင္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ႏွစ္အလိုက္အလွည့္က်လွဴၾကတယ္။ အႀကိဳေန႕မတိုင္ခင္တစ္ရက္တည္းက အိမ္မွာ ခ်က္ၾကျပဳတ္ၾက၊ စားၾကေသာက္ၾကေပါ့။ အႀကိဳေန႕မနက္အေစာႀကီးထ၊ ကုန္တင္ကားႀကီးေပၚကို ခ်က္ၿပီးျပဳတ္ၿပီးသား ထမင္းအိုး၊ ဟင္းအိုးေတြတင္၊ လူေတြပါတက္ၿပီးသြားၾကတာ။ ဟိုေရာက္မွနဲနဲပါးပါးျပန္ေႏြးၿပီး ဆြမ္းေကြ်းၾကတာေပါ့။ မနက္ကေတာ့ နႏြင္းမကင္းတို႕၊ ေခါျပင္တို႕၊ ေကာက္ညွင္းေပါင္းတို႕လိုသေရစာမ်ိဳးေတြေကြ်းတယ္။ ကြ်န္ေတာ္အႀကိဳက္ဆံုးကေတာ့ ပဲနီေစ႕ျပဳတ္ကို ၾကက္သြန္နီေလးနဲ႕ ဆီရႊဲရႊဲေလးဆမ္းၿပီးသုတ္ထားတာေပါ့။ လူႀကီးေတြဥပုပ္ေစာင့္ေနၾကခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ကေလးေတြက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀န္းထဲက ခေရပင္ေအာက္မွာ ေဆာ့ၾကတယ္။ တစ္ခါတေလ အဖြားက ကြ်န္ေတာ္တို႕ကို စိတ္မခ်ရင္ အရီးကို ကြ်န္ေတာ္တို႕နဲ႕အတူခ်န္ထားခဲ႕တတ္တယ္။ အဲဒီအခါမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ အရီးက ကြ်န္ေတာ္တို႕အတြက္ ကေလးဘိုႀကီးေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္တို႕မၾကားဖူးတဲ႕ ပံုျပင္အထူးအဆန္းေတြ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႕ မကစားဘူးတဲ႕ ကစားနည္းမ်ိဳးစံုကုိ ေျပာျပသင္ျပေတာ့တာပါပဲ။ အရီးက ကြ်န္ေတာ္႕ရဲ႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္းႀကီးဆိုလဲ မမွားဘူးေပါ့ဗ်ာ။
သႀကၤန္မွာဦးပုပ္ေစာင့္တယ္ဆိုတာကလဲ မနက္ဦးပုပ္ပါ။ ညေနဆိုထြက္ေတာ့တာပါပဲ။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ဆြမ္းေကြ်းၿပီးလို႕ ေက်ာင္းကပန္းကန္ေတြ ေဆးေၾကာ၊ ေျခာက္ေအာင္သုတ္ၿပီး တုန္းလုန္းပက္လက္လွဲသူလဲလွဲ၊ ပုတီးစိပ္သူလဲစိပ္ေပါ့။ ေနေလးနည္းနည္းေစာင္းရင္ေတာ့ ကားေပၚကိုပစၥည္းေတြတင္ၿပီး ျပန္ၾကတယ္။ လမ္းတစ္ေလ်ာက္လံုးမွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ျပန္လာတဲ႕ကားဆိုၿပီး ဘယ္သူမွေရမပက္ၾကဘူး။ အဲ ကိုယ့္အိမ္ေရွ႕လဲေရာက္ၿပီဆိုေရာ အရပ္ထဲကကေလးေတြက ေျပာမရဆိုမရ ကားေပၚကို ပံုးႀကီးပံုးငယ္အသြယ္သြယ္နဲ႕ လွမ္းပက္ေတာ႕တာပဲ။ ဦးပုပ္ေစာင့္ထားတဲ႕လူႀကီးေတြကလဲ မပက္ၾကနဲ႕လို႕ ေအာ္ေနၾကေပမယ့္ သႀကၤန္ေရေလးစိုေတာ့ သူတို႕လဲ ဘာသားနဲ႕ထုထားတာမွတ္လို႕၊ ျမဴးလာၾကတာေပါ့။ မၾကာပါဘူး သူတို႕လဲ ေအာက္ဆင္းၿပီး ျပန္ပက္လိုက္တာ ဦးပုပ္ဆိုတာ ဘယ္ကထြက္သြားမွန္းေတာင္ သိလိုက္ၾကမွာမဟုတ္ဘူး။ အရီးဆိုတာ ကေလးေတြၾကားမွာ ႏို႕ဆီခြက္နဲ႕ ခြက္ေစာင္းခုတ္ေနလိုက္တာ သူကလက္သံအေျပာင္ဆံုးလို႕ေတာင္ ထင္ရတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္အရီးကအဲလိုပါဆို။
အရီးက ဘုရားဆြမ္းေတာ္သာ မတင္တာ၊ ဆြမ္းေတာ္ေတာ့ အၿမဲစြန္႕တယ္။ ၿပီးရင္ ဆြမ္းေတာ္စြန္႕တဲ႕ ထမင္းေတြကို က်ီးေတြစားဖို႕ ခြက္ကေလးနဲ႕ အျမင့္တစ္ခုမွာ တင္ထားေလ့ရိွတယ္။ မုန္႕ေတြဘာေတြနဲ႕ တင္တဲ႕ေန႕ဆိုရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ကေလးေတြက အရီးထက္ဦးေအာင္စြန္႕ၿပီး မုန္႕ေတြစားပစ္ၾကရင္ သူကဆူလို႕မၿပီးေတာ့ဘူး။ ဆြမ္းေတာ္စြန္႕တာစားရင္ ဥာဏ္ထိုင္းတတ္တယ္လို႕လဲ ထပ္တလဲလဲေျပာေတာ့တာ။ အရီးက နတ္ေတြဘာေတြလဲ အရမ္းယံုတယ္။ အိမ္အေပၚထပ္မွာဆိုရင္ နတ္စင္က ဘုရားစင္ထက္ေတာင္ က်ယ္မလားပဲ။ ပူေဇာ္ထား၊ ပသထားလိုက္တာေတြလဲ ရႈပ္ယွက္ကိုခတ္လို႕။ သူတို႕ ကိုႀကီးေက်ာ္တင္တဲ႕ေန႕ဆိုရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ဦးေလးအငယ္ဆံုးကအႀကိဳက္ေပါ့။ ကိုႀကီးေက်ာ္အတြက္တင္ထားတဲ႕ ထန္းရည္ပုလင္းနဲ႕ ၾကက္ေက်ာ္ကို ကိုႀကီးတရုတ္ ကြ်န္ေတာ့္ဦးေလးက ကိုႀကီးေက်ာ္ေရာက္မလာခင္ တက္ေမာ့ေတာ့တာ။ အရီးရဲ႕ကိုးကြယ္မႈေတြက ကြ်န္ေတာ့္အေမအထိကူးစက္လို႕ ကြ်န္ေတာ္ဆို ၀က္သားဟင္းဆိုတာ ေက်ာင္းေရာက္မွစားဖူးတယ္ (အေဆာင္ကေကြ်းတာေတာ့မဟုတ္ဘူး၊ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ၀ယ္စားရတာ) အရီးက နတ္ပြဲရိွရင္မေနႏိုင္ဘူး။ နတ္ဆိုင္းသံၾကားရင္ကို လက္ကတလႈပ္လႈပ္ျဖစ္လာတာ။ နတ္ပြဲေပးတဲ႕လူနဲ႕ သိသိမသိသိ အတင္း၀င္ကေတာ့တာ။ အဘက သူႏွမကိုလိုက္ဆြဲေတာ့မွ ရပ္တယ္။
ဟိုေန႕က အိမ္ဖုန္းဆက္တုန္းကေတာ့ သူနဲ႕စကားေျပာျဖစ္တယ္။ သူကလဲ ေမးေနက် စကားတစ္ခြန္းေတာ့ အမွတ္တရေမးတယ္။ ခါတိုင္းလဲေမးတာပါပဲ။
‘လူေလး မင္းတို႕ဆီမွာ ဘာဂဏန္းၾကားလဲတဲ႕’။ အင္း ကြ်န္ေတာ့္အရီးလဲ ဒီသံသရာက ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ကြ်တ္ႏိုင္ပမလိမ့္။ ။

ေမာင္ျဖဴ