ေဟာလာၿပီ ေဟာျပန္သြားၿပီ

ေဟာလာၿပီ ေဟာျပန္သြားၿပီ
5 June 2008

ငယ္ငယ္တုန္းက ဖတ္ဖူးတဲ့ ဘာသာျပန္၀တၳဳတိုေလးတစ္ပုဒ္ကို ျပန္ေ၀မွ်ခ်င္တာပါ၊ အဲဒီ၀တၳဳတိုရဲ႕ မူရင္းစာေရးဆရာကို သိဖို႔ေ၀းစြ၊ ဘာသာျပန္သူကိုေတာင္ မမွတ္မိပါဘူး။ မဂၢဇင္းတစ္ခုထဲမွာ ဖတ္ဖူးတာပါ။ သုတပေဒသာ မဂၢဇင္းထဲမွာ ဖတ္ဖူးတာလို႔ ထင္ပါတယ္။ မွတ္မိသေလာက္ပဲ ျပန္ေျပာျပမွာပါ။


ဇာတ္လမ္းက စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုထဲမွာ အေလာင္းအစားျဖစ္သြားတာကို ေရးထားတာပါ။ စားေသာက္ဆိုင္က ခရီးေ၀းသြားလမ္းမႀကီးရဲ႕ေဘးမွာရွိတဲ့ ဆိုင္တစ္ခုပါ။ သေဘာက ခရီးသြား လူစိမ္းသူစိမ္းေတြ ၀င္ေလ့ထြက္ေလ့ရွိတယ္ေပါ့။ တေန႔ အဲဒီဆိုင္ကို ခရီးသြားတစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္။ ဆိုင္ထဲက ေထာင့္တစ္ေနရာ စားပြဲမွာ ထိုင္ၿပီး စားစရာ ေသာက္စရာေတြကို မွာယူစားတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဆိုင္ရွင္လုပ္သူကလည္း အဲဒီအခ်ိန္ ဆိုင္မွာလူရွင္းေတာ့ ဧည့္သည္နဲ႔ အလာပ သလာပ သြားၿပီးစကားေျပာတာေပါ့။

ဆိုင္ရဲ႕နံရံတေနရာမွာ ခ်ိန္သီးလႊဲ တိုင္ကပ္နာရီတစ္လုံးရွိတယ္ဗ်။ စကားေတြေျပာရင္းနဲ႕ ဆိုင္ရွင္က ေျပာတယ္ - သူက နာရီ ခ်ိန္သီးကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး ခ်ိန္သီးက ဒီဘက္ကို လႊဲလာရင္ ေဟာလာၿပီ၊ ၿပီး ဟိုတစ္ဘက္ကို လႊဲသြားရင္ ေဟာသြားၿပီ - အဲသလို အၾကာႀကီးေျပာႏိုင္သတဲ့။ ခရီးသြားကလည္း မျဖစ္ႏိုင္တာဗ်ာ၊ ခ်ိန္သီးေလး လႊဲတာ တခ်က္ကေလးေတာင္ အပ်က္မခံဘဲ ေျပာႏိုင္တယ္ဆိုတာေတာ့ ဟုတ္ေသးပါဘူးေပါ့။ ဆိုင္ရွင္ကလည္း ဟုတ္ပါတယ္ဆိုဗ်ာ။ ေလာင္းမလားတဲ့။ ကဲဗ်ာ ဒါဆို ေလာင္းတဲ့။ အခ်ိန္ေတာ့ သတ္မွတ္မယ္ နာရီ၀က္လုပ္ဗ်ာ။ ဆိုင္ရွင္ က နာရီ၀က္မဟုတ္ဘူး တစ္နာရီဗ်ာ။ ေလာင္းေၾကးကေတာ့ က်ေနာ္က တစ္နာရီျပည့္ေအာင္ ေဟာလာၿပီ၊ ေဟာျပန္သြားၿပီလို႔ မေျပာႏိုင္ရင္ ခင္ဗ်ားစားထားတဲ့ အဖိုးအခေတြ မေပးနဲ႔။ ပိုက္ဆံ ဒီေလာက္ထပ္ေပးလိုက္ဦးမယ္။ ကြ်န္ေတာ္က တစ္နာရီ ျပည့္ေအာင္ ေျပာႏိုင္ရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားက ေလာင္ေၾကး ပိုက္ဆံ ဘယ္ေလာက္ေပးေပါ့။ သေဘာတူညီမႈရၿပီး အေလာင္းအစားပြဲ စပါေတာ့တယ္။

ဆိုင္ပိုင္ရွင္က မတ္တပ္ႀကီးရပ္၊ တိုင္ကပ္နာရီက ခ်ိန္သီးကို ၾကည့္ၿပီး စပါေတာ့တယ္။ ခ်ိန္သီးလႊဲခ်က္နဲ႔အညီ
- ေဟာလာၿပီ …ေဟာျပန္သြားၿပီ..
- ေဟာလာၿပီ …ေဟာျပန္သြားၿပီ..
- ေဟာလာၿပီ …ေဟာျပန္သြားၿပီ..
- ေဟာလာၿပီ …ေဟာျပန္သြားၿပီ..

နာရီ၀က္ေလာက္ ၾကာေတာ့ ေခြ်းေတြ ဘာေတြ ထြက္လာတယ္၊ ေမာပန္းလာတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ အာ႐ုံစိုက္ရတာကိုး။ တခ်က္ေလးေတာင္ လြတ္မသြားရေအာင္ နာရီခ်ိန္သီးကို ၾကည့္ေနရတာ။ ပါစပ္ကလည္း နာရီခ်ိန္သီး တခ်က္အလႊဲေလးေတာင္ အလြတ္မခံဘဲ ေဟာလာၿပီ …ေဟာျပန္သြားၿပီ…ကလည္း ေအာ္ရေသးတာကို။ ႏိုင္ခ်င္ေဇာေလးကပ္ထားေတာ့ အာေခါင္ေျခာက္လာလည္း ေရေသာက္မရပ္ရဲပါဘူး။

တစ္နာရီျပည့္ကာနီးက်ေတာ့ သူ႔မိန္းမ ဆိုင္ကို ေရာက္လာပါေရာ။ သူ႔ေယာက္်ား ဘာလုပ္ေနပါလိမ့္ေပါ့။ တစ္ေယာက္တည္း မတ္တပ္ႀကီး ရပ္၊ တိုင္ကပ္နာရီကို ၾကည့္ ေဟာလာၿပီ ေဟာသြားၿပီ ေတြေအာ္ေနတယ္။ ႐ူးမ်ားသြားသလားေပါ့။
လူကို သြားပုတ္ၿပီး
- ရွင္ဘာလုပ္ေနတာလဲ။
- ခြမ္း
(ေဟာလာၿပီ …ေဟာျပန္သြားၿပီ..ေအာ္တာပ်က္မွာ စိုးလို႔ ေဘးနားစားပြဲေပၚက ပန္ကန္တစ္ခ်ပ္နဲ႔ မိန္းမကို ပစ္ေပါက္လိုက္တာပါ။)
- ေျပာေလ ဆိုးေလပါလား ရွင္ဘာလုပ္ေနတာလဲ ေျပာပါဆို။
- ခြမ္း ခြလြမ္း
(ပါးစပ္မွ မအားတာ၊ ေဟာလာၿပီ …ေဟာျပန္သြားၿပီ..ကို ရပ္ၿပီး ျပန္လည္း မေျဖအားဘူးေလ။)

ငါ့ေယာက္်ားေတာ့ ဘာျဖစ္ေနပါလိမ့္ဆိုၿပီး တမ်ိဳးၿပီး တမ်ိဳးေမးေလ ေယာက္်ားလုပ္သူကလည္း ေဘးနားရွိတာနဲ႔ ထုေလ။ ရွိသမွ် ပန္းကန္ေတြ၊ ေကာ္ဖီခြက္ေတြလည္း ကုန္ပါၿပီ။
တစ္နာရီျပည့္ကာနီး ေလးငါးမိနစ္ေလာက္ပဲ က်န္ေတာ့တာဆိုေတာ့ အားတင္းရေတာ့တာေပါ့
- ေဟာလာၿပီ …ေဟာျပန္သြားၿပီ..
- ခြမ္း
- ေဟာလာၿပီ …ေဟာျပန္သြားၿပီ..
- ခြမ္း ခြလြမ္း
- ေဟာလာၿပီ …ေဟာျပန္သြားၿပီ..
- ခြမ္း
- ေဟာလာၿပီ …ေဟာျပန္သြားၿပီ..
- ခြမ္း ခြလြမ္း

တစ္နာရီလည္း ျပည့္ေရာ
- ေဟာလာၿပီ …ေဟာျပန္သြားၿပီ..တစ္နာရီျပည့္ၿပီ၊ ကဲ က်ဳပ္ႏိုင္ၿပီ - တဲ့။

လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခရီးသြားဧည့္သည္လည္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ သူ ေဟာလာၿပီ …ေဟာျပန္သြားၿပီ..လုပ္ေနတုန္း အသာေလး ထြက္သြားတာေပါ့။
ကိုယ့္အတၱကို ေရွ႕တန္းတင္၊ တျခားဆုံး႐ႈံးတာေတြကို ထည့္မတြက္ဘဲ ေနရာတကာမွာ အႏိုင္လိုခ်င္လို႔ က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္မႈမရွိတဲ့အရာေတြ လုပ္ရင္း၊ ကိုယ့္ဘက္က ဆုံး႐ႈံးသြားတာေတြကို ျမင္လိုက္တိုင္း
- ေဟာလာၿပီ …ေဟာျပန္သြားၿပီ..
- ခြမ္း
- ေဟာလာၿပီ …ေဟာျပန္သြားၿပီ..
- ခြမ္း ခြလြမ္း
ဆိုတဲ့ အသံေတြပဲ နားထဲၾကားေနပါေတာ့တယ္။