ၾကားဖူးနား၀ ရီစရာမ်ား(၅)

ဟုိစဥ္အခါက ရွမ္းဘုန္းၾကီးတစ္ပါး ေက်းေတာရြာတစ္ရြာသို႔ ၾကြလာတဲ့အခါ ဒီရြာေနလူေတြ စကားေျပာၾကပံုကို သံုးႏွုန္းၾကပံုကို အေသအခ်ာေလ့လာမိတယ္။ ဒီမွာဒကာၾကီး ေခ်ာင္းရိုးရဲ႕ဟုိဘက္ ကမ္းစပ္ကေသာင္ျပင္ ဘယ့္ႏွယ္ေခၚသလဲ ဒကာ။ မွန္ပါဘုရား….ေခ်ာင္းရိုးရဲ႕ဟုိဘက္ ကမ္းစပ္ကေသာင္ျပင္ လတာျပင္ေခၚပါ့ ဘုရား။ ဒီမယ္ ဒကာ ေခ်ာင္းရိုးဟုိဘက္ကမ္းမွာ အပင္ေတြ အမ်ားၾကီးစုလို႔ေပါက္ေန….ဘယ္လိုေခၚလဲကြဲ႕။ မွန္ပါ ဘုရား အဲဒါ လမုေတာပါ…တကယ္ပဲ အမ်ားၾကီးေပါက္လို႔ေနပါတယ္ ဘုရား။ ထိုစဥ္အခါ ေခ်ာင္းရိုးမွာ ေခြးေသေကာင္ ေမ်ာလို႔ပါလာတယ္။ ေဟာဟုိ ေခြးေသေကာင္ေပၚက အသားစားတဲ့ငွက္ၾကီး ဘယ့္နွယ္ေခၚသလဲ ဒကာ။ မွန္ပါ့ဘုရား…ေခြးေသေကာင္ေပၚက အသားစားတဲ့ငွက္ၾကီး လဒ ၾကီးပါ ဘုရား။ ထိုအခါ ဘုန္းဘုန္းက ဒီလိုေတြးမိတယ္ `ဒီရြာေနလူေတြ စကားေျပာၾကရင္ `လ` ဆိုတဲ့ အကၡရာေရွ႕ထားကာ တကယ္ပဲ သံုးႏွုန္းတတ္ၾကတယ္`… ထိုစဥ္အခါ ဘုန္းဘုန္းမွာ ဆြမ္းစားခ်ိန္နီလို႔လာပီေပါ့။ ဆြမ္းစားခ်န္တန္ေတာ့ ဘုန္းဘုန္းက ဒကာေတြကို ဒီလိုမိန္႔လိုက္ပါတယ္….´ဒီမွာ လဒကာ လမြန္းတည့္ေတာ့မယ္ လကြာ… လဆြမ္းကပ္ေတာ့ေလ လကြာ…လဒကာၾကီးရာ´